Afantasie

[Vierkant]

(Helaas) ook "last" van (heb ook het vorige topic geopend) en mijn vriendin óók. Weet niet of die 2% accuraat is want er zijn weinig onderzoeken.

Het ergste vind ik niet het geheugen of leeraspect -want uiteindelijk ben je met afantasie nog steeds hoogfunctioneel- maar eerder het emotionele. Zo kan ik bijvoorbeeld mijn mama die overleden is niet voor de geest halen. Herinneringen zijn bij mij eerder een samenraapsels van feiten en gevoelens. Zou er wel geld voor willen geven om dingen opnieuw te kunnen beleven zoals sommigen dat kunnen.

SDAM is ook iets wat ik heb en hieraan gelinkt zou zijn. Mijn herinneringen vervagen na x tijd. Voor mij is bijvoorbeeld moeilijk om dingen te herinneren van tijdens de lagere schoolperiode. Het is ook iets wat opschuift want het middelbaar begint ook moeilijker en moeilijker te worden. Precies of er een stuk geheugencapaciteit mist en mijn brein het aan het overschrijven is.

 

[anders.]

(Helaas) ook "last" van (heb ook het vorige topic geopend) en mijn vriendin óók. Weet niet of die 2% accuraat is want er zijn weinig onderzoeken.

Het ergste vind ik niet het geheugen of leeraspect -want uiteindelijk ben je met afantasie nog steeds hoogfunctioneel- maar eerder het emotionele. Zo kan ik bijvoorbeeld mijn mama die overleden is niet voor de geest halen. Herinneringen zijn bij mij eerder een samenraapsels van feiten en gevoelens. Zou er wel geld voor willen geven om dingen opnieuw te kunnen beleven zoals sommigen dat kunnen.

SDAM is ook iets wat ik heb en hieraan gelinkt zou zijn. Zou je kunnen omschrijven als het verliezen van herinneringen na x tijd. Voor mij is het moeilijk om dingen te herinneren van in mijn lagere school tijd. Het is ook iets wat opschuift want het middelbaar begint ook moeilijker en moeilijker te worden. Precies of er een stuk geheugencapaciteit mist en mijn brein het aan het overschrijven is.

Ah crap, dat is dus wat ik exact zei in voorgaande posts, dat ik mij totaaaaaal niet kan inbeelden hoe ik bvb les kreeg in het lager. Ik vermoed dus dat ik ook exact hetzelfde heb.

 

[Vierkant]

"Aan niets denken" is sowieso al een moeilijke oefening. Als ik stilte wil in mijn hoofd speelt mijn brein het geluid af van een zacht zomerbriesje. Er is altijd wat geruis op de achtergrond, het absolute niets en de absolute stilte krijg ik niet te pakken.

Geluid... nog zoiets. Een liedje vast hebben zitten in het hoofd is dus ook niet voor iedereen vanzelfsprekend


Onze liefde is een waterval, een waterval
Hey-ey! Wo-oh!


Het voordeel is wel dat we masters zijn van mindfulness. Ik heb meestal alles in mijn omgeving gezien of gehoord. Uit het artikel hierboven:

“I know that a lot of people strive for that notion of really being in the moment, but it’s effortless for me because it’s the only way my brain operates. So I really am in the moment all the time.”

 

[E_wout]

(Helaas) ook "last" van (heb ook het vorige topic geopend) en mijn vriendin óók. Weet niet of die 2% accuraat is want er zijn weinig onderzoeken.

Het ergste vind ik niet het geheugen of leeraspect -want uiteindelijk ben je met afantasie nog steeds hoogfunctioneel- maar eerder het emotionele. Zo kan ik bijvoorbeeld mijn mama die overleden is niet voor de geest halen. Herinneringen zijn bij mij eerder een samenraapsels van feiten en gevoelens. Zou er wel geld voor willen geven om dingen opnieuw te kunnen beleven zoals sommigen dat kunnen.

SDAM is ook iets wat ik heb en hieraan gelinkt zou zijn. Mijn herinneringen vervagen na x tijd. Voor mij is bijvoorbeeld moeilijk om dingen te herinneren van tijdens de lagere schoolperiode. Het is ook iets wat opschuift want het middelbaar begint ook moeilijker en moeilijker te worden. Precies of er een stuk geheugencapaciteit mist en mijn brein het aan het overschrijven is.

is dat laatste niet gewoon eigen aan "ouder worden"?

