Archief - Bewust kinderloos

Artifact zei:

Pro tip: David Benatar eens lezen.

Klik om te vergroten...

Gisteren wat over zitten lezen, maar vind hem contradictorisch.
Bijv:
'leven is meer miserie dan geluk', dus een wezen leven geven is immoreel. Dat is toch niet mijn aanvoelen, en al zeker niet op een zondag.
Waarom hij zichzelf dan niet van kant maakt als het leven toch allemaal kommer en kwel is, dan begint hij te draaien. Het is dan afwegen of verder leven opweegt tegen u van kant maken, dan vindt hij zichzelf van kant maken ineens teveel gedoe. Het leven is dan blijkbaar toch nog niet zoveel miserie. Op de vraag of hij zelf kinderen heeft, antwoordt hij niet, want dat is irrelevant. Tja.

MikeHunt zei:

Dat is geen verwijt omdat je het hier nu post maar beeld je eens in dat je dat constant te horen krijgt op elk familiefeest of elke keer je vrienden met kinderen bezoekt, altijd opnieuw exact dezelfde melige argumenten over hoe geweldig het wel niet is en wat je allemaal mist als je er geen hebt...

Klik om te vergroten...

Ik post het hier alleen maar omdat meningen gevraagd werden, loop daar absoluut niet mee te koop anders.

Kan me ook volledig vinden in de vele studies die aantonen dat het geluksniveau van ouders daalt na het krijgen van kinderen. Was bij mij zeker ook zo.
Maar ik persoonlijk vind dat de voldoening opweegt tegen de miserie. Zeker als je er achteraf op kan terug kijken en de grootste miserie gepasseerd is.

MikeHunt zei:

Is het je trouwens nooit opgevallen dat het bijna alleen jonge ouders zijn die je proberen te overtuigen dat kinderen maken het beste is dat je kan overkomen? Ik vraag me af waarom...

Klik om te vergroten...

Confirmation bias zeker?
Ik vraag me ook af waarom praktisch alle jonge kinderen hun ouders doodgraag zien, zou dat geen Stockholmsyndroom zijn?

Five-seveN zei:

Als je wel een kind neemt mis je ook veel. En die beslissing is echt onherroepelijk. Terwijl de ander kan misschien nog een kind adopteren.

Klik om te vergroten...

Zoals al gezegd, dat is niet hetzelfde...
En op welke leeftijd ga je dan een kind adopteren? Moet ook nog een beetje leuk zijn voor het kind zelf...

Five-seveN zei:

Laat iedereen gewoon doen waar hij/zij zin in heeft. Ja je kan de voordelen opsommen, je zou ook de nadelen moeten opsommen, maar je moet vooral niemand veroordelen.
Mensen zijn niet allemaal hetzelfde.

Klik om te vergroten...

Net zoals ik verwacht van anderen dat zij niet moeten zeggen wat ik moet doen, ga ik dat ook niet zeggen tegen anderen. Ik veroordeel niemand, maar ik heb er wel mijn mening over.
U storten op materiële zaken, op uw werk, op iets kunstzinnig, eender welke andere hobby, is voor mij eerder van ondergeschikt belang.
Er wordt hier ook gedaan alsof het het één of het ander is. Voor al die zaken heb je met kinderen ook tijd, hetzij minder.

mijn vrouw is momenteel zwanger van ons 4de en ik heb ook al veel te horen gekregen waarom we er zoveel willen enz... Ik wist al in mijn tienerjaren dat ik kinderen wou hebben en meer dan 1. Ben zelf enig kind (met weinig familie) en wou dit niet voor mijn eigen nageslacht.

Maar ik ga hier echt niet zeggen dat mijn leven altijd zo geweldig is, veel stress en geregel, opgeven van hobbies,. discussies met de vrouw over opvoeding, planning enz.... Daar tegenover staat wel dat ik dit wel als een zinvolle invulling van mijn leven, een serieuze meerwaarde.

Ik ben de enigste van mijn vrienden met kinderen. We zien elkaar minder, maar dit heeft niet allen met mijn vaderschap te maken, maar ook met hun bezigheden. Moets ik geen kinderen hebben, zou het contact volgens niet meer zijn.

Op uw sterfbed weet ge volgens mij pas echt of ge er spijt van hebt of niet, zowel het hebben van kinderen of niet.

nestorius zei:

Iets met nagels met koppen. En als je geen gezwets over kinderen wil horen moet je maar vrienden zoeken zonder kinderen aangezien de meeste ouders hun eigen kinderen het belangrijkste in hun leven vinden.

Klik om te vergroten...

Dus als je dat anders verwoord: Die mensen hebben geen leven buiten hun kinderen. Exact wat hier dus wordt gezegd waarom mensen er voor kiezen om geen kinderen te hebben.

nestorius zei:

Om in uw vooringenomenheid te blijven, wat ga je blijzijn als uw merkbroek en zijn opvolger u komen bezoeken in het rusthuis.

Klik om te vergroten...

Van kortzichtigheid gesproken. Wacht tot uw opvolger gewoon zegt "laat ons moe maar verkommeren in het rusthuis" of "Ik wil niet dat mijn ouders hun kleinkinderen nog zien", ik denk dat je dan véél liever geen kinderen had gehad dan dat je zo gekwetst zou worden. Niet elke ouder-kind relatie is zo super...

pardal zei:

mijn vrouw is momenteel zwanger van ons 4de en ik heb ook al veel te horen gekregen waarom we er zoveel willen enz... Ik wist al in mijn tienerjaren dat ik kinderen wou hebben en meer dan 1. Ben zelf enig kind (met weinig familie) en wou dit niet voor mijn eigen nageslacht.

Maar ik ga hier echt niet zeggen dat mijn leven altijd zo geweldig is, veel stress en geregel, opgeven van hobbies,. discussies met de vrouw over opvoeding, planning enz.... Daar tegenover staat wel dat ik dit wel als een zinvolle invulling van mijn leven, een serieuze meerwaarde.

Ik ben de enigste van mijn vrienden met kinderen. We zien elkaar minder, maar dit heeft niet allen met mijn vaderschap te maken, maar ook met hun bezigheden. Moets ik geen kinderen hebben, zou het contact volgens niet meer zijn.

Op uw sterfbed weet ge volgens mij pas echt of ge er spijt van hebt of niet, zowel het hebben van kinderen of niet.

Klik om te vergroten...

Dat is dan tenminste een eerlijke reactie. Je kiest voor A of je kiest voor B, van beide kan je spijt krijgen.

Ik denk dat bij elke "grote" keuze (trouwen, kinderen, ...) het zou helpen moesten mensen zich wat minder laten beïnvloeden door wat anderen denken en/of de optie die niet werd gekozen veroordelen. Want uiteindelijk is het een keuze; deuren gaan open en deuren gaan dicht. Ja, je kan beginnen over hoe definitief het is en dergelijke, maar een beetje normaal mens staat daar sowieso toch bij stil (de stereotype kansarmen waar de kinderen blijven komen omdat ze contraceptie niet snappen heb ik het niet over, die gaan ook niet in deze thread zich vragen komen stellen).

Veel van die zaken komen nogal organisch, ik moest ook nooit van kinderen weten, maar nu ik een mooie relatie heb en we er al over hebben gepraat gaan we misschien voor 1 kind gaan in de toekomst. Goed wetende dat dit zwaar zal zijn en we dan niet meer de relatieve vrijheid hebben die we nu hebben. Wij zijn begin 30, het is ook niet of we hebben al niet kunnen rondreizen en dergelijke.

Ik heb ook vrienden met en zonder kinderen, en het is toch logisch dat mensen met kinderen wat minder flexibel zijn. Dus zien we ze minder, maar ik ga daarom niet kwaad zijn ofzo. Evengoed moet ik zeggen dat het bij de meesten wel goed meevalt met de gespreksonderwerpen.

Mijn mening volgt eigenlijk gewoon die van stungunner als ik het zo lees, sowieso snap ik mensen niet die ofwel zo hard pro kinderen zijn dat kinderloze koppels "de vijand" worden, of het omgekeerde geval waar mensen met kinderen worden afgeschilderd als een soort van kinderonderhoudende zombies. Maar voor mij hoort dat bij zaken kunnen relativeren, en sowieso kunnen veel mensen dat niet.

sandervdw zei:

Dus als je dat anders verwoord: Die mensen hebben geen leven buiten hun kinderen. Exact wat hier dus wordt gezegd waarom mensen er voor kiezen om geen kinderen te hebben.


Van kortzichtigheid gesproken. Wacht tot uw opvolger gewoon zegt "laat ons moe maar verkommeren in het rusthuis" of "Ik wil niet dat mijn ouders hun kleinkinderen nog zien", ik denk dat je dan véél liever geen kinderen had gehad dan dat je zo gekwetst zou worden. Niet elke ouder-kind relatie is zo super...



Dat is dan tenminste een eerlijke reactie. Je kiest voor A of je kiest voor B, van beide kan je spijt krijgen.

Klik om te vergroten...

Dus gij veroordeelt al anderen van voor je weet wat het is? En jij weet ook perfect dat veel in het teken stellen van uw kinderen geen leven is. Ik kan perfect de omgekeerde redenering voeren ook hoor. Het feit is dat niemand moet zitten oordelen over de keuze van een ander. Als ge geen kinderen wilt geen probleem maar zit dan niet te mekkeren over die die wel kinderen willen. Net zoals omgekeerd ook op gaat.

Verstuurd vanaf mijn SM-G390F met Tapatalk

nestorius zei:

Dus gij veroordeelt al anderen van voor je weet wat het is? En jij weet ook perfect dat veel in het teken stellen van uw kinderen geen leven is. Ik kan perfect de omgekeerde redenering voeren ook hoor. Het feit is dat niemand moet zitten oordelen over de keuze van een ander. Als ge geen kinderen wilt geen probleem maar zit dan niet te mekkeren over die die wel kinderen willen. Net zoals omgekeerd ook op gaat.

Verstuurd vanaf mijn SM-G390F met Tapatalk

Klik om te vergroten...

Je zegt zelf dat het normaal is dat ze continu over kinderen praten, omdat dat het belangrijke in hun leven is. Als je niks anders hebt dat belangrijk genoeg is in uw leven...

En de discussie gaat hierover dat mensen zonder kinderen continu van die verwijten krijgen. Mensen met kinderen krijgen heel misschien af en toe verwijten over het feit dat het slecht voor het milieu is...

Wat mij bij de meeste ouders stoort is die overdreven fierheid. Ik kan echt niet meer tellen hoe vaak ik al discussies heb gehad over kind x dat sneller kon wandelen dan kind y. Of kind z dat het alfabet al kent op 4-jarige leeftijd (tot je vraagt welke letter er na de "o" komt, wanneer dan blijkt dat ze hun kind een reeks van 26 letters in hun hoofd hebben geramt ipv echt te leren).
Hoeveel mensen zijn wel niet fier op "de eerste stapjes", 99% van de kinderen leert stappen he.

sandervdw zei:

Wat mij bij de meeste ouders stoort is die overdreven fierheid. Ik kan echt niet meer tellen hoe vaak ik al discussies heb gehad over kind x dat sneller kon wandelen dan kind y. Of kind z dat het alfabet al kent op 4-jarige leeftijd (tot je vraagt welke letter er na de "o" komt, wanneer dan blijkt dat ze hun kind een reeks van 26 letters in hun hoofd hebben geramt ipv echt te leren).
Hoeveel mensen zijn wel niet fier op "de eerste stapjes", 99% van de kinderen leert stappen he.

Klik om te vergroten...

Maar allez, vanaf wanneer is het eigenlijk overdreven? Dat er een zekere trots komt kijken bij een wezen laten opgroeien vind ik nu wel normaal hoor, net zoals dat dit het onderwerp is als je een hoop nieuwe ouders bij elkaar zet.

Sylverscythe zei:

Maar allez, vanaf wanneer is het eigenlijk overdreven? Dat er een zekere trots komt kijken bij een wezen laten opgroeien vind ik nu wel normaal hoor, net zoals dat dit het onderwerp is als je een hoop nieuwe ouders bij elkaar zet.

Klik om te vergroten...

De meeste mensen storen zich er ook niet aan als het daar even over gaat, maar meestal komt er geen enkel ander onderwerp aan bod.
Je kan imo best trots zijn, maar wees dan trots op verwezelijkingen en niet op random stuff. Om een voorbeeld te geven, het typisch gesprek bij mijn ouders (mijn broer heeft 3 kinderen, wij (nog) geen):
"ja, bij de voetbal, onze x kreeg de bal en goh ho toen is em heel het veld overgelopen, dat was nogal iets ze"
"amai dat heeft em goed gedaan ze"
"ja en ons y was gisteren aan het zitten, en z zei iets en toen lachte ze nogal ze amaaaai"
" en onze z in de klas, dat is echt de slimste van allemaal ze" (het gaat hier over de kleuterklas he, er is dus geen meetbaar punt om dat te bepalen).

Als er dan iemand eens iets anders aanhaalt genre: "en hoe is het op het werk?". Dan duurt het letterlijk geen 2 minuten voor het terug over de kleinkinderen gaat. Meestal ook over dingen die we al 20x gehoord hebben. Als wij daar dus zijn, zitten wij daar grotendeels aan tafel te zwijgen, ironisch genoeg zijn wij wel de enige 2 die ook actief bezig zijn met de kinderen...

En exact hetzelfde verhaal bij alle neven/nichten/vrienden/...

sandervdw zei:

Je zegt zelf dat het normaal is dat ze continu over kinderen praten, omdat dat het belangrijke in hun leven is. Als je niks anders hebt dat belangrijk genoeg is in uw leven...

En de discussie gaat hierover dat mensen zonder kinderen continu van die verwijten krijgen. Mensen met kinderen krijgen heel misschien af en toe verwijten over het feit dat het slecht voor het milieu is...

Wat mij bij de meeste ouders stoort is die overdreven fierheid. Ik kan echt niet meer tellen hoe vaak ik al discussies heb gehad over kind x dat sneller kon wandelen dan kind y. Of kind z dat het alfabet al kent op 4-jarige leeftijd (tot je vraagt welke letter er na de "o" komt, wanneer dan blijkt dat ze hun kind een reeks van 26 letters in hun hoofd hebben geramt ipv echt te leren).
Hoeveel mensen zijn wel niet fier op "de eerste stapjes", 99% van de kinderen leert stappen he.

Klik om te vergroten...

Goch, continue praten over uw werk, dikke auto en huis is toch ook niet belangrijk. Politiek, who cares. Milieu, leuk voor wie tijd over heeft. Misschien kunnen we praten over het weer. Niet iedere mens vindt hetzelde belangrijk natuurlijk. Dat het tegensteekt dat mensen continue over hoe goed hun kleine wel niet is serieus kan tegensteken weet ik maar al te goed, of over wat ze die dag gedaan hebben samen etc. Maar wat is mis met te zeggen dat het u eigenlijk niet interreseerd. Dat de meesten daar niet mee kunnen lachen als je dat zegt is ook een feit maar moet je u daar iets van aantrekken, volgens mij niet nee. Sommigen vinden mij daarvoor een rare kwibus, anderen een viezekloot maar hey, ik geef daar geen reet om. En als u dat stoort dat mensen u daar continue mee lastig vallen zeg dat dan gewoon. Of probeer het gesprek een andere kant op te leiden. Maar om daarom mensen met kinderen te veroordelen als no life's vindt ik toch wat erover. Net zoals de kinderlozen die klagen dat hun vrienden met kinderen geen tijd hebben voor hun, het is uw moeke niet he, zoek andere vrienden dan waar uw interesses wat dichter bij elkaar liggen.

Verstuurd vanaf mijn SM-G390F met Tapatalk

sandervdw zei:

De meeste mensen storen zich er ook niet aan als het daar even over gaat, maar meestal komt er geen enkel ander onderwerp aan bod.
Je kan imo best trots zijn, maar wees dan trots op verwezelijkingen en niet op random stuff. Om een voorbeeld te geven, het typisch gesprek bij mijn ouders (mijn broer heeft 3 kinderen, wij (nog) geen):
"ja, bij de voetbal, onze x kreeg de bal en goh ho toen is em heel het veld overgelopen, dat was nogal iets ze"
"amai dat heeft em goed gedaan ze"
"ja en ons y was gisteren aan het zitten, en z zei iets en toen lachte ze nogal ze amaaaai"
" en onze z in de klas, dat is echt de slimste van allemaal ze" (het gaat hier over de kleuterklas he, er is dus geen meetbaar punt om dat te bepalen).

Als er dan iemand eens iets anders aanhaalt genre: "en hoe is het op het werk?". Dan duurt het letterlijk geen 2 minuten voor het terug over de kleinkinderen gaat. Meestal ook over dingen die we al 20x gehoord hebben. Als wij daar dus zijn, zitten wij daar grotendeels aan tafel te zwijgen, ironisch genoeg zijn wij wel de enige 2 die ook actief bezig zijn met de kinderen...

En exact hetzelfde verhaal bij alle neven/nichten/vrienden/...

Klik om te vergroten...

Ik zou gewoon mijn gat opheffen en thuis wat in mijn zetel gaan zitten.

Verstuurd vanaf mijn SM-G390F met Tapatalk

Ik kan mij aan beide zijden ergeren eerlijk gezegd. Zowel aan degenen met de belachelijke argumentaties als "kinderen krijgen is egoïstisch en meelopersgedrag" als degenen met het "moh mijn kids zijn super getalenteerd blablibla". In dat opzicht begrijp ik de insteek van sander hierboven wel. Er zijn veel teveel ouders die hun kinderen beschouwen als de be all and end all en hun eigen volledige leven in het teken stellen van de kinderen. Dat is iets wat wij nooit willen doen hebben - we zien ze doodgraag en we zijn best wel een hecht gezin, maar wij hebben nooit veel zaken opgegeven en ik ben dat ook niet van plan. Ik leef ook nog en dat vind ik ook belangrijk. Ik vind dan ook dat wij een uitstekende balans gevonden hebben. Samen genieten, maar iedereen moet het goed hebben.

Ik ken mensen die jaren gestopt zijn met op reis gaan omdat er kinderen waren. Of die stopten met uit eten gaan want ja, de kinderen moeten om 20u in bed. Dat is een keuze, maar niet de onze, gelukkig.

Daarom begrijp ik ook niet altijd de "uw leven is gedaan als je kinderen hebt"-argumentatie van zij die geen kinderen willen. Ja, je moet meer rekening houden met bepaalde zaken. Maar het zwaartepunt daarvan ligt vooral in het begin en het is niet dat je na een paar jaar nog ZO enorm veel compromissen moet maken.

Ik begrijp waarom je geen kinderen zou willen, dat is een perfect normale levenskeuze. Maar ik ben blij dat wij ervoor gekozen hebben om wel kinderen te hebben. Het is een onmisbaar onderdeel van mijn leven geworden waar ik heel veel geluk en kracht uit put.

Tenslotte, om even te antwoorden op een vraag van hierboven: ik kom zelf uit een best gelukkige jeugd en heb 2 broers waar ik heel goed mee overeenkom. We zijn zelf begonnen met 1 kind zonder te weten of er een tweede zou komen, en we hebben na het eerste ook een paar jaar gedacht/gevonden dat het goed was zo.

eniac zei:

Ik ken mensen die jaren gestopt zijn met op reis gaan omdat er kinderen waren. Of die stopten met uit eten gaan want ja, de kinderen moeten om 20u in bed. Dat is een keuze, maar niet de onze, gelukkig.

Klik om te vergroten...

Veel daarvan is uiteraard ook hoeveel middelen je hebt. Niet iedereen kan/wil kinderoppas betalen.

Maar voor de rest sandervdw , het is niet omdat kinderen het belangrijkste in uw leven is dat het het enige is.

zarathustra zei:

Veel daarvan is uiteraard ook hoeveel middelen je hebt. Niet iedereen kan/wil kinderoppas betalen.

Maar voor de rest sandervdw , het is niet omdat kinderen het belangrijkste in uw leven is dat het het enige is.

Klik om te vergroten...

Klopt, de kans zit erin dat wij ook ooit een kind zullen hebben, en dan is dat hoogst waarschijnlijk ook het belangrijkste in mijn leven. Maar zoals je zegt zijn er ook andere belangrijke dingen in het leven waar je evengoed over kan praten. En daar zit het verschil tussen mensen waar ik absoluut geen probleem heb als ze iets vertellen over hun kinderen, en mensen waar ik mij daar wel aan stoor.

zarathustra zei:

Veel daarvan is uiteraard ook hoeveel middelen je hebt. Niet iedereen kan/wil kinderoppas betalen.

Klik om te vergroten...

Kinderen gaan meestal mee uit eten met ons, al van jonge leeftijd. Maar inderdaad, kosten gaan sowieso omhoog - ofwel zit je met kinderoppas, ofwel met hogere restaurantkosten. En hogere reis- en algemene leefkosten. Dat klopt zeker.

eniac zei:

Kinderen gaan meestal mee uit eten met ons, al van jonge leeftijd. Maar inderdaad, kosten gaan sowieso omhoog - ofwel zit je met kinderoppas, ofwel met hogere restaurantkosten. En hogere reis- en algemene leefkosten. Dat klopt zeker.

Klik om te vergroten...

Hier nemen we ze ook mee op restaurant, maar nemen wel wat 'voorzorgen'. Vroeg gaan (17u), iets van speelgoed voorzien, een informeel restaurant kiezen, ... .
Intussen zijn ze getraind en gaat het steeds makkelijker.

TNTim zei:

Je mist volgens mij wel veel als je er geen neemt. En die beslissing is onherroepelijk. Zit uw madam in haar menopauze is het gedaan.
Ik vind het het belangrijkste wat je kan doen in uw leven. Uw kennis/visie overdragen op een mini-versie van uzelf. Hopen dat ze ook veel plezier uit hun leven halen en er mogelijks ook voor zorgen dat de wereld een héél klein beetje een betere plek wordt. Dat zal idd met vallen en opstaan zijn, maar al hun levensfases die je dankzij hen ook/terug meemaakt zijn uniek. Al die ervaringen ontzeg je uzelf als je nooit kinderen neemt. En ok, dat is soms wat lastig en dat geeft soms miserie, maar als ik later (hopelijk) mijn pensioen haal en in mijn relax mijmer over wat ik allemaal meemaakte dan zou ik het heel spijtig gevonden hebben dat daar geen ervaringen met mijn eigen kinderen zouden bij zijn.

De eerste post heeft het hier over: 'de wereld zien, reizen graag, hebben graag een mooie auto, merkkledij, ...'
Niets belet u om de wereld te zien mét kinderen als ze er oud genoeg voor zijn. Verder geef je enkel materiële zaken aan, is dat dan zo belangrijk voor u?
Een shitload aan ervaringen opgeven omdat je dan een iets duurdere auto kan kopen en wat merkkledij extra. Ieder zijn ding natuurlijk.
Ik ga later in mijn relax geen spijt hebben dat ik x-aantal jaar geleden geen merkkledij van het merk X kon dragen. Ik kan enorm mis zijn, maar ik denk het niet...

Klik om te vergroten...

denk dat bij veel kinderloze mensen het materiële niet van belang is, enkel een mooi meegenomen voordeel.

zarathustra zei:

De aarde en het milieu zijn waardeloos als er geen mensen op rondlopen

Klik om te vergroten...

lijkt me niet te kloppen, of ik weet niet uit welk standpunt je dit zegt.

Artifact zei:

Alles waar ik niet voor sta werd juist gezegd, haha. Het zou een misdaad kunnen zijn om een kind op de wereld te zetten dat niet zelf heeft gekozen om geboren te worden.

Pro tip: David Benatar eens lezen.

Klik om te vergroten...

denk dat ik op dezelfde golflengte zit als die man, toch een verder opzoeken dit.

ik vroeg ooit aan mijn moeder wat ze zou kiezen: "leven, of nooit geboren worden" en ze koos voor nooit geboren worden. dan vroeg ik me ook af hoe je dan kinderen kan maken?
In elk geval zou ik ook liever nooit geboren zijn dus dit is ook één van de redenen waarom ik liever geen kinderen wil.

Castil zei:

Degene die geen kinderen willen, hebben jullie een gelukkige jeugd gehad, hadden jullie een warme thuis,...?
Of net niet en is het vanuit die schrik dat jullie kinderloos willen blijven?

Klik om te vergroten...

geen klachten hier, dus dat is het zeker niet

stungunner zei:

Wat ik wel storend vind, is mensen die echt zeggen dat ze een hartsgrondige hekel hebben aan kinderen, en dan vooral zij die dit laten blijken wanneer je met je kinderen ergens bent (en ja, wanneer die dan wel eens wat lawaai maken en lastig kunnen zijn). Guess what, je bent zelf ook een kind geweest. Mochten je ouders er net zo hebben over gedacht als jou... je was er gewoon geeneens. Dus soms mss toch wat toleranter zijn tov mensen met kinderen.

Klik om te vergroten...

Ik herinner me de gedachte als kind "hoe kan je later nu kinderen haten?"

eigenlijk is het vooral de vrije opvoeding van de ouder die vooral te haten valt.

stungunner zei:

Enneuh, een kind adopteren is absoluut niet hetzelfde als je bloedeigen kinderen. Pas op, ik zeg niet dat je een adoptiekind niet even graag kan zien. Maar het is toch gewoon anders.

Klik om te vergroten...

mijn nichtje is geadopteerd van toen ze 3 maanden oud was, en ik ben er vrijwel van overtuigd dat ze even graag gezien word en op dezelfde manier behandelt word als moest ze van eigen vlees en bloed zijn.
Er is voor adoptie gekozen omdat ze geen kinderen konden krijgen, waardoor ze mss zelf nog liever gezien word als een bloedeigen kind.
is het anders? Ja, is het daarom slechter of beter? Neen

Suphafly zei:

lijkt me niet te kloppen, of ik weet niet uit welk standpunt je dit zegt.

Klik om te vergroten...

Omdat 'waarde' een concept is dat door de mens is uitgevonden (sommige dieren kennen dat concept misschien ook). Als er niemand is om ergens waarde aan te hechten, maakt het toch niet uit of iets kapotgaat/bestaat of niet.

Hier ook bewust kinderloos op mijn 35ste, nu een jongere vriendin maar die denkt er ook zo over.

Redenen om het niet te doen: veel meer vrijheid, veel meer geld om uit te geven

Enige reden waarom ik het zou doen: zou het leuk vinden een kind dezelfde jeugd te geven als ik. Was toch een mooie jeugd en ben nogal nostalgisch dus als ik een kind ook zo een mooie jeugd zou kunnen herinneren.
Dacht vroeger ook nog dat je iemand hebt om voor je te zorgen als je oud bent. Tot dat ik rond keek en zag dat al de oudere mensen met kinderen in een bejaardetehuis zitten waar ze ne keer per week gedurende een uurtje bezocht worden dus ja.

Alle respect voor mensen die geen kinderen willen, ik heb zelf ook al meermaals meegemaakt dat mensen zeggen dat ze geen kinderen wensen en vervolgens zich moeten beginnen verantwoorden om dan toch te moeten horen dat ze toch nog wel van gedacht zullen veranderen. Het is inderdaad een aanslag op uw leven, en iedereen moet vooral voor zichzelf uitmaken of die twist net een verrijking of een verarming is.

Ik heb wel een kind, en nu moeten we ons continu verantwoorden dat het er 'maar' eentje is. Ik weet niet of er nog 9livers zijn die hier last van hebben?

Tin_Cricket zei:

Alle respect voor mensen die geen kinderen willen, ik heb zelf ook al meermaals meegemaakt dat mensen zeggen dat ze geen kinderen wensen en vervolgens zich moeten beginnen verantwoorden om dan toch te moeten horen dat ze toch nog wel van gedacht zullen veranderen. Het is inderdaad een aanslag op uw leven, en iedereen moet vooral voor zichzelf uitmaken of die twist net een verrijking of een verarming is.

Ik heb wel een kind, en nu moeten we ons continu verantwoorden dat het er 'maar' eentje is. Ik weet niet of er nog 9livers zijn die hier last van hebben?

Klik om te vergroten...

Ik moet wel zeggen dat ik vaak negatieve uitspraken hoor over enige kinderen. Zo precies of die komen sociaal gehandicapt uit hun opvoeding. Maar kom, dat is natuurlijk ook opvoeding en socialiseren denk ik dan. Ik was zelf een extreem nakomertje, met een broer die zeker andere dingen te doen had dan met mij spelen en ook vroeg het huis uit was, dus ik ben uiteindelijk ook een pseudo enige kind.

Uiteindelijk is dat ook allemaal eigen keuze, en zou niemand zich daarvoor moeten verantwoorden.