Scheiden zonder scheiding van goederen

[Xeo]

Is idd vreemd. Maar nog een vraagje hieromtrent. Als je trouwt op 01/01, is een rekeninguittreksel van je bank genoeg om te bewijs wat van voor die datum is?

Hangt ervan af. Als je het geld op die rekening tijdens het huwelijk gewoon laat staan zal dat duidelijk aantoonbaar zijn, maar als je begint met ander geld op die rekening te zetten (bv. je spaart elke maand een deel van je loon en zet dat bij die rekening) krijg je vermenging van eigen en gemeenschappelijke gelden, en wordt het al een heel andere zaak.

Als er enkel gespaard wordt zal je het bewijs van wat eigen is nog relatief eenvoudig kunnen leveren, maar als je daar ook uitgaven mee doet is dat voer voor discussie bij een scheiding en wordt dat qua bewijs op de duur ook een kluwen van jewelste.

 

[JPV]

Je kan er toch wel inkomen dat het gevoelsmatig enorm fout aanvoelt?

Bij mij was dat nu niet het geval, maar als je je eigen huis moet verkopen omdat een ex die op papier nooit eigenaar is geweest, een som uit te moeten betalen dan is dat toch wraakroepend?

als je die woning volledig zelf betaald zou hebben: ja. Maar hij heeft OOK mee betaald, hé. Het feit dat je moet terugbetalen is enkel omdat hij méé betaald heeft aan de aflossing van de woning, hé. Voor de huur van de woning moet zowel jij als hij niet betalen.

Ik zie niet in wat daar fout aan is, behalve in de situatie waarbij de lening maar een fractie van de aankoopprijs van de woning is. Zowel jij als je partner hebben waarschijnlijk mee betaald voor het instandhouden van de woning (verwarmen, herstellingen, ...).

Als jij altijd alleen alle lasten (onroerende voorheffing, onderhoud, ...) betaald zou hebben, snap ik beter dat dit onrechtmatig aanvoelt.

 

[anders.]

Je kan er toch wel inkomen dat het gevoelsmatig enorm fout aanvoelt?

Bij mij was dat nu niet het geval, maar als je je eigen huis moet verkopen omdat een ex die op papier nooit eigenaar is geweest, een som uit te moeten betalen dan is dat toch wraakroepend?

Dat zou in principe niet mogen voorvallen he. Je bent namelijk die lening in je eentje aangegaan en die zou je dus in je eentje moeten kunnen aflossen ook?
Wat eventueel kan, is dat je een extra lening moet nemen om het bedrag dat je niet betaald hebt gedurende het huwelijk, nu in 1x neer te leggen.

Bekijk het van zijn kant: Aangezien hij 50% van de kapitaalaflossing heeft gedaan, zou hij 50% eigenaar zijn van de woning. En dan zou je (voor de rest van je leven) huur moeten betalen om er te blijven wonen he .

 

[Mulan]

Dat zou in principe niet mogen voorvallen he. Je bent namelijk die lening in je eentje aangegaan en die zou je dus in je eentje moeten kunnen aflossen ook?
Wat eventueel kan, is dat je een extra lening moet nemen om het bedrag dat je niet betaald hebt gedurende het huwelijk, nu in 1x neer te leggen.

Bekijk het van zijn kant: Aangezien hij 50% van de kapitaalaflossing heeft gedaan, zou hij 50% eigenaar zijn van de woning. En dan zou je (voor de rest van je leven) huur moeten betalen om er te blijven wonen he .

Als hij 50% van de kapitaalaflossing zou gedaan hebben is dat iets anders. Hij heeft enkele jaren mee betaald aan een lage hypotheek waar ikzelf en niet hij, veel eigen geld (de helft van de hypotheek was al afbetaald, notariskosten, 10j lang elke extra cent los van de hypotheek,...) In had gestoken en veel werk nog voor ik hem leerde kennen. Daarmee dat ik hem ook "maar" 5% van de waarde van het huis heb moeten teruggeven.

 

[anders.]

Als hij 50% van de kapitaalaflossing zou gedaan hebben is dat iets anders. Hij heeft enkele jaren mee betaald aan een lage hypotheek waar ikzelf en niet hij, veel eigen geld (de helft van de hypotheek was al afbetaald, notariskosten, 10j lang elke extra cent los van de hypotheek,...) In had gestoken en veel werk nog voor ik hem leerde kennen. Daarmee dat ik hem ook "maar" 5% van de waarde van het huis heb moeten teruggeven.

Welja, dan heeft hij 5% van de waarde betaald. Dat zou nog steeds willen zeggen dat hij 5% van een normale huishuur elke maand zou moeten kunnen vragen. Had je dan liever voor de rest van je leven iets van 50€/maand en bij verkoop van het huis 5% van de verkoopwaarde betaald? Want dat is uiteindelijk de situatie he, hij heeft 5% van het huis betaald als eigendom, niet als huur.

 

[Mulan]

In short: had ik die informatie op voorhand gehad, had ik het nooit zover laten komen.
Het is een fout die ik in elk geval niet nog eens zal maken en als anderen door deze informatie beslissen zichzelf beter in te dekken, kan ik daar enkel maar blij om zijn.

 

[Mulan]

Welja, dan heeft hij 5% van de waarde betaald. Dat zou nog steeds willen zeggen dat hij 5% van een normale huishuur elke maand zou moeten kunnen vragen. Had je dan liever voor de rest van je leven iets van 50€/maand en bij verkoop van het huis 5% van de verkoopwaarde betaald? Want dat is uiteindelijk de situatie he, hij heeft 5% van het huis betaald als eigendom, niet als huur.

Als je ergens eigenaar van bent, dan staat dat op papier. Hij was geen eigenaar, op geen enkele manier.

 

[anders.]

Als je ergens eigenaar van bent, dan staat dat op papier. Hij was geen eigenaar, op geen enkele manier.

Zo simplistisch is dat niet als het tot een rechtzaak zou komen daarrond...

Eigenlijk is het probleem vooral dat het wettelijk stelsel nog gebasseerd is op de situatie "ge trouwt als ge jong zijt, voordat ge veel bezittingen hebt. En ge blijft samen tot ge sterft". En dat is in de huidige context nog amper het geval.

 

[JPV]

Als je ergens eigenaar van bent, dan staat dat op papier. Hij was geen eigenaar, op geen enkele manier.

Klopt niet helemaal. Ik ga hier even héél hard door de bocht, maar probeer zoveel mogelijk op de weg te blijven. Nuances zijn er hier honderden, maar 't is gewoon dat je de redenering snapt

Als je een goed bezit, dan word je verondersteld eigenaar ervan te zijn behoudens tegenbewijs. Dingen zoals aankoopfacturen, betaalbewijzen, foto's, huurcontracten, ... kunnen dan helpen.

Bij een woning, omdat dit zo delicaat is, heeft de overheid beslist om een notaris in te schakelen, die "voor waar" zegt dat een woning van persoon A is en niet van persoon B. Gemakkelijk, zo moet er niet getwijfeld worden wie nu vandaag of morgen eigenaar is van een woning bij discussies over brand. Je vriend kan ook niet zeggen: "ik ben de eigenaar, want ik woon er".

Jij bent dus eigenaar en je hebt een lening daarvoor afgesloten. Een lening die enkel jij terug moet betalen, want jij bent de eigenaar. Maar: hij betaalt méé het kapitaal af, dus moet daar iets tegenover staan. Want een "onverschuldigde" betaling, dat is een betaling die teruggedraaid mag worden. Als hij niks koopt met zijn geld, kan hij dat later altijd terugvragen, net zoals je ook geen betaling moet doen voor een auto die je niet geleverd krijgt (zélfs al betaal je per ongeluk).

Dan blijft enkel nog het verblijf in jouw woning. Een woning die van jou is, maar alle inkomsten en uitgaven zijn gemeenschappelijk (tenzij ander huwelijkscontract). Dus huur betalen aan je partner, is eigenlijk huur betalen aan jezelf. Resultaat: 0.

 

[coldvinc]

Hangt ervan af. Als je het geld op die rekening tijdens het huwelijk gewoon laat staan zal dat duidelijk aantoonbaar zijn, maar als je begint met ander geld op die rekening te zetten (bv. je spaart elke maand een deel van je loon en zet dat bij die rekening) krijg je vermenging van eigen en gemeenschappelijke gelden, en wordt het al een heel andere zaak.

Als er enkel gespaard wordt zal je het bewijs van wat eigen is nog relatief eenvoudig kunnen leveren, maar als je daar ook uitgaven mee doet is dat voer voor discussie bij een scheiding en wordt dat qua bewijs op de duur ook een kluwen van jewelste.

Sorry, maar dit snap ik toch echt gewoon niet. Sinds NFT's heb ik er zelfs een (Engels) woord voor "Fungible". Geld is gewoon inwisselbaar, zeker geld op een rekening. Er is letterlijk geen fysiek geld op die rekening. Nen euro is nen euro.

Die vermenging is compleet onlogisch. Het is alsof je praat over twee gekleurde vloeistoffen die gemengd worden en dus niet meer omkeerbaar is (wat technisch ook niet helemaal correct is want afhankelijk van de viscositeit is dit wel mogelijk).

Een rekeninguittreksel van de bank is toch een geldig bewijs van de staat van je rekening?

 

[JPV]

Sorry, maar dit snap ik toch echt gewoon niet. Sinds NFT's heb ik er zelfs een (Engels) woord voor "Fungible". Geld is gewoon inwisselbaar, zeker geld op een rekening. Er is letterlijk geen fysiek geld op die rekening. Nen euro is nen euro.

Die vermenging is compleet onlogisch. Het is alsof je praat over twee gekleurde vloeistoffen die gemengd worden en dus niet meer omkeerbaar is (wat technisch ook niet helemaal correct is want afhankelijk van de viscositeit is dit wel mogelijk).

Een rekeninguittreksel van de bank is toch een geldig bewijs van de staat van je rekening?

Een voorbeeld die het mss duidelijk zal maken:

Stel, jij bent single en je hebt 100.000 euro gespaard. Je komt een fantastisch lief tegen, geeft haar dé ring en terwijl je op je knieën zit, maak je afspraken voor na je huwelijk: van je loon gaat alles naar de gemeenschappelijke rekening, behalve 1000 euro "zakgeld" per maand.

Na 2 jaar staat er 124.000 euro op je spaarrekening en beslis je er een porsche van 70.000 euro mee te kopen. Je betaalt vanaf dan zélf de verzekering, zélf het onderhoud etc.

Wat zegt de wet?
Alles wat na het huwelijk is, is gemeenschappelijk. Je loon is dus gemeenschappelijk, ongeacht jullie afspraken dat je 1000 euro zakgeld krijgt. De wet beschouwt dat zakgeld als geld dat jij misschien kan vrij spenderen, maar dat nog altijd van beide is. Die 24.000 euro is dus zéker gemeenschappelijk.

Maar nu komt het: die porsche die aangeschaft is met die verzekering en alle kosten, van welk geld is dat betaald? Van die 24.000 + "daarna" van je 100.000 euro? of heb je daar je spaargeld van VOOR je huwelijk van gebruikt en gebruik je dat ook nog voor alle kosten?

Dit is de vermenging die Xeo bedoelt. Je kan geen "kleur" meer zien van je geld, omdat er tegelijk geld van voor het huwelijk als van tijdens het huwelijk is. Dat die rekening op jouw naam staat, doet daar nu eenmaal niet veel meer toe, want jullie zijn getrouwd en dus "samengesmolten", behalve wat duidelijk apart was voor het huwelijk.

