Ik herken wel een aantal van die Asperger kenmerken bij mijzelf, maar een aantal ook totaal niet.
Wat ik vooral herken is:
- Logisch/analytisch denken. Ik heb graag alles logisch te omschrijven valt, en dat er duidelijke logische regels zijn. Ik haat het ook wanneer mensen op alles emotioneel moeten reageren, alsof dat de enige manier is hoe ze kunnen denken.
- Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in wetenschap als kind en las nooit fictie. Sterk met computers en elektronica. Zelfs als kind moest ik voor mijn moeder de videorecorder programmeren en de tijd van haar horloge juist zetten omdat ze dat zelf niet kon.
- Lompe motoriek, ik kan dat tot op zekere hoogte wel onder controle houden, behalve bij stress
- Slecht multitasken, traagheid bij het switchen. Het moeilijkste wat ik ooit moeten leren heb is autorijden, omdat je dan op zo veel verschillende dingen tegelijk moet letten en ik heb nogal vlug de neiging om "tunnel-vision" te hebben en al zeker onder stress.
- Soms heel goed kunnen focussen, soms helemaal niet. Hangt vooral samen met interesses, maar ook een aankomende deadline kan een concentratieboost geven (is een gekend symptoom van ADD, hyperfocus op dingen die ze interesseren of vlak voor een deadline, om zo tegen alle verwachtingen in dan toch nog het werk op tijd af te krijgen)
- Obsessieve interesses die komen en gaan en die dan na verloop van tijd door iets anders worden vervangen. Soms kan ik ook uren naar hetzelfde nummer op repeat luisteren, of informatie over iets zoeken tot een stuk in de nacht en dan ga ik steevast te laat gaan slapen omdat ik ofwel de tijd uit het oog verlies of omdat ik gewoon geen zin heb om te gaan slapen. Vroeger kon ik in de vakanties 12-14 uur World of Warcraft spelen op 1 dag, als ik begon te spelen dan vergat ik alle tijd.
- Moeite met small-talk, moeite met sociaal contact met mensen die ik niet goed ken of onder stress. Dingen zoals flirten en romantiek zijn voor mij gewoon een andere taal. Ik kan het wel herkennen in een film maar zelf toepassen in de werkelijkheid is nog iets anders. Moeite met plagen ook, ik herken dus niet altijd meteen wanneer ik geplaagd word. Vooral het middelbaar was een moeilijke periode omdat sociale vaardigheden dan plots enorm belangrijk werden. Ik vond de andere pubers dan raar en irrationeel en vond mijn draai niet onder mijn leeftijdsgenoten.
- Eerlijkheid en moeite met liegen en politieke spelletjes. Ik heb er een hekel aan om te moeten liegen om mijn zin te krijgen, zelfs al zijn het leugentjes voor bestwil, als ik zulke situaties kan vermijden dan doe ik het ook.
- Soms lang blijven piekeren achteraf als een sociale situatie niet verliep zoals verwacht of gewenst en dan dikwijls mijzelf de fout geven, ook al is dat niet altijd het geval. Dan is soms mijn humeur verpest terwijl andere mensen het al totaal vergeten zijn.
- Mij ergeren aan dt-fouten en dergelijke. De dt-regels zijn nochtans heel duidelijk.
- Ik kan er niet tegen wanneer mensen onduidelijk zijn en wanneer regels niet duidelijk zijn.
- Als kind autistische trekjes zoals slecht tegen harde geluiden kunnen, labeltjes uit kledij knippen. Ik stond zelfs niet graag onder de douche want die waterstraal voelde wat pijnlijk aan. Ik maakte toen ook weinig oogcontact blijkbaar, vandaar dat ze dus dachten dat ik autistisch was toen ik 4-5j was. Termen zoals PDD-NOS en Asperger bestonden toen nog niet (tegenwoordig wordt het toch allemaal ook alweer onder de noemer ASS samengegooid). Mijn taalontwikkeling op zich was niet echt vertraagd, maar blijkbaar dat ik taal wel niet op de correcte manier kon gebruiken. Blijkbaar had ik rare eetgewoonten en kon ik slecht tegen verandering maar ik kan mij daar maar weinig van herinneren. Toen ik 5j was moet ik blijkbaar wel vorderingen gemaakt hebben, waardoor ik kan wel naar een normale school kon gaan en dan verder eigenlijk behoorlijk normaal kon functioneren zonder bijkomende hulp.
Waarom ik dan denk het weer niet te hebben:
- Ik ben ondertussen uit de meeste van die autistische trekjes die ik als kind had weer uitgegroeid. Ik denk dat ik mijzelf heb "genezen" door exposure therapie.
- Oogcontact is geen groot probleem maar dat leidt echter wel af soms.
- Mijn interesses zijn niet zo extreem dat ik tegen iemand begin te praten en 2 uur nadien nog zit te praten, terwijl de andere persoon al lang in slaap ligt.
- Ik begrijp beeldspraak doorgaans wel en ik gebruik het ook zelf.
- Geen ernstige sensorische problemen. Ik kan gerust naar een concert gaan of naar een drukke menigte, maar ik heb mijn tijd alleen ook nodig. Na een aantal dagen drukte en sociaal contact geraak ik uitgeput en dan wil ik weer weg van de mensen. Dat hebben veel introverte mensen wel denk ik.
- Ik heb geen ogenschijnlijk willekeurige woede-uitbarstingen, meestal ben ik uitwendig de kalmte zelf, maar inwendig is wat anders.
- Ik fladder ook wel niet met mijn armen ofzo. Ik maak geen rare bewegingen die sociaal onacceptabel zijn.
- Ik kan wel vrienden maken, zolang er maar gemeenschappelijke interesses zijn, als er maar een concrete activiteit valt te doen en het dus niet enkel random sociaal contact is.
- Ik ga ook niet alles gaan plannen in detail, want dat heeft toch geen zin. De werkelijkheid draait toch altijd anders uit dan hetgeen je plant, dus overdreven plannen zou alleen maar stress veroorzaken, aangezien je dan je vooropgestelde planningen niet haalt door onverwachte omstandigheden. Ik volg geen vast uurschema elke dag. Ik ga eerder te ongestructureerd te werk en zou misschien beter meer volgens een vaste planning te werk gaan voor sommige zaken, anders leidt dat tot uitstelgedrag.
- Ik herinner mij ook niet alle details van een hobby of activiteit. Zo goed is mijn geheugen niet.
- Als ik mij op mijn gemak voel, dan maak ik ook minder fouten in sociale situaties en dan gaat het soms bijna vanzelf. Als ik echter onder stress sta dan verdwijnen mijn sociale vaardigheden echter als sneeuw voor de zon en dan kan ik de meest domme sociale blunders maken.
Een hoop van die trekjes kunnen echter als introversie of karaktertrekken aanzien worden. Het is een behoorlijk grijze zone tussen wat autisme is en wat niet. Sommige kinderen blijken ook uit hun autisme uit te groenen volgens bepaalde studies, terwijl anderen beweren dat het niet kan en dat ze enkel met hun ongewone informatieverwerking hebben leren omgaan. Overigens verwerkt iedereen informatie op zijn eigen manier, "neurotypische" mensen bestaan eigenlijk niet. Ik zit waarschijnlijk in die grijze zone tussen Asperger en normaal in. Ik zou ook niet weten waarom ik dan bij een psychiater moet gaan.
Ben ook wel wat angstig aangelegd maar dat is wel onder controle, geen stoornis of zo. En verder heb ik zo een aantal karaktertrekken die een beetje autistisch aandoen: héél slecht tegen verandering of onverwachte dingen kunnen, snel overprikkeld, kan niet snel schakelen, dingen moeten op een bepaalde manier gebeuren anders klopt het niet en kom ik lastig en zo nog wel een aantal dingen. Maar dat zijn meer wat quirky dingen dan dat ik er echt superlast van heb (privé speelt het wel een rol omdat ik die trekjes dan ook durf te hebben, op mijn werk of zo onderdruk ik dat meer wat ook wel vermoeiend is), dus ook totaal geen stoornis of diagnose hoor.
Da's trouwens geweldig in combinatie met mijn neurotische trekjes, hahaha. Hij komt overal te laat (want hij kan tijd totáál niet goed inschatten en vergeet de hele tijd van alles) en ik ben overal hysterisch te vroeg. Zo waren we een half uur te vroeg op die gespreksavond want te laat komen KAN NIET in mijn hoofd. Dus dan nog liever een half uur eerder daar 
jij en je vriend passen perfect samen dan precies