808 State
Well-known member
Dit, wij hebben ook de oefening gemaakt vorig jaar en kwamen tot de conclusie dat een vakantiewoning niks voor ons was.
Als alternatief hebben we een eigendom gekocht om te verhuren. Wat M°°nblade dus ook zegt.
Wat we daarmee aan kapitaal opbouwen, kunnen we jaarlijks een paar keer mee op vakantie.
Telkens ergens anders ook, want bij een vakantiewoning zit je vast aan die ene eigendom waar je opnieuw naartoe moet.
De vrijheid om impulsief te vertrekken verlies je wel, maar dat heb je bij een vastgoed in het buitenland ook niet.
Extra kosten bij een vakantiewoning tov gewone verhuur: brandverzekering is volledig te betalen, tweedeverblijfstaks, elek/gas/water/internet/tv-aanlsuiting, keuring van boiler + alle meubels/elektronica. De woning moet ook volledig onderhouden worden, terwijl een huurder bijvoorbeeld zelf het gras moet afrijden of de woning dient te verwarmen in de winter. Als je daar toekomt, mag je m.a.w. alles beginnen nakijken/fiksen en kuisen.
Elke keer als je de vakantiewoning verhuurt, moet er bij aanvang iemand zijn om alles uit te leggen en bij vertrek liefst ook om te checken of alles nog ok is. Wij hadden een appartement of woning aan de kust op het oog, dat is meer dan een uur rijden enkel. Wat betekent dat we minimum 2x 3u kwijt zijn bij elke verhuur én slijtage aan auto + brandstof.
Na elke verhuur moet de woning ook opgekuist worden, doe je dat zelf of geef je dat uit handen?
De verhuur zelf kan je bijvoorbeeld ook uit handen geven, maar hoe meer je door een ander laat doen hoe minder controle en hoe minder rendement.
Veel geregel en veel kans op extra miserie en kopzorgen...
Een vakantiewoning klinkt aanlokkelijk in theorie, maar niet in de praktijk.
Hoe verhouden huurinkomsten zich daar tegenover aflossing van een mogelijke lening? Als dit break-even is of je hebt daar zelf enorm veel spaargeld ingestoken kan je toch moeilijk spreken over kapitaalsopbouw?