Na mijn succesvolle ervaring met Skul: The Hero Slayer, gaf ik deze keer een andere indie roguelike game de kans, Tunche. Hoewel ze je de laatste tijd met roguelikes om de oren slaan, moet ik toegeven dat ik het genre best apprecieer. Als papa van twee heb ik niet altijd evenveel tijd om op normale uren te gamen, maar een paar rondjes van soortgelijke spellen kan ik er nog wel tussen krijgen. Aangezien ik van mijn vriendin mijn smartphone niet meer mag meenemen op langere toiletbezoeken (jonge papa’s zullen dit zeker herkennen), dan maar de Switch! Wat ik van de game vond, kom je te weten in onderstaande review.
Tunche werd ontwikkeld door LEAP Game Studios en uitgegeven door HypeTrain Digital. Het Peruviaans bedrijf begon reeds in 2017 met de ontwikkeling van het spel. Naar eigen zeggen gaan ze steeds op zoek naar unieke games en trachten ze hierbij voornamelijk te focussen op het creëren van leuke en boeiende ervaringen. Let’s find out!
Kumbaya my lord, kumbaya
Tunche is een handgetekende 2D, sidescroll beat’em up met roguelike elementen. Een hele mond vol! Voor de minder frequente gamers die zich hier moeilijk iets bij kunnen voorstellen, denk aan de arcadekasten van vroeger in het lunapark zoals Double Dragon of The Ninja Turtles, waarbij je door de verschillende levels loopt en vijanden muilperen verkoopt. Alleszins niet slecht om even van uw frustraties af te geraken!
Wat meteen opvalt bij het opstarten van het spel, is de mooi handgetekende, kleurrijke art. Ik had nog geen seconde gespeeld en werd alvast vrolijk. Benieuwd wat volgde! Na de opstart kom je terecht in een centrale hub, het kampvuur. Hier zie je de vijf verschillende personages waarmee je het spel kan spelen, elk met hun eigen stijl en aanvalsmogelijkheden. Erg veel informatie krijg je verder niet, maar dat is ook geen absolute must, aangezien het spel zichzelf wel uitwijst. Ik kan wel al verklappen dat naarmate het spel vordert, je meer te weten komt over de verschillende helden. Dit gebeurt door middel van cutscènes, waarbij op een stripachtige manier een verhaal wordt verteld. Ziet er allemaal prima uit!
Meppen, meppen en … euh … nog eens meppen!
Doel van het spel: op zoek gaan naar de spirit Tunche. Waarom? Geen idee, just go with the flow. Dit doe je door het Amazonewoud te doorploeteren in vier verschillende levels en vijanden te verslaan. Elke keer je in je opzet faalt, ga je terug naar het kamp. Zoals bij elke roguelike, is dat in het begin vaak het geval, aangezien je personages nog niet erg sterk zijn. Gelukkig kan je tijdens het spelen items verzamelen die je personages sterker maken. In het begin duurt het wel even vooraleer je sterk genoeg bent. Je begint met één normale aanval, een magic attack, een uppercut waarmee je vijanden de lucht in slaat en een dash. Naarmate het spel vordert kan je nieuwe aanvallen vrijspelen. Hoe beter je aanvallen, waarbij je combopoints kan halen, hoe groter de beloning. Dat wordt natuurlijk alleen maar leuker wanneer je meerdere abilities hebt vrijgespeeld. Meppen is dus de boodschap!
Tijdens de runs kan je zoals aangegeven verschillende soorten items verzamelen. Elk item heeft een ander doel. Zo heb je onder andere goud, waarmee je bepaalde zaken zoals potions kan kopen en anderzijds resources waarmee je je speelbare personages kan upgraden en sterker maken. Na het voltooien van een stage krijg je steeds ‘kamers’ voorgesteld om verder te geraken in het level. Elke kamer heeft andere voordelen. Je krijgt echter weinig uitleg over de verschillende kamers, waardoor het in het begin wat zoeken is welke kamer je nu het best neemt. Ik kan al zeggen dat het na verloop van tijd wel wat duidelijker wordt.
Voor de doorzetters
De eerste uurtjes van het spel zijn erg tof. Je leert de personages wat kennen en ontdekt welke speelstijl je het beste ligt, je leert de combo’s, slaat heel wat vijanden neer en je kan hier en daar wat skills upgraden. Na verloop van tijd merk je echter dat het daar een stukje bij blijft. De vijanden worden anders en moeilijker, maar de variëteit in het spel is niet erg groot. Zo moet je voor elk verschillend personage vaak dezelfde upgrades vrijspelen. Toegegeven, de vijanden zijn wel leuk. Zo heb je vijanden die ranged attacks kunnen doen, vijanden die chargen of vijanden die gewoon op je afkomen (en dat zijn er met momenten véél!). Ook het combosysteem geeft voldoening, vooral wanneer je je personages wat hebt geüpgraded en je nieuwe aanvallen ter beschikking hebt. Uiteraard gaat daar wel redelijk wat grinden aan vooraf, waardoor het snel repetitief wordt.
Gelukkig heb je ook een co-op modus, waarbij je met tot vier spelers kan spelen. Helaas is deze optie enkel offline beschikbaar (damn you LEAP Game Studios!). Ik overtuigde (lees: dwong) mijn vriendin om samen vijanden neer te meppen en was blij verbaasd dat ze als niet-gamester er ook haar plezier in had. Wat hierbij zeker moet worden gezegd, is dat onafhankelijk of je single player of in co-op het spel speelt, dat alles erg vlot loopt. Dit maakt dat het vormen van combo’s en het ontwijken van vijanden snel in de vingers zit. Prachtige art en een vlotte gameplay zijn dan ook meteen de sterkste punten van het spel. Dat hierbij af en toe eens kleine bug werd tegengekomen, vergeef ik de makers graag. Zo was er een moment waarbij een vijand bevroor en ik hem niet meer kon neermeppen of een enkele keer dat ik niet kon doorklikken naar het volgende level. Kleine kinderziektes die ongetwijfeld wel uit het spel zullen worden gehaald. Wie graag zijn frustratie kwijt wil en op een legale manier wat slagen wil uitdelen, aarzel niet een geef Tunche een kans!
Tunche werd ontwikkeld door LEAP Game Studios en uitgegeven door HypeTrain Digital. Het Peruviaans bedrijf begon reeds in 2017 met de ontwikkeling van het spel. Naar eigen zeggen gaan ze steeds op zoek naar unieke games en trachten ze hierbij voornamelijk te focussen op het creëren van leuke en boeiende ervaringen. Let’s find out!
Kumbaya my lord, kumbaya
Tunche is een handgetekende 2D, sidescroll beat’em up met roguelike elementen. Een hele mond vol! Voor de minder frequente gamers die zich hier moeilijk iets bij kunnen voorstellen, denk aan de arcadekasten van vroeger in het lunapark zoals Double Dragon of The Ninja Turtles, waarbij je door de verschillende levels loopt en vijanden muilperen verkoopt. Alleszins niet slecht om even van uw frustraties af te geraken!
Wat meteen opvalt bij het opstarten van het spel, is de mooi handgetekende, kleurrijke art. Ik had nog geen seconde gespeeld en werd alvast vrolijk. Benieuwd wat volgde! Na de opstart kom je terecht in een centrale hub, het kampvuur. Hier zie je de vijf verschillende personages waarmee je het spel kan spelen, elk met hun eigen stijl en aanvalsmogelijkheden. Erg veel informatie krijg je verder niet, maar dat is ook geen absolute must, aangezien het spel zichzelf wel uitwijst. Ik kan wel al verklappen dat naarmate het spel vordert, je meer te weten komt over de verschillende helden. Dit gebeurt door middel van cutscènes, waarbij op een stripachtige manier een verhaal wordt verteld. Ziet er allemaal prima uit!
Meppen, meppen en … euh … nog eens meppen!
Doel van het spel: op zoek gaan naar de spirit Tunche. Waarom? Geen idee, just go with the flow. Dit doe je door het Amazonewoud te doorploeteren in vier verschillende levels en vijanden te verslaan. Elke keer je in je opzet faalt, ga je terug naar het kamp. Zoals bij elke roguelike, is dat in het begin vaak het geval, aangezien je personages nog niet erg sterk zijn. Gelukkig kan je tijdens het spelen items verzamelen die je personages sterker maken. In het begin duurt het wel even vooraleer je sterk genoeg bent. Je begint met één normale aanval, een magic attack, een uppercut waarmee je vijanden de lucht in slaat en een dash. Naarmate het spel vordert kan je nieuwe aanvallen vrijspelen. Hoe beter je aanvallen, waarbij je combopoints kan halen, hoe groter de beloning. Dat wordt natuurlijk alleen maar leuker wanneer je meerdere abilities hebt vrijgespeeld. Meppen is dus de boodschap!
Tijdens de runs kan je zoals aangegeven verschillende soorten items verzamelen. Elk item heeft een ander doel. Zo heb je onder andere goud, waarmee je bepaalde zaken zoals potions kan kopen en anderzijds resources waarmee je je speelbare personages kan upgraden en sterker maken. Na het voltooien van een stage krijg je steeds ‘kamers’ voorgesteld om verder te geraken in het level. Elke kamer heeft andere voordelen. Je krijgt echter weinig uitleg over de verschillende kamers, waardoor het in het begin wat zoeken is welke kamer je nu het best neemt. Ik kan al zeggen dat het na verloop van tijd wel wat duidelijker wordt.
Voor de doorzetters
De eerste uurtjes van het spel zijn erg tof. Je leert de personages wat kennen en ontdekt welke speelstijl je het beste ligt, je leert de combo’s, slaat heel wat vijanden neer en je kan hier en daar wat skills upgraden. Na verloop van tijd merk je echter dat het daar een stukje bij blijft. De vijanden worden anders en moeilijker, maar de variëteit in het spel is niet erg groot. Zo moet je voor elk verschillend personage vaak dezelfde upgrades vrijspelen. Toegegeven, de vijanden zijn wel leuk. Zo heb je vijanden die ranged attacks kunnen doen, vijanden die chargen of vijanden die gewoon op je afkomen (en dat zijn er met momenten véél!). Ook het combosysteem geeft voldoening, vooral wanneer je je personages wat hebt geüpgraded en je nieuwe aanvallen ter beschikking hebt. Uiteraard gaat daar wel redelijk wat grinden aan vooraf, waardoor het snel repetitief wordt.
Prachtige art en een vlotte gameplay zijn de sterkste punten van het spel.
Gelukkig heb je ook een co-op modus, waarbij je met tot vier spelers kan spelen. Helaas is deze optie enkel offline beschikbaar (damn you LEAP Game Studios!). Ik overtuigde (lees: dwong) mijn vriendin om samen vijanden neer te meppen en was blij verbaasd dat ze als niet-gamester er ook haar plezier in had. Wat hierbij zeker moet worden gezegd, is dat onafhankelijk of je single player of in co-op het spel speelt, dat alles erg vlot loopt. Dit maakt dat het vormen van combo’s en het ontwijken van vijanden snel in de vingers zit. Prachtige art en een vlotte gameplay zijn dan ook meteen de sterkste punten van het spel. Dat hierbij af en toe eens kleine bug werd tegengekomen, vergeef ik de makers graag. Zo was er een moment waarbij een vijand bevroor en ik hem niet meer kon neermeppen of een enkele keer dat ik niet kon doorklikken naar het volgende level. Kleine kinderziektes die ongetwijfeld wel uit het spel zullen worden gehaald. Wie graag zijn frustratie kwijt wil en op een legale manier wat slagen wil uitdelen, aarzel niet een geef Tunche een kans!
Conclusie
Tunche is een vermakelijke, mooie handgetekende, 2D sidescroll beat’em up met roguelike elementen. Hoewel de gameplay erg vlot is en de makers voldoende variatie in het spel trachten te brengen, voelt het soms toch iets te vaak als een ‘eeuwige grind’. De co-op modus kan hier enige verandering in brengen, maar is helaas enkel offline te spelen. Wie de bittere pil kan doorslikken, zal merken dat het verder in het spel wel terug leuker wordt, wanneer je meer verschillende mogelijkheden hebt voor het maken van combo’s en het verslaan van vijanden. Goed als tussendoortje!
Pro
- Prachtige art
- Toegankelijke beat'em up
- Vlotte gameplay, maar ...
Con
- ... helaas iets te weinig variaties in de levels
- Laadtijden kunnen soms wat oplopen
- Wordt vooral leuker verder in het spel
- Co-op enkel offline beschikbaar
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
2 november 2021
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Ontwikkelaar
- LEAP Game Studios
Uitgever
- HypeTrain Digital
