Ahja, het 'kinderen en dus mensen zijn de grootste CO2 uitstoot' riedeltje.Artifact zei:Dat is cru gezegd. Maar ook wel hoe ik mij voel.
Waar ik mij ook enorm aan kan ergeren zijn de mensen die met een bakfiets rondrijden, 2 of 3 kinderen hebben, en tegen mij verkondigen dat vliegreizen slecht zijn voor het milieu. Sorry, maar jouw kinderen zorgen voor de grootste co2 uitstoot.
)zarathustra zei:
TNTim zei:Je mist volgens mij wel veel als je er geen neemt. En die beslissing is onherroepelijk. Zit uw madam in haar menopauze is het gedaan.
Ik vind het het belangrijkste wat je kan doen in uw leven. Uw kennis/visie overdragen op een mini-versie van uzelf. Hopen dat ze ook veel plezier uit hun leven halen en er mogelijks ook voor zorgen dat de wereld een héél klein beetje een betere plek wordt. Dat zal idd met vallen en opstaan zijn, maar al hun levensfases die je dankzij hen ook/terug meemaakt zijn uniek. Al die ervaringen ontzeg je uzelf als je nooit kinderen neemt. En ok, dat is soms wat lastig en dat geeft soms miserie, maar als ik later (hopelijk) mijn pensioen haal en in mijn relax mijmer over wat ik allemaal meemaakte dan zou ik het heel spijtig gevonden hebben dat daar geen ervaringen met mijn eigen kinderen zouden bij zijn.
De eerste post heeft het hier over: 'de wereld zien, reizen graag, hebben graag een mooie auto, merkkledij, ...'
Niets belet u om de wereld te zien mét kinderen als ze er oud genoeg voor zijn. Verder geef je enkel materiële zaken aan, is dat dan zo belangrijk voor u?
Een shitload aan ervaringen opgeven omdat je dan een iets duurdere auto kan kopen en wat merkkledij extra. Ieder zijn ding natuurlijk.
Ik ga later in mijn relax geen spijt hebben dat ik x-aantal jaar geleden geen merkkledij van het merk X kon dragen. Ik kan enorm mis zijn, maar ik denk het niet...
Ik hoor er soms op het werk bezig die bewust kinderloos bleven, de ene stortte zich op zijn werk en een andere stortte zich op haar hobby om hun leven een doel/zin te geven. De ene nadert de pensioenleeftijd en de manier waarop hij vroeger de zaken aanpakte op de werkvloer, wordt tegenwoordig compleet anders gedaan. Bijgevolg loopt die mens daar enorm gefrustreerd over. De andere vertelt over haar schilderijen die ze in haar vrije tijd maakt. Heel tof, zal onwaarschijnlijk ook heel boeiend zijn. Maar ik maak me dan de bedenking wat haar hobby juist inhoudt: doek, verf, een tafereel bedenken en kliederen maar. Met de ervaring van uw vroeger geklieder, klieder je de volgende keer dan weer iets beter. Wederom: ieder zijn ding.
Eenmaal ze er zijn zal je vaak uzelf beklagen en je stort u met momenten in een enorme hoop ellende, maar als uw kind u eens vastklampt ben je dat allemaal vergeten. AL de nachten dat ze u wakker maakten, de vergaderingen op het werk waarbij je meer in slaap viel dan iets anders, de ontelbare strontpampers en de liters kots die je opkuiste, het gebleit, het ambetant gedoe als je ze meepakt naar een winkel, ... Allemaal vergeten als ze u eens stevig vastpakken en zeggen dat jij hun beste vriend van de hele wereld bent. (Ter verduidelijking, mijn oudste is nog maar 4 hé.
De mens is ook heel buigzaam, je kan fysiek meestal véél meer aan dan je zelf denkt. Ik heb na de geboorte van onze tweede lang moeten zoeken om mijn draai te vinden, dacht dat het me nooit zou lukken, maar ondertussen lukt dat weer wel. Uw lichaam wordt bijv slaapdeprivatie op den duur blijkbaar ook gewoon...
Ff helemaal anders bekeken: cru gezegd zijn we wandelende virussen en de grootste betrachting van virussen is zich voortplanten. Doe je het niet dan is uw unieke genetische cocktail voor altijd verdwenen. Nut van uzelf + het nut van al uw voorouders heb je teniet gedaan door uzelf niet voort te planten.
Als je wel een kind neemt mis je ook veel. En die beslissing is echt onherroepelijk. Terwijl de ander kan misschien nog een kind adopteren.TNTim zei:
TNTim zei:Ik vind het het belangrijkste wat je kan doen in uw leven. Uw kennis/visie overdragen op een mini-versie van uzelf. Hopen dat ze ook veel plezier uit hun leven halen en er mogelijks ook voor zorgen dat de wereld een héél klein beetje een betere plek wordt. Dat zal idd met vallen en opstaan zijn, maar al hun levensfases die je dankzij hen ook/terug meemaakt zijn uniek. Al die ervaringen ontzeg je uzelf als je nooit kinderen neemt. En ok, dat is soms wat lastig en dat geeft soms miserie, maar als ik later (hopelijk) mijn pensioen haal en in mijn relax mijmer over wat ik allemaal meemaakte dan zou ik het heel spijtig gevonden hebben dat daar geen ervaringen met mijn eigen kinderen zouden bij zijn.
De eerste post heeft het hier over: 'de wereld zien, reizen graag, hebben graag een mooie auto, merkkledij, ...'
Niets belet u om de wereld te zien mét kinderen als ze er oud genoeg voor zijn. Verder geef je enkel materiële zaken aan, is dat dan zo belangrijk voor u?
Een shitload aan ervaringen opgeven omdat je dan een iets duurdere auto kan kopen en wat merkkledij extra. Ieder zijn ding natuurlijk.
Ik ga later in mijn relax geen spijt hebben dat ik x-aantal jaar geleden geen merkkledij van het merk X kon dragen. Ik kan enorm mis zijn, maar ik denk het niet...
Ik hoor er soms op het werk bezig die bewust kinderloos bleven, de ene stortte zich op zijn werk en een andere stortte zich op haar hobby om hun leven een doel/zin te geven. De ene nadert de pensioenleeftijd en de manier waarop hij vroeger de zaken aanpakte op de werkvloer, wordt tegenwoordig compleet anders gedaan. Bijgevolg loopt die mens daar enorm gefrustreerd over. De andere vertelt over haar schilderijen die ze in haar vrije tijd maakt. Heel tof, zal onwaarschijnlijk ook heel boeiend zijn. Maar ik maak me dan de bedenking wat haar hobby juist inhoudt: doek, verf, een tafereel bedenken en kliederen maar. Met de ervaring van uw vroeger geklieder, klieder je de volgende keer dan weer iets beter. Wederom: ieder zijn ding.
Eenmaal ze er zijn zal je vaak uzelf beklagen en je stort u met momenten in een enorme hoop ellende, maar als uw kind u eens vastklampt ben je dat allemaal vergeten. AL de nachten dat ze u wakker maakten, de vergaderingen op het werk waarbij je meer in slaap viel dan iets anders, de ontelbare strontpampers en de liters kots die je opkuiste, het gebleit, het ambetant gedoe als je ze meepakt naar een winkel, ... Allemaal vergeten als ze u eens stevig vastpakken en zeggen dat jij hun beste vriend van de hele wereld bent. (Ter verduidelijking, mijn oudste is nog maar 4 hé.
De mens is ook heel buigzaam, je kan fysiek meestal véél meer aan dan je zelf denkt. Ik heb na de geboorte van onze tweede lang moeten zoeken om mijn draai te vinden, dacht dat het me nooit zou lukken, maar ondertussen lukt dat weer wel. Uw lichaam wordt bijv slaapdeprivatie op den duur blijkbaar ook gewoon...
Ff helemaal anders bekeken: cru gezegd zijn we wandelende virussen en de grootste betrachting van virussen is zich voortplanten. Doe je het niet dan is uw unieke genetische cocktail voor altijd verdwenen. Nut van uzelf + het nut van al uw voorouders heb je teniet gedaan door uzelf niet voort te planten.
Voor degenen die wel kinderen hebben, , hebben jullie een gelukkige jeugd gehad, hadden jullie een warme thuis,...?Castil zei:
Five-seveN zei: