Archief - Bewust kinderloos
Het archief is een bevroren moment uit een vorige versie van dit forum, met andere regels en andere bazen. Deze posts weerspiegelen op geen enkele manier onze huidige ideeën, waarden of wereldbeelden en zijn op sommige plaatsen gecensureerd wegens ontoelaatbaar. Veel zijn in een andere tijdsgeest gemaakt, al dan niet ironisch - zoals in het ironische subforum Off-Topic - en zouden op dit moment niet meer gepost (mogen) worden. Toch bieden we dit archief nog graag aan als informatiedatabank en naslagwerk. Lees er hier meer over of start een gesprek met anderen.
.
Cerv.Be
Legacy Member
Een collega van mij heeft instagram pagina alleen voor zijn 3 honden.Castil zei:Hatelijkste is de mensen die zeggen: 'onze hond is ons kindje'
Verstuurd vanaf mijn SM-G960F met Tapatalk
Get the fuck out.
Al eens bij stilgestaan dat veel ouders dit nog altijd even irritant vinden? Ik vond dat al voor ik vader was en ik vind dit nog altijd even irritant. Wij zetten ook amper iets op sociale media of whatever. Wij delen vooral in een WhatsApp groep met de grootouders, omdat die niet liever hebben. Eerlijk gezegd, de meeste ouders in onze vrienden- & kennissenkring zijn zo. Er zijn er die dat wel doen uiteraard, een kennis van mijn vrouw zet letterlijk elke dag een foto van haar kinderen op facebook. Een andere post ook constant rommel over haar kroost. Ik vind dat nog altijd even belachelijk & marginaal als vroeger. Dus ik ben volledig akkoord met jou.Fransz zei:
Al vind ik mensen die een kind 1 op 1 vergelijken met een hond nog altijd een pak erger.Anoniem15
Legacy Member
Ik en mijn vrouw durven er eerlijk voor uitkomen dat als we opnieuw konden beginnen, we geen kinderen zouden hebben genomen. We hebben ook de indruk dat hier een enorm taboe rond heerst, want als je dit onderwerp nog maar durft aan te halen word je meteen aangevallen. Je krijgt verwijten naar je hoofd als "het was je eigen keuze", "wees blij dat ze gezond zijn", "er zijn mensen die geen kinderen kunnen krijgen"...
Het is heel jammer dat dit onderwerp zelden tot nooit open besproken kan worden.
Het is heel jammer dat dit onderwerp zelden tot nooit open besproken kan worden.
Sylverscythe
Legacy Member
Kelderke zei:
Ik vind dat zoals bij elke keuze, je weet pas wat het is wanneer je het (enkele jaren) ondervindt, en dan kan het tegenvallen. Enkel is het in dit geval natuurlijk permanent en is er geen weg terug. Dus ik heb respect voor zo'n mening, net zoals ik denk dat je daardoor geen slechte ouder bent. Er zullen wel hopen mensen zijn die enig kind zijn omdat hun ouders na eentje dachten dat het toch dat niet was (net zoals voor veel andere redenen hé). Het probleem is dat mensen op zo'n zaken emotioneel reageren, en kinderen hebben een beetje wordt verheerlijkt. (Net zoals het anti-kamp in deze thread helemaal irrationeel de andere kant opgaat.)
stungunner
Legacy Member
zarathustra zei:
Dit dus hé, de reden dat daar een taboe rond hangt, is dat het toch echt niet bevorderlijk of gewoon plezant is voor uw kinderen om dat te moeten horen. Dus ja, anoniem op een forum, of eens in vertrouwen tegen je beste vrienden, ok, maar te pas en te onpas tegen jan en alleman lijkt me niet echt bevorderlijk.
Mulan
Legacy Member
Kelderke zei:
Of nog beter: "je wist waaraan je begon he seg!"
Alsof er ooit 1 ouder heeft gezegd: "aaah, precies wat ik had verwacht! Ik was hier helemaal op voorbereid!"
Ik heb helemaal geen spijt van onze dochter. Maar stel dat de anticonceptie nu toch zou falen én die zwangerschap onder de radar zou blijven tot wanneer het te laat is om nog opties te hebben.. Dan kan ik u garanderen dat ik ook niet onder stoelen of banken zou steken dat ik absoluut niet zit te wachten op uitbreiding en dat geen "onverwacht geschenkje" of weet ik veel wat voor eufemismes anderen geven aan hun "oepskindjes". Dan ga ik me er oprecht ingeluist voelen en niet staan popelen om dat parasietje te verwelkomen (en daarna waarschijnlijk toch doodgraag zien en behandelen als een lid van de Koninklijke familie simpelweg omdat het je eigen vlees en bloed is en dat kind nu eenmaal niet moet boeten omwille van gefaalde anticonceptie).
Anoniem15
Legacy Member
BlackOccult zei:
Dat wil dus allerminst zeggen dat we onze kinderen niet graag zien, die twee dingen moet je compleet los van elkaar kunnen bekijken. Ik zou er nog niet durven aan denken om dit tegen anderen te zeggen, laat staan tegen onze ouders. Overigens zijn er zoveel parameters die jouw ouderschap verschillend maken tegenover andere ouders.
Een voorbeeld. Een vriend van mij heeft met zijn vriendin één dochter, een doodbraaf kind dat nu 1 jaar en 4 maand is. Die sliep na een maand al door van 19u tot 10u. De moeder staat in het onderwijs, hij werkt alle dagen van thuis. De grootmoeder woont rechtover de deur en het kind is in de weekends zeer vaak tot bijna altijd bij één van de twee grootmoeders zodat ze beiden tijd genoeg over hebben voor hun eigen hobbies en hun sociale contacten.
