In 2017 richtte Electronic Arts officieel het label EA Originals op, met als doel onafhankelijke studio's de kans te geven hun kleinere en vaak meer creatieve titels te ontwikkelen met de ondersteuning van een grote uitgever. Hier zijn enkele opvallende titels uit ontstaan zoals It Takes Two, Lost in Random of A Way Out. Onlangs liet de uitgever echter weten dat het label zich niet enkel meer zal focussen op indiegames, maar dat ze via partnerschappen ook AAA-spellen op de markt zullen brengen. De eerste titel die het levenslicht ziet dankzij deze nieuwe aanpak is Wild Hearts, waarvoor EA samenwerkte met Omega Force, de ontwikkelaar die vooral bekend is voor de Dynasty Warriors- en Samurai Warriors-reeksen.
Met haar Warriors-spellen heeft Omega Force haast een genre op zich gecreëerd, in de volksmond gekend als Musou-spellen, maar voor hun nieuwste titel Wild Hearts
waagt het team zich aan een genre dat gepopulariseerd werd door een andere uitgever met één iconische serie. Ik heb het natuurlijk over Capcoms Monster Hunter-serie, waarbij het jagen op machtige monsters centraal staat. Andere ontwikkelaars hebben zich ook al aan dit genre gewaagd, denk hierbij aan titels zoals Dauntless, Freedom Wars en de God Eater-reeks. Omega Force zelf heeft in het verleden al eens een poging ondernomen in het genre met de Toukiden-spellen, waarbij ze Japanse folklore mengden met het klassieke monster hunting. Wild Hearts kan je in die zin een beetje zien als een spirituele opvolger van Toukiden.
Loslopend wild
Wie Wild Hearts naast de meer recente Monster Hunter-titels legt zoals World en Rise, zal al snel zien waar Omega Force de inspiratie is gaan halen. De makers proberen zich met Wild Hearts vooral te onderscheiden door een tandje bij te zetten wat betreft de Japanse invloeden en je toegang te geven tot een heel arsenaal aan bijzondere tools genaamd Karakuri, die je helpen om de jacht te vergemakkelijken. Deze Karakuri zijn mogelijk dankzij een speciale energie die de naam Celestial Threads kreeg en die een beetje kan gezien worden als de levensenergie in de wereld van Wild Hearts. Het spel zelf speelt zich af op Azuma, een op het feodale Japan geïnspireerd eiland dat wordt geteisterd door de eens vreedzame Kemono. Dit zijn natuurgeesten die de vorm aannemen van gigantische gemuteerde wezens zoals bijvoorbeeld eekhoorns, tanuki, evenzwijnen, stekelvarkens en wolven. Als Kemono-jager ben je op zoek naar fame and fortune door deze reuzachtige monsters te verslaan en al vluchtend voor een oorlog kom je terecht in het dorpje Minato dat jouw bescherming tegen de Kemono goed kan gebruiken.
Hoewel Wild Hearts redelijk wat verhalende momenten bevat, zal je toch snel merken dat het verhaal vooral aankleding is en dient als excuus om te kunnen inhakken op de verschillende monsters die het spel rijk is. Ook op dit vlak is het spel dus niet zoveel verschillend als het typische Monster Hunter-spel. Wat primeert is die klassieke en o zo verslavende gameplayloop waarbij je jouw prooi bevecht, materialen krijgt om je uitrusting te verbeteren en zo steeds sterkere Kemono probeert te verlaan. Tussendoor besteed je wat tijd in het dorpje dat als centrale hub fungeert en waar je onder andere shops vindt en zijmissies kunt aanvaarden, alvorens je opnieuw richting je hunting grounds vertrekt. Het jagen zelf is wel enorm vereenvoudigd in Wild Hearts en het volstaat om een toren te plaatsen die het monster voor jou opspoort. Wie bijvoorbeeld van Monster Hunter World komt en het gewend is van zijn monster te tracken, kan dit teleurstellend vinden, al maakt dit de ervaring wel wat toegankelijker. Verder voelen nog andere elementen zeer gelijkaardig aan in vergelijking met Monster Hunter World, zoals het ontwerp van de wereld en de manier waarom de monsters steeds wegvluchten en op het einde zwaargewond hun toevlucht proberen te zoeken naar een veilige plaats.
Bob de Karakuri-bouwer
Waar Wild Hearts het anders aanpakt dan Monster Hunter, naast de meer nadrukkelijke Japanse setting, is de toevoeging van je Karakuri. Dit magische hulpmiddel ontvang je al vrij vroeg in het spel en vormt een integraal onderdeel van de gameplay. Je Karakuri laat je toe om werkelijk vanalles te bouwen, gaande van je Hunting Tower en faciliteiten om je kampen in de wildernis mee uit te rusten tot hulpmiddelen die je kan gebruiken om de wereld te doorkruisen of de monsters te bevechten. Denk hierbij aan kratten die je hoger laten springen, gliders die je laten zweven of fakkels om licht te maken of je wapen met vuur te versterken tijdens gevechten. Naarmate je speelt, speel je steeds meer tools vrij en je zal zelfs Fusion Karakuri kunnen maken, waarbij je meerdere kleine tools kan combineren tot nieuwe krachtige tools. Twee rijen van drie kratten zullen bijvoorbeeld een soort muur vormen waarmee je aanstormende Kemono kan afstoppen en als je twee Gliders met een Stake combineert, dan krijg je een Repeatable Crossbow, wat zeer handig is tegen vliegende monsters.
Verder zal je tussen de gevechten door vooral bezig zijn met je personage te ontwikkelen door je Karakuri te upgraden en je wapens en uitrusting te versterken met grondstoffen die je opraapt en de materialen die je krijgt van de jacht. In Wild Hearts heb je acht wapensoorten ter beschikking, waarbij je aan de hand van een upgrade tree de verschillende wapens kan doen evolueren naar gelang de resources die je erin investeert. Net zoals in Monster Hunter, kan je vervolgens ook verschillende types van uitrusting maken waarbij de sets gebaseerd zijn op de verschillende Kemono. Om al deze wapens en uitrusting te kunnen maken, zal je heel wat resources van de monsters moeten oogsten. Dit zorgt zoals je kan verwachten voor heel wat grinding om heel wat deze materialen te verzamelen. Zeker gezien sommige lichaamsdelen door de spelers moeten worden afgebroken van de monsters en je niet altijd de garantie hebt dat dit gebeurt. Zie je er tegenop om hetzelfde monster vijf, misschien zelfs tien keer te moeten verslaan, dan laat je Wild Hearts misschien beter links liggen, want het is echt wel cruciaal om vooruitgang te kunnen maken.
Samen op jacht
De monsters zijn trouwens geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken en zij zullen stevig weerwerk bieden. Hun aanvallen kunnen makkelijk de helft of zelfs meer van je levensbalk doen verdwijnen en het is dus belangrijk om je hoofd erbij te houden tijdens de gevechten. De moelijkheidsgraad is echter niet altijd even consistent en de ene Kemono zal je al meer doen zweten dan de andere. Je hebt wel een hulpje in de vorm van een Tsukumo, een kleine robotachtige bal die een beetje vergelijkbaar is met Palico uit Monster Hunter. Je zal echter meer hulp halen uit je medespelers, want ook hier is het beter om samen met twee medejagers eropuit te trekken. De multiplayer in Wild Hearts is trouwens bijzonder goed geslaagd, waarbij je zelfs meerdere manier en hebt om met andere spelers samen te spelen. Je kan een uiteraard een lobby starten en mensen uitnodigen, maar je kan even goed op de map een missie kiezen en onmiddelijk een sessie vervoegen die al gaande is of hulp inroepen als je zelf een aanval lanceert tegen een van de machtige Kemono. Binnen de korste keren heb je twee medespelers aan je zijde, wat bijzonder handig is.
Al bij al biedt Wild Hearts dus een fijne ervaring, die wanneer alles klikt ook zeer verslavend kan zijn. Het is heel makkelijk om jezelf uren te verliezen in deze game terwijl je de prachtige wereld verkent en Kemono na Kemono neerhaalt om materiaal te verzamelen zodat je steeds sterker en sterker wordt. De toegankelijkheid en de vlotte multiplayerervaring maken Wild Hearts bovendien goede introductie tot het genre. Waar het spel wel wat in de mist gaat voor mij, is het feit dat het niet echt "next-gen" aanvoelt. Zo wordt er in de PlayStation 5-versie nauwelijks gebruik gemaakt van de haptic feedback en al helemaal niet van de adaptive triggers van de DualSense-controller. Grafisch laat het spel ook wat steken vallen en de omgevingstextures zien er wat flets uit. Vooral de watertextures waren vrij teleurstellend voor een spel van dit kaliber. Verder heb je de typische keuze uit 4K/30fps of 1080p/60fps, maar zelfs in de performance-modus is de framerate niet stabiel en zal je merkbare dipjes krijgen wanneer er teveel actie op het scherm te zien is. Daarnaast had ik af en toe ook last van glitches in de verlichting bij het verlaten van ruimtes. Verder draait Wild Hearts wel soepel op PlayStation 5, laten we nu vooral hopen dat het spel voldoende ondersteuning krijgt post-release want dit soort spellen hebben vaak toegewijde fans die graag heel wat uren steken in het spel.
Met haar Warriors-spellen heeft Omega Force haast een genre op zich gecreëerd, in de volksmond gekend als Musou-spellen, maar voor hun nieuwste titel Wild Hearts
Loslopend wild
Wie Wild Hearts naast de meer recente Monster Hunter-titels legt zoals World en Rise, zal al snel zien waar Omega Force de inspiratie is gaan halen. De makers proberen zich met Wild Hearts vooral te onderscheiden door een tandje bij te zetten wat betreft de Japanse invloeden en je toegang te geven tot een heel arsenaal aan bijzondere tools genaamd Karakuri, die je helpen om de jacht te vergemakkelijken. Deze Karakuri zijn mogelijk dankzij een speciale energie die de naam Celestial Threads kreeg en die een beetje kan gezien worden als de levensenergie in de wereld van Wild Hearts. Het spel zelf speelt zich af op Azuma, een op het feodale Japan geïnspireerd eiland dat wordt geteisterd door de eens vreedzame Kemono. Dit zijn natuurgeesten die de vorm aannemen van gigantische gemuteerde wezens zoals bijvoorbeeld eekhoorns, tanuki, evenzwijnen, stekelvarkens en wolven. Als Kemono-jager ben je op zoek naar fame and fortune door deze reuzachtige monsters te verslaan en al vluchtend voor een oorlog kom je terecht in het dorpje Minato dat jouw bescherming tegen de Kemono goed kan gebruiken.
Hoewel Wild Hearts redelijk wat verhalende momenten bevat, zal je toch snel merken dat het verhaal vooral aankleding is en dient als excuus om te kunnen inhakken op de verschillende monsters die het spel rijk is. Ook op dit vlak is het spel dus niet zoveel verschillend als het typische Monster Hunter-spel. Wat primeert is die klassieke en o zo verslavende gameplayloop waarbij je jouw prooi bevecht, materialen krijgt om je uitrusting te verbeteren en zo steeds sterkere Kemono probeert te verlaan. Tussendoor besteed je wat tijd in het dorpje dat als centrale hub fungeert en waar je onder andere shops vindt en zijmissies kunt aanvaarden, alvorens je opnieuw richting je hunting grounds vertrekt. Het jagen zelf is wel enorm vereenvoudigd in Wild Hearts en het volstaat om een toren te plaatsen die het monster voor jou opspoort. Wie bijvoorbeeld van Monster Hunter World komt en het gewend is van zijn monster te tracken, kan dit teleurstellend vinden, al maakt dit de ervaring wel wat toegankelijker. Verder voelen nog andere elementen zeer gelijkaardig aan in vergelijking met Monster Hunter World, zoals het ontwerp van de wereld en de manier waarom de monsters steeds wegvluchten en op het einde zwaargewond hun toevlucht proberen te zoeken naar een veilige plaats.
Bob de Karakuri-bouwer
Waar Wild Hearts het anders aanpakt dan Monster Hunter, naast de meer nadrukkelijke Japanse setting, is de toevoeging van je Karakuri. Dit magische hulpmiddel ontvang je al vrij vroeg in het spel en vormt een integraal onderdeel van de gameplay. Je Karakuri laat je toe om werkelijk vanalles te bouwen, gaande van je Hunting Tower en faciliteiten om je kampen in de wildernis mee uit te rusten tot hulpmiddelen die je kan gebruiken om de wereld te doorkruisen of de monsters te bevechten. Denk hierbij aan kratten die je hoger laten springen, gliders die je laten zweven of fakkels om licht te maken of je wapen met vuur te versterken tijdens gevechten. Naarmate je speelt, speel je steeds meer tools vrij en je zal zelfs Fusion Karakuri kunnen maken, waarbij je meerdere kleine tools kan combineren tot nieuwe krachtige tools. Twee rijen van drie kratten zullen bijvoorbeeld een soort muur vormen waarmee je aanstormende Kemono kan afstoppen en als je twee Gliders met een Stake combineert, dan krijg je een Repeatable Crossbow, wat zeer handig is tegen vliegende monsters.
Verder zal je tussen de gevechten door vooral bezig zijn met je personage te ontwikkelen door je Karakuri te upgraden en je wapens en uitrusting te versterken met grondstoffen die je opraapt en de materialen die je krijgt van de jacht. In Wild Hearts heb je acht wapensoorten ter beschikking, waarbij je aan de hand van een upgrade tree de verschillende wapens kan doen evolueren naar gelang de resources die je erin investeert. Net zoals in Monster Hunter, kan je vervolgens ook verschillende types van uitrusting maken waarbij de sets gebaseerd zijn op de verschillende Kemono. Om al deze wapens en uitrusting te kunnen maken, zal je heel wat resources van de monsters moeten oogsten. Dit zorgt zoals je kan verwachten voor heel wat grinding om heel wat deze materialen te verzamelen. Zeker gezien sommige lichaamsdelen door de spelers moeten worden afgebroken van de monsters en je niet altijd de garantie hebt dat dit gebeurt. Zie je er tegenop om hetzelfde monster vijf, misschien zelfs tien keer te moeten verslaan, dan laat je Wild Hearts misschien beter links liggen, want het is echt wel cruciaal om vooruitgang te kunnen maken.
Samen op jacht
De monsters zijn trouwens geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken en zij zullen stevig weerwerk bieden. Hun aanvallen kunnen makkelijk de helft of zelfs meer van je levensbalk doen verdwijnen en het is dus belangrijk om je hoofd erbij te houden tijdens de gevechten. De moelijkheidsgraad is echter niet altijd even consistent en de ene Kemono zal je al meer doen zweten dan de andere. Je hebt wel een hulpje in de vorm van een Tsukumo, een kleine robotachtige bal die een beetje vergelijkbaar is met Palico uit Monster Hunter. Je zal echter meer hulp halen uit je medespelers, want ook hier is het beter om samen met twee medejagers eropuit te trekken. De multiplayer in Wild Hearts is trouwens bijzonder goed geslaagd, waarbij je zelfs meerdere manier en hebt om met andere spelers samen te spelen. Je kan een uiteraard een lobby starten en mensen uitnodigen, maar je kan even goed op de map een missie kiezen en onmiddelijk een sessie vervoegen die al gaande is of hulp inroepen als je zelf een aanval lanceert tegen een van de machtige Kemono. Binnen de korste keren heb je twee medespelers aan je zijde, wat bijzonder handig is.
Al bij al biedt Wild Hearts dus een fijne ervaring, die wanneer alles klikt ook zeer verslavend kan zijn. Het is heel makkelijk om jezelf uren te verliezen in deze game terwijl je de prachtige wereld verkent en Kemono na Kemono neerhaalt om materiaal te verzamelen zodat je steeds sterker en sterker wordt. De toegankelijkheid en de vlotte multiplayerervaring maken Wild Hearts bovendien goede introductie tot het genre. Waar het spel wel wat in de mist gaat voor mij, is het feit dat het niet echt "next-gen" aanvoelt. Zo wordt er in de PlayStation 5-versie nauwelijks gebruik gemaakt van de haptic feedback en al helemaal niet van de adaptive triggers van de DualSense-controller. Grafisch laat het spel ook wat steken vallen en de omgevingstextures zien er wat flets uit. Vooral de watertextures waren vrij teleurstellend voor een spel van dit kaliber. Verder heb je de typische keuze uit 4K/30fps of 1080p/60fps, maar zelfs in de performance-modus is de framerate niet stabiel en zal je merkbare dipjes krijgen wanneer er teveel actie op het scherm te zien is. Daarnaast had ik af en toe ook last van glitches in de verlichting bij het verlaten van ruimtes. Verder draait Wild Hearts wel soepel op PlayStation 5, laten we nu vooral hopen dat het spel voldoende ondersteuning krijgt post-release want dit soort spellen hebben vaak toegewijde fans die graag heel wat uren steken in het spel.
Conclusie
Met Wild Hearts leveren Electronic Arts en Omega Force ons een fijn Monster Hunter-alternatief af dat enerzijds zeer gelijkaardig aanvoelt maar anderzijds toch voldoende vernieuwing brengt danzij je Karakuri-tools, een grotere focus op het verhaal en de Japans geïnspireerde wereld. Doordat de ervaring wat lichter is, is het spel bovendien een ideaal toegangspunt tot het genre voor nieuwkomers. De iets mindere graphics en dipjes in de framerate zal je er wel bij moeten nemen.
Pro
- Toegankelijker dan de Monster Hunter-serie
- Prachtige wereld
- Fantastisch ontwerp van de monsters
- Arsenaal aan Karakuri-tools
Con
- Opsporen van de monsters zeer beperkt
- Grafische onvolmaaktheden
- Problemen met de framerate
8
Over
Beschikbaar vanaf
17 februari 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- RPG
Ontwikkelaar
- Omega Force
Uitgever
- Electronic Arts
