Verslag: Pukkelpop

Donderdagmiddag. Het is zover. Tijd om te vertrekken naar Pukkelpop. Het laatste grote festival van deze zomer in België. Rugzak volledig gepakt. We zijn er klaar voor. Met de trein naar Brussel en van daar naar Hasselt. Dan de shuttlebus die stopt aan de ingang van het festival. Ticket inwisselen en daarna een plekje voor onze tent zoeken op de camping. Klaar om onszelf vier dagen volledig onder te dompelen in muziek. We voelen de festivalsfeer al.

Dit was onze eerste keer Pukkelpop en er valt veel over te vertellen. Het is om te beginnen een heel divers festival met heel veel podia en daarnaast nog een heleboel randactiviteiten. Wanneer je naar Pukkelpop gaat dan is dat een hele belevenis hebben we gemerkt. De sfeer op het festival was zeer aangenaam. Het was gezellig druk en het ging er overal respectvol aan toe ook al waren er veel verschillende muziekgenres aanwezig. Het was het hele weekend aangenaam warm en er was weinig regen. Overal op het festival kon je ook je drinkbus gratis met water vullen.

De podia & omgeving

Om te beginnen waren er acht podia waar je de hele dag muziek kon beleven. Uiteraard heb je de main stage waar alle headliners optraden. Daarnaast heb je de Marquee waar vooral popartiesten optraden. In de Club en de Lift deden de alternatievere (indie) bands hun ding. Dan had je ook nog de Dance Hall en de befaamde Boiler Room waar je volledig kon losgaan op alle soorten elektronische muziek. De fans van het hardere gitaarwerk konden terecht in de Backyard. Tenslotte had je ook nog de Castello tent waar je voor alle soorten jazz en wereldmuziek moest zijn. Voor elk wat wils dus.

Er waren dan ook nog enkele zones waar je van alles kon beleven en we zijn er vrij zeker van dat we er nog enkele gemist hebben. Maar dit waren de belangrijkste volgens ons. In DWNTWN kon je terecht om eens 3x3 te basketten of voor een potje tafeltennis op speciale tafels. Daarnaast gaven enkele skaters er ook elke dag het beste van zichzelf op een kleine skate ramp. Leuk om eens te zien. Er was ook een platenwinkeltje voor wie een platenspeler heeft en zelfs een open mic podium. Een beetje zoals een echt downtown dus, maar dan in het klein.

Indien je van veel verschillende genres muziek houdt en je het niet erg vindt om van het ene uiterste naar het andere te gaan dan is Pukkelpop helemaal iets voor jou.

Dan had je het chaotische Côté Bizar waar op elk moment van alles kon gebeuren. Het gaf een gezellige circusvibe met verschillende soorten acts. Je kon hier ook neptattoos laten zetten, verkleedkledij aandoen, tassen gooien naar borden, enzovoort. Er was ook een draaimolen voor wie het kind in zich weer naar boven wou laten komen. Er heerste een heel andere vibe dan op de rest van het festival. Alsof je plots op een ander festival was.

Om tot rust te komen had je ook nog de Vall-ey dat verborgen was aan het uiteinde van het festival terrein. Je liep door een gang en plots stond je in een bos met allemaal zit -en ligplaatsen waar je volledig tot rust kon komen onder een begeleidend streepje muziek van een DJ. Hetzelfde geldt eigenlijk voor Foodwood met het verschil dat je daar dan ook een gevarieerd hapje kon eten. Verder had je ook nog de Booth waar je een immersive sound experience kon beleven zoals ze het beschreven en een video wall die als kunstinstallatie diende, waarop korte verhalende filmpjes afgespeeld werden.

Onze headliners

Het is niet makkelijk om onze favoriete shows van het weekend te kiezen. Zeker omdat het er zo veel waren. Dus we hebben een affiche gemaakt met onze rankschikking. Wie zijn onze headliners? En wie zouden jullie headliners zijn? Drie bands kregen vijf sterren en een redelijk aantal ook vier sterren maar het was moeilijk om te kiezen!

Vijf sterren

Dé band waarvoor we naar Pukkelpop kwamen was Wet Leg en ze hebben niet teleurgesteld. Wat een optreden! De Club zat helemaal vol en iedereen was mee met elk nummer. Ze zijn heel down to earth en vooral de frontzangeres is heel ontwapenend. Complexloze indierock waar je oprecht vrolijk van wordt. Na het optreden bleef het publiek smeken voor een bisnummer maar helaas hadden ze hun volledige debuutplaat al gespeeld.

Sons Of Kemet hebben we ontdekt dankzij @shiftyke zijn verslag van hun optreden in de AB. Wow! Wat een feestje! Heerlijke Afro jazz waarmee je iedereen aan het dansen krijgt. De band nam geen pauze om op adem te komen. Vol energie bleven ze doorgaan en er kon zelfs nog een bisnummertje vanaf! Een optreden dat we niet snel gaan vergeten. Dit was helaas ook hun laatste optreden in Europa.

Toen ik De Staat had aangeduid op mijn shortlist kende ik eigenlijk maar één nummer van hun. Namelijk Witch Doctor. Dat was voor mij voldoende om toch eens te gaan piepen zonder al te veel verwachtingen. Amai, we waren blij dat we er naar gaan kijken zijn. Van begin tot einde het ene verfrissende nummer na het andere. Het geluid was ook erg goed en de frontman is een echte entertainer. Ja, dat was een leuke verrassing! Hoog tijd om dieper in hun repetoire te duiken.

Vier sterren

De afsluiter voor zaterdag op de mainstage was Charlotte De Witte. Drie keer viel het geluid uit door een technisch probleem met haar mengpaneel maar dat liet ons niet uit het lood slaan. Toen het geluid weer in orde was kon het feestje weer beginnen en hebben wij gedanst van begin tot einde.

Pendulum stond heel erg hoog op mijn verlanglijstje om eens live te zien en alle verwachtingen zijn volledig ingelost. Goeie setlist en een ideale afsluiter om na een dag vol muziek nog eens volledig los te gaan op een stevig drum-'n-bass feestje.

Wanneer de Heideroosjes spelen na zoveel jaar stilte, dan moet je ze natuurlijk gaan zien. Al hun hits kwamen voorbij en ze weten nog steeds hoe ze een heel publiek meekrijgen net hun punkrock. Het enige jammere was dat het geluid niet zo goed was door de tent waarin ze speelden maar dat kon de pret zeker niet bederven.

Al op het middaguur gaf Fleddy Melculy het beste van zichzelf. Door het vroege uur kwam er wat minder volk opdagen maar dat kon de band niet deren want ze speelden gewoon hun keiharde metal zonder schroom en met veel power.

Selah Sue gaf een heel sterk optreden. Muzikaal ietsje minder ons ding maar ze heeft een heel erg goede stem en ze weet wat ze aan het doen is op dat podium. Een topper!

In de eerste minuten van het optreden van Cypress Hill kwam DJ Lord en hij startte de show met een mix van de klassieke rockbands die de hedendaage rockmuziek hebben beinvloed. Wanneer B-real het podium opkomt wisten we dat we thuis waren. Sen Dog was helaas de grote afwezige wegens een operatie. Hun optreden straalde kracht en rust tegelijkertijd uit.

Drie sterren

De volgende optredens kregen drie sterren van ons. Nog steeds goed maar met hier en daar een bedenking. De bemerking hierbij is wel dat het geluid niet even goed was op elk podium dus dat heeft uiteraard ook invloed gehad op onze beleving.

Slipknot bracht zoals altijd weer een hele show en die was zeker te pruimen. Toch heb ik al betere optredens van hun gezien. Ook had ik de indruk dat de gitaren wat te luid stonden en de zang wat te zacht.
Underworld en Amber Broos (techno en deep house) brachten beide een leuke DJ set waarbij je niet anders kan dan mee te dansen met het publiek. Leuke sfeer bij beide optredens.
Op de mainstage was Bring Me The Horizon ook dik in orde. De metalcore band uit Sheffield bracht een strakke set.
Het Belgische High Hi speelde dezelfde set als op Vijverfestival dus we hadden het allemaal al eens gezien. Geen slecht optreden dus.
Kokoroko is een band uit Londen en creëerde hoge verwachtingen dankzij hun meest beluisterde song op youtube (Abusey Junction, 23 miljoen keer bekeken). Een mellow jazz en Afrobeat fusion dat ons beetje bij beetje verleidde, geleid door trompettist Sheila Maurice-Grey. Ze brengen een opwekkend en aangenaam geluid.
De Amerikaanse Indigo De Souza is een singer-songwriter. Ze maakt intieme maar krachtige indierock met rauwe teksten. Tijdens het concert hadden we het gevoel dat ze alles op tafel gooide met een zeemzoete stem die soms rauw kon zijn.
Van Noisia uit Nederland hebben we maar een half uurtje kunnen meepikken wegens overlappingen maar dit klonk weer als een goed drum-'n-bass feestje. Het regende toen ook dus we hebben toch even kunnen dansen in de regen!
Wanneer de Amerikaanse rockband Clutch begon met hun eerste nummer was het er meteen boenk op. Ze rockten de hele Backyard bijeen en dat smaakte zeker naar meer.

Twee sterren

Sommige optredens waren in onze ogen wat minder. Dat betekent niet per se dat het een slecht optreden was maar wel dat wij er meer of iets anders van hadden verwacht. Dat kan dus gebeuren en wij zijn ervan overtuigd dat sommige mensen een andere mening hebben en dat is ok.

Rock zonder al te veel scrupules. Dat zijn de The Sore Losers uit Limburg. Toch was het iets te weinig vernieuwend voor ons om er volledig in op te kunnen gaan.
Arctic Monkeys was de laatste headliner op zondag. Het geluid zat heel goed, zowel qua zang als instrumenten. Helaas vonden wij ze wat passief overkomen op het podium. Alsof het een verplicht nummertje was.
Meskerem Mees is een talentvolle singer-songwriter uit België. Haar teksten zijn heel interessant en ze heeft ook een heel goede stem. Er mocht van ons echter wat meer pit inzitten. Al is ze nog heel jong dus dat komt waarschijnlijk wel in orde!
Dan waren er ook nog Ibeyi en Hollow Coves. Geen slechte muziek maar wij waren minder in de mood op dat moment voor dit soort optreden. Wij denken dat deze beter zijn in een intieme zaal zoals de AB.

Conclusie

Indien je van veel verschillende genres muziek houdt en je het niet erg vindt om van het ene uiterste naar het andere te gaan, dan is Pukkelpop helemaal iets voor jou. Voor ons ook trouwens, want dankzij onze brede muzieksmaak was het iedere keer weer rennen van het ene podium naar het andere omdat er zoveel leuks tegelijk bezig was. Ook de vele soorten randactiviteiten maakt het een heel breed festival voor iedereen. Het publiek is vrij jong, maar de algemene sfeer was heel aangenaam. We zagen veel blije gezichten en iedereen leek het naar zijn zin te hebben. Tof dus!

Tot volgend jaar Pukkelpop!