Archief - Bewust kinderloos

Mulan · 15 apr 2020

zarathustra zei:
Lijkt me dat in westerse landen ten minste elk kind weldegelijk een bewuste keuze is. Een moeilijke keuze? Zeker, maar de gevallen waarin je het niet merkt zijn echt zeer zelden.

Niet helemaal mee eens. Abortus zonder medische noodzaak is wettelijk toegestaan tot 14 weken, maar er is een verplichte bedenktijd van 6 dagen dus moet je al voor je 13 weken zwanger bent, effectief weten dat je zwanger bent. En als je er van uit gaat dat je dat niet bent (omdat je bvb anticonceptie neemt) moet je lichaam al moord en brand schreeuwen vooraleer je daar aan denkt! Een virusje, te veel hooi op je vork, te veel stress zijn dan veel logischer verklaringen voor mogelijke symptomen.

Als "noodoplossing" is er ook nog adoptie maar dat is iets dat in onze maatschappij totaal niet gekend is, laat staan geaccepteerd. Een arm kindje of weesje adopteren uit een achtergesteld land, jaaaaa... Dat wel! Maar zelf je kind baren om dan weg te geven? Dat kan voor het gros van de Vlamingen toch niet door de beugel

Mulan · 15 apr 2020

Moonblade: wij zijn ook ergens wel blij dat we oudere ouders zijn hoor. Maar ik heb toch niet eerst "genoten" van mijn leven. Ik heb gestudeerd in afstandsonderwijs terwijl ik werkte én renoveerde. Geen geld of tijd dus om te genieten van mijn leven.
Mijn man is 1 van de mensen die door de financiële crisis plots zijn werk kwijt was en nergens aan de bak raakte, tenzij hier en daar in een fabriek als arbeider met week contracten. Dus dat is ook een donkere, lange periode waarin hij blij was dat er geen gezin financieel afhankelijk was.

Maar we hebben veel minder stress, maken veel bewuster keuzes en zeggen veel sneller foert tegen wat "men" verwacht. Veel minder druk op onszelf en kiezen wat goed is voor ons gezin ipv wat maatschappelijk "hoort" (zoals meer werken om meer geld te hebben voor materiële spullen en luxe. Wij werken liever wat minder uren om meer tijd te hebben om onze dochter te zien groeien, om samen met haar te spelen en ontdekken etc. Zaken die voor ons belangrijk zijn nu en dat 10j geleden waarschijnlijk veel minder in ons op zouden komen).

De grootouders vinden babysitten te veel stress, te veel verantwoordelijkheid en druk aan de ene kant en de andere kant... Tja laat ons zeggen dat we daar ons kind nooit zonder controle achter zouden durven laten wegens totaal andere opvattingen

Onze dochter is er gewoon op het juiste moment gekomen wat ons betreft!

Anoniem15 · 15 apr 2020

Mulan zei:
Niet helemaal mee eens. Abortus zonder medische noodzaak is wettelijk toegestaan tot 14 weken, maar er is een verplichte bedenktijd van 6 dagen dus moet je al voor je 13 weken zwanger bent, effectief weten dat je zwanger bent. En als je er van uit gaat dat je dat niet bent (omdat je bvb anticonceptie neemt) moet je lichaam al moord en brand schreeuwen vooraleer je daar aan denkt! Een virusje, te veel hooi op je vork, te veel stress zijn dan veel logischer verklaringen voor mogelijke symptomen.

Als "noodoplossing" is er ook nog adoptie maar dat is iets dat in onze maatschappij totaal niet gekend is, laat staan geaccepteerd. Een arm kindje of weesje adopteren uit een achtergesteld land, jaaaaa... Dat wel! Maar zelf je kind baren om dan weg te geven? Dat kan voor het gros van de Vlamingen toch niet door de beugel

De vondelingenschuif

Mulan · 15 apr 2020

Kelderke zei:
De vondelingenschuif

Fantastisch initiatief, begrijp me niet verkeerd !
Maar dat neemt niet weg dat de meesten onder ons toch wel vragen zouden krijgen van familie, buren, werkgever en collega's,... Waar dat kind naar toe is dat overduidelijk in die dikke buik zat.
En dan zeg je de waarheid en krijg je wat vooroordelen en schuldgepreek over je heen... Ofwel ga je liegen, wat ook niet bepaald goed is voor je mentale toestand (mijn kind is overleden VS ik had een tumor die verwijderd is?)

