Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

Vanaf je zelf kinderen hebt hakt zo'n nieuws er extra hard op in. Hopelijk hebben jullie veel steun aan elkaar om dit verlies te kunnen dragen.
 
En wij zijn keihard van onze roze wolk gedonderd. Gisteren is onze zoon overleden. Hij is op 12u tijd van een kerngezond ventje naar levenloos gegaan. Weet niet goed waarom ik dit hier post, ik hoop dat het therapeutisch werkt.

Na een heel moeilijke nacht waar hij duidelijk pijn had en niet wou drinken was hij samen met mama om 9u in slaap gevallen in de zetel.
Zijn hoofdje lag goed opzij, mond en neus waren vrij. Om 11u hadden we een afspraak met kinderarts dus om 10u kom ik eens kijken maar hij ademde niet meer en zag al grauw. Direct de 100 gebeld en samen met hen de reanimatie gestart. Na 10min heeft de mug overgenomen maar zij hebben het na 30min opgegeven.

Daarna met ambulance naar UZ waar een autopsie zal gebeuren (wettelijk verplicht bij zo een jong overlijden).
Dokter was daar eerlijk in dat de kans klein is dat ze effectief een oorzaak vinden

Wel waardig afscheid kunnen nemen daar, zijn kleertjes aangedaan en in zijn nestje gewikkeld. Ook bijgestaan door slachtofferhulp en een psychologe.
Wij ervaren een rollercoaster aan emoties en zitten volledig aan de grond. In plaats van een babyborrel moeten we nu een uitvaart organiseren.

Onze dochter van 3 snapt dat er iets niet in orde is, hebben haar uitgelegd dat haar babybroer heel ziek is geworden en niet meer terug komt. Ze heeft al een paar keer bevestiging gevraagd: "mijn broer komt nooit meer terug he mama". Ik kan u zeggen, die woorden snijden momenteel heel diep.

We hebben een doos van het Berrefonds meegekregen waarin wat houvast en herinneringen zitten (een lokje haar, voetafdruk). Wij hebben al heel veel steun van familie en vrienden gekregen maar daarmee komt hij niet terug.

Wil iedereen zijn kinderen een extra dikke knuffel geven? Het leven is zo fragiel en vergankelijk

Omg...ik ben sprakeloos...
Heel veel sterkte toegewenst de komende periode!
 
En wij zijn keihard van onze roze wolk gedonderd. Gisteren is onze zoon overleden. Hij is op 12u tijd van een kerngezond ventje naar levenloos gegaan. Weet niet goed waarom ik dit hier post, ik hoop dat het therapeutisch werkt.

Na een heel moeilijke nacht waar hij duidelijk pijn had en niet wou drinken was hij samen met mama om 9u in slaap gevallen in de zetel.
Zijn hoofdje lag goed opzij, mond en neus waren vrij. Om 11u hadden we een afspraak met kinderarts dus om 10u kom ik eens kijken maar hij ademde niet meer en zag al grauw. Direct de 100 gebeld en samen met hen de reanimatie gestart. Na 10min heeft de mug overgenomen maar zij hebben het na 30min opgegeven.

Daarna met ambulance naar UZ waar een autopsie zal gebeuren (wettelijk verplicht bij zo een jong overlijden).
Dokter was daar eerlijk in dat de kans klein is dat ze effectief een oorzaak vinden

Wel waardig afscheid kunnen nemen daar, zijn kleertjes aangedaan en in zijn nestje gewikkeld. Ook bijgestaan door slachtofferhulp en een psychologe.
Wij ervaren een rollercoaster aan emoties en zitten volledig aan de grond. In plaats van een babyborrel moeten we nu een uitvaart organiseren.

Onze dochter van 3 snapt dat er iets niet in orde is, hebben haar uitgelegd dat haar babybroer heel ziek is geworden en niet meer terug komt. Ze heeft al een paar keer bevestiging gevraagd: "mijn broer komt nooit meer terug he mama". Ik kan u zeggen, die woorden snijden momenteel heel diep.

We hebben een doos van het Berrefonds meegekregen waarin wat houvast en herinneringen zitten (een lokje haar, voetafdruk). Wij hebben al heel veel steun van familie en vrienden gekregen maar daarmee komt hij niet terug.

Wil iedereen zijn kinderen een extra dikke knuffel geven? Het leven is zo fragiel en vergankelijk
Enorm veel sterkte toegewenst.

Goede vrienden van ons zijn hun kindje verloren na een week. Het Berrefonds was voor hen een grote steun.
 
Ben er ook niet goed van. Heel veel sterkte. Ergste wat kan overkomen. Ook heel veel sterkte voor de mama. Dikke knuffel!
 
Kut @Inv . Het ergste waar iedere papa/mama wel eens aan denkt, Kom jij echt tegen.

Goed dat je, zo lijkt het toch, goed begeleid wordt. Neem tijd voor jullie zelf, als er nood is aan hulp ivm verlof of dergelijke, laat maar weten.
 
En wij zijn keihard van onze roze wolk gedonderd. Gisteren is onze zoon overleden. Hij is op 12u tijd van een kerngezond ventje naar levenloos gegaan. Weet niet goed waarom ik dit hier post, ik hoop dat het therapeutisch werkt.

Na een heel moeilijke nacht waar hij duidelijk pijn had en niet wou drinken was hij samen met mama om 9u in slaap gevallen in de zetel.
Zijn hoofdje lag goed opzij, mond en neus waren vrij. Om 11u hadden we een afspraak met kinderarts dus om 10u kom ik eens kijken maar hij ademde niet meer en zag al grauw. Direct de 100 gebeld en samen met hen de reanimatie gestart. Na 10min heeft de mug overgenomen maar zij hebben het na 30min opgegeven.

Daarna met ambulance naar UZ waar een autopsie zal gebeuren (wettelijk verplicht bij zo een jong overlijden).
Dokter was daar eerlijk in dat de kans klein is dat ze effectief een oorzaak vinden

Wel waardig afscheid kunnen nemen daar, zijn kleertjes aangedaan en in zijn nestje gewikkeld. Ook bijgestaan door slachtofferhulp en een psychologe.
Wij ervaren een rollercoaster aan emoties en zitten volledig aan de grond. In plaats van een babyborrel moeten we nu een uitvaart organiseren.

Onze dochter van 3 snapt dat er iets niet in orde is, hebben haar uitgelegd dat haar babybroer heel ziek is geworden en niet meer terug komt. Ze heeft al een paar keer bevestiging gevraagd: "mijn broer komt nooit meer terug he mama". Ik kan u zeggen, die woorden snijden momenteel heel diep.

We hebben een doos van het Berrefonds meegekregen waarin wat houvast en herinneringen zitten (een lokje haar, voetafdruk). Wij hebben al heel veel steun van familie en vrienden gekregen maar daarmee komt hij niet terug.

Wil iedereen zijn kinderen een extra dikke knuffel geven? Het leven is zo fragiel en vergankelijk
Wtf man. Vreselijk. De tranen springen in mijn ogen van dit te lezen. Ongelooflijk veel sterkte aan jullie.
 
Ik kwam hier een grappige anekdote vertellen maar ik zit hier ondertussen met volgelopen ogen, fucking hell.

Veel sterkte @Inv
 
Terug
Bovenaan