En ja, dat kan opgelost worden via een huwelijkscontract: https://www.notaris.be/familie/huwen/het-stelsel-van-scheiding-van-goederen . Maar dan is dat expliciet gekozen.

 

[ThomasMore]

Klopt niet helemaal. Ik ga hier even héél hard door de bocht, maar probeer zoveel mogelijk op de weg te blijven. Nuances zijn er hier honderden, maar 't is gewoon dat je de redenering snapt

Als je een goed bezit, dan word je verondersteld eigenaar ervan te zijn behoudens tegenbewijs. Dingen zoals aankoopfacturen, betaalbewijzen, foto's, huurcontracten, ... kunnen dan helpen.

Bij een woning, omdat dit zo delicaat is, heeft de overheid beslist om een notaris in te schakelen, die "voor waar" zegt dat een woning van persoon A is en niet van persoon B. Gemakkelijk, zo moet er niet getwijfeld worden wie nu vandaag of morgen eigenaar is van een woning bij discussies over brand. Je vriend kan ook niet zeggen: "ik ben de eigenaar, want ik woon er".

Jij bent dus eigenaar en je hebt een lening daarvoor afgesloten. Een lening die enkel jij terug moet betalen, want jij bent de eigenaar. Maar: hij betaalt méé het kapitaal af, dus moet daar iets tegenover staan. Want een "onverschuldigde" betaling, dat is een betaling die teruggedraaid mag worden. Als hij niks koopt met zijn geld, kan hij dat later altijd terugvragen, net zoals je ook geen betaling moet doen voor een auto die je niet geleverd krijgt (zélfs al betaal je per ongeluk).

Dan blijft enkel nog het verblijf in jouw woning. Een woning die van jou is, maar alle inkomsten en uitgaven zijn gemeenschappelijk (tenzij ander huwelijkscontract). Dus huur betalen aan je partner, is eigenlijk huur betalen aan jezelf. Resultaat: 0.

Ik heb hetzelfde meegemaakt als @Mulan en kan de frustratie en onrechtvaardigheidsgevoel bij die situatie best begrijpen. Al is er juridisch geen speld tussen te krijgen en begrijp ik ook daar de redenering.

Ik had een appartement gekocht.
Kom paar jaar later mijn toekomstige vrouw tegen en trouw onder het wettelijk stelsel.
Appartement verworven voor het huwelijk maar de lening liep nog tijdens het huwelijk.
Ik verhuurde het appartement en betaalde met die opbrengst de lening en de kosten.
Echter, die huuropbrengsten zijn vanaf het huwelijk dus voor de helft van mijn (ex) echtgenote. Omdat ik die opbrengsten aanwendde voor de afbetaling heb ik helft daarvan moeten terugbetalen bij scheiding. Dat ging hier over een periode van dikke tien jaar dus totaalbedrag was serieus opgelopen. Erg zuur maar juridisch correct.

Vandaar goed nadenken over je huwelijksstelsel. Moest ik de tijd terugdraaien dan zou ik met een huwelijkscontract trouwen waarbij dat appartement, de hypotheek erop en de opbrengsten uit het huwelijksvermogen worden gehouden zodat de huuropbrengst dat ding verder zou afbetalen zonder dat die opbrengsten ook voor de helft van mijn partner zouden zijn.

En dat zou iedereen die alleen iets koopt en afbetaalt moeten doen in geval een huwelijk.

 

[anders.]

Ik heb hetzelfde meegemaakt als @Mulan en kan de frustratie en onrechtvaardigheidsgevoel bij die situatie best begrijpen. Al is er juridisch geen speld tussen te krijgen en begrijp ik ook daar de redenering.

Ik had een appartement gekocht.
Kom paar jaar later mijn toekomstige vrouw tegen en trouw onder het wettelijk stelsel.
Appartement verworven voor het huwelijk maar de lening liep nog tijdens het huwelijk.
Ik verhuurde het appartement en betaalde met die opbrengst de lening en de kosten.
Echter, die huuropbrengsten zijn vanaf het huwelijk dus voor de helft van mijn (ex) echtgenote. Omdat ik die opbrengsten aanwendde voor de afbetaling heb ik helft daarvan moeten terugbetalen bij scheiding. Dat ging hier over een periode van dikke tien jaar dus totaalbedrag was serieus opgelopen. Erg zuur maar juridisch correct.