Ik heb een bijzonder levendige fantasie en bv. een boek lezen kan een waar genot zijn omdat als het ware alles tegelijkertijd in je hoofd visueel vorm gegeven wordt. Qua inlevingsvermogen kan dat wel tellen.

Maar om nu te zeggen dat ik (ondertussen de losse 38 jaar) nog alles of zelfs maar veel weet uit mijn lagere of zelfs nog maar middelbare school. Tjah, dat zou er ook wel los over zijn. Flitsen en bijzondere gebeurtenissen dat kan ik nog wel rap oproepen (Dirk Frimout naar de ruimte! ) maar een dagdagelijkse maandag nu even voor de geest gaan halen, nope. Ik merk toch ook dat er (vooral in het lagere) namen beginnen te verdwijnen van klasgenootjes op klasfoto's als die oude foto's nog eens boven water komen.

 

[Lakigigar]

Ik kan mij dat wel inbeelden, maar herinneringen vervagen en wat ik mij kan inbeelden van vroeger is niet altijd accuraat. Ik denk ook dat zo geromantiseerde versies van feiten die zijn gebeurd of andersom afhankelijk van wat uw connotatie is. Als je iemand niet graag hebt, ga je hem slechter voor de geest halen en andersom. Iemand waar je verliefd bent op geweest bijvoorbeeld ook positiever, tenzij je een mes in de rug hebt gehad, dan was er van verliefdheid plots geen sprake meer.

SDAM is ook iets wat ik heb en hieraan gelinkt zou zijn. Mijn herinneringen vervagen na x tijd. Voor mij is bijvoorbeeld moeilijk om dingen te herinneren van tijdens de lagere schoolperiode. Het is ook iets wat opschuift want het middelbaar begint ook moeilijker en moeilijker te worden. Precies of er een stuk geheugencapaciteit mist en mijn brein het aan het overschrijven is.

Maar is dat niet normaal. Ik heb dat ook wel, dat is bij iedereen toch een beetje zo, want anders naarmate je ouder wordt vervagen of vergeet je bepaalde herinneringen.

Geluid... nog zoiets. Een liedje vast hebben zitten in het hoofd is dus ook niet voor iedereen vanzelfsprekend


Onze liefde is een waterval, een waterval
Hey-ey! Wo-oh!


Het voordeel is wel dat we masters zijn van mindfulness. Ik heb meestal alles in mijn omgeving gezien of gehoord.

Daar heb ik meer moeite mee, maar ik kan wel geluid me voor de geest halen of denken hoe het was, maar ik heb slechte auditieve herinnering, en er is misschien een liedje dat ik me voor de geest kan halen waar ik het refreintje kan en dat is het liedje Thor - Tocht door het donker. Dat is het enige liedje waar ik het refreintje kan zingen. Al de rest - zelfs dingen als kabouterdans - kan ik niet.

In mijn dromen of dagdromen hoor ik ook geen letterlijk geluid, maar dat is ook niet nodig, want het is alsof je de alwetende observant bent of voorkennis hebt, dus ik denk wel dat je mensen ziet praten en weet je wat je zegt, maar geluid hoor ik niet. Ik kan wel geluid voor de geest halen, maar het is meer actief denkwerk waardoor in passieve buien v. dagdromen ik dat niet zal hebben (en dat is 99,9% van alles). Dus mijn dingen die ik voor de geest haal zijn wel met kleur maar verder stomme films, ook al ervaar ik het niet zo.

 

[Vierkant]

is dat laatste niet gewoon eigen aan "ouder worden"?

Ik heb een bijzonder levendige fantasie en bv. een boek lezen kan een waar genot zijn omdat als het ware alles tegelijkertijd in je hoofd visueel vorm gegeven wordt. Qua inlevingsvermogen kan dat wel tellen.

