Hier ook. En meestal meteen daarachter "wat hebt gij dees week al feitelijk in het huishouden gedaan?".
En de merde is dat ik effectief veel gedaan heb, maar er gewoon die moment niet kan opkomen.
Welke eigenschap van je partner stoort je (mateloos)?
- Onderwerp starter Mr.Fingers
- Startdatum
En de merde is dat ik effectief veel gedaan heb, maar er gewoon die moment niet kan opkomen.
Avondland
Well-known member
Als die vraag komt weet ge gewoon dat het te laat is. Er is geen juist antwoord. Ge zijt gesjareld.
Nu ik hier toch veel gelijkgezinden weet te vinden, durf ik het wel aan om even mijn hangry vrouw te schetsen.
Het zal een 5-tal jaren geleden zijn, thuiswedstrijd van de Rode Duivels waar ik mijn niet-voetbalgezinde vrouw eens mee naartoe heb gekregen.
Voor de wedstrijd begon niks gegeten want ik had haar gezegd dat ik e goei kraampke wist staan waar ze goei marchandise hadden.
We zijn iets te vroeg dus begeven ons meteen naar dat kraampje, kraampje niet te vinden. Ik begin al wat nerveus te worden want de trekken van mijn vrouw beginnen mij te doen vermoeden dat mrs. Hangry om de hoek loert.
Soit, we begeven ons naar het stadion, bekijken de match (waar mrs. Hangry meer en meer haar intrede begint te doen) en na het laatste fluitsignaal gaan we naar de parking.
Gelukkig zie ik in de verte op de parking een frietkraam staan. De redding was nabij.
Mijn vrouw zag een frietje wel zitten, ik niet. Dat is al meteen niet zoals zij het wil, want frieten alleen eten vindt ze niet kunnen (zeker niet als vrouw). Ik ga dus mee naar het kraampje en doe alsof ik de frieten en het vlees voor mezelf bestel (terwijl die duidelijk gaan gezien hebben dat mijn vrouw mij de instructies op een typische mrs. Hangry manier (niet stil dus) in mijn oor blaast).
Zo gezegd zo gedaan. De frieten komen er aan, gevolgd door het vlees.
Omdat mijn vrouw niet alles kon dragen geeft ze mij dat pak frieten om dan in de auto op te eten.
Nu, dat begon wel goed te rieken die frieten, dus op weg naar de auto probeer ik in't geniep een frietje te pikken.
Die friet stak nog maar half in mijn bakkes of ik zie ne blik op mij gericht die het ergste doet verwachten.
Kent ge dat gevoel alsof ge bijna een accident had en uw benen nog zitten na te trillen. Zo heb ik de ganse weg naar huis gereden met hier en daar eens een verwijt erbij van "ah, meneer moest gene friet hebben, maar wel mijne friet dan opeten", "ziet gij mij nog wel graag". Terwijl het echt waar maar 1 (!) frietje was en ik eten volledig kan scheiden van mijn gevoelens.
Maar voor de rest loopt alles hier geweldig en liefdevol.
Het zal een 5-tal jaren geleden zijn, thuiswedstrijd van de Rode Duivels waar ik mijn niet-voetbalgezinde vrouw eens mee naartoe heb gekregen.
Voor de wedstrijd begon niks gegeten want ik had haar gezegd dat ik e goei kraampke wist staan waar ze goei marchandise hadden.
We zijn iets te vroeg dus begeven ons meteen naar dat kraampje, kraampje niet te vinden. Ik begin al wat nerveus te worden want de trekken van mijn vrouw beginnen mij te doen vermoeden dat mrs. Hangry om de hoek loert.
Soit, we begeven ons naar het stadion, bekijken de match (waar mrs. Hangry meer en meer haar intrede begint te doen) en na het laatste fluitsignaal gaan we naar de parking.
Gelukkig zie ik in de verte op de parking een frietkraam staan. De redding was nabij.
Mijn vrouw zag een frietje wel zitten, ik niet. Dat is al meteen niet zoals zij het wil, want frieten alleen eten vindt ze niet kunnen (zeker niet als vrouw). Ik ga dus mee naar het kraampje en doe alsof ik de frieten en het vlees voor mezelf bestel (terwijl die duidelijk gaan gezien hebben dat mijn vrouw mij de instructies op een typische mrs. Hangry manier (niet stil dus) in mijn oor blaast).
Zo gezegd zo gedaan. De frieten komen er aan, gevolgd door het vlees.
Omdat mijn vrouw niet alles kon dragen geeft ze mij dat pak frieten om dan in de auto op te eten.
Nu, dat begon wel goed te rieken die frieten, dus op weg naar de auto probeer ik in't geniep een frietje te pikken.
Die friet stak nog maar half in mijn bakkes of ik zie ne blik op mij gericht die het ergste doet verwachten.
Kent ge dat gevoel alsof ge bijna een accident had en uw benen nog zitten na te trillen. Zo heb ik de ganse weg naar huis gereden met hier en daar eens een verwijt erbij van "ah, meneer moest gene friet hebben, maar wel mijne friet dan opeten", "ziet gij mij nog wel graag". Terwijl het echt waar maar 1 (!) frietje was en ik eten volledig kan scheiden van mijn gevoelens.
Maar voor de rest loopt alles hier geweldig en liefdevol.
Och, toen ze hier ooit eens hangry was geantwoord dat ze thuis wel eens een groot stuk vlees in haar mond mocht steken. Ik ben toen in 5 seconden geflambeerd geweest want er kwam zelfs vuur en rook uit iedere lichaamsopening. Had ik eens het idee om een goeie grap te maken
Avondland
Well-known member
Over hangry vrouwen gesproken, de mijne kan er ook wat van. Vandaag heb ik een aantal mueslikoeken opgegeten die ze van de Bioplanet had meegenomen. Best lekker! Zware teleurstelling te lezen in de ogen van madam, want ik moet van haar koeken blijven. Dat er nog twee pakken in de schuif liggen maakt niet uit.
Blijf.van.mijn.koeken is de boodschap.
Blijf.van.mijn.koeken is de boodschap.
REpute
Well-known member
Volgens mij doet Mrs @Mr.Fingers zwaar aan polygamie want dat is ook precies een kopie van die van ons. Sloddervos eerste klas. En alles onder het motto "eerst doen, dan denken".
En ik ben dan natuurlijk degene die eerst deftig over iets nadenkt en dan het uitvoert volgens de meest logische/efficiënte manier. Dat uit zich vooral in huishoudelijke klusjes waar we beiden een beetje onze vaste taakjes hebben. En dan wil ze me bv "helpen" met 1 van mijn klusjes, maar omdat ze het dan op haar eigen manier doet en mijn proces in de war stuurt, heb ik uiteindelijk nog extra werk
En ik ben dan natuurlijk degene die eerst deftig over iets nadenkt en dan het uitvoert volgens de meest logische/efficiënte manier. Dat uit zich vooral in huishoudelijke klusjes waar we beiden een beetje onze vaste taakjes hebben. En dan wil ze me bv "helpen" met 1 van mijn klusjes, maar omdat ze het dan op haar eigen manier doet en mijn proces in de war stuurt, heb ik uiteindelijk nog extra werk
Ik las eerst muilkoekenVolgens mij doet Mrs @Mr.Fingers zwaar aan polygamie want dat is ook precies een kopie van die van ons. Sloddervos eerste klas. En alles onder het motto "eerst doen, dan denken".
En ik ben dan natuurlijk degene die eerst deftig over iets nadenkt en dan het uitvoert volgens de meest logische/efficiënte manier. Dat uit zich vooral in huishoudelijke klusjes waar we beiden een beetje onze vaste taakjes hebben. En dan wil ze me bv "helpen" met 1 van mijn klusjes, maar omdat ze het dan op haar eigen manier doet en mijn proces in de war stuurt, heb ik uiteindelijk nog extra werk
Avondland
Well-known member
Volgens jij ben jij mijn vrouw.En dan wil ze me bv "helpen" met 1 van mijn klusjes, maar omdat ze het dan op haar eigen manier doet en mijn proces in de war stuurt, heb ik uiteindelijk nog extra werk
Zoetje?Mijne vent is ook zo een sloddervos en stoort zich ook echt niet aan rommel. Hij kan over iets moeten stappen om in een kast te geraken en als ik dan vraag waarom hij dat niet weg legt, zegt hij dat hij dat niet zien liggen had
We zijn nu 8 jaar samen en het is al heel wat gebeterd, maar toch nog een grote frustratie
Hier*hier word ik zot van*
zwarten
Well-known member
Hier is het de OCD van de madam. De glazen moeten ZO in de kast staan en niet anders.
Dan pest ik ze en zeg ik 'zie mrs zwarten terwijl ik ostentantief een rond glas bij de vierkante zet en omgekeerd' Dan moet ze dus achter mijn gat die glazen goedzetten of ze kan niet goe slapen.
Toepasselijk filmpje bij dit topic
Dan pest ik ze en zeg ik 'zie mrs zwarten terwijl ik ostentantief een rond glas bij de vierkante zet en omgekeerd' Dan moet ze dus achter mijn gat die glazen goedzetten of ze kan niet goe slapen.
Toepasselijk filmpje bij dit topic
Uw vrouw is toevallig niet de oprichtster van deze groep?
Och, maar ik mis nog vooral de klassieker "zeg, ik was aan het denken, kunnen we niet xxxxxxx" wat dus eigenlijk betekent "Ik wil dat gij ...."
Vooral ook het totaal gebrek aan praktisch inzicht, zorgt regelmatig voor frustraties bij de verbouwingen. Ik vraag (ruim!want ik weet dat ze daar tijd voor nodig heeft) op voorhand wat ze wil/verwacht, we overlopen samen wat ook mogelijk is, komen tot een plan en dan pas begin ik.
En elke keer opnieuw wil ze dan (structureel) toch iets anders ene keer bezig en ik krijg haar moet niet uitgelegd dat alles samenhangt en nee ik kan dat wandje niet zomaar 20cm opschuiven en ja die balk moet daar komen....neenee schat ge hebt gelijk, das waar, die kan ook zo liggen, das inderdaad veel mooier maar ik heb die toch liever DAAR want ik heb liever een muur die blijft staan dan een mooie muur. Hier hebben we al uuuuuuren over gediscussieerd, dit was beslist! Technisch, praktisch en volgens de wetten van fysica is er geen andere optie.
Vooral ook het totaal gebrek aan praktisch inzicht, zorgt regelmatig voor frustraties bij de verbouwingen. Ik vraag (ruim!want ik weet dat ze daar tijd voor nodig heeft) op voorhand wat ze wil/verwacht, we overlopen samen wat ook mogelijk is, komen tot een plan en dan pas begin ik.
En elke keer opnieuw wil ze dan (structureel) toch iets anders ene keer bezig en ik krijg haar moet niet uitgelegd dat alles samenhangt en nee ik kan dat wandje niet zomaar 20cm opschuiven en ja die balk moet daar komen....neenee schat ge hebt gelijk, das waar, die kan ook zo liggen, das inderdaad veel mooier maar ik heb die toch liever DAAR want ik heb liever een muur die blijft staan dan een mooie muur. Hier hebben we al uuuuuuren over gediscussieerd, dit was beslist! Technisch, praktisch en volgens de wetten van fysica is er geen andere optie.
Mrs Pan ook, maar na iets minder kinderen.
Daarnaast meent Mrs Pan alles in het huishouden te doen. (Mrs werkt halftijds, we hebben poetsvrouw en ik stop om 4-5u en doe mee de avondshift, de helft van de dagen de ochtendshift, alle hobby's, verbouwingen).
Mrs Pan is over alles negatief (vb groot verbouwwerk gedaan, eerste reactie is altijd negatief, )
Mrs Pan weet niets van de financiën maat bekijkt de rekeningen 2x per jaar en begint dan te vragen waar.die 35 euro op dinsdag 5 oktober is uitgegeven.
(Als.ze dit leest ben ik dood)
Laatst bewerkt:
Strijkijzer
Event Crew
Geweldig topic dit
Meer!
Meer!
Hé, zeer herkenbaar! Bij deze ook ‘een greep uit het assortiment’:
Mrs. K wou een ingemaakte vestiairekast, want dat maakt alles veel properder. Iedereen weet dat je op dat moment niet veel keuze hebt en dat er binnenkort een ingemaakte kast zal zijn. Bevriend schrijnwerker opgetrommeld, kast op maat laten maken. Alles op en aan, voor de jassen, schoenen, mutsen, sjaals, chacossen, paraplu’s, you name it. Al snel een 2000 euro armer, maar uiteraard: happy wife = happy life. Ik zweer het u, als ze haar jas of schoenen er al twee keer heeft ingehangen/ingezet zal het veel zijn. Elke keer opnieuw kan bibi de jas van de stoel halen en de schoenen van de mat aan de achterdeur. Frikking 2000 euro...
Je kent ze wel, de ‘proppers’ en de ‘vouwers’. Nu kan ik u zeggen dat dat niet alleen geldt voor toiletbezoeken. Neen, Mrs. K is ook een propper als het op kleren aankomt. Ik zou hier eigenlijk eens een foto van haar kleerkast moeten uploaden. Een kat vindt er haar eigen jongen niet in terug. Gelukkig vindt ze er af en toe nog eens iets in terug waar nog een etiketje van de winkel aanhangt, zodat we toch een shoppingdag kunnen vermijden.
Mrs. K wast en strijkt niet graag. Ok, ik geef toe, ‘t is ook niet aan mij besteed, dus klagen doe ik niet. Van zodra er echter maar een onderbroek of twee meer te bespeuren valt (je kent ze wel, die ambetante die je laat liggen tot hélemaal op’t laatste) durf ik het toch aan om te vragen of er al onderbroeken gewassen zijn. In een collère, omdat ze vindt dat ik ze zelf maar moet wassen (misschien wel terecht, maar dat zal ik nooit toegeven), laat ze weten dat ik morgen onderbroeken zal hebben. Een snak en een beet en een vieze blik later heb ik iets van ‘meh, toch beter dan die laatste twee te moeten dragen’. Ze had niet gelogen, ik had onderbroeken! Ware het niet dat ze in plaats van een wasmachine in te steken, nieuwe onderbroeken was gaan kopen. I kid you not, ik kan een heel seizoen verder zonder een waske te moeten insteken of die twee ambetante te moeten dragen.
Om af te sluiten, de klassieker der klassiekers. 06:30, de wekker gaat. Je staat op en begint aan de ochtendshift (met twee kinderen, eentje van 1 en eentje van 3, spreek je effectief van een ‘shift’). Een heel gedoe om die kadees klaar te krijgen, jezelf klaar te maken en nog iets van ontbijt naar binnen te werken. 07:30 dochter naar de crèche, zoon naar de voorschoolse opvang en Sir. K onderweg naar het werk. Lange, vermoeiende werkdag, pas om een uur of 18:30 terug thuis. Ondertussen heeft Mrs. K de kinderen al opgepikt, is op dat klein uur tijd het huis al ontploft en zie ik dat ze ondertussen de wanhoop nabij is. Van zodra ik thuiskom is dat voor haar natuurlijk het signaal dat ik op de kinderen kan passen, want zij moét aan het eten beginnen (dat ze dat graag doet en ervan tot rust komt is uiteraard eventjes van ondergeschikt belang). Bon, zorgen dat de monsters nog iets eten, ze in bad steken en het gevecht aangaan om ze eindelijk in bed te krijgen. Het is ondertussen bijna 20:00. Nog even het speelgoed opruimen, Mrs. K haar jas en schoenen in de vestiaire keilen, de vuilzakken buiten, rekeningen betalen en nog eens met de stofzuiger rondgaan. 20:30 (we waren al van 06:30 wakker hé) alles proper, kindjes in bed, eten zo goed als klaar, even een momentje rust. De voetjes omhoog en languit de zetel in. En dan komt het... ”Aaah, meneer gaat efkes op zijn gemak liggen en wat op zijne GSM zitten?! Kzal ik hier wel weer mijn botten afdraaien in de keuken!” I swear, op dat moment kook je harder dan de pasta van Mrs. K...
Mrs. K wou een ingemaakte vestiairekast, want dat maakt alles veel properder. Iedereen weet dat je op dat moment niet veel keuze hebt en dat er binnenkort een ingemaakte kast zal zijn. Bevriend schrijnwerker opgetrommeld, kast op maat laten maken. Alles op en aan, voor de jassen, schoenen, mutsen, sjaals, chacossen, paraplu’s, you name it. Al snel een 2000 euro armer, maar uiteraard: happy wife = happy life. Ik zweer het u, als ze haar jas of schoenen er al twee keer heeft ingehangen/ingezet zal het veel zijn. Elke keer opnieuw kan bibi de jas van de stoel halen en de schoenen van de mat aan de achterdeur. Frikking 2000 euro...
Je kent ze wel, de ‘proppers’ en de ‘vouwers’. Nu kan ik u zeggen dat dat niet alleen geldt voor toiletbezoeken. Neen, Mrs. K is ook een propper als het op kleren aankomt. Ik zou hier eigenlijk eens een foto van haar kleerkast moeten uploaden. Een kat vindt er haar eigen jongen niet in terug. Gelukkig vindt ze er af en toe nog eens iets in terug waar nog een etiketje van de winkel aanhangt, zodat we toch een shoppingdag kunnen vermijden.
Mrs. K wast en strijkt niet graag. Ok, ik geef toe, ‘t is ook niet aan mij besteed, dus klagen doe ik niet. Van zodra er echter maar een onderbroek of twee meer te bespeuren valt (je kent ze wel, die ambetante die je laat liggen tot hélemaal op’t laatste) durf ik het toch aan om te vragen of er al onderbroeken gewassen zijn. In een collère, omdat ze vindt dat ik ze zelf maar moet wassen (misschien wel terecht, maar dat zal ik nooit toegeven), laat ze weten dat ik morgen onderbroeken zal hebben. Een snak en een beet en een vieze blik later heb ik iets van ‘meh, toch beter dan die laatste twee te moeten dragen’. Ze had niet gelogen, ik had onderbroeken! Ware het niet dat ze in plaats van een wasmachine in te steken, nieuwe onderbroeken was gaan kopen. I kid you not, ik kan een heel seizoen verder zonder een waske te moeten insteken of die twee ambetante te moeten dragen.
Om af te sluiten, de klassieker der klassiekers. 06:30, de wekker gaat. Je staat op en begint aan de ochtendshift (met twee kinderen, eentje van 1 en eentje van 3, spreek je effectief van een ‘shift’). Een heel gedoe om die kadees klaar te krijgen, jezelf klaar te maken en nog iets van ontbijt naar binnen te werken. 07:30 dochter naar de crèche, zoon naar de voorschoolse opvang en Sir. K onderweg naar het werk. Lange, vermoeiende werkdag, pas om een uur of 18:30 terug thuis. Ondertussen heeft Mrs. K de kinderen al opgepikt, is op dat klein uur tijd het huis al ontploft en zie ik dat ze ondertussen de wanhoop nabij is. Van zodra ik thuiskom is dat voor haar natuurlijk het signaal dat ik op de kinderen kan passen, want zij moét aan het eten beginnen (dat ze dat graag doet en ervan tot rust komt is uiteraard eventjes van ondergeschikt belang). Bon, zorgen dat de monsters nog iets eten, ze in bad steken en het gevecht aangaan om ze eindelijk in bed te krijgen. Het is ondertussen bijna 20:00. Nog even het speelgoed opruimen, Mrs. K haar jas en schoenen in de vestiaire keilen, de vuilzakken buiten, rekeningen betalen en nog eens met de stofzuiger rondgaan. 20:30 (we waren al van 06:30 wakker hé) alles proper, kindjes in bed, eten zo goed als klaar, even een momentje rust. De voetjes omhoog en languit de zetel in. En dan komt het... ”Aaah, meneer gaat efkes op zijn gemak liggen en wat op zijne GSM zitten?! Kzal ik hier wel weer mijn botten afdraaien in de keuken!” I swear, op dat moment kook je harder dan de pasta van Mrs. K...
