Nu ik hier toch veel gelijkgezinden weet te vinden, durf ik het wel aan om even mijn hangry vrouw te schetsen.
Het zal een 5-tal jaren geleden zijn, thuiswedstrijd van de Rode Duivels waar ik mijn niet-voetbalgezinde vrouw eens mee naartoe heb gekregen.
Voor de wedstrijd begon niks gegeten want ik had haar gezegd dat ik e goei kraampke wist staan waar ze goei marchandise hadden.
We zijn iets te vroeg dus begeven ons meteen naar dat kraampje, kraampje niet te vinden. Ik begin al wat nerveus te worden want de trekken van mijn vrouw beginnen mij te doen vermoeden dat mrs. Hangry om de hoek loert.
Soit, we begeven ons naar het stadion, bekijken de match (waar mrs. Hangry meer en meer haar intrede begint te doen) en na het laatste fluitsignaal gaan we naar de parking.
Gelukkig zie ik in de verte op de parking een frietkraam staan. De redding was nabij.
Mijn vrouw zag een frietje wel zitten, ik niet. Dat is al meteen niet zoals zij het wil, want frieten alleen eten vindt ze niet kunnen (zeker niet als vrouw). Ik ga dus mee naar het kraampje en doe alsof ik de frieten en het vlees voor mezelf bestel (terwijl die duidelijk gaan gezien hebben dat mijn vrouw mij de instructies op een typische mrs. Hangry manier (niet stil dus) in mijn oor blaast).
Zo gezegd zo gedaan. De frieten komen er aan, gevolgd door het vlees.
Omdat mijn vrouw niet alles kon dragen geeft ze mij dat pak frieten om dan in de auto op te eten.
Nu, dat begon wel goed te rieken die frieten, dus op weg naar de auto probeer ik in't geniep een frietje te pikken.
Die friet stak nog maar half in mijn bakkes of ik zie ne blik op mij gericht die het ergste doet verwachten.
Kent ge dat gevoel alsof ge bijna een accident had en uw benen nog zitten na te trillen. Zo heb ik de ganse weg naar huis gereden met hier en daar eens een verwijt erbij van "ah, meneer moest gene friet hebben, maar wel mijne friet dan opeten", "ziet gij mij nog wel graag". Terwijl het echt waar maar 1 (!) frietje was en ik eten volledig kan scheiden van mijn gevoelens.
Maar voor de rest loopt alles hier geweldig en liefdevol.
) en dat ge het van int begin al niet zag zitten dus die verliefdheidsfase was dan wel in 1 klap over. Hoe komt het dat ge nu toch voor een tweede zijt gegaan?
. 
.
.
