Archief - Bewust kinderloos

Zijn er nog mensen die bewust kiezen voor geen kinderen? Ik zou graag deze discussie eens openen. Ik ben 33 en mijn vrouw is 29. We willen beide absoluut nooit kinderen. We zijn gelukkig samen en zien niet in waarom we ons huidig leven door kinderen zouden veranderen. We hebben al veel contact verloren met vrienden van onze leeftijd die wel voor kinderen gekozen hebben omwille van deze reden. Anderzijds hebben we ook goed contact met enkele koppels die ook bewust kinderloos zijn.

We willen bewust geen kinderen omwille van onze eigen levenskwaliteit en uiteraard het financiële. We hebben beide een deftige job maar willen ons geld bewust aan ons eigen genot spenderen. We willen de wereld zien, reizen graag, hebben graag een mooie auto, merkkledij,... We denken dus aan onszelf. Het geld dat een kind kost besteden we liever aan ons beide dus. We hebben geen nood aan op te staan ‘s nachts voor een huilende baby, etc.

Nog mensen die zich herkennen in deze levensvisie?

Ik ken ook enkele koppels die zo redeneren en het valt me vooral op dat ze zich altijd moeten verantwoorden (zeker de oudere generatie vindt dat niet kunnen!) en heel vaak straal genegeerd of gekleineerd worden in hun visie.
"wacht maar tot ge de 30 zijt gepasseerd", "je weet niet wat je zegt, je zal nog wel spijt krijgen als je eenzaam en alleen in het bejaardentehuis zit! (want de mensen met kinderen zitten nooit alleen eens ze bejaard zijn? Die hun kinderen zitten er uren per dag?)" "jamaar ik snap het niet, je bent toch goed met kinderen? (want enkel kinderhaters mogen kinderloos zijn blijkbaar?)"

Bij de mensen die ik ken die vroeger zeiden dat ze geen kinderen wilden en GEEN gelijkgestemde partner hebben gevonden / gekozen, zie ik dat ze allemaal 1 of 2 kinderen hebben en toch wel durven zeggen:" ik zie ze doodgraag, zou ze absoluut niet willen missen maar voor mij hoefde dat nog steeds ècht niet. moest ik x aantal jaar in de tijd kunnen terugkeren, zou ik nog steeds blijven zeggen dat kinderen voor mij niet hoeven."

Ik ken 1 iemand die 2 kinderen heeft in co-ouderschap en eens openhartig zei dat ze zich erin geluist voelt door haar ex. Zij wou geen kinderen. Hij wel. Kort na de geboorte van de jongste gescheiden en ze zei eerlijk dat ze echt uitkijkt naar de kinderloze week zodat ze 7 dagen zichzelf kan zijn zonder meer. Zonder te moeten plannen met grootouders, schooluren en vakanties, babysits en rondrijden van hot naar her.

Kortom: ik ken niemand die zegt: "ze hadden gelijk, ik was een absolute idioot te denken dat mijn leven waarde kon hebben zonder kinderen!" ze hebben allemaal de dualiteit dat ze hun kinderen ècht graag zien en ze niet meer zouden willen missen in hun leven. Omdat ze er nu eenmaal zijn. Niet omdat ze een noodzaak waren voor een" waardevol" leven...

Artifact zei:

Zijn er nog mensen die bewust kiezen voor geen kinderen? Ik zou graag deze discussie eens openen. Ik ben 33 en mijn vrouw is 29. We willen beide absoluut nooit kinderen. We zijn gelukkig samen en zien niet in waarom we ons huidig leven door kinderen zouden veranderen. We hebben al veel contact verloren met vrienden van onze leeftijd die wel voor kinderen gekozen hebben omwille van deze reden. Anderzijds hebben we ook goed contact met enkele koppels die ook bewust kinderloos zijn.

We willen bewust geen kinderen omwille van onze eigen levenskwaliteit en uiteraard het financiële. We hebben beide een deftige job maar willen ons geld bewust aan ons eigen genot spenderen. We willen de wereld zien, reizen graag, hebben graag een mooie auto, merkkledij,... We denken dus aan onszelf. Het geld dat een kind kost besteden we liever aan ons beide dus. We hebben geen nood aan op te staan ‘s nachts voor een huilende baby, etc.

Nog mensen die zich herkennen in deze levensvisie?

Klik om te vergroten...

Twijfelgeval hier, ook al een eind in de 30.

Waarom ik het niet zou doen:

- schrik dat er iets fysiek of mentaal mis is met het kind. down syndroom, dwerggroei, bepaalde ziekte.
- schrik dat bepaalde eigenschappen van mijn bloedlijn te sterk aanwezig zullen zijn bij het kind. depressie, angststoornissen, iets te veel gevoel voor drama, hooggevoeligheid
- schrik dat ik niet de extra stress aan kan van 'miseri met het kind' als ik thuiskom van het werk. Het werk is al stresserend genoeg, geen zin om thuis dan nog geconfronteerd te worden met: kind dat gepest wordt, kind dat zelf pest, kind dat niet luistert, kind dat slechte punten op school haalt, kind dat onhandelbaar is...
- zware beperkingen op mijn eigen vrijheid. Gedaan met lang uitslapen, gedaan met lang in de zetel liggen, gedaan met zolaat door te werken als je wil enz.
- schrik dat mijn relatie totaal zal veranderen. het kind zal voor de vrouw belangrijker zijn dan ikzelf. hoe hard gaat dit de relatie aantasten...
- uit ecologisch standpunt, de wereld is al te sterk bevolkt. Hoewel dit vroeger mijn stokpaardje was, snap ik ook wel dat 1 of 2 kinderen niet tot een stijging zou leiden maar eerder een ex aequo en dus wel zou moeten kunnen.
- ik kets me nogal af tegen het onbekende en tegen verandering

Waarom ik het wel zou doen:

- ik hou wel van kinderen uit de familie, die zien mij ook graag komen, ik spendeer daar veel tijd mee
- als je met uw kind activiteiten kan doen die je zelf ook graag als kind deed, zoals sport, sinterklaas vieren, spelletjes, dat is fijn
- in het goede geval krijg je daar ook zeer veel liefde van terug
- ik heb toch een bovengemiddeld verstand, toch ook gestudeerd, ik werk goed, ik heb een verantwoordelijkheidszin. Als ik die genetische en normen en waarden, eigenschappen kan doorgeven aan het kind, dan zou de wereld daar toch wel gediend mee zijn imo. Zeker als ik zie hoeveel uiterste marginalen of religieuze extremisten kinderen of veel kinderen nemen, dan denk ik van oei misschien moet er toch ook wat tegengewicht zijn anders gaat de wereld helemaal naar de verdoemenis
- financieel is het geen enkel probleem
- je bent met 2 om voor het kind te zorgen, je staat er niet alleen voor

Ik had vroeger eigenlijk niets met kinderen, heb nooit, zoals veel mensen, gedacht "later moet ik een gezin hebben met kinderen".

Nu heb ik wel 2 kinderen (2,5 en 5,5) en ja, heel soms heb ik wel eens heimwee naar de tijd dat je kon doen en laten wat je wilt.

Je kan niet meer snel zomaar zeggen "kom schat, we gaan vanavond iets eten in 't stad". Of "schat, ik wil naar de zon, we boeken snel een lastminute voor volgende week...". Nee, die spontaniteit ben je grotendeels kwijt. Je moet alles meer gaan plannen.

Maar... ik zou ze (uiteraard) voor geen geld ter wereld willen missen om bovenstaande opnieuw te kunnen. Want nu geniet ik gewoon zoveel meer van pakweg met de kinderen eens naar Cadzand te gaan, uitwaaien op het strand, samen iets lekker eten, spelen,... Wij doen nu gewoon veel samen met de kinderen, uiteraard reizen maar ook uit eten gaan (moeten ze gewoon leren), en dat genieten samen met je gezin, geeft voor mij veel meer voldoening dan enkel als koppel. Uiteraard doen wij als koppel ook nog dingen samen (zijn onlangs zonder kinderen op shortski naar Oostenrijk gegaan), maar die dingen moet je gewoon beter plannen (en je moet opvang hebben uiteraard).

