Welke film heb je vandaag gezien en wat vond je ervan?

4pkihr.gif
21t97h.jpg




Die met Karl Urban al gezien trouwens? Die is wel all kinds of amazeballs.
 
Ik sluit me aan bij de reacties hier over Nightmare Alley: prachtige sfeervolle film met uistekende cast (was nooit echt fan van Cooper, maar hier doet hij echt een tour de force, zit in elke scène denk ik), maar enorm voorspelbaar verloop. Slot voelde ik van mijlenver aankomen. Toch een aanrader om in de cinema te gaan zien
 
  • Leuk
Waarderingen: Lint
My ★★★★ review of Nightmare Alley on Letterboxd https://boxd.it/2z2x1r

Ook gisteren geweest. Qua plot kon het inderdaad wel beter maar de momenten dat em mij volledig mee had zat ik wel op het puntje van mijn stoel te kijken.
Goeie review (zoals meestal van jou trouwens ;) ), maar ik vond het eerste deel net het sterkste deel. Die hele setting in die kermis/freakshow vond ik prachtig, in grote mate dankzij de altijd geweldige Willem Defoe
 
Goeie review (zoals meestal van jou trouwens ;) ), maar ik vond het eerste deel net het sterkste deel. Die hele setting in die kermis/freakshow vond ik prachtig, in grote mate dankzij de altijd geweldige Willem Defoe
Visueel en qua sfeer inderdaad prachtig maar qua plot vond ik dat dan weer het mindere deel. Dat deel was heel veel set-up die iets sneller mocht gaan voor mij
 
Ik had de 40s verfilming van Nightmare Alley al gezien, dus wist wel al wat er ging gebeuren en kan moeilijk oordelen over voorspelbaarheid. Maar het gaf me wel de kans om meer aandacht te besteden aan de personages en de ruimtes waarin ze zich begeven. Dat was een waar genot.
 
Ik had de 40s verfilming van Nightmare Alley al gezien, dus wist wel al wat er ging gebeuren en kan moeilijk oordelen over voorspelbaarheid. Maar het gaf me wel de kans om meer aandacht te besteden aan de personages en de ruimtes waarin ze zich begeven. Dat was een waar genot.
Voor mij begon de voorspelbaarheid toen hij dronken en dakloos was en dan dat circus binnenstapte, toen wist ik wel hoe hij ging eindigen
 
Maar het gaf me wel de kans om meer aandacht te besteden aan de personages en de ruimtes waarin ze zich begeven. Dat was een waar genot.

Dit dus. Het was heerlijk vertoeven bij die ensemblecast van de freakshow :love:

Voor mij begon de voorspelbaarheid toen hij dronken en dakloos was en dan dat circus binnenstapte, toen wist ik wel hoe hij ging eindigen
Bij mij begon het al toen zijn 'leermeester' (Strathairn) hem waarschuwde, zeker met daar bovenop de monoloog van Dafoe over hoe hij telkens nieuwe 'beesten' vond. Van zodra hij dan dat glas whiskey dronk bij Cate Blanchett was het helemaal zeker hoe het ging eindigen
 
Bij mij begon het al toen zijn 'leermeester' (Strathairn) hem waarschuwde, zeker met daar bovenop de monoloog van Dafoe over hoe hij telkens nieuwe 'beesten' vond. Van zodra hij dan dat glas whiskey dronk bij Cate Blanchett was het helemaal zeker hoe het ging eindigen
Absoluut, maar ik vind de voorspelbaarheid zelf helemaal geen probleem, Coopers laatste lijn bevestigt ergens ook dat de film enkel maar zo kon eindigen.
Mijn enige minpunt is dat voor alle schwung dat deze film heeft, de climactische "apparition" nogal flauw werd geensceneerd door Coopers personage. Oké, op dat punt is hij wel al een dronkaard en is het normaal dat hij steken laat vallen, maar ik vond het er zelf toch nogal flauw uitzien.
 
Ik vind beide DREDD films geweldig. elk op z'n eigen manier.


er is ook een serie over, megacity 1, zou ik eigenlijk dringend es moeten bekijken...
 
7Ct8DOFvWm81klSnXzifM0WZjW.jpg


Hana to Arisu [Hana & Alice] (2004): 8/10 (dir. Iwai - JAPAN)

Goede film, voorlopig mijn favoriet van Iwai. Een heel andere toon dan bij Lily Chou-Chou die als een zeer depressieve film gekend staat, maar deze slaat een andere richting uit. Het deed me zelfs wat denken aan een Koreeda. Ik vind het een leuk plot om te volgen, maar het is wel wat aan de naieve kant met momenten. Cinematografie vind ik goed, soms wel iets te snelle editing, wat je bij Lily nog vaker zag. Muziek kon misschien ook wel een tikkeltje anders, vond het nu met momenten te gewoontjes, te makkelijk en zeker voor Japanse normen te sentimenteel. Maar als introverte en ingetogen film vind ik het wel zeker een geslaagde film waar ik goed kon inleven met de karakters. Ik vond het eigenlijk verrassend vlot om te volgen, maar anderen zullen het misschien als traag opvatten, heeft ook een redelijk lange speelduur.

Deze film heeft een anime prequel heb ik al gezien, dus misschien zal ik die ook eens moeten kijken. Iwai heeft zeker nog wel wat werk dat ik kan verkennen. A Bride for Rip van Winkle lijkt me de volgende - samen met de prequel anime - om eens te kijken.
 
Terug
Bovenaan