Mulan zei:
Zijn jullie ook "oudere" ouders?
Want dat overprikkeld raken hebben wij allebei ook heel hard, maar gelukkig een makkelijk kind dat zich alleen bezig kan houden. Wij naderen nu de 40 en ik ben er zeker van dat als ik als twintiger eraan begonnen zou zijn, ik waarschijnlijk nu 2of 3 kinderen (dat was toen mijn ideaalbeeld van het gezin) zou hebben rondlopen omdat we er toen veel beter tegen konden. En dat slaaptekort is ècht de hel hoor... Soms voel ik me dommer worden met de minuut. Mijn man heeft me zo nog eens naar de huisarts gestuurd omdat hij ècht vreesde dat ik beginnende symptomen had van (jong) dementie. Huisarts kon ons gerust stellen: "nee, geen jongdementie, enkel ouder van een jong kind
"
En iedereen die tegen mij begint over een tweede en "het begint al wel te kriebelen voor nóg eentje zeker?" wordt met de glimlach op zijn plek gezet!
Ik heb nooit een ideaalbeeld gehad qua leeftijd om kinderen te krijgen. Zelf ook pas op 33 & 35 vader geworden en daar zijn veel voordelen aan verbonden:
- in mijn 20'er jaren heb ik volop kunnen sporten, op vakantie gaan en feesten.
- gepensioneerde grootouders voor kinder(nood)opvang
- financieel sta je er in je 30'er jaren veel beter voor om kinderen alles te kunnen geven wat ze nodig hebben en extra's dus minder stress
Ook in hindsight zou ik nooit vóór mijn 30ste vader willen worden.
sandervdw zei:
"als ik had geweten dat ik ne kater ging hebben, zou ik nooit gedronken hebben gisteren" vs "ik heb spijt dat ik gedronken heb".
Het ene is een gevolg van bepaalde factoren, het andere een algemene conclusie. Het zegt niks over de relatie met uw kinderen als je zegt dat je geen kinderen meer zou willen als ge beseft had hoeveel vrije tijd dat kost (of geld, of vrijheid, ...).
Die conclusie is daar toch automatisch aan verbonden? Van het moment dat je de dingen in hindsight liever anders aangepakt had, is dat toch altijd ook een spijtgevoel zonder dat je daarmee iets zegt over je relatie met je kinderen.
De enige situatie waarin je geen spijtgevoel hebt is ''zelfs als ik had geweten dat ik ne kater ging hebben, zou ik nog steeds evenveel gedronken hebben gisteren"
Kelderke zei:
Toen ik nog single en kinderloos was bestond mijn leven vooral uit pinten drinken met de maten. Op de duur werd ik daar depressief van en ben ik mezelf mede door het conservatieve verwachtingspatroon van de ouders beginnen wijs maken dat mijn leven pas zinvol zou zijn als ik getrouwd was en kinderen zou hebben. Zodra ik een geschikte partner gevonden had (die ook met hetzelfde probleem worstelde) zijn wij eigenlijk op vrij korte termijn getrouwd en aan kinderen begonnen beiden in de hoop dat we ons dan beter zouden voelden, want dat was iets dat van ons verwacht werd dachten we toen. Allemaal zaken waar we achteraf gezien spijt van hadden.
Ik denk dat ge in de eerste plaats spijt hebt dat ge 'te snel' gegaan zijt om al die dingen op zo'n korte tijd te realiseren en niet zozeer dat ge uiteindelijk spijt zult hebben over het eindresultaat. Face it, ge zit nu in de zwaarste periode van uw leven, en dat komt dubbel zo hard aan als uw leven daarvoor bestond uit pinten pakken met maten. Maar dat kan er alleen maar op vooruit gaan. Als de kinderen ouder worden gaat ge meer tijd hebben voor uzelf en ook met uw partner.
Wij zijn net toen onze oudste van 2 handelbaar werd voor een tweede kind gegaan, omdat ze dan met een klein leeftijdsverschil meer aan elkaar zouden hebben maar achteraf gezien -> #flattenthecurve !
veel sterkte én plezier gewenst