De ene beschouwt buren als een noodzakelijk kwaad en woont liefst zo afgelegen mogelijk, de ander beschouwt buren als een welkome vorm van sociaal contact en heeft nood aan de beweging om zich heen en/of een gemeenschap om zich heen.
Hoe belangrijk is voor jullie de dichte nabijheid van buren? Met "dichte nabijheid", bedoel ik dan op wandelafstand. De insteek is dus niet: appartement vs vrijstaand huis. De insteek is: een vrijstaand huis in een wijk/lintbebouwing vs. een vrijstaand huis "op den buiten"/in de bossen/.... Een paar richtvragen om de discussie te openen:
Please elaborate uw keuze in deze thread. Bedankt!
Hoe belangrijk is voor jullie de dichte nabijheid van buren? Met "dichte nabijheid", bedoel ik dan op wandelafstand. De insteek is dus niet: appartement vs vrijstaand huis. De insteek is: een vrijstaand huis in een wijk/lintbebouwing vs. een vrijstaand huis "op den buiten"/in de bossen/.... Een paar richtvragen om de discussie te openen:
- Vormde het spontane spelen in de buurt/op straat een belangrijk onderdeel in jullie eigen jeugd? Of was het belangrijkste sociaal contact toch quasi uitsluitend op school, de hobby's, gaan spelen bij vriendjes "op afspraak", ...?
- Daarnaast ook als je kinderen hebt; vind je het belangrijk dat de kinderen in de buurt, op straat, ... op spontane manier kunnen spelen met andere kinderen?
- Is het belangrijk om een bepaald community-gevoel te hebben door de dichte buren, of laat je dat volledig koud? Zou je een eenzaam gevoel krijgen door afgelegen te wonen of heb je sowieso al voldoende sociaal contact op het werk, de hobby's, de vriendengroep, ...?
- Etc.
Please elaborate uw keuze in deze thread. Bedankt!