bedankt voor de correctie, ik was inderdaad wat in de war.
We waren niet overtuigd dat ze niet zwanger kon worden, we dachten wel dat wegens haar medische situatie de kans op zwangerschap een stuk lager lag, en dat mijn zaad ook van lage kwaliteit was. Ik had beter moeten weten, mijn kleine soldaatjes zijn niet uit te roeien en gedijen onder eender welke omstandigheden.
Desondanks gebruikten we wel altijd condooms, het is niet dat we effectief elke keer zonder bescherming de liefde bedreven. Op ne keer was de doos gewoon leeg en we waren te tam om nieuwe te gaan kopen, dus hebben we paar keer zonder gedaan (omdat we dus ook dachten dat...) uit naiviteit.
De verliefdheidsperiode was idd reeds aan het aflopen, maar de regelmatige vrijpartijen bleven wel plaatsvinden, dermee dat we nog samen waren en ik nog niet weg was. Ik liep menne lul achterna.
We hebben ook niet gekozen voor de tweede. Ik was zelfs van plan om naar Belgie te gaan voor een snip snipke, maar toen kwam Covid en werd dat uitgesteld. We hebben letterlijk 1 keer (ik minimaliseer niet) onbeschermde seks gehad eind vorig jaar, rond de verjaardag van onze zoon toen we weer in zo'n goeie periode zaten. Volgens mijn vrouw was ze niet in de vruchtbare dagen maar dat bleek dus een calculatiefout (en gezien ze achteraf bij de positieve zwangerschap aant bleiten was omdat ze geen 2e kind wou op die moment, geloof ik haar ook wel).
Rode draad doorheen het verhaal is dat ik teveel met mijn lul dacht en te weinig met mijn hoofd, en dat mijn kleine soldaatjes maar 1 kans nodig hebben. Op sommige vlakken ben ik inderdaad een idioot
.
) en dat ge het van int begin al niet zag zitten dus die verliefdheidsfase was dan wel in 1 klap over. Hoe komt het dat ge nu toch voor een tweede zijt gegaan?