Herman De Croo · 28 apr 2020

https://www.reddit.com/r/funny/comments/g9drzp/yoga_so_relaxing_so_peaceful_what_a_wonderful/

the_fox · 28 apr 2020

Herman De Croo zei:
https://www.reddit.com/r/funny/comments/g9drzp/yoga_so_relaxing_so_peaceful_what_a_wonderful/

Ondertussen al delete van reddit. Wie het filmke wilt zien: https://www.youtube.com/watch?v=4qoRZnqmfNg

Osis1984 · 30 mei 2020

M°°nblade zei:
Ik heb nooit een ideaalbeeld gehad qua leeftijd om kinderen te krijgen. Zelf ook pas op 33 & 35 vader geworden en daar zijn veel voordelen aan verbonden:
- in mijn 20'er jaren heb ik volop kunnen sporten, op vakantie gaan en feesten.
- gepensioneerde grootouders voor kinder(nood)opvang
- financieel sta je er in je 30'er jaren veel beter voor om kinderen alles te kunnen geven wat ze nodig hebben en extra's dus minder stress

Ook in hindsight zou ik nooit vóór mijn 30ste vader willen worden.

Exact op dezelfde leeftijden vader geworden en voel mij totaal niet een "oudere" ouder.. En vond het voor mijzelf ook de ideale leeftijd.
Huis is op orde, werk in op orde, thuis situatie is goed en stabiel. Ik heb mijn eigen ding kunnen doen tot de 2e is gearriveerd waardoor ik bv. tot mijn 35 heb kunnen voetballen. (Is ook mijn eigen beslissing geweest omdat ik mijn vrouw niet wou laten opdraaien elke zaterdag/zondag voor 2 kinderen).

conclusie: ik zou in hindsight ook nooit vroeger begonnen zijn.

Waelvis · 31 mei 2020

M°°nblade zei:
Ik heb nooit een ideaalbeeld gehad qua leeftijd om kinderen te krijgen. Zelf ook pas op 33 & 35 vader geworden en daar zijn veel voordelen aan verbonden:
- in mijn 20'er jaren heb ik volop kunnen sporten, op vakantie gaan en feesten.
- gepensioneerde grootouders voor kinder(nood)opvang
- financieel sta je er in je 30'er jaren veel beter voor om kinderen alles te kunnen geven wat ze nodig hebben en extra's dus minder stress

Ook in hindsight zou ik nooit vóór mijn 30ste vader willen worden.

Hier totaal het tegenovergestelde eigenlijk.

Vader geworden op mijn 23e. Nu op mijn 33e heb ik er 3 rondlopen (10, 8 en 6).

- Zelf nog jonger dus gebrek aan slaap is minder ingrijpend
- Ik ben als tiener/beginnende twintiger nooit een grote uitgaander geweest. Heeft me nooit iets gezegd.
- Tegen dat ik 50 ben zijn de kinderen hoogstwaarschijnlijk uit het huis. Dan ben ik normaal gezien nog jong, fit,... genoeg om vanalles te doen voor hen. Verbouwen, hen helpen in hun tuin, op mijn kleinkinderen passen,...
- Grootouders nog jong (wel voordeel dat Schoonpa vervroegd op pensioen is gegaan, schoonma niet werkt en mijn ma in het onderwijs staat en al meer dan een jaar thuiszit tgv arbeidsongeval, dat laatste is voor haar uiteraard minder leuk)

Financieel inderdaad wel minder aangenaam. Maar we leven met de middelen die we hebben.

Ik zou het niet zien zitten om op mijn huidige leeftijd nog vader te worden. Ik ben echt blij dat ik van het hele baby gedoe verlost ben. Fysiek en mentaal heel lastige periode. Nu zijn de mijne al op een leeftijd dat ze op veel vlakken hun plan kunnen trekken. Ik moet s'ochtends niet mee opstaan om bvb hun ontbijt te maken. Die doen dat mooi zelf.

beton · 2 jun 2020

Ik ben zelf ook bewust kinderloos. Niet alleen omdat zowel ik als mijn lief cisgender man zijn, en het dus biologisch veel moeilijker wordt, maar ook omdat we de voordelen van kinderloos zijn (op z'n minst momenteel, maar ik vermoed op lange termijn ook) meer waard vinden dan de voordelen van kinderen te hebben.

Het hebben van een petekind speelt daar mogelijk wel een rol in. Het geeft me op de 1 of andere manier het gevoel dat ik impact heb op de opvoeding van een kind, en zal op die manier ook wel wat van een potentiele kinderwens afnemen. Bovendien ben ik altijd blij wanneer ik het kan terugbrengen, hoe graag ik hem ook zie

.