Iemand met kinderen die constant zit te mijmeren over hoe het vroeger was zonder, die zou beter wat meer genieten van zijn gezin in het hier en nu, want het gaat snel over. Van zodra ze pakweg 16 jaar zijn willen ze gewoon niet meer met hun ouders op reis of op uitstap, en dan kan je als koppel gewoon opnieuw zelf die zaken doen, maar wel met de wetenschap dat je kinderen hebt die daar ergens rondlopen.

Nu, wij zeggen wel al lachend soms tegen elkaar, wanneer die monsterkes wat luid of wild zijn "have some kids they said... it'll be fun, they said...". Dus ja, het zijn soms kleine monsters en je verliest soms je geduld. Maar dat hoort erbij.

Financieel moet natuurlijk ieder voor zich uitmaken, wij verdienen niet slecht, kunnen ons gelukkig ook met kinderen een mooi huis, reizen, auto's,... veroorloven. Maar ik vind ook wel dat, wanneer je niet voor jezelf kan zorgen, je ook beter wacht met kinderen. Want ja, ze kosten geld, het kindergeld alleen is in elk geval niet voldoende.

Ik erger me wel aan zowel mensen die zeggen "ik snap niet dat mensen kinderen willen..." of "hoe kan je nu kinderloos willen blijven...". Iedereen moet vooral voor zichzelf bepalen wat ze willen. Maar het is wel zeker niet abnormaal dat koppels met kinderen sneller zullen optrekken met andere koppels met kinderen, en kinderloze kooppmet kinderloze koppels.

Donnie Darko zei:

Omwille van hoe onze sociale zekerheid werkt (werkende generatie betaalt de pensioenen van de vorige generatie) is het bewust kinderloos blijven zéér asociaal tov wel kinderen krijgen.

Klik om te vergroten...

Niet persoonlijk deze reactie hoor, maar gewoon algemeen op specifiek deze redenering:

Alsof mensen kinderen nemen omdat ze als heiligen "een berg eigen geld en tijd willen investeren in de toekomst van het land".
Ze nemen het vooral uit egoisme. Er is geen enkel kind dat gevraagd heeft om geboren te worden.

En de overheid brengt daar wel een goede balans tussen kinderbijslag, kinderen ten laste, gratis onderwijs enzovoort.

Trouwens het hangt er ook vanaf wat voor kind je neemt. Is dit een kind dat later 50 jaar sociale zekerheid gaat trekken wegens opgegroeid in een marginaal gezin en bindingsproblemen, geen werk kunnen vinden, genetische problemen met verstandelijke achterstand of ziektes. Dan had je beter geen kind genomen en was het nemen van dit kind zeer asociaal.

Het is bovendien ook heel egoistisch om een bruto loon te hebben van maar 2000 euro, want iemand met een bruto van 5000 euro die betaalt 5x meer gepensioneerden af.
Dus het is zeker niet zéér asociaal dat die mens dan geen kinderen neemt.

wij zijn ook bewust kinderloos. Belachelijk idd hoe je je soms dient te verantwoorden voor die keuze.
En van zodra het merendeel van je vriendenkring in pamperland komt, mag jij je als kinderloze absoluut niet meer mengen in discussies over hoe zwaar het allemaal wel niet is, want jij weer er niets van.

Ieder zijn keuze zeker. ..

Ik en mijn ex-vrouw hebben indertijd gekozen om kinderloos te blijven.
Beiden hebben wij verschillende erfelijke aandoeningen, die zo goed als zeker op het kind zouden overgaan.
Daarom heb ik mij "onklaar" laten maken.
Ik heb van deze beslissing toch wel spijt, als enigste van vier kinderen zelf nooit geen eigen kind(eren) hebben.
Temeer nu ik sinds 2016 gescheiden ben, en ruwweg al bijna 4j. alleen ben.

Dus richting een nieuwe relatie loop ik veel tegen dezelfde barièrre aan.
Ik ben er nu 39, de meeste jongere vrouwen willen nog kinderen, wat ik hen niet kan bieden.
De meeste oudere vrouwen zien dan weer liever af van een jongere man.
En +papa, ik weet het zo niet goed, krijg vaak toch de kriebels als ik daaraan denk.

Mijn familie zegt dan wel van "laat de boel terug aan elkaar zetten", maar dan levert in 5% van die gevallen succes op.

Bezint eer ge begint, niemand kan met zekerheid zeggen dat zijn/haar relatie stand houd ten allen tijde.

Qua vooroordelen richting deze keuze heb ik nog weinig meegemaakt.
Eén keer wel, tijdens een sollicitatie interview.
De mevrouw stelde dat kinderloos blijven de ondergang van mijn huwelijk was.
Ik heb toen wijselijk gezwegen, alhoewel ik vanbinnen op ontploffen stond.

Donnie Darko zei:

Uiteraard iedereen zijn keuze. Maar ons sociaal stelsel is er bv niet op voorzien als 50% van de koppels die keuze zouden maken. Wat dan? Ga je dan als bewust kinderloos koppel met plezier dubbele belastingen betalen?

Klik om te vergroten...

Slaat toch nergens op?
Wat wordt de volgende stap? Verplicht steriliseren van iedereen met een genetisch overdraagbare aandoening zoals zware mentale handicap, autisme, add, depressie, kanker,... Want die gaan anders bewust het sociaal stelsel extra gaan belasten?

Extra belasting voor wie geen kinderen kan krijgen want zij dragen niet bij aan onze toekomstige generatie belastingbetalers?

Verplicht quotum van 2 kinderen voor je 35ste?

Donnie Darko zei:

Uiteraard iedereen zijn keuze. Maar ons sociaal stelsel is er bv niet op voorzien als 50% van de koppels die keuze zouden maken. Wat dan? Ga je dan als bewust kinderloos koppel met plezier dubbele belastingen betalen?

Klik om te vergroten...

Als dat zou gebeuren dan moet iedereen meer belastingen betalen, kinderen of geen kinderen.
Dat is trouwens nu ook zo he, we zitten met een probleem van de vergrijzing. De kostprijs van de vergrijzing loopt op tot 12 miljard.
Wie gaat dat betalen? Gaan die bomma's en bompa's dat moeten betalen die in de jaren 50-60 zeer asociaal onverantwoord allemaal tussen de 5 en de 10 kinderen namen?
Kunnen we de rekening aan hun doorschuiven? Net zoals jij dat nu wil doen maar dan andersom.

Robin75 zei:

wij zijn ook bewust kinderloos. Belachelijk idd hoe je je soms dient te verantwoorden voor die keuze.
En van zodra het merendeel van je vriendenkring in pamperland komt, mag jij je als kinderloze absoluut niet meer mengen in discussies over hoe zwaar het allemaal wel niet is, want jij weer er niets van.

Ieder zijn keuze zeker. ..

Klik om te vergroten...

Ik vind dat ge daar dan weer te fijngevoelig op reageert. Ik ga mij ook niet (te zwaar) mengen in een discussie over in shiften werken, wereldreizen maken, omgaan met kanker, scheiding na 10 jaar samen etc. Omdat ik daar geen ervaring mee heb en het dus inderdaad niet weet. Ik kan mij er iets bij inbeelden maar that's it. En dat geldt ook voor mensen zonder en met kinderen.

Voor de rest: ik heb kinderen maar ik heb vrijwel geen andere koppels met kinderen in de vriendenkring (maar we zijn nog vrij jong, dus kan veranderen). Ik ken er ook die bewust kiezen voor geen kinderen. Ik heb daar uiteraard geen problemen mee. Als ik weet heb van die keuze ga ik hen ook niet lastig vallen met vragen daarover (daar probeer ik sowieso op te letten want ge weet nooit of dat niet sowieso een gevoelig onderwerp is).
Ik ben sowieso niet fantastisch goed in contact houden (mijn vrienden weten dat) dus dat staat voor mij los van kinderen. Het is natuurlijk wel zo dat ge mss al nekeer gemakkelijker afspreekt met iemand mét kinderen omdat de kinderen dan meekunnen (en met elkaar spelen). Een babysit vinden voor een volwassenenavondje ligt soms al moeilijker.

