Valentijn overleven doe je met deze bordspellen

Valentijn ... Voor veel mensen is het niet de meest favoriete dag van het jaar. Het is zo commercieel als maar zijn kan, maar het is wel ontzettend populair. Een ideaal moment dus om jullie ook op BeyondGaming om de oren te slaan met specials over hoe je de dag, met of zonder partner, kunt doorkomen. In deze special vind je enkele bordspellen die de redactie jullie aanraadt. Dat het niet altijd even romantisch wordt, bewijzen onderstaande bord- en kaartspellen.

StanTem

Lawyer Up

Eerlijk is eerlijk, ik ben niet zo voor bordspellen die je enkel kunt spelen met twee spelers. Toch heb ik enkele spellen voor dat spelersaantal in mijn collectie, waaronder Lawyer Up. Lawyer Up werd mede dankzij Kickstarter een realiteit en de setting van het spel sprak me ontzettend aan. Ik kan nu wel al verklappen dat je qua romantiek helemaal niets moet verwachten. In het spel kruipen beide spelers namelijk in de huid van een advocaat. De ene speler neemt de verdediging op zich, terwijl de andere advocaat de rechten van de aanklager verdedigt. Een groot deel van het spel start al met het samenstellen van het deck. De spelers trekken elk drie kaarten, kiezen er één van om in hun eigen deck te steken, kiezen er een van om in de andere speler zijn deck te steken en leggen de derde kaart op een aparte stapel. In die laatste stapel wil je voornamelijk bewijsstukken steken die de andere speler niet te zien mag krijgen, terwijl je voor jezelf de beste stukken wil houden. Daarna ondervraag je verdachten, leg je bewijsstukken voor, overtuig je de jury en probeer je ook de rechter voor je te winnen. Héél origineel allemaal!

Unfair

Ook dit spel bewijst dat romantisch een woord is dat niet in mijn woordenboek staat. Een van mijn meest gespeelde spellen is Unfair. Ook deze game vindt z'n oorsprong terug op Kickstarter, waarvan ondertussen de tweede uitbreiding met vier nieuwe thema's online staat om fondsen te werven. In Unfair is het de bedoeling om een pretpark uit de grond te stampen en zoveel mogelijk punten te verdienen. Hoe meer upgrades je attracties of winkeltjes hebben, hoe meer punten je daarvoor verdient. Het spel werkt door middel van eventkaarten wel tegen in de laatste vier ronden van het spel. Zo gebeurt het meer dan eens dat je een bepaalde upgrade moet afbreken om een attractie moet sluiten, waardoor je voor die attractie geen inkomsten hebt. Alsof dat niet genoeg is, kun je elkaar ook het bloed van onder de nagels halen. Personeel van een andere speler ontslaan, wat schade aanrichten in z'n park en meer. Een spel dat ik aanraad als je op een bepaalde avond geen seks wilt. Succes gegarandeerd.

bRahms

Parijs, de lichtstad

Voor mij is Valentijnsdag een dag zoals een ander en gelukkig denkt mijn vriendin er ook zo over. Een dag zoals een ander betekent ook dat de kans reëel is dat we een bordspel ter hand zullen nemen om op tafel te leggen. Om toch een beetje valentijn binnen te brengen zouden we een tweespelersspel in thema kunnen spelen en daarbij nadenkend kwamen we al snel uit op de liefdesstad Parijs. Daarbij wordt bij ons Parijs, de lichtstad in één adem genoemd, een licht verteerbaar tweespelersspel. In Parijs, de lichtstad neem je het tegen elkaar op om de gebouwen in Parijs zo goed mogelijk te verlichten. Daarbij moet je elk om toer tegels plaatsen en daarop gebouwen plaatsen. Hoe meer lantaarns jouw eigen gebouwen verlichten, hoe meer punten je daarmee behaalt. Als je bij het leggen van alle tegels het meeste punten behaalt, win je en kan je jouw partner best maar eens goed verwennen om het terug goed te maken!

Lost Cities

Een ander tweespelersspel dat de kans krijgt bij ons op tafel is Lost Cities . Wederom een licht verteerbaar spel, deze keer met enkel kaarten en een bedenking van onze alom gekende Reiner Knizia. Net zoals een goede relatie een weg is vol avonturen, moet je ook in Lost Cities expedities tot een goed einde brengen, al is dit in deze wel heel eenvoudig: leg al dan niet weddenschappenkaarten als eerste kaart, en leg daarna van laag naar hoog kaarten op de steeds grotere wordende rij aan kaarten. Alle rijen die meer dan twintig punten opleveren, mag je behouden, terwijl de rijen die minder dan twintig punten zijn, je net in het verlies moet rekenen. Geluk speelt in dit spel zeker en vast mee, maar is dat ook niet het geval in het vinden van een goed lief?

Cerulean

Blitzkrieg

Ik ben voor twee zogenaamde tug-of-war spellen gegaan, bij ons beter bekend als "touwtrekken". Een mechanisme dat ik erg leuk vind, en eigenlijk enkel werkt bij twee-spelers-spellen. Het eerste spel is Blitzkrieg , en zelf gooien ze er de tagline "Wereldoorlog II in twintig minuten" tegenaan. Het gaat hier dus om een heel gestroomlijnd spel waarin de geallieerden en de asmogendheden elkaar te lijf gaan op alle fronten waar dat in werkelijkheid ook gebeurde. Het klopt wel dat je dit spel in twintig minuten kunt afronden, dus verwacht geen diepgaande gameplay. Blitzkrieg is redelijk abstract, maar toch voelt het thematisch prima aan. Door op de juiste momenten bepaalde troepen naar bepaalde fronten te sturen, win je overmacht en bijgevolg ook punten. De keerzijde is dat je daardoor kwetsbaarder wordt op andere fronten, wat al gauw zorgt voor een tactisch steekspel. Dit is niet bepaald relevant ten tijde van valentijn, maar goed. De balans in dit spel is geweldig en het opstellen, spelen en opruimen gaat zo snel dat dit uitgegroeid is tot een van onze favoriete tussendoortjes.

InBetween

Ook in InBetween beland je in een heen-en-weer getrek, al is dat in dit geval tussen twee dimensies. De ene speler kruipt in de huid van een groep dorpelingen, de andere speler controleert een monster dat die mensen in zijn greep wil krijgen in de duistere dimensie. Eerlijk? Dit spel is in alle opzichten gewoon Stranger Things, enkel de officiële titel ontbreekt. De sfeer, de look en het thema sluiten helemaal aan bij de opzet van de populaire Netflix-serie. Je speelt kaarten uit tegen elkaar om enerzijds mensen te beschermen en te bewapenen tegen het monster, en anderzijds invloed uit te oefenen op mensen om ze ten onder te laten gaan door het monster. Ondanks dat het grotendeels met kaarten gespeeld wordt, is InBetween wel erg origineel. Ook dit spel speelt erg vlot, maar duurt wel ietsje langer. Dankzij het handige formaat is dit een spel dat zonder nadenken onze valies induikt bij vakanties en na het talloze keren gespeeld te hebben, krijgen we er nog niet genoeg van. InBetween is hier een beetje onder de radar gebleven, volgens mij helemaal onterecht. Een spel als Patchwork is (terecht) erg populair onder koppels, maar als je een uniek spel zoekt en jij en je partner zijn net als wij grote fans van Stranger Things, dan is dit een aanrader.

Karel-Jan

Patchwork

Mijn favoriete bordspellen voor twee spelers horen bij de eerste spellen van mijn collectie, zijnde Patchwork en Santorini. Laat me eerst met de lelijkste cover van de twee beginnen, Patchwork . De eerste blik van de onaantrekkelijke saaie cover had er bijna voor gezorgd dat ik het spel nooit een kans zou geven. Tijdens een bezoek aan mijn zus, die het spel in bezit had en per se een potje wou spelen, maakte ik wat tegen mijn zin kennis met dit puzzelspel. Gelukkig weten we de dag vandaag dat echte schoonheid aan de binnenkant zit en dit is bij Patchwork zeker ook het geval. Patchwork is enkel met twee spelers te spelen. Beide spelers krijgen een leeg spelbord (een deken) dat ze kunnen aanvullen met de gevarieerde lapjes stof die rondom het tijdspoor liggen en gekocht kunnen worden aan de hand van knoopjes. Het spel zit vernuftig in elkaar, duurt niet te lang en elke sessie is anders vanwege de variatie in het verkrijgen van de soorten stof. Lege vakjes zorgen voor minpunten en de persoon met het meeste aantal is de winnaar!

Santorini

Santorini is een spel van een heel ander kaliber. Door de uitstekende reviews indertijd, importeerde ik het spel vanuit Amerika aangezien het in ons landje nog niet beschikbaar was. Dit spel kan gespeeld worden vanaf twee tot vier spelers maar de sweet spot zit hem wel bij de duels van een tegen een. Elke speler krijgt twee bouwers waarvan ze elke beurt eentje moeten bewegen en erna een bouwactie, rondom de bewogen pion, moeten uitvoeren. De eerste die de bekende huizen uit Santorini kan bouwen en er met een bouwer op kan staan, wint het spel. Klinkt makkelijker dan het is. Santorini voelt aan als een soort 3D-schaakbord, enkel een stuk minder saai. Bijgevoegd zijn dertig God Cards die gebruikt kunnen worden wanneer spelers de basisregels onder de knie hebben. Dit maakt het spel enorm veelzijdiger. Zo krijgt elke speler een speciale kracht of unieke winconditie waardoor het spel uitdagender wordt en voor meer variatie zorgt. Voor wie niet genoeg kan krijgen bestaat er ook een kleine Golden Fleece-expansie die nog eens het spel een stuk uitbreidt. Santorini is prachtig, speelt vlot, is makkelijk aan te leren en afhankelijk van je tegenstander moeilijk om te winnen. Maar easy peasy lemon squeezy als je tegen StanTem speelt.