Sylverscythe · 2 jun 2020

Waelvis zei:
Hier totaal het tegenovergestelde eigenlijk.

Vader geworden op mijn 23e. Nu op mijn 33e heb ik er 3 rondlopen (10, 8 en 6).

- Zelf nog jonger dus gebrek aan slaap is minder ingrijpend
- Ik ben als tiener/beginnende twintiger nooit een grote uitgaander geweest. Heeft me nooit iets gezegd.
- Tegen dat ik 50 ben zijn de kinderen hoogstwaarschijnlijk uit het huis. Dan ben ik normaal gezien nog jong, fit,... genoeg om vanalles te doen voor hen. Verbouwen, hen helpen in hun tuin, op mijn kleinkinderen passen,...
- Grootouders nog jong (wel voordeel dat Schoonpa vervroegd op pensioen is gegaan, schoonma niet werkt en mijn ma in het onderwijs staat en al meer dan een jaar thuiszit tgv arbeidsongeval, dat laatste is voor haar uiteraard minder leuk)

Financieel inderdaad wel minder aangenaam. Maar we leven met de middelen die we hebben.

Ik zou het niet zien zitten om op mijn huidige leeftijd nog vader te worden. Ik ben echt blij dat ik van het hele baby gedoe verlost ben. Fysiek en mentaal heel lastige periode. Nu zijn de mijne al op een leeftijd dat ze op veel vlakken hun plan kunnen trekken. Ik moet s'ochtends niet mee opstaan om bvb hun ontbijt te maken. Die doen dat mooi zelf.

Ik ben er 33 en nog geen kinderen, misschien volgend jaar, dus ik hoop dat ik het nog aankan

Mulan · 2 jun 2020

Sylverscythe zei:
Ik ben er 33 en nog geen kinderen, misschien volgend jaar, dus ik hoop dat ik het nog aankan

5j ouder dan jij en het blijft bewust bij eentje omdat de energie toch beduidend lager ligt dan in onze prille dertigersjaren (

) én we ook veel sneller overprikkeld zijn. Geldt voor ons beiden dus denk dat het ècht leeftijdgebonden is. Een maat van mij (ook 38) geeft ook eerlijk toe dat die gewoon soms vlucht van de drukte thuis. 2 kleuters en die gaat met plezier gaan sporten, de hond uitlaten,... Om efkes ALLEEN te kunnen zijn. Over enkele jaren als ze veel zelfstandiger is en zal doorslapen zal het hopelijk een pak rustiger zijn, maar eerst heb je de fase waarin ze super afhankelijk zijn van je (dag én nacht) en daarna de peuter puberteit waarbij er om de 5 minuten (zo voelt het toch

) wel een frustratie gehuild of gekrijst wordt... Kortom : ge zijt toch een paar jaar serieus gejost! (en desondanks zien we haar super graag en hebben we er geen seconde spijt van! Maar mocht er een 2de zijn, acht ik de kans wél realistisch dat ik er spijt van zou kunnen hebben...)

zarathustra · 3 jun 2020

Sylverscythe zei:
Ik ben er 33 en nog geen kinderen, misschien volgend jaar, dus ik hoop dat ik het nog aankan

Och ik had de mijne op 33 en lijkt me eigenlijk een goede leeftijd. Jong genoeg om er mee mee te kunnen maar oud genoeg om ietwat stabiel te zijn ( financieel en anders). En na een jaartje is het meest vermoeiende er ook wel af.

stungunner · 6 jun 2020

zarathustra zei:
Och ik had de mijne op 33 en lijkt me eigenlijk een goede leeftijd. Jong genoeg om er mee mee te kunnen maar oud genoeg om ietwat stabiel te zijn ( financieel en anders). En na een jaartje is het meest vermoeiende er ook wel af.

Ik was er ook 33 bij de 1ste, en 36 bij de 2de. Denk dat je op die leeftijd ook alles wat beter in perspectief kan plaatsen en mss geduldiger bent.

Mijn vrouw spreekt nu van een 3de, maar ben bijna 40, nu heb ik er toch geen zin meer in

Cerv.Be · 6 jun 2020

Ik was 30 bij de eerste, nu 32 bij de tweede. Achteraf denk ik dat ik misschien nog wel iets langer had kunnen wachten. Persoonlijk raad ik niemand aan om in hun 20 jaren kinderen te nemen, het zijn toch wel beetje uw gouden jaren imo.

Carrion · 6 jun 2020

Ik was er altijd rotsvast van overtuigd dat ik kinderen wou. Maar sinds we een hond hebben is dat gevoel eigenlijk volledig verdwenen. Ik denk niet dat ik het in me heb om jaren lang 's nachts meerdere keren op te staan, jarenlang dagelijks meerdere keren verschonen, verzorgen, aandacht geven, etc. Ik ben er nu 31 en ik heb het gevoel dat ik nog te egoïstisch ingesteld ben.

glashelder · 6 jun 2020

Carrion zei:
Ik was er altijd rotsvast van overtuigd dat ik kinderen wou. Maar sinds we een hond hebben is dat gevoel eigenlijk volledig verdwenen. Ik denk niet dat ik het in me heb om jaren lang 's nachts meerdere keren op te staan, jarenlang dagelijks meerdere keren verschonen, verzorgen, aandacht geven, etc. Ik ben er nu 31 en ik heb het gevoel dat ik nog te egoïstisch ingesteld ben.

Haha, ik had hetzelfde. Toen we Pippa in huis namen, waren we met hele gezin na 6 maand een wrak. Mijn ma vergeleek het met een pasgeborene in huis hebben, nooit op je gemak zijn, moeten opletten, 's nachts eruit,... Toen dacht ik van woah dit is eigenlijk niet zo tof, haha.

Remake · 6 jun 2020

Mijn broer was 23 bij zijn eerste en nu 27 voor zijn tweede. Als ik dat vergelijk met mezelf was ik toen nog een varken in het uitgaan. :unsure:

Nog een jaar of twee lijkt voor mij ideaal, ben dan 35..

pardal · 6 jun 2020

Ik was 32 bij de eerste, 34 bij de 2de, 36 bij de derde en ga 38 zijn bij de vierde. En ergens vind ik met te oud, maar heb mijn vrouw pas leren kennen op mijn 29ste.

Ik heb zelf mijn vader verloren toen hij 50 was en dat zit toch in mijn achterhoofd dat de jongste dan nog maar 12 is, moest dit bij mij ook gebeuren. Zelf was ik er 24.

Anderzijds denk ik ook wel niet dat ik als twintiger het mentaal zou aankunnen.

Verstuurd vanaf mijn Mi A1 met Tapatalk

Squidward · 9 jun 2020

Eerste op 30, tweede op 34. Wij hebben niet bewust gezegd ‘en nu ne kleine’ en we gingen zeker geen probleem gemaakt hebben van geen kinderen maar ik heb persoonlijk wel veel voordeel ervaren bij Thing 1 en Thing 2, : als depressief persoon hebben ze mij wat uit mijn eigen hoofd gedwongen. Voor mij was enkel aan mijzelf moeten denken echt geen positieve dus dat was een aangename wakeup call. Pas op, dat is louter voor mij, ik ga zeker geen kinderen aanraden als anti-depressiva.

XtremeSpooky · 17 jun 2020

Cerv.Be zei:
Ik was 30 bij de eerste, nu 32 bij de tweede. Achteraf denk ik dat ik misschien nog wel iets langer had kunnen wachten. Persoonlijk raad ik niemand aan om in hun 20 jaren kinderen te nemen, het zijn toch wel beetje uw gouden jaren imo.

exact het zelfde hier -> 30 bij eerste, 32 bij 2e, en eigenlijk wel content van -> je hebt wat mooie jaren met je vrouw alleen om allerlei dingen te doen die je met kinderen minder gemakkelijk gaat doen, je hebt kinderen op een moment dat je al wat meer verdient en kan ze dus geven wat je wil (min of meer) en tegen dat ze het huis uit zijn ben je toch nog op een leeftijd dat je mooie reizen etc kan doen.

Eén van de leuke side effects met kinderen: je ziet in sommige van je kinderen toch echt wel een mini-versie van jezelf qua karakter en weet hoe ze redeneren en wat hun drijft ... dat is wel leuk (en frustrerend voor hen als ze proberen te liegen bvb

)

Archief - Bewust kinderloos

Mulan

Legacy Member

Mulan

Legacy Member

Anoniem15

Legacy Member

Mulan

Legacy Member

Herman De Croo

Legacy Member

the_fox

Legacy Member

Osis1984

Legacy Member

Waelvis

Legacy Member

beton

Legacy Member

Sylverscythe

Legacy Member

Mulan

Legacy Member

zarathustra

Legacy Member

stungunner

Legacy Member

Cerv.Be

Legacy Member

Carrion

Legacy Member

glashelder

Legacy Member

Remake

Legacy Member

pardal

Legacy Member

Squidward

Legacy Member

XtremeSpooky

Legacy Member