Wij hebben twee dochters, eentje van 1,5 en eentje van 2,5. De oudste is alle dagen wakker om 6u stipt. Wij zijn beiden maar één dag in de week thuis door thuiswerk en staan eigenlijk 24/7 in voor onze kinderen want bij de grootouders mogen ze zelden. Wanneer iemand van ons twee eens iets wil doen, zoals ik die bijvoorbeeld ga mountainbiken, dan zijn dat voor mijn vrouw de ergste uren van de week. Alleen met die twee kinderen zitten is voor elk van ons een hel, wij kunnen die drukte gewoon niet aan en we zijn continu overprikkeld door het gebrek aan slaap.
Wanneer ik hierover dan klaag tegen mijn vriend, dan lacht die dat gewoon weg.
Natuurlijk gaan we dat tegen onze kinderen nooit zeggen. Maar in plaats van 'het gezin' te idealiseren, en hen passief te 'dwingen' om snel aan kinderen beginnen (zoals onze ouders met ons gedaan hebben) gaan we hen wel op een voorzichtige manier bewust maken van de consequenties van de keuze voor kinderen.stungunner zei:
Sylverscythe
Legacy Member
Kelderke zei:
Ik hou mijn hart alleszins al vast voor ons later, momenteel zien we (een) kind(eren) nog zitten, maar mijn ouders zijn overleden en da hare wonen aan de andere kant van de wereld dus we zullen ook op weinig hulp moeten rekenen.
Mijn "ervaring" met dit thema komt eigenlijk uit de familie, twee broers waarvan de ene vrij voorbeeldig was en de andere een beetje het "enfant terrible" van de familie: nooit willen studeren, de ene brommer/auto/... na de andere in de prak rijden, drugs, schulden bij iedereen, enz. Die zijn vader heeft ook wel eens laten vallen dat hij gelukkiger was geweest zonder, en ik kan dat ergens wel begrijpen. Ik denk niet dat de opvoeding daar echt is foutgelopen (gezien het 2de kind), maar je hebt niet alles onder controle.
M°°nblade
Legacy Member
Ik vind het eigenlijk wel erg dat de kinderen bij diezelfde grootouders die zo stonden te pushen om snel aan kinderen te beginnen, zelden mogen afkomen. Wonen die veraf of werken ze misschien nog?Kelderke zei:
Bij onze oudste, nu 3, hebben we geluk gehad in de nachten. De jongste van 1 slaapt minder goed. Maar met de grootouders hebben we wel veel geluk zodat we beiden fulltime konden blijven werken.
Ik moet wel zeggen ... 1,5 - 2,5 is nu wel de moeilijkste leeftijd en met 2 een hel imo. Bijt nog 1 - 2 jaar op uw tanden en de zwaarste periode is achter de rug. Je kan dan gerust een paar uur mountainbiken terwijl de andere even in relatieve rust op de kinderen let. Ik ben er zeker van dat je er dan anders over zal beginnen denken.
PS: een kinderpark van 5 m² doet ook wonderen. Die van ons kunnen elkaar zo opfokken dat we dit nu als timeout-bank gebruiken. Het grootste varken van de 2 op dat moment vliegt er dan in zodat papa enkele uren rustig TV kan kijken met ne duvel.
Hier hetzelfde. Dat is gewoon een dikke merde leeftijd, zeker met 2 dan nog wel. De fase waarin ze eigenlijk nog nul de botten verstand hebben en niets aan te zeggen is maar wel al de kinderstoel tegen het raam schuiven om op de vensterbank te klauteren.Tin_Cricket zei:Wij hadden dat gevoel ook, tot onze zoon een kleuter werd. Nu zou ik hem nooit nog willen omruilen. Die peuter/baby fase is niets voor ons vrees ik
Ik ben nu niet rap in paniek maar het is toch altijd even uw hart vasthouden als die door de living crossen. Het makkelijkste is dat ge voor enkele jaren gewoon heel de infrastructuur aanpast (kinderpark, kinderpoortjes) zodat ge op uw gemak de strijk kunt doen, was opplooien, koken, etc ... anders is het rap een hel.
Mulan
Legacy Member
Kelderke zei:
Zijn jullie ook "oudere" ouders?
Want dat overprikkeld raken hebben wij allebei ook heel hard, maar gelukkig een makkelijk kind dat zich alleen bezig kan houden. Wij naderen nu de 40 en ik ben er zeker van dat als ik als twintiger eraan begonnen zou zijn, ik waarschijnlijk nu 2of 3 kinderen (dat was toen mijn ideaalbeeld van het gezin) zou hebben rondlopen omdat we er toen veel beter tegen konden. En dat slaaptekort is ècht de hel hoor... Soms voel ik me dommer worden met de minuut. Mijn man heeft me zo nog eens naar de huisarts gestuurd omdat hij ècht vreesde dat ik beginnende symptomen had van (jong) dementie. Huisarts kon ons gerust stellen: "nee, geen jongdementie, enkel ouder van een jong kind
"En iedereen die tegen mij begint over een tweede en "het begint al wel te kriebelen voor nóg eentje zeker?" wordt met de glimlach op zijn plek gezet!
Het archief is een bevroren moment uit een vorige versie van dit forum, met andere regels en andere bazen. Deze posts weerspiegelen op geen enkele manier onze huidige ideeën, waarden of wereldbeelden en zijn op sommige plaatsen gecensureerd wegens ontoelaatbaar. Veel zijn in een andere tijdsgeest gemaakt, al dan niet ironisch - zoals in het ironische subforum Off-Topic - en zouden op dit moment niet meer gepost (mogen) worden. Toch bieden we dit archief nog graag aan als informatiedatabank en naslagwerk. Lees er hier meer over of start een gesprek met anderen.