Dus wilt ge geen kinderen? Go for it, geniet ervan. Ik hoop dat niemand onnozele opmerkingen geeft daarover. Maar neem het uw vrienden mét kinderen ook niet kwalijk als ze tijdelijk enkel over hun kinderen kunnen praten of weinig afspreken. Jonge kinderen nemen héél veel van uw tijd en energie weg waardoor er soms weinig ruimte meer over is voor andere dingen. Dat contact komt wel weer terug zolang iedereen zich maar zich gerespecteerd voelt in zijn keuze.

Donnie Darko zei:

Ik zeg alleen dat ons sociaal stelsel er niet op verzien is dat er een onevenwicht is tussen werkende en gepensioneerde bevolking. We gaan dat nu de komende 5-10 aan den lijve ondervinden. En elk koppel dat nu bewust geen kinderen maakt, zal een extra belasting zijn voor ons sociaal stelsel in de toekomst. En uiteraard is het een vrije keuze om al dan niet kinderen te maken. Maar zoals vele dingen in ons leven worden bepaalde keuzes zwaarder belast dan andere. Als ik bv een zware V8 wil rijden, betaal ik daar ook een hoop belasting voor omdat andere vinden dat dit belastend is voor het milieu.

En bewust géén kinderen maken mag gerust 1 van die zaken zijn om extra op te belasten. En als je voor wat reden dan ook geen kinderen kunt maken, kan je er nog altijd adopteren he?

Klik om te vergroten...

Kindergeld komt van de belastingbetaler, graag gedaan now fuck off.

Donnie Darko zei:

Ik zeg alleen dat ons sociaal stelsel er niet op verzien is dat er een onevenwicht is tussen werkende en gepensioneerde bevolking. We gaan dat nu de komende 5-10 aan den lijve ondervinden. En elk koppel dat nu bewust geen kinderen maakt, zal een extra belasting zijn voor ons sociaal stelsel in de toekomst. En uiteraard is het een vrije keuze om al dan niet kinderen te maken. Maar zoals vele dingen in ons leven worden bepaalde keuzes zwaarder belast dan andere. Als ik bv een zware V8 wil rijden, betaal ik daar ook een hoop belasting voor omdat andere vinden dat dit belastend is voor het milieu.

En bewust géén kinderen maken mag gerust 1 van die zaken zijn om extra op te belasten. En als je voor wat reden dan ook geen kinderen kunt maken, kan je er nog altijd adopteren he?

Klik om te vergroten...

Ons sociaal stelsel is er niet op voorzien om 5-10 kinderen in een gezin te hebben, om vervolgens 40 jaar kassa kassa te doen terwijl die enorme groep tot de werkende bevolking hoort. Maar die dan 60 jaar later allemaal op pensioen moeten gaan. Dat was het probleem. Het probleem was niet dat er sommigen geen kinderen hebben. Maar belangrijker:

De gepensioneerde bevolking gaat nu naar een piek. Binnen 20 jaar zijn die allemaal dood. Dus dan is dat probleem van 'onevenwicht' er niet meer. Tegen dat de kinderen die je nu baart een rendement opbrengen (= al hun onderwijs investeringen er ook terug uitgehaald hebben enz), zijn we meer dan 30 jaar verder. Tegen dan is dat dus niet meer nodig. Vermits we de eerstvolgende 10-20 jaar de zware kosten soieso moeten dragen (van die gepensioneerden + al die kinderen van mensen die denken als gij), zullen we het na die 20 jaar zeker ook aankunnen met minder kinderen aangezien de vergrijzing dan alleen nog afneemt.

Het is dus beter dat je nu al mindert met kinderen nemen, want dat maakt de kostprijs de volgende 20 jaar alleen nog erger dan het nu al is (piek van gepensioneerden).
Naar analogie met uw redenering zouden we dus juist extra belastingen moeten heffen op de mensen dat in deze periode kinderen nemen.

Hoe zat dat weer met zak, kop, en iets voor het vaderland. Dat lijkt me hier af te stevenen op een Pol&Actua topic over de (para)fiscale gevolgen van persoonlijke keuzes en heeft nog weinig te maken met de zoektocht van onze topicstarter naar gelijkgestemden. In een land waar belastingontwijking een nationale sport genoemd wordt, lijkt het me onwaarschijnlijk dat er iemand voor kinderen kiest om de begroting op te smukken.

Ik zie kinderen als een last, iets negatiefs. Dus ik zal er nooit hebben. Ik word ook nooit ‘happy’ als ik kinderen zie van iemand anders. Ik heb dat wel bij honden dan zeg ik ‘oh zoo schattiiiiiiig’

Ik heb dat nooit met kinderen. Nooit.
Vrijheid is ook extreem belangrijk voor mij. Rust ook.

Als ik ooit iets misdoe, moeten ze mij in de rechtbank geen geldstraf geven of werkstraf. Maar gewoon enkele weken met kinderen.

Sommige mensen zijn nu eenmaal randdebielen met een tunnelvisie op het leven. Die denken dat iedereen mooi zoals lemmings in een rijtje moeten lopen en allemaal hetzelfde doen.

Wat een ander doet, of ge nu geen of 10 koters neemt, kan mij worst wezen. Zolang ik er zelf geen last van heb en ge uw keuzes niet opdringt aan iemand anders en ge uw tunnelvisie voor uzelf houdt.

Mensen moeten eens nadenken over wat het leven exact is. Ge zijt letterlijk een vleesrobot die uit het niks is voortgekomen. Het maakt letterlijk niks uit wat ge doet in uw leven, of ge nu 10 kinderen opvoedt of in een put kruipt in de grond en daarin masturbeert voor de rest van uw leven. Doe in godsnaam gewoon wat ge wilt in uw leven zonder naar anderen te luisteren want er is altijd een kans dat ge morgen al in een gracht ligt te rotten.

'bewust kinderloze' mensen zijn een beetje als vegans, het kan niemand iets schelen maar constant klagen over hoe iedereen op hun kap zit.

Mulan zei:

Slaat toch nergens op?
Wat wordt de volgende stap? Verplicht steriliseren van iedereen met een genetisch overdraagbare aandoening zoals zware mentale handicap, autisme, add, depressie, kanker,... Want die gaan anders bewust het sociaal stelsel extra gaan belasten?

Extra belasting voor wie geen kinderen kan krijgen want zij dragen niet bij aan onze toekomstige generatie belastingbetalers?

Verplicht quotum van 2 kinderen voor je 35ste?

Klik om te vergroten...

Behalve dat laatste lijkt me dat allemaal redelijk logisch eigenlijk

zarathustra zei:

'bewust kinderloze' mensen zijn een beetje als vegans, het kan niemand iets schelen maar constant klagen over hoe iedereen op hun kap zit.

Klik om te vergroten...

Vreemd, dat gevoel heb ik net bij ouders die elke 5 seconden over hun bengels beginnen

Hellrabbit zei:

Vreemd, dat gevoel heb ik net bij ouders die elke 5 seconden over hun bengels beginnen

Klik om te vergroten...

Meh er is een verschil tussen spreken over iets dat effectief gebeurt in uw leven, net zoals mensen vaak spreken over hun job of hobby en constant zagen over iets dat uiteindelijk niks is in uw leven.

Ik loop ook niet rond te bazuinen dat ik nooit naar landen als Thailand etc wil gaan (behalve nu dan )

Fransz zei:

Ik zie kinderen als een last, iets negatiefs. Dus ik zal er nooit hebben. Ik word ook nooit ‘happy’ als ik kinderen zie van iemand anders. Ik heb dat wel bij honden dan zeg ik ‘oh zoo schattiiiiiiig’

Ik heb dat nooit met kinderen. Nooit.
Vrijheid is ook extreem belangrijk voor mij. Rust ook.

Als ik ooit iets misdoe, moeten ze mij in de rechtbank geen geldstraf geven of werkstraf. Maar gewoon enkele weken met kinderen.

Klik om te vergroten...

Dat is cru gezegd. Maar ook wel hoe ik mij voel.

Waar ik mij ook enorm aan kan ergeren zijn de mensen die met een bakfiets rondrijden, 2 of 3 kinderen hebben, en tegen mij verkondigen dat vliegreizen slecht zijn voor het milieu. Sorry, maar jouw kinderen zorgen voor de grootste co2 uitstoot.