Archief - Welke "mentale stoornis" heb jij? #2

Het archief is een bevroren moment uit een vorige versie van dit forum, met andere regels en andere bazen. Deze posts weerspiegelen op geen enkele manier onze huidige ideeën, waarden of wereldbeelden en zijn op sommige plaatsen gecensureerd wegens ontoelaatbaar. Veel zijn in een andere tijdsgeest gemaakt, al dan niet ironisch - zoals in het ironische subforum Off-Topic - en zouden op dit moment niet meer gepost (mogen) worden. Toch bieden we dit archief nog graag aan als informatiedatabank en naslagwerk. Lees er hier meer over of start een gesprek met anderen.

Welke "mentale stoornis" heb jij?


  • Totaal aantal stemmers
    116
  • Opiniepeiling gesloten.

Mrrobot

Legacy Member
Hm. Ik heb ooit de originele nummer 1 topic van dit ergens in 2012 ofzo denk ik opgestart onder andere account. Goed om te zien dat de vervolgen nog steeds steunpunt zijn voor bepaalde mensen.
Hoe stom het ook klinkt, dit was wss 1 van de weinige goeie dingen dak gedaan heb in men leven.

Ik heb 8 jaar geexperimenteerd met verschillende medicaties. Sertraline, wellbuttrin, cymbalta, venlafaxine, benzodiapennen, fluoxone, etc..
Weken ofbouwen. Weken afgezien van bijwerkingen. Dan afbouwen.. afkickverschijnselen.
Nu neem ik nog steeds hoge dosis fluoxone. En zal wss voor rest van leven zijn. Had in orignele thread gezegd dat ik ook iets aan men hersenen/ogen had. Dus dat en dan paniek/angst en depressie versterken elkaar. Ik heb mezelf lang afgesloten. Gevlucht. Niet buitengekomen. Gehuild. Suicidaal geweest. Lang therapie gehad.
Als ik 1 raad kan geven. En iets waar ik zelf veel spijt van heb. Zoek vroeger hulp. Want de tijd gaat aan je voorbij. En je beseft dan meer en meer wat je allemaal gemist hebt. Ik had dit al van mijn 8 jaar. En heb pas hulp gezocht aan 25.

glashelder

Legacy Member
jawadde001 zei:
Iemand hier die dit ook heeft en hiervoor ook aan de pillen zit?
Dit is dan waarschijnlijk levenslang en daar zie ik wat op tegen...
Huh, hoezo? Paniek en angst is redelijk 'simpel' te verhelpen met cognitieve gedragstherapie hoor. Medicatie kan helpen om te ondersteunen maar paniekaanvallen is nu echt niet iets wat levenslang pillen betekent (in tegenstelling tot bvb schizofrenie).

Five-seveN

Legacy Member
jawadde001 zei:
Heb gisterenavond een paniekaanval gehad. Zomaar, uit het niets. Er was geen enkele reden toe, ik heb niets ergs meegemaakt recentelijk of liggen piekeren over iets dat aanstaande is.

Begrijp dus niet waar dit vandaan komt, maar het was verschrikkelijk. Erg zweten, hartkloppingen, de wens gehad onmiddellijk te willen sterven,...
Ik kon niet meer in bed blijven liggen, maar moest opstaan en iets doen om mijn gedachte toch wat proberen te verzetten. Na meer dan twee uur is het dan overgegaan...

Dit is mijn tweede keer nog maar.

Ik ben er waarschijnlijk gevoelig voor en denk er sterk over na om mijn huisarts medicatie te vragen.

Iemand hier die dit ook heeft en hiervoor ook aan de pillen zit?
Dit is dan waarschijnlijk levenslang en daar zie ik wat op tegen...

Ik ken mensen, weet niet of dit hetzelfde probleem is, maar die hebben die pillekes 'ter beschikking' en alleen al het gedacht dat die pillekes 'ter beschikking' zijn zorgt er voor dat die minder paniekaanvallen krijgen, zonder je die dus levenslang moet nemen. Want de gedachte om een paniekaanval te gaan krijgen zonder je pillen hebt is niet zo best.

Stress vermijden kan ook wel helpen hoor. Een die ik ken jonge gast heeft ook een aanval gehad en dat was in periode van veel familiale en werk-stress. Gecombineerd met misschien ook een slechte algemene gezondheid.

Een andere die ik ken met paniekaanvallen soms leest boeken van Herman Brusselmans en Leen Dendievel die ook last hebben van dat soort zaken en daar uitbundig over geschreven hebben dacht ik.

jawadde001

Legacy Member
glashelder zei:
Huh, hoezo? Paniek en angst is redelijk 'simpel' te verhelpen met cognitieve gedragstherapie hoor. Medicatie kan helpen om te ondersteunen maar paniekaanvallen is nu echt niet iets wat levenslang pillen betekent (in tegenstelling tot bvb schizofrenie).

Herman Brusselmans had vroeger vaak last van paniekaanvallen, hij neemt nu levenslang pillen en sindsdien heeft hij er geen last meer van.

Ik (maar dat is volledig persoonlijk) geloof ook niet zo in de effectiviteit van al die praatsessies en therapieën om je van al je problemen af te helpen. Voor mij zijn dat allemaal praatbarakken. Ik geloof meer in de "biochemie" van mentale problemen dan het verhelpen van problemen met wat kletsen. Maar nogmaals, dit is voor mij zo, iemand anders kan juist veel baat hebben met een luisterend oor en je problemen eens kunnen ventileren.

Hoe komt het dat de één diverse verschrikkelijke gebeurtenissen meemaakt (bijvoorbeeld als ouder wordt je kind verkracht en vermoord), maar nooit de optie zelfmoord daadwerkelijk overwogen heeft, terwijl een ander chronische zelfmoordgedachtes heeft en bij de minste tegenslag al de wens tot sterven heeft? Voor mij ligt dit aan de biochemische werking van de hersenen die bij die laatste groep personen gewoon "onjuist" is afgesteld en daarvoor moet je dus ingrijpen in de stofjes in de hersenen. Dus medicatie.

Sneeuwstorm

Legacy Member
Hoe ontstaat zo'n paniekaanval vanuit het niets eigenlijk?
Angst wordt toch altijd van iets getriggerd zou ik verwachten. Ofwel door iets extern, ofwel door uw eigen gedachten. Of kan dat ook door bepaalde neurotransmitters komen waar je te veel of te weinig van hebt? Dat moet nog ambetanter zijn als je niet eens weet waarvan het komt.

Ik werd overlaatst wakker en ik voelde mij depri. Gelukkig beterde het dan door de fiets te nemen. Die corona is slecht voor het gemoed, als het nog goed weer is, is dat draaglijk, maar als het dagen en weken lang slecht weer is en alle leuke activiteiten wegvallen, dan denk ik dat de psychologen en psychiaters nog hun werk gaan hebben ... In de winter wil ik er altijd eens tussenuit , op reis waar het beter weer is, maar dat zal nu niet kunnen. Zal vluchten worden in games denk ik. Het grote probleem van de pandemie is dat het allemaal zo uitzichtloos is en dat je niks kan plannen en dus niks hebt om naar uit te kijken.

jawadde001

Legacy Member
Mijn angstaanval een paar dagen geleden werd niet getriggerd door een bepaalde gebeurtenis, maar is eerder een allesomvattend angst voor het leven. Een existentiële angst.

neutrofiel

Legacy Member
glashelder zei:
Huh, hoezo? Paniek en angst is redelijk 'simpel' te verhelpen met cognitieve gedragstherapie hoor. Medicatie kan helpen om te ondersteunen maar paniekaanvallen is nu echt niet iets wat levenslang pillen betekent (in tegenstelling tot bvb schizofrenie).

In principe ja, in de praktijk iets minder. Om CGT (of een ander soort therapie) te laten werken is het belangrijkste dat de patient een goede relatie heeft met de therapeut en dat de patient ook gelooft in de therapie. Veel mensen geloven spijtig genoeg niet in therapie en voelen zich 'ne zot' als ze in behandeling zouden gaan bij een psycholoog/psychiater dus dan vragen ze maar angstremmers aan de huisarts die dan vaak wel werken maar de patient natuurlijk wel afhankelijk maken met de gevolgen van dien indien ze proberen af te bouwen/stoppen.

glashelder

Legacy Member
neutrofiel zei:
In principe ja, in de praktijk iets minder. Om CGT (of een ander soort therapie) te laten werken is het belangrijkste dat de patient een goede relatie heeft met de therapeut en dat de patient ook gelooft in de therapie. Veel mensen geloven spijtig genoeg niet in therapie en voelen zich 'ne zot' als ze in behandeling zouden gaan bij een psycholoog/psychiater dus dan vragen ze maar angstremmers aan de huisarts die dan vaak wel werken maar de patient natuurlijk wel afhankelijk maken met de gevolgen van dien indien ze proberen af te bouwen/stoppen.
Ja goed, dan zit je idd in vicieuze cirkel.

Gelukkig werkt cognitieve gedragstherapie hier super. Mijn vriend zijn paniek is gegaan van 'kan absoluut niks meer en heeft geen enkele dag zonder meerdere paniekaanvallen - soms de hele dag door' naar 'sommige dingen zijn nog lastig maar aanvallen komen minder vaak voor, duren minder lang, zijn minder intens of zijn op sommig cruciale moment zelfs totaal afwezig'.

Hij heeft al 10 jaar verschillende medicatie hiervoor (in het begin voor benzo's, sinds een paar jaar enkel nog antidepressiva en angstremmers), maar de grote ommekeer is er gekomen met 1. een correctie diagnose en 2. het volgen van deze groep.

Die diagnose heeft meerdere jaren op zich laten wachten trouwens. Er werden allerlei brede nietszeggende stickertjes op geplakt. Stress, overbelasting, psychische decompensatie :ironic: Echt ongelofelijk hoe dat jaren lang behandeld is geweest met benzo's en thuis zitten wachten tot het over ging, basically.

jawadde001 zei:
Ik (maar dat is volledig persoonlijk) geloof ook niet zo in de effectiviteit van al die praatsessies en therapieën om je van al je problemen af te helpen.
't Is nochtans evidence based hoor :p

Sneeuwstorm zei:
Hoe ontstaat zo'n paniekaanval vanuit het niets eigenlijk?
Mijn vriend dacht jarenlang ook dat het 'uit het niets' kwam. De eerste keer was op een trap, zijn benen blokkeerden volledig en hij is trillend en bevend en zich vasthoudend aan de leuning naar beneden moeten gaan. Sindsdien grote angst voor trappen (of zelfs gewoon kleine drempeltjes, een stoepdrempel bvb). Ook onregelmatigheden in ondergrond, schemer/donker zijn triggers voor hem. Tot een psycholoog zei dat hij waarschijnlijk struikelangst heeft en schrik heeft om zijn rug te bezeren. Hij had namelijk een paar jaar daarvoor een hernia gehad door een auto-ongeluk, met een nogal pijnlijke ruggenprik tot gevolg. Alleen al dat weten, weten dat het een naam heeft, een oorzaak en triggers, heeft al enorm geholpen. Ook al was dat voor hem jarenlang 'uit het niets'.

En uiteindelijk wordt alles een trigger. Mijn vriend beeft en zweet bij een paniekaanval. Dan was er een totaal ongerelateerde reden waarom hij zweette (warm buiten, inspanning geleverd, pikant gegeten) en voor hem was dat 'zweten betekent dat ik een paniekaanval heb/ga krijgen' dus dan volgde er ook effectief een paniekaanval. Brain is tricky :p

Biljart

Legacy Member
jawadde001 zei:
Mijn angstaanval een paar dagen geleden werd niet getriggerd door een bepaalde gebeurtenis, maar is eerder een allesomvattend angst voor het leven. Een existentiële angst.


Kan ook komen op bepaalde leeftijd, je kijkt achterom en overdenkt je leven.
Gemiste kansen, je vergelijkt jezelf met leeftijdsgenoten, misschien heb je geen relatie of gezin?
De klok die tikt? Je staat beroepsmatig niet waar je wil?
Het plotse besef dat het leven als een meetlat is van ongeveer 85cm je bijna de helft nadert?

Soit, ik denk maar luidop.

Maar om daar nu pillen voor te nemen?
....

Mrrobot

Legacy Member
Glashelder, kweet nog da jij als eerste reageerde op oorspronkelijke topic :).
Je hebt ook een lange weg afgelegd.
Kben trots op je.

glashelder

Legacy Member
Mrrobot zei:
Glashelder, kweet nog da jij als eerste reageerde op oorspronkelijke topic :).
Je hebt ook een lange weg afgelegd.
Kben trots op je.
Ik ben nog lang niet out of the woods hoor :p Twee jaar geleden burn-out/depressie gekregen, vooral omwille van situatie toen. Daar meteen aan geplakt alle shit van vroeger die naar boven kwam. Volg op dit eigenste moment nog een intensief ambulant therapietraject, woo.

jawadde001

Legacy Member
@ glashelder

Ik lees in uw eerste post dat je iets van medicatie nam tegen depressie. Doe je dat nog steeds en wat neem je als ik dat mag vragen?

glashelder

Legacy Member
jawadde001 zei:
@ glashelder

Ik lees in uw eerste post dat je iets van medicatie nam tegen depressie. Doe je dat nog steeds en wat neem je als ik dat mag vragen?
Yep. 10 mg Sipralexa, 100 mg Trazodone (eerder om goed te slapen hoor) en 150 mg Wellbutrin (tegen seksuele bijwerkingen, maar 'k heb ook niet het idee dat dat iets doet).

Mrrobot

Legacy Member
glashelder zei:
Ik ben nog lang niet out of the woods hoor :p Twee jaar geleden burn-out/depressie gekregen, vooral omwille van situatie toen. Daar meteen aan geplakt alle shit van vroeger die naar boven kwam. Volg op dit eigenste moment nog een intensief ambulant therapietraject, woo.

Kherinner me nog stukken van je verhaal.
Ben ni zeker, maar dacht dat je toen ook van brugge was. Kan mis zijn.
Tzal altijd een constant struggle blijven eh :'/.
Kvoel constant die tweestrijd in me.
Kvoel me al paar dagen terug meer en meer overhellen naar slechte kant terug.

jawadde001

Legacy Member
glashelder zei:
Yep. 10 mg Sipralexa, 100 mg Trazodone (eerder om goed te slapen hoor) en 150 mg Wellbutrin (tegen seksuele bijwerkingen, maar 'k heb ook niet het idee dat dat iets doet).


Zijn deze antidepressiva (want dat zijn ze eigenlijk alle drie ook al gebruik jij ze precies voor iets afzonderlijk) tijdelijk of waarschijnlijk te gebruiken voor de rest van je leven? Mijn huisarts zei me eens dat het op zich wel mogelijk is om levenslang bepaalde SSRI's te slikken, omdat sommige mensen "chronisch" te lijden hebben onder een bepaalde geestelijke problematiek en het dus het toch vroeg of laat terugkeert. Dan blijf je het beter voor door te blijven slikken.

Heb mij altijd al afgevraagd hoe een huisarts (of psychiater) uit de talloze SSRI's weet te kiezen wat voor jou het beste zou zijn. En zeker ook omdat ze allemaal ongeveer hetzelfde doen (serotonine verhogen).
Is dit door de huisarts voorgeschreven of psychiater? Ik had de laatste keer iets voorgeschreven gekregen door de huisarts, maar soms stel ik mij wel eens de vraag of het niet beter is om een psychiater te bezoeken omdat die er misschien beter zicht op heeft (en je dus beter kan sturen in die talloze medicijnen die er op de markt zijn voor depressies, angsten,...).

glashelder

Legacy Member
Mrrobot zei:
Kherinner me nog stukken van je verhaal.
Ben ni zeker, maar dacht dat je toen ook van brugge was. Kan mis zijn.
Tzal altijd een constant struggle blijven eh :'/.
Kvoel constant die tweestrijd in me.
Kvoel me al paar dagen terug meer en meer overhellen naar slechte kant terug.
Klopt, ben oorspronkelijk van Brugge. Bij mij gaat het duidelijk in periodes, jaren beter en dan jaren slechter. Fun fun fun. Herfst is hier ook altijd slecht moment hoor.

jawadde001 zei:
Zijn deze antidepressiva (want dat zijn ze eigenlijk alle drie ook al gebruik jij ze precies voor iets afzonderlijk) tijdelijk of waarschijnlijk te gebruiken voor de rest van je leven? Mijn huisarts zei me eens dat het op zich wel mogelijk is om levenslang bepaalde SSRI's te slikken, omdat sommige mensen "chronisch" te lijden hebben onder een bepaalde geestelijke problematiek en het dus het toch vroeg of laat terugkeert. Dan blijf je het beter voor door te blijven slikken.

Heb mij altijd al afgevraagd hoe een huisarts (of psychiater) uit de talloze SSRI's weet te kiezen wat voor jou het beste zou zijn. En zeker ook omdat ze allemaal ongeveer hetzelfde doen (serotonine verhogen).
Is dit door de huisarts voorgeschreven of psychiater? Ik had de laatste keer iets voorgeschreven gekregen door de huisarts, maar soms stel ik mij wel eens de vraag of het niet beter is om een psychiater te bezoeken omdat die er misschien beter zicht op heeft (en je dus beter kan sturen in die talloze medicijnen die er op de markt zijn voor depressies, angsten,...).
Sipralexa en Trazodone gebruik ik al een jaar of 10, denk ik. Sipralexa is al verhoogd en verlaagd (afhankelijk van wie ze voorschrijft). Daar ben ik ook niet zo gehecht aan hoor, ik gebruik ze gewoon zoals voorgeschreven. Trazodone is lastiger, daar ben ik één keer mee gestopt (netjes afgebouwd en met begeleiding) maar toen heb ik drie nachten niet geslapen en uiteindelijk een nieuw voorschrift gekregen van de dokter van wacht. Dus met die ben ik niet zo happig om te stoppen. De Wellbutrin is specifiek voorgeschreven tegen seksuele dysfunctie (moeilijk orgasme kunnen bereiken). Ik heb ook geen idee wat dat doet, heb al vaak gezegd dat ik het idee heb dat ik daar weinig van merk, maar dan zeggen ze altijd dat het zonder misschien nog erger zou zijn :p

Ze worden trouwens allemaal voorgeschreven door de psychiater :) Ben al sinds mei 2018 in begeleiding in UZ daarvoor, sinds kort via dat ambulant traject (ander ziekenhuis). Ik ben niet zo supergehecht aan mijn medicatie (behalve dus aan die Trazodone, wegens zéér moeilijk af te bouwen voor mij), ik heb in die tien jaar Sipralexa ook wel eens een jaar niet genomen, geloof ik. Maar toen het dan weer slechter ging toch terug voorgeschreven gekregen.

Wat dokters in eerste instantie voorschrijven hangt vooral af van met wat ze gewend zijn te werken en welk middel goed werkt voor welke diagnose. De ene psychiater heeft de voorkeur voor (en goeie ervaringen met) dat antidepressivum, de ander met een ander antidepressivum. Maar als het niet werkt zoals het moet of je hebt toch te veel bijwerkingen, dan kijken ze natuurlijk verder. Ik zou eerder een psychiater dan een huisarts kiezen hoor, de psychiater is daarin gespecialiseerd natuurlijk.

Nu moet ik eerlijk zijn dat ik qua medicatie het graag zelf in de hand heb. Veel zelf opzoeken (op betrouwbare websites natuurlijk, én de bijsluiter lezen) want psychiaters en/of huisartsen zijn helaas niet altijd zo uitvoerig met hun informatie, om één of andere reden? Ik weet graag welke pillen ik slik en hoe die werken en tja, wat ik in mijn lijf stop en wat voor gevolgen dat heeft.

Crazymeds is daar bijvoorbeeld wel een goeie site voor. Daar vind je niet alleen de gewoonlijke informatie uit de bijsluiter, maar ook resultaten van studies die sindsdien gebeurd zijn met dat middel (bvb dat middel X heel goed werkt bij diagnose X, maar minder voor diagnyse Y, bvb), en gebruikerservaringen. Dan lees je dingen als If you’ve never taken an antidepressant before, and for all you and your doctor know serotonin is a big part of your problem, the odds are pretty damn good that Lexapro will help for MDD. Although the odds of Lexapro working may not be statistically much better than Celexa (citalopram), they both have better chances of working for MDD than all the other SSRIs, and most other antidepressants. I.e. around a 60–75% chance of response (they’ll do something positive) and 50–70% chance of remission (kiss that MDD goodbye, as long as you’re taking your meds).

Nu, de website is wel weer naar de zak zie ik, haha. Maar goed forum daar ook.

Shaddix

Legacy Member
Ik kan niet om met het gedacht niet naar het toilet te kunnen, dan gaan mijn darmen altijd in overdrive :unsure:
Een vicieuze cirkel dus waardoor ik vaak vast zit in een paniekaanval. De triggers zijn de auto op drukke plaatsen of files, bioscoop, optredens, belangrijke meetings, ...
De laatste tijd ben ik me zelf wel bewuster dat er precies meer mensen zijn dan ik eerst dacht die dat ook hebben. Zo hoorde ik Philippe Geubels een héél herkenbaar verhaal doen.

Mrrobot

Legacy Member
MiniJeffrey zei:
Nog mensen met OCD (zogenaamde 'pure O' vooral)?

Yeah.
Al meer dan 10 jaar. Vind/vond ik persoonlijk moeilijkste om mee te leven. Ook lang geduurd voor ik zelf die diagnose gevonden had. Moeilijk om aan mensen uit te leggen ook, zonder dat ze denken dat je een gek of psychopaat bent.
Bij mij ist voornamelijk harm-ocd. Intrusive thoughts die ineens op springen en de schrikreacties errond.
Ik ontweek mensen. Situaties. Zelfs eigen familie. Want komt meest voor bij iemand die je echt graag ziet.
Angst, pure o, depressie, ziekte hangen allemaal close bij mij.
Het archief is een bevroren moment uit een vorige versie van dit forum, met andere regels en andere bazen. Deze posts weerspiegelen op geen enkele manier onze huidige ideeën, waarden of wereldbeelden en zijn op sommige plaatsen gecensureerd wegens ontoelaatbaar. Veel zijn in een andere tijdsgeest gemaakt, al dan niet ironisch - zoals in het ironische subforum Off-Topic - en zouden op dit moment niet meer gepost (mogen) worden. Toch bieden we dit archief nog graag aan als informatiedatabank en naslagwerk. Lees er hier meer over of start een gesprek met anderen.
Terug
Bovenaan