Review: Avatar: The Last Airbender - Quest for Balance

Avatar: The Last Airbender is een serie die als kind wel een indruk op mij heeft nagelaten. Nickelodeon heeft het misschien bijna nooit chronologisch uitgezonden, maar de avonturen van Aang waren altijd opnieuw interessant. Er is een live-action serie in de maak door de originele makers (yay!), maar jammer genoeg is er nooit een game verschenen die die magie op dezelfde manier kon grijpen en vertalen naar een leuke ervaring. Deze game, die de veel te lange titel Avatar: The Last Airbender - Quest For Balance draagt, probeert daar verandering in te brengen.

Quest for Balance brengt hetzelfde verhaal dat we kennen uit de achttien jaar oude serie. Aang wordt gevonden in een ijsberg en moet het samen met Katara en Sokka opnemen tegen de vuurnatie. Zo kan het trio zorgen dat alle naties weer in vrede samenleven. Een paar bekende White Lotus-personages uit de serie, zoals Uncle Iroh en King Bumi, vertellen het verhaal van Aang tijdens het spelen van Pai Sho. Dat zorgt ten minste voor een nieuw vertelstandpunt en zo ook voor een welgekomen verfrissend perspectief. In de 2D cutscenes wordt het verhaal stukje bij beetje via tekst uit de doeken gedaan, maar dan ook alleen de spannende delen. De “saaie delen” zijn voor de speler zelf weggelegd. Het valt hier al op hoe weinig budget de studio gekregen heeft om hier iets deftig van te maken. De getekende personages zien er allemaal goed uit, ware het niet dat ze heel de tijd maar drie animaties uitvoeren. Soit, dat kan ik ergens nog wel begrijpen. Misschien hebben ze zich meer gefocust op gevarieerde gameplay en idem ditto gevechten ...

Quest for Balance - Aang.jpg

Is de gameplay leuk en geslaagd?

Neen. Ik heb blijkbaar de gave om belabberde games uit te kiezen om te recenseren. Hopelijk is deze game gericht op de jongste generatie zodat ze kennis kunnen maken met de franchise. Ik ben er bijna zeker van, maar daarmee bedoel ik niet dat jongeren 'tevreden' zouden zijn met een game zoals deze. Mogen kinderen niet genieten van mooie graphics en gewoon goed gemaakte games? Gaan zij het verschil in plezier niet merken tussen bijvoorbeeld Super Mario Odyssey & Quest for Balance? Of gewoon tussen een goede en slechte game? Games voor kinderen kunnen perfect hun geld waard zijn en zowel kwaliteit als speelbaarheid bieden. Iets waar deze game niet in slaagt. Waarom denk ik dat dit voor kinderen bedoeld is? Omdat de gameplay mij terug teleporteert naar 2006, en meer specifiek naar Shrek op de PlayStation 2. Leuke game voor z’n tijd, trouwens. Toch? Beide games hebben