Vandaar goed nadenken over je huwelijksstelsel. Moest ik de tijd terugdraaien dan zou ik met een huwelijkscontract trouwen waarbij dat appartement, de hypotheek erop en de opbrengsten uit het huwelijksvermogen worden gehouden zodat de huuropbrengst dat ding verder zou afbetalen zonder dat die opbrengsten ook voor de helft van mijn partner zouden zijn.

En dat zou iedereen die alleen iets koopt en afbetaalt moeten doen in geval een huwelijk.

Jaja, voor alle duidelijkheid snap ik de frustratie ook he. Maar het is wel gewoon een vrij logische regelgeving.

Ik ben dan ook van mening dat het wettelijk stelsel by default "scheiding van goederen" zou moeten zijn. Als je dan nadien beslist om toch alles in 1 pot te steken, kan dat nog altijd...

 

[ThomasMore]

Dat is wel beter dan dat die de helft van de woning zou bezitten (uiteindelijk is de woning een pak meer waard nu).

Je bent extreem vrijgevig.

Stel (eenvoudig voorbeeld) je hebt een huis gekocht en betaalt maandelijks 500 euro af gedurende 20 jaar.

Vijf jaar later trouw je onder wettelijk stelsel en ga je samenwonen met je vrouw in een andere woning dan de jouwe.

Vanaf dat moment verhuur je de woning waarmee je de lening verder afbetaalt. 500 euro huur en 500 euro afbetaling om het simpel te houden.

Fast forward 15 jaar. Woning is afbetaald:

- 60 maanden door jou persoonlijk voor een bedrag van 30.000 (60 x 500)
- 180 maanden door de huwelijksgemeenschap voor een bedrag van 90.000 (180 x 500)

Jullie scheiden op dat moment. Wel dan ga jij aan je ex de helft van die 90 mogen betalen. Zij kan geen aanspraak maken op je eigendom maar wel op (de helft van) het gemeenschappelijk geld dat is aangewend om jouw eigendom te verwerven. Dus 45.000 alsjeblieft.

Wat je ex dan negen van de tien zal doen is dat bedrag gebruiken bij de afrekening van de gemeenschappelijke woning (als die er is).

Stel dat jullie na jullie huwelijk een woning van 250.000 euro hebben gekocht en 1000 euro afbetalen. Stel dat er geen andere noemenswaardige assets te verdelen zijn.

Dat betekent dat er 180.000 is afbetaald en nog 70.000 te betalen valt.

Je ex staat dan in de beste positie om de gezinswoning te verwerven want ze kan die 45.000 die jij haar moet daar in de balans gooien.

Woning geschatte waarde: 300.000
Man heeft daaraan bijgedragen voor: 90.000 (180/2)
Vrouw heeft daaraan bijgedragen voor: 90.000
De bank moet nog: 70.000 krijgen.
Meerwaarde = 50.000
Vrouw krijgt 45.000 van de man (de helft van de huuropbrengsten van diens woning, ook al zijn die gebruikt om dat ding af te betalen).

Vrouw wilt de man overkopen en moet dan betalen:
90.000
+ 50% van de meerwaarde: 25.000
- 45.000 die de man haar moet.
Vrouw kan haar ex uitkopen voor 70.000

Andersom:
90.000
+ 25.000
+ 45.000
Man kan zijn ex uitkopen voor 160.000

Een huwelijkscontract had in dit geval 45.000 euro vermogensopbouw opgebracht (voor de man).

 

[DogFacedGod]

ik verbaas me toch wel hoevaak mensen beslissinen nemen om te trouwen zonder over zo'n dingen na te denken. Je hoeft dan niet altijd de juiste beslissingen te nemen, maar dat je niet weet dat huwen normaal een stuk "geven" aan je partner is (wederzijds), snap ik niet.

Het verbaast mij niet. Wie kent er eigenlijk iets van huwelijskrecht ?
Hoeveel mensen denken dat de huurinkomsten van het appartement gezamenlijk worden op het moment dat je trouwt bij het wettelijk stelsel? Denk dat er veel niet beseffen dat die huurinkomsten niet meer van één persoon en enkel één persoon is tijdens het huwelijk.

En zo voor de hand liggend is het allemaal niet: Zie de voorbeelden van ThomasMore en Mulan.

Je zou eigenlijk een foldertje moeten krijgen van de gemeente als je de afspraak voor huwelijk/wettelijk samenwonen, maakt met al de wettelijke gevolgen rond trouwen. Kwestie dat je toch een beetje geïnformeerd wordt.

Ik zou eigenlijk quasi aan iedereen aanraden die gaat trouwen en die al een onroerend goed op eigen naam bezit om een huwelijkscontract te sluiten.

Bijvoorbeeld
A heeft een appartement gekocht op eigen naam in 2015
A gaat trouwen met B in 2018 - wettelijk stelsel
A verkoopt het appartement in 2022
A en B scheiden in 2024

B zou dan een deel van de meerwaarde moeten krijgen gerealiseerd in 2022 (want de vruchten zijn gemeenschappelijk) ookal denkt A dat het allemaal voor zijn eigen is.

Had A het verkocht in 2026, minder probleem. (buiten de huurinkomsten in de periode van trouw tot en met scheiding waar B ook aanspraak op heeft.)

 

[coldvinc]

Een voorbeeld die het mss duidelijk zal maken:

Stel, jij bent single en je hebt 100.000 euro gespaard. Je komt een fantastisch lief tegen, geeft haar dé ring en terwijl je op je knieën zit, maak je afspraken voor na je huwelijk: van je loon gaat alles naar de gemeenschappelijke rekening, behalve 1000 euro "zakgeld" per maand.

Na 2 jaar staat er 124.000 euro op je spaarrekening en beslis je er een porsche van 70.000 euro mee te kopen. Je betaalt vanaf dan zélf de verzekering, zélf het onderhoud etc.

Wat zegt de wet?
Alles wat na het huwelijk is, is gemeenschappelijk. Je loon is dus gemeenschappelijk, ongeacht jullie afspraken dat je 1000 euro zakgeld krijgt. De wet beschouwt dat zakgeld als geld dat jij misschien kan vrij spenderen, maar dat nog altijd van beide is. Die 24.000 euro is dus zéker gemeenschappelijk.

Maar nu komt het: die porsche die aangeschaft is met die verzekering en alle kosten, van welk geld is dat betaald? Van die 24.000 + "daarna" van je 100.000 euro? of heb je daar je spaargeld van VOOR je huwelijk van gebruikt en gebruik je dat ook nog voor alle kosten?

Dit is de vermenging die Xeo bedoelt. Je kan geen "kleur" meer zien van je geld, omdat er tegelijk geld van voor het huwelijk als van tijdens het huwelijk is. Dat die rekening op jouw naam staat, doet daar nu eenmaal niet veel meer toe, want jullie zijn getrouwd en dus "samengesmolten", behalve wat duidelijk apart was voor het huwelijk.

En ja, dat kan opgelost worden via een huwelijkscontract: https://www.notaris.be/familie/huwen/het-stelsel-van-scheiding-van-goederen . Maar dan is dat expliciet gekozen.

Al je inkomsten zijn gemeenschappelijk vanaf je trouwt. Neem dat de TCO van die Porsche 70K + onderhoud etc. is dat om gemakkelijk te rekenen € 100.000. Je gemeenschappelijke inkomsten zijn bv. 24K "zakgeld" + pakt € 72 000 (=de rest "gemeenschappelijk" geld incl. deel van partner). Dat geeft dus €96 000 aan gedeelde inkomsten. Duidelijke te weinig om de TCO van die Porsche te betalen. Neem daar dan nog een marge van andere dingen die ze gekocht hebben tezamen en dan heeft hij wss 50K van "zijn" geld in die auto gestoken. Die is hij "kwijt" maar dan is de rest van de spaarrekening nog van hem?

In mijn eigen geval hou ik elke cent bij die er binnenkomt en buitengaat incl. bonnetjes dus ik kan perfect bewijzen wat we betaald hebben met wat. IS niet omwille van geen vertrouwen, is gewoon misvorming van toen ik nog single was . Hoe dan ook, in het theoretische geval dat het niet meer lukt, hoop ik dat we een akkoord kunnen bereiken.

 

[ThomasMore]

Jaja, voor alle duidelijkheid snap ik de frustratie ook he. Maar het is wel gewoon een vrij logische regelgeving.

Ik ben dan ook van mening dat het wettelijk stelsel by default "scheiding van goederen" zou moeten zijn. Als je dan nadien beslist om toch alles in 1 pot te steken, kan dat nog altijd...

Mee eens maar het is ook niet alles of niks he.

Je kan perfect onder scheiding van goederen ook een gemeenschappelijk vermogen opbouwen door bijvoorbeeld met twee een woning te kopen. Onder welke verdeling (50/50, 80/20, whatever) ook.

 

[ThomasMore]

In mijn eigen geval hou ik elke cent bij die er binnenkomt en buitengaat incl. bonnetjes dus ik kan perfect bewijzen wat we betaald hebben met wat. IS niet omwille van geen vertrouwen, is gewoon misvorming van toen ik nog single was . Hoe dan ook, in het theoretische geval dat het niet meer lukt, hoop ik dat we een akkoord kunnen bereiken.

Da's goed maar het gaat niet enkel om wat je met wat hebt betaald. Ook belangrijk is de reden van de aankoop: voor de huishouding, opvoeding kinderen,...

Believe me, bespaar jezelf de mogelijke problemen en neem een huwelijkscontract. Scheiden doe je om een reden en is op zich al een zwaar emotioneel traject. Als daar nog de verdeling van het huwelijksvermogen bijkomt is dat vaak - net zoals de kinderen (jammer genoeg) - een extra element die de discussies danig kan verhitten. Met een huwelijkscontract valt daar op het moment van een breuk alvast niet over te twisten. Da's een zorg minder.

 

[JPV]

Al je inkomsten zijn gemeenschappelijk vanaf je trouwt. Neem dat de TCO van die Porsche 70K + onderhoud etc. is dat om gemakkelijk te rekenen € 100.000. Je gemeenschappelijke inkomsten zijn bv. 24K "zakgeld" + pakt € 72 000 (=de rest "gemeenschappelijk" geld incl. deel van partner). Dat geeft dus €72 000 aan gedeelde inkomsten. Duidelijke te weinig om die Porsche te betalen. Neem daar dan nog een marge van andere dingen die ze gekocht hebben tezamen en dan heeft hij wss 50K van "zijn" geld in die auto gestoken. Die is hij "kwijt" maar dan is de rest van de spaarrekening nog van hem?

In mijn eigen geval hou ik elke cent bij die er binnenkomt en buitengaat incl. bonnetjes dus ik kan perfect bewijzen wat we betaald hebben met wat. IS niet omwille van geen vertrouwen, is gewoon misvorming van toen ik nog single was . Hoe dan ook, in het theoretische geval dat het niet meer lukt, hoop ik dat we een akkoord kunnen bereiken.

ik snap langs geen kanten hoe je die berekening maakt (wat is die 72k?).

 

[ThomasMore]

ik snap langs geen kanten hoe je die berekening maakt (wat is die 72k?).

Van die berekening wordt in elk geval brandhout gemaakt in de rechtszaal

"Ja maar mijnheer de rechter: pakt X euro en dan nog 's mijn zakgeld en de TCO eraf dan is er nog ongeveer dat over. Da's toch van mij hè."