Maar om nu te zeggen dat ik (ondertussen de losse 38 jaar) nog alles of zelfs maar veel weet uit mijn lagere of zelfs nog maar middelbare school. Tjah, dat zou er ook wel los over zijn. Flitsen en bijzondere gebeurtenissen dat kan ik nog wel rap oproepen (Dirk Frimout naar de ruimte! ) maar een dagdagelijkse maandag nu even voor de geest gaan halen, nope. Ik merk toch ook dat er (vooral in het lagere) namen beginnen te verdwijnen van klasgenootjes op klasfoto's als die oude foto's nog eens boven water komen.

Niet per se, want ik heb er altijd al last van gehad. Ik denk dat het gewoon moeilijker is om herinneringen als pure feiten te onthouden. Als je visueel ingesteld bent dan kan je herinneringen om de zoveel tijd terug afspelen, opnieuw beleven. Mijn geheugen lijkt het na een tijd niet meer relevant te vinden om het op te slaan want ik heb er weinig aan. Anecdotes vertellen lukt niet want de details die het verhaal interessant en levendig maken verdwijnen.

 

[anders.]

is dat laatste niet gewoon eigen aan "ouder worden"?

Ik heb een bijzonder levendige fantasie en bv. een boek lezen kan een waar genot zijn omdat als het ware alles tegelijkertijd in je hoofd visueel vorm gegeven wordt. Qua inlevingsvermogen kan dat wel tellen.

Maar om nu te zeggen dat ik (ondertussen de losse 38 jaar) nog alles of zelfs maar veel weet uit mijn lagere of zelfs nog maar middelbare school. Tjah, dat zou er ook wel los over zijn. Flitsen en bijzondere gebeurtenissen dat kan ik nog wel rap oproepen (Dirk Frimout naar de ruimte! ) maar een dagdagelijkse maandag nu even voor de geest gaan halen, nope. Ik merk toch ook dat er (vooral in het lagere) namen beginnen te verdwijnen van klasgenootjes op klasfoto's als die oude foto's nog eens boven water komen.

Wat @Vierkant (en ik dus ook) heeft is nog anders hoor.
dat je geen "doordeweekse Maandag" voor de geest kan halen, dat is normaal.
Maar bvb mijn communiefeest, trouw van nonkel en tante (eerste trouwfeest waar ik naartoe ben geweest), geboorte van neefjes/nichtjes, reizen, ...
Allemaal weg uit mijn geheugen met hier en daar eens een uitzondering van een flardje (altijd héél specifieke momenten) die nog over blijven.

 

[Lakigigar]

Zelf heb ik bijvoorbeeld ook duidelijk last van maladaptive daydreaming, excessief dagdromen en in die zin zelfs eigenlijk verantwoordelijk voor bijna 100% van alle ADD symptomen die ik heb, want alles wat je kan associëren met ADD komt voor mij door dit, want als ik iets half hoor is het omdat ik er eigenlijk niet was, en elders aanwezig was in mijn verbeelding dus.

Maar het helpt wel omdat bijvoorbeeld situaties die angstig zijn of moeilijk zijn ik mijn focus kan verleggen naar ergens anders toe waardoor ik minder aanwezig ben en mijn angst beter te controleren valt of situaties minder storend ervaren wordt als ik ze niet graag heb, bijvoorbeeld drukke situaties of als ik ergens passeer waar ik liever niet ben. Op de trein bijvoorbeeld ook altijd, ben ik niet aanwezig en soms verschiet ik van een passerende trein als ik aan de verkeerde kant van de trein zit, altijd opnieuw, of als de conducteur mijn kaartje of pas moet controleren. Meestal als ik muziek luister dagdroom ik altijd of denk ik altijd actief aan iets. Als ik lees, schrijf, leer, posten schrijf op dit forum dagdroom ik altijd vaak, maar als ik over iets bijleer dan wel vaak over het onderwerp waarover ik leer. Dat is misschien moeilijk om uit te leggen, of te beschrijven maar het voelt voor mij zo aan.

Ik ervaar het ook niet als storend, eerder als aangenaam. Het is ook ideaal om minder leuke zaken in het leven wat te vergeten of op de achtergrond te brengen of om niet aan te denken, maar het vormt wel uitdagingen omdat ik minder productief ben in dingen die mensen van mij verwachten.

 

[Lakigigar]

Wat @Vierkant (en ik dus ook) heeft is nog anders hoor.
dat je geen "doordeweekse Maandag" voor de geest kan halen, dat is normaal.
Maar bvb mijn communiefeest, trouw van nonkel en tante (eerste trouwfeest waar ik naartoe ben geweest), geboorte van neefjes/nichtjes, reizen, ...
Allemaal weg uit mijn geheugen met hier en daar eens een uitzondering van een flardje (altijd héél specifieke momenten) die nog over blijven.

Ik denk niet dat dat leuk moet zijn natuurlijk, maar bvb. je vergeet dan ook wel negatieve ervaringen of trauma's sneller, terwijl die ervaringen bijvoorbeeld ook in uw hoofd keer op keer kunnen afgespeeld worden. Soms vergeet je ze onbewust door dissociatie denk ik (Mysterious Skin is een goede film voor dat thema), maar anderen gaan dat keer op keer blijven afspelen. Het gebeurt dan niet één keer, maar veel meer.

Maar ook voor mij; ik kan mij wel dingen voor de geesten halen, maar het zijn vaak maar flarden of momentopnames, geen zeer gedetailleerde zaken, maar wel soms echt zeer random dingen.

 

[anders.]

Ik denk niet dat dat leuk moet zijn natuurlijk, maar bvb. je vergeet dan ook wel negatieve ervaringen of trauma's sneller, terwijl die ervaringen bijvoorbeeld ook in uw hoofd keer op keer kunnen afgespeeld worden.

Kan zeker meespelen. Ik heb zelf geen al te zware trauma's, maar ik weet bvb wel dat ik ook een heel groot stuk glas in mijn hand heb gehad, ooit met een bijl in men knie heb gekapt, en heel zwaar gevallen ben met zware verwondingen. Maar ik weet dat omdat er fysieke littekens zijn, niet omdat ik mij die dingen nog kan herinneren.
Raar genoeg, na de hechtingen van die bijl is ooit die hechting losgekomen, en dàt is dus zo'n heel specifiek moment dat ik nog altijd weet.
Zo zijn er nog een paar "random" momenten die ik mij herinner, geen idee waarom die wel en anderen niet...

 

[Vierkant]

Heel goed punt @Lakigigar, trauma's heb ik niet terwijl ik wel een aantal dingen heb meegemaakt.

Beelden van de oorlog in Oekraïne blijven bijvoorbeeld ook niet hangen. NSFL is dus relatief.

 

[Lakigigar]

Hetgeen je op heel jonge leeftijd meemaakt zijn hoogstens splitsecondherinneringen of herinneringen waarbij je begint te twijfelen of ze echt wel echt zijn gebeurd of in de loop van de jaren doordat ze opnieuw en opnieuw hebben afgespeeld vervormd zijn, waardoor je begint te twijfelen aan de echtheid van bepaalde herinneringen (maar echt van de hele oude).

Bijvoorbeeld één van mijn eerste gedetailleerde herinneringen is thuiskomen van school en 9/11 op het extra nieuws zien. Ik dacht ja dat is s'middags gebeurt, dus het moet op een woensdag gebeurd zijn, dat is dan uiteindelijk op een dinsdag gebeurd. Wat ik nu denk is dat ik gewoon ipv om 1 uur dat gezien te hebben het om 4u30/5u op TV moet gezien hebben in de namiddag, maar ik dacht dat het een woensdag was, omdat ik een extra nieuws op TV heb gezien.

Van alles ervoor is alles veel vager, maar het zijn niet altijd leuke herinneringen, maar ook niet echt traumatische en soms echt super random dingen. Wat ik mij wel nog vreemd genoeg zeer goed herinner is de ochtend voor de diensten me van mijn moeder hebben weggehaald, en dat is de laatste dag dat ik bij mijn moeder heb gewoond. Ik herinner mij niet alleen het moment dat ze me weghaalden en in de auto steken. Maar ik herinner mij ook alles wat ze ervoor deed, alsook dat ze die dag, volgens mij zelfs in de ochtend zelfs nog spaghetti liet eten. Ja uiteindelijk werd ik mishandeld als kind, daar specifiek herinner ik mij niets van. En ik herinner mij goed de laatste momenten met mijn moeder, terwijl ik eigenlijk bijna niets van de rest weet, en de verhalen die gezegd zijn over die periode zijn door familieleden van mijn ma haar kant bijvoorbeeld of mijn vader zijn eigenlijk beangstigend. Nadien heb ik haar enkel nog op de rechtbank gezien eigenlijk, en 1 keer een uurtje met sociale begeleiding eens bij haar als schoolkind.

 

[anders.]

Bijvoorbeeld één van mijn eerste gedetailleerde herinneringen is thuiskomen van school en 9/11 op het extra nieuws zien. Ik dacht ja dat is s'middags gebeurt, dus het moet op een woensdag gebeurd zijn, dat is dan uiteindelijk op een dinsdag gebeurd. Wat ik nu denk is dat ik gewoon ipv om 1 uur dat gezien te hebben het om 4u30/5u op TV moet gezien hebben in de namiddag, maar ik dacht dat het een woensdag was, omdat ik een extra nieuws op TV heb gezien.

Dat is zo eentje dat ik mij dus ook herinner. ik weet dat ik thuis kwam, mijn vader thuis was en die zei "er is een vliegtuig in ne toren gevlogen". En dat ik direct zei "dat kan niet, een toren is misschien 100m hoog en een vliegtuig vliegt op 10km hoogte". Maar ik denk dat mijn hersenen op zo'n moment dan in "overdrive" gaan over het opvangen van feitjes. Ik ben ook altijd héél goed geweest in het onthouden van random feiten (fun facts), en ik vermoed dat dat ook wel komt doordat mijn hersenen meer "getraind" zijn daarop ipv op het onthouden van beelden. Hetzelfde met geluid, ik zal een band véél sneller herkennen op basis van hun sound, dan op basis van een foto.

Ik vraag me vooral af waarom ik het ene ding wel kan herinneren, en het andere totaal niet.
Ik weet bvb nog dat er op een schoolfeest in de kleuterklas het meisje waarmee ik moest dansen een gebroken arm had (ik weet ook nog wie het was). Geen idee waarom ik dat onthouden heb, en er zijn volgens mij ook geen foto's van dus het kan ook daar niet van komen.
Schoolfeesten van alle andere jaren... geen enkele herinnering aan. Letterlijk al mijn vroege herinneringen lijken zo compleet random dingen te zijn.

En je hebt ook een hele hoop valse herinneringen he, ik dénk ook dat ik de dood van koning Boudewijn herinner bvb, maar ik was toen 5 jaar, de kans dat ik dat effectief herinner is miniem...

 

[Lakigigar]

Ja dat is wat ik bedoel met dat als je afantasie hebt dat je dan weer sterker wordt op andere vlakken. Blinde mensen moeten zich ook bijvoorbeeld aanpassen en informatie uit hun omgeving op andere manier halen. Ik dacht zelfs dat sommigen zoals vleermuizen of door geluidsgolven dingen kunnen "identificeren". Je probeert creatief om te gaan om zwaktes aan te vullen, en dat is dan weer een sterkte. Ik heb ook veel zwaktes, maar die vul ik dan aan door andere zaken die dan weer sterktes worden.

Valse herinneringen zijn zeker een ding, maar ook omdat bijvoorbeeld voor mij een herinnering na verloop van tijd een herinnering van een herinnering wordt, en net zoals als persoon A een verhaal vertelt aan persoon B en die vertelt dat persoon aan C tegen dat het verhaaltje bij persoon 12 komt, is het een ander verhaal dan wat persoon A vertelde, en met herinneringen details veranderen en op een duur kan een opmerkelijk detail ook anders zijn. Een herinnering is niet altijd betrouwbaar, en het gebeurt niet echt. Misschien dat het gevoel dat je eraan hebt overgehouden je wel weer opnieuw beleeft. Maar het is soms ook een karikatuur van wat er echt is gebeurd.

En dat je random dingen onthoudt, ja dat is bij mij ook wel zo. Van schoolfeesten herinner ik me weinig, al denk ik niet dat ik er ooit aan 1 heb meegedaan, maar zo een feestje in het zesde leerjaar op het einde herinner ik me wel nog een beetje. Niet echt iets belangrijks, maar ik herinner me dat ik er was en dat er wel mensen waren die hun nintendo DS meenamen en dat er chips gegeten en cola gedronken werden in de klas. En veel herinneringen zijn echt zo, weinig belangrijke zaken.

Communiefeest herinner ik me ook weinig van en nog minder van de communie zelf, maar ik deed dat ook niet graag, dus dat is niet erg. En ik heb misschien 3-4 peters gehad, en er is echt een vloek ofzo op elke peter die ik had: dooppeter, peter van eerste communie en peter van vormsel. Echt een vloek.

Een herinnering, wel weer geen positieve die ik heb, is dat ik lastig was op een woensdagnamiddag als schoolkind, en naar buiten moest om te kalmeren, dus ik ga naar de tuin voor wat te voetballen. Het was redelijk mooi weer, en plots ligt mijn buurman daar zo levensloos op een bankje, helemaal blauw. En het eerste dat ik dacht was: "is er hier een jager aan het schieten op ons?". Ik ging naar binnen terug, mijn pleegmoeder halen voor zo snel mogelijk hulp, en dan zijn de hulpdiensten er bijgekomen nadat ze ze gebeld heeft en de 100. Uiteindelijk is hij erdoor gekomen maar wel nooit meer dezelfde geworden (hartstilstand). Maar ik ben wel enorm blij dat ik lastig was die middag, want anders had het misschien te laat geweest, en had hij niet langer meer kunnen leven. Uiteindelijk is hij dan toch een jaar of 3-4 later gestorven. Maar hij heeft tenminste die jaren nog gehad.

 

[anders.]

Er zijn inderdaad blinden die echolocatie kunnen gebruiken (soort klikken met hun tong, en zo bepalen wat er zich rondom hun bevindt). Natuurlijk niet even precies als een vleermuis, maar als "normale sterveling" is het quasi ondenkbaar dat je dat zou kunnen. Maar "minder exotisch", je moet eens kijken hoe snel een blinde braille kan lezen. No way dat mijn vingertoppen gevoelig genoeg zijn om dat te kunnen.

Maar over trauma's gesproken, een paar jaar geleden dit dus meegemaakt. Ik was de "een andere persoon was al gestart met de reanimatie".
Dat zou traumatisch moeten zijn, en soms denk ik daar nog wel eens aan terug. Maar ik kan me dat dus écht niet voor de geest halen, waardoor dat allemaal niet zo traumatisch aanvoelt als het zou moeten voelen. Dus ik denk eigenlijk dat je wel een punt hebt dat mensen met afantasie zo'n dingen wel sneller van zich af kunnen laten glijden.

 

[Herman De Croo]

Ik kan mij volledig vinden in wat @anders. schrijft. Ik dacht dat dat normaal was.

 

[Mr.Anderson]

Amai, super interessant. Ik wist niet dat zoiets bestond.

Zelf heb ik een levendige fantasie en een heel sterk technisch inzicht. Ik heb soms echt problemen om bepaalde zaken uitgelegd te krijgen omdat het voor mij allemaal logisch en snel duidelijk is. Terwijl ik aan de persoon waaraan ik het uitleg duidelijk zie dat ze het totaal niet begrijpen. Ik zie alles zo voor mij.

Jij had dan als kind geen last van angst/nachtmerries? Ik zag de monsters door de kamer kruipen bij wijze van spreken.

 

[anders.]

Ik kan mij volledig vinden in wat @anders. schrijft. Ik dacht dat dat normaal was.

 

[anders.]

Amai, super interessant. Ik wist niet dat zoiets bestond.

Zelf heb ik een levendige fantasie en een heel sterk technisch inzicht. Ik heb soms echt problemen om bepaalde zaken uitgelegd te krijgen omdat het voor mij allemaal logisch en snel duidelijk is. Terwijl ik aan de persoon waaraan ik het uitleg duidelijk zie dat ze het totaal niet begrijpen. Ik zie alles zo voor mij.

Jij had dan als kind geen last van angst/nachtmerries? Ik zag de monsters door de kamer kruipen bij wijze van spreken.

Eentje waar ik net aan dacht "enge dromen na een enge film"... nope... nooit...

 

[Mr.Anderson]

Eentje waar ik net aan dacht "enge dromen na een enge film"... nope... nooit...

Kan jij dan sneller bepaalde zaken relativeren? Neem nu, een liefdesbreuk. De fantasie: 'wat als...' valt al helemaal weg dan?

M.a.w. heb jij een superkracht of handicap?