Van 9 tot en met 21 april vond aan de Heizel de 42ste editie van het Brussels International Fantastic Film Festival plaats. Net als vorig jaar was BeyondGaming aanwezig op dit bijzondere filmfestival. Als vaste klant was ik uiteraard van de partij, maar daarnaast maakte onze eigenste Aeyenah dit jaar deel uit van de Critics Jury. Zij mocht samen met twee andere juryleden de Critics Selection-prijs uitreiken. Zelf zakte ik uiteraad af om mij onder te dompelen in de sfeer van het festival en hopelijk heel wat boeiende genrefilms te ontdekken.
Wie al eens is afgezakt naar het BIFFF, weet dat er veel meer te doen valt dan enkel films kijken. Zo is er uiteraard het traditionele Vampierenbal, zijn er bodypainting- en make-up-wedstrijden, tentoonstellingen, live optredens en enkele masterclasses. Zelfs gaming krijgt zijn eigen plekje op het festival dankzij de Gaming Area en de Pix'Hell-competitie. Tijdens de films zelf gaat het er meestal ook levendig aan toe, met het publiek dat schreeuwt en juicht tijdens de vertoningen. Dit maakt natuurlijk deel uit van het festival, maar spijtig genoeg kan dit soms ook eens mislopen, zoals dit jaar het geval was tijdens de vertoning van Love Lies Bleeding. Hierover werd al uitvoerig bericht in de media, maar gelukkig hebben de organisatoren snel de nodige maatregelen genomen om de rest in goede banen te leiden.
Abigail was trouwens een van de twee films waarin je Angus Cloud aan het werk kon zien. Deze Amerikaanse acteur die gekend is voor zijn rol in Euphoria overleed op veel te jonge leeftijd eind juli vorig jaar. Naast Abigail was hij dit jaar ook te zien in Your Lucky Day (regie: Dan Brown, score: 7/10), een stijlvolle thriller waarin het winnen van 156 miljoen dollar via de loterij ontaardt in een gijzeling die helemaal fout loopt. En over Euphoria gesproken, ook Hunter Shafer schitterde dit jaar in een van de films op het BIFFF, de bezwerende horrorfilm Cuckoo (regie: Tilman Singer, score: 8/10). In deze film speelde ook Dan Stevens mee als de antagonist van dienst en Stevens was ook de zien in Abigail, waarmee de cirkel rond is.
De Chinese selectie sprak mij dit jaar niet echt aan, maar gelukkig werd dit goedgemaakt door de Koreanen. Te beginnen met hun Oscar-inzending Concrete Utopia (regie: Um Tae-hwa, 6,5/10), een grauwe en gewelddadige maatschappelijke parabel waarbij na een zware aardbeving de bewoners van het enige resterende appartementsgebouw hun utopische leventje proberen af te schermen van de overlevenden buiten. Met Noryang: Deadly Seas (regie: Kim Han-min, score: 7/10) kregen we het epische, hetzij ietwat te lange slotstuk van de historische oorlogsfilms over het leven van de Koreaanse admiraal Yi Sun-Shin. 4PM (regie: Jay Song, score: 5/10) gaf ons een adaptatie van een roman van de Belgische Amélie Nothomb en volgt een koppel dat elke dag om 16:00 een ongemakkelijk bezoek krijgt van de buurman. Het mysterie hierachter stelde helaas wat teleur. Devils (regie: Kim Jae-hoon, score: 7/10) is dan weer een Korean revenge-triller die geïnspireerd lijkt door Face/Off en Freaky. Mijn favoriete Zuid-Koraanse film dit jaar was echter Exhuma (regie: Jang Jae-hyun, score: 8,5/10) een ijzingwekkende horrorfilm vol met shamanistische rituelen, een memorable bovennatuurlijke verschijning én Oldboy-acteur Choi Min-sik in een van de hoofdrollen.
River, de grote winnaar van het festival
Een andere film waarvoor ik hoge verwachtingen had, was Jour de colère (Interstate, score: 5/10) van regisseur Jean-Luc Herbulot, die mij twee jaar geleden verraste met Saloum. Zijn nieuwste film, die in België werd opgenomen en op het festival in wereldpremière ging, wist helaas niet te overtuigen, onder andere door een slechte casting en een zwak einde. Een andere film waarbij het einde me onbevredigd achterliet was Moscas (Flies, regie: Aritz Moreno, 6/10). Nochtans is deze stijlvolle en meeslepende thriller over een zakenman die niet aarzelt om over lijken te gaan, totdat hij een lijk in zijn kofferbak vindt, voor de rest zeer aardig. Tot slot was er tijdens de familiedag nog Sirocco en het Koninkrijk van de Wind (regie: Benoît Chieux, score: 7,5/10) deze prachtige animatiefilm voor jong en oud zal zeker de Studio Ghibli-fans aanspreken, want regisseur Chieux ging duidelijk inspiratie halen bij My Neighbour Totoro, Spirited Away en The Cat Returns. Dit was een speciaal moment voor mij, want het was de eerste keer dat ik met mijn zoon van zes jaar afzakte naar het festival, waarmee hopelijk een nieuwe traditie is geboren.
In a Violent Nature
Wie al eens is afgezakt naar het BIFFF, weet dat er veel meer te doen valt dan enkel films kijken. Zo is er uiteraard het traditionele Vampierenbal, zijn er bodypainting- en make-up-wedstrijden, tentoonstellingen, live optredens en enkele masterclasses. Zelfs gaming krijgt zijn eigen plekje op het festival dankzij de Gaming Area en de Pix'Hell-competitie. Tijdens de films zelf gaat het er meestal ook levendig aan toe, met het publiek dat schreeuwt en juicht tijdens de vertoningen. Dit maakt natuurlijk deel uit van het festival, maar spijtig genoeg kan dit soms ook eens mislopen, zoals dit jaar het geval was tijdens de vertoning van Love Lies Bleeding. Hierover werd al uitvoerig bericht in de media, maar gelukkig hebben de organisatoren snel de nodige maatregelen genomen om de rest in goede banen te leiden.
Horror in al haar facetten
Als openingsfilm wist het festival dit jaar alvast een knaller van formaat te strikken. Voor een volledig uitverkochte zaal konden we immers genieten van Alex Garlands Civil War, een dystopische film die de gruwel van de oorlog belicht wanneer de Verenigde Staten in een nieuwe burgeroorlog is beland. De film draait intussen in de bioscopen en je kan mijn review hier lezen. Een andere grote publiekstrekker waarbij ik aanwezig was, was Abigail, een horrorkomedie waarin we kennismaken met een balletdansende vampier. Tijdens deze vertoning werd ook Fabio Frizzi, de componist van Kill Bill: Vol. 1 en de meeste films van Lucio Fulci, tot ridder van de Orde van de Raaf geslagen. Ook Abigail is intussen te zien in de bioscoop (lees de review).Abigail was trouwens een van de twee films waarin je Angus Cloud aan het werk kon zien. Deze Amerikaanse acteur die gekend is voor zijn rol in Euphoria overleed op veel te jonge leeftijd eind juli vorig jaar. Naast Abigail was hij dit jaar ook te zien in Your Lucky Day (regie: Dan Brown, score: 7/10), een stijlvolle thriller waarin het winnen van 156 miljoen dollar via de loterij ontaardt in een gijzeling die helemaal fout loopt. En over Euphoria gesproken, ook Hunter Shafer schitterde dit jaar in een van de films op het BIFFF, de bezwerende horrorfilm Cuckoo (regie: Tilman Singer, score: 8/10). In deze film speelde ook Dan Stevens mee als de antagonist van dienst en Stevens was ook de zien in Abigail, waarmee de cirkel rond is.
Opnieuw veel Aziatisch op het menu
Als liefhebber van de Aziatische cinema was het voor mij natuurlijk ook weer uitkijken naar de selectie aan Japanse, Zuid-Koreaanse en Chinese films. De Japanse films werden dit jaar helaas veelal laat op de avond vertoond, waardoor ik er weinig heb kunnen meepikken. Enkel de Japan Loop-namiddag heb ik kunnen bijwonen. Hier stonden twee time loop-films op het programma. Met River (regie: Junta Yamaguchi, score: 8/10) kregen we een verrassend leuke komedie, waarbij de staf en de gasten van een herberg een tijdlus van twee minuten herbeleven. De film miste misschien wat de inventiviteit van Yamaguchi's vorige film, Beyond the Infinite Two Minutes, maar de film wist duidelijk iedereen te charmeren want River sleepte zowel de Critics Selection-, White Raven- als de publieksprijs in de wacht. In Penalty Loop (regie: Shinji Araki, score: 6/10) kwamen we dan weer terecht in een tijdlus waarbij iemand elke dag opnieuw afrekent met de moordenaar van zijn vriendin. De verklaring hierachter voelde helaas wat gemakkelijk en daardoor teleurstellend aan.River sleepte zowel de Critics Selection-, White Raven- als de publieksprijs in de wacht.
De Chinese selectie sprak mij dit jaar niet echt aan, maar gelukkig werd dit goedgemaakt door de Koreanen. Te beginnen met hun Oscar-inzending Concrete Utopia (regie: Um Tae-hwa, 6,5/10), een grauwe en gewelddadige maatschappelijke parabel waarbij na een zware aardbeving de bewoners van het enige resterende appartementsgebouw hun utopische leventje proberen af te schermen van de overlevenden buiten. Met Noryang: Deadly Seas (regie: Kim Han-min, score: 7/10) kregen we het epische, hetzij ietwat te lange slotstuk van de historische oorlogsfilms over het leven van de Koreaanse admiraal Yi Sun-Shin. 4PM (regie: Jay Song, score: 5/10) gaf ons een adaptatie van een roman van de Belgische Amélie Nothomb en volgt een koppel dat elke dag om 16:00 een ongemakkelijk bezoek krijgt van de buurman. Het mysterie hierachter stelde helaas wat teleur. Devils (regie: Kim Jae-hoon, score: 7/10) is dan weer een Korean revenge-triller die geïnspireerd lijkt door Face/Off en Freaky. Mijn favoriete Zuid-Koraanse film dit jaar was echter Exhuma (regie: Jang Jae-hyun, score: 8,5/10) een ijzingwekkende horrorfilm vol met shamanistische rituelen, een memorable bovennatuurlijke verschijning én Oldboy-acteur Choi Min-sik in een van de hoofdrollen.
River, de grote winnaar van het festival
Cultfilms van morgen
Voor liefhebbers van alternatieve cinema, vallen er net zoals op het Offscreen Filmfestival ook hier heel wat unieke films te ontdekken. Deze films hebben vaak het potentieel om de cultfilms van morgen te worden, zoals bijvoorbeeld de hierboven vernoemde River en Cuckoo, maar zeker ook In A Violent Nature (regie: Cris Nach, score: 6/10) een contemplatieve horrorfilm geïnspireerd op Gus Van Sants Death-trilogie, die de klassieke slasher helemaal op zijn kop zet en de gebeurtenissen volgt vanuit het oogpunt van de bovennatuurlijke moordenaar. Een andere bijzondere film was de Gouden Raaf-winnar Steppenwolf (regie: Adilkhan Yerzhanov, score: 7,5/10). In deze Kazachstaanse, nihilistische neo-western en hervertelling van The Searchers komen we terecht in een dystopische wereld waarin een vrouw beroep doet op een meedogenloze ex-agent. Een andere film met heel wat cult-potenieel was Things Will Be Different (regie: Michael Felker, score: 7/10), de eerste film van de monteur van de films van Justin Benson en Aaron Moorhead. De invloed van dit duo was onmiskenbaar aanwezig in dit opvallende tijdreisfilm waarbij twee overvallers een geheime kamer in een huis gebruiken om te ontsnappen aan de politie door zich te verplaatsen doorheen de tijd. Zoals verwacht verloopt niet alles volgens plan en wat volgt is mysterie dat je hoofd zal laten tollen.Een andere film waarvoor ik hoge verwachtingen had, was Jour de colère (Interstate, score: 5/10) van regisseur Jean-Luc Herbulot, die mij twee jaar geleden verraste met Saloum. Zijn nieuwste film, die in België werd opgenomen en op het festival in wereldpremière ging, wist helaas niet te overtuigen, onder andere door een slechte casting en een zwak einde. Een andere film waarbij het einde me onbevredigd achterliet was Moscas (Flies, regie: Aritz Moreno, 6/10). Nochtans is deze stijlvolle en meeslepende thriller over een zakenman die niet aarzelt om over lijken te gaan, totdat hij een lijk in zijn kofferbak vindt, voor de rest zeer aardig. Tot slot was er tijdens de familiedag nog Sirocco en het Koninkrijk van de Wind (regie: Benoît Chieux, score: 7,5/10) deze prachtige animatiefilm voor jong en oud zal zeker de Studio Ghibli-fans aanspreken, want regisseur Chieux ging duidelijk inspiratie halen bij My Neighbour Totoro, Spirited Away en The Cat Returns. Dit was een speciaal moment voor mij, want het was de eerste keer dat ik met mijn zoon van zes jaar afzakte naar het festival, waarmee hopelijk een nieuwe traditie is geboren.
In a Violent Nature
Laatst bewerkt:
