Op de laatste dag van de afgelopen zomervakantie werd zonder veel poespas Trine 5: A Clockwork Conspiracy gelanceerd, nu toch al het vijfde spel binnen de Trine-franchise. Dit keer nemen Zoya, Pontius en Amadeus, beter bekend als de drie helden van Trine, het op tegen een bende laffe schurken die er niet voor terugdeinzen om geweld te gebruiken in hun pogingen om de controle over het koninkrijk te grijpen. De vorige vier games heb ik echt met heel veel plezier gespeeld, lukt dat ook voor een vijfde keer?
Na de wat experimentele derde editie welke doorgaans minder goed onthaald werd omwille van de kortere spelduur, de sporadische weergave in 3D én de focus op combat ten nadele van het puzzelen, werd in het vierde deel teruggekeerd naar de elementen die de eerste twee games destijds zo succesvol maakten. Gaat Trine 5: A Clockwork Conspiracy
op hetzelfde positieve elan verder? Je leest het in deze review van de pc-versie.
Net zoals in de vorige delen maken we achtereenvolgens kennis met Zoya, een getalenteerd boogschutter maar ook een sluwe dievegge, Pontius, ridder en flapuit met een goed hart, en Amadeus is … wel, gewoon een typische magiër. Elk van de drie personages heeft zoals te verwachten een aantal unieke wapens en vaardigheden. Een groot stuk van de magie van Trine’s gameplay zit namelijk net in het feit dat je elk van de drie personages nodig hebt om de steeds moeilijker wordende puzzels de baas te kunnen. Tijdens deze opdrachten kun je wisselen van personage zo vaak als je maar wil, en heel wat puzzels zijn ook op meerdere manieren op te lossen.
Bijzonder aan de reeks zijn de knappe physics van de spelwereld, waarbij vooral oriëntatie en rotatie van tel zijn, de impact van krachten niet te onderschatten valt én waarbij de ingebruikname van objecten uit de omgeving het assortiment aan mogelijkheden nog verruimen. Buizen, kratten, planken, kettingen, haken, weerkaatsende wanden, vuur, water: in de wereld van Trine is alles te vinden om een welbepaalde reden, namelijk om op de correcte manier en plaats gebruikt te worden in functie van de puzzel die voor je ligt. Naarmate je vordert, krijgen jouw personages ook alleen maar handige skills bij. Hierdoor bezit je naar het einde toe over een scala aan alternatieve mogelijkheden om de tegen dan erg complexe puzzels succesvol te voltooien.
Ten opzichte van de vierde game zijn er op vlak van die gameplay een aantal kleine veranderingen waar te nemen. Bij Pontius bijvoorbeeld ligt de focus van zijn moves nu iets meer op zijn zwaard dan op zijn schild. Zo kan hij het nu wegwerpen en illustratief voor de rijke gameplay is dat de drie helden hierna het ergens vastzittende zwaard op meerdere manieren kunnen gebruiken: als een extra platform, om een touw aan te bevestigen, zelfs als springveer. Daarnaast krijg je nu al een aantal vaardigheden standaard tot je beschikking welke je in de vorige delen moest vrijspelen. Zo beschikt Amadeus al vanaf het begin over zowel een betoverde box als een plank, en kan Pontius meteen een charge uitvoeren die je op onbereikbaar lijkende plekken kan brengen. Zoya krijgt dan weer, precies zoals in het vierde deel, redelijk vroeg de optie om haar Roll-move vrij te spelen.
Ook zul je in dit vijfde deel af en toe verplicht worden tot het doorlopen van zogenaamde Skill Quest Levels. Zoals de naam het al verklapt, betreft dit afzonderlijke levels die bedoeld zijn om een welbepaald personage een skill upgrade te bezorgen. Een voordeel hiervan is dat je de moves van dat specifieke personage beter onder de knie krijgt, dit doordat je aangewezen bent op uitsluitend zijn of haar tools en skills om een uitweg te vinden.
Er moet natuurlijk ook nog gevochten worden in deze vijfde editie. Geregeld kom je Clockwork Knights, vliegende robots, gigantische ratten maar ook minibazen tegen, dit vooraleer je het mag opnemen tegen de afzonderlijke eindbazen zelf. De vijanden maken tijdens de combat erg slim gebruik van de objecten in de spelwereld. Maar zo krijg jij eveneens een erg onvoorspelbaar, dynamisch gevechtsscenario, met tal van opties om de penibele situatie te ontmantelen. Toch blijkt geen van deze gevechten bijster moeilijk, maar net als voor het puzzelen kan de moeilijkheidsgraad van de combat weliswaar opgeschaald worden naar Hard.
Na de wat experimentele derde editie welke doorgaans minder goed onthaald werd omwille van de kortere spelduur, de sporadische weergave in 3D én de focus op combat ten nadele van het puzzelen, werd in het vierde deel teruggekeerd naar de elementen die de eerste twee games destijds zo succesvol maakten. Gaat Trine 5: A Clockwork Conspiracy
De magie van Trine’s gameplay
Eerst wat over het verhaal natuurlijk. Lord Goderic en Lady Sunny Crownsdale blijken dit keer de twee grote antagonisten. Zonder medeweten van onze helden, lieten de twee namelijk de Astral Academy inpalmen door hun gerobotiseerde handlangers, de Clockwork Knights. Maar toch zullen de wellustige schurken nog een stapje verder gaan: ze willen het ganse koninkrijk. Natuurlijk is dat onmogelijk zonder eerst Zoya, Pontius en Amadeus uit de weg te ruimen, en die zijn niet toevallig vastbesloten om daar een stokje voor te steken.Net zoals in de vorige delen maken we achtereenvolgens kennis met Zoya, een getalenteerd boogschutter maar ook een sluwe dievegge, Pontius, ridder en flapuit met een goed hart, en Amadeus is … wel, gewoon een typische magiër. Elk van de drie personages heeft zoals te verwachten een aantal unieke wapens en vaardigheden. Een groot stuk van de magie van Trine’s gameplay zit namelijk net in het feit dat je elk van de drie personages nodig hebt om de steeds moeilijker wordende puzzels de baas te kunnen. Tijdens deze opdrachten kun je wisselen van personage zo vaak als je maar wil, en heel wat puzzels zijn ook op meerdere manieren op te lossen.
Alles vind je er om een welbepaalde reden: om de puzzel te helpen oplossen.
Bijzonder aan de reeks zijn de knappe physics van de spelwereld, waarbij vooral oriëntatie en rotatie van tel zijn, de impact van krachten niet te onderschatten valt én waarbij de ingebruikname van objecten uit de omgeving het assortiment aan mogelijkheden nog verruimen. Buizen, kratten, planken, kettingen, haken, weerkaatsende wanden, vuur, water: in de wereld van Trine is alles te vinden om een welbepaalde reden, namelijk om op de correcte manier en plaats gebruikt te worden in functie van de puzzel die voor je ligt. Naarmate je vordert, krijgen jouw personages ook alleen maar handige skills bij. Hierdoor bezit je naar het einde toe over een scala aan alternatieve mogelijkheden om de tegen dan erg complexe puzzels succesvol te voltooien.
Kleine veranderingen in gameplay
In Trine 5 bleef deze succesformule gelukkig onaangeroerd. Het spel kan alvast terug zowel alleen, in co-op als via private en publieke multiplayer gespeeld worden. De fantasierijke 2.5D-wereld is wederom adembenemend om in te vertoeven en de muziek, welke kan doen denken aan deze van de Efteling, hoort ongetwijfeld bij de beste game soundtracks van het jaar. Akkoord, de felgekleurde pittoreske art style en de soms té ingeleefde voice acting kunnen initieel wat afschrikken, maar de erg toegankelijke gameplay doet die bevooroordeelde angsten verdwijnen als sneeuw voor de zon. De vijfde Trine blijft natuurlijk een rasechte 2.5D-puzzelplatformer waarin je, wanneer je het denkwerk even mag pauzeren, vooral loopt, klimt, springt en vecht terwijl je kristallen verzamelt voor upgrades. Neen, je kunt niet bukken in Trine 5, je kunt niet inzoomen op (vliegende) vijanden en de baan van je pijl moet verdomd goed ingeschat worden. Maar de rudimentaire besturing verloopt op een zodanig soepele manier dat het een superverslavende spelervaring oplevert, waardoor je al deze luxe nooit mist.De wereld van Trine is adembenemend om in te vertoeven.
Ten opzichte van de vierde game zijn er op vlak van die gameplay een aantal kleine veranderingen waar te nemen. Bij Pontius bijvoorbeeld ligt de focus van zijn moves nu iets meer op zijn zwaard dan op zijn schild. Zo kan hij het nu wegwerpen en illustratief voor de rijke gameplay is dat de drie helden hierna het ergens vastzittende zwaard op meerdere manieren kunnen gebruiken: als een extra platform, om een touw aan te bevestigen, zelfs als springveer. Daarnaast krijg je nu al een aantal vaardigheden standaard tot je beschikking welke je in de vorige delen moest vrijspelen. Zo beschikt Amadeus al vanaf het begin over zowel een betoverde box als een plank, en kan Pontius meteen een charge uitvoeren die je op onbereikbaar lijkende plekken kan brengen. Zoya krijgt dan weer, precies zoals in het vierde deel, redelijk vroeg de optie om haar Roll-move vrij te spelen.
Ook zul je in dit vijfde deel af en toe verplicht worden tot het doorlopen van zogenaamde Skill Quest Levels. Zoals de naam het al verklapt, betreft dit afzonderlijke levels die bedoeld zijn om een welbepaald personage een skill upgrade te bezorgen. Een voordeel hiervan is dat je de moves van dat specifieke personage beter onder de knie krijgt, dit doordat je aangewezen bent op uitsluitend zijn of haar tools en skills om een uitweg te vinden.
Opslagsysteem en wat bugs bederven de pret niet
Je kunt nu tevens via een kaart alle voorgaande levels en checkpoints terug inladen om ze opnieuw te spelen. Geen overbodige luxe, want tijdens mijn playthrough heb ik wel enkele bugs met puzzels ervaren, waardoor dit zelfs noodzaak bleek. Het opslagsysteem zelf is ook wat minder vergevingsgezind. Het komt namelijk wel eens voor dat je door je eigen schuld een flink stuk achteruit of naar beneden tuimelt. In dat jammere geval zul je mogelijks één of meerdere puzzels opnieuw moeten zien op te lossen, omdat je huidige progressie niet altijd per afgewerkte puzzel bewaard wordt. Niet meteen een geschenk wanneer je weet dat de puzzels in dit deel al erg snel moeilijker worden. Gelukkig is er nog het hintsysteem dat na het ingestelde aantal minuten met tips begint te strooien, beginnend met wie van de drie je nodig hebt bij de specifieke puzzel.Er moet natuurlijk ook nog gevochten worden in deze vijfde editie. Geregeld kom je Clockwork Knights, vliegende robots, gigantische ratten maar ook minibazen tegen, dit vooraleer je het mag opnemen tegen de afzonderlijke eindbazen zelf. De vijanden maken tijdens de combat erg slim gebruik van de objecten in de spelwereld. Maar zo krijg jij eveneens een erg onvoorspelbaar, dynamisch gevechtsscenario, met tal van opties om de penibele situatie te ontmantelen. Toch blijkt geen van deze gevechten bijster moeilijk, maar net als voor het puzzelen kan de moeilijkheidsgraad van de combat weliswaar opgeschaald worden naar Hard.
Conclusie
Trine 5: A Clockwork Conspiracy brengt met zijn back to basics 2.5D puzzle combat-formaat exact hetgeen ons naar die controller doet teruggrijpen: spelplezier. Alleen, online of lokaal via co-op, gelijk hoe je het speelt raak je toch weer snel verslaafd aan de nochtans overbekende gameplay. Het soms vervelende opslagsysteem alsook een aantal bugs zullen de pret dan ook niet bederven. Dit is een aanrader voor wie graag klassieke platformers speelt en tegelijkertijd ervan houdt om ook wel eens cognitief uitgedaagd te worden.
Pro
- Adembenemende art style
- Prachtige soundtrack
- Toegankelijke, soepele besturing
Con
- Progressie bewaren per afgewerkte puzzel niet mogelijk
- Aantal vervelende bugs
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
31 augustus 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- Platformer
- Puzzle
Ontwikkelaar
- Frozenbyte
Uitgever
- THQ Nordic
