Blazing Griffin

Review: Agatha Christie - Hercule Poirot: The London Case
  • 0
  • 4
“Een boek schrijven, dat kan ik ook.” Een zin die je nog wel eens hoort, misschien heb je ze zelf al eens gebruikt. Het is op het eerste gezicht een eenvoudig genoeg principe: je hebt een verhaal in je hoofd en dat zet je gewoon op papier. Maar, vanzelfsprekend, is het níét zo vanzelfsprekend (anders deed iedereen het toch gewoon?). Een literaire creatie kost bloed, zweet en tranen. En dat is er maar eentje. Als je werkelijk een heel nalatenschap aan boeken wil gaan produceren, dan neemt dat heel je leven over. Er worden best wel veel boeken geschreven, maar echt blijvers, het soort dat generaties kan overbruggen en grenzen doorbreekt … het blijft procentueel weinigen gegeven. Daarbovenop nog een hele rits aan films, series, theaterstukken, games (!), en ons procent zakt nog een heel stuk.
Review: Agatha Christie - Hercule Poirot: The First Cases
  • 0
  • 0
Voor degenen die het nog niet wisten: Hercule Poirot is een fictief personage dat, zoals de titel al prijsgeeft, werd bedacht door Agatha Christie. Hij is een detective die regelmatig speciale moordzaken oplost. Zijn avonturen vind je terug in vele boeken, maar ook op het televisiescherm vind je de Belgische detective af en toe terug. Zijn laatste verschijning is in een vorm van een videogame waarin hij de ene na de andere zaak dient op te lossen. Ik neem je graag mee in de nieuwe avonturen van Hercule Poirot.
Review: Murder Mystery Machine
  • 0
  • 0
Ik ben altijd al in de ban geweest van Vlaamse politiereeksen. Iedere aflevering start met de plaats delict waar een wetsdokter geknield zit naast het slachtoffer om in alle rust en stilte de precieze omstandigheden van het overlijden te achterhalen. Tijdens dit denkproces komen de rechercheurs, vaak zijn ze met vier, aangewaggeld om na het aanhoren van de eerste vaststellingen een buurtonderzoek uit te voeren waar meestal toch niets uit voortvloeit. Het leven van het slachtoffer wordt vervolgens grondig uitgespit, alibi’s worden gecheckt en na vijftig minuten volgt er een aha-erlebnis waarna de dader wordt geklist. Klinkt allemaal zeer procedureel en toch blijf ik ernaar kijken. Het begon met Flikken en de guitige lach van Joke Devynck, waarna Witse op zondagavond ten tonele verscheen voor de trouwe VRT-kijkers. De commerciële omroep kon niet achterblijven en gooide het charisma en borsthaar van Herbert Flack in de strijd om de kijkcijfers met Aspe, een reeks gebaseerd op de...
Terug
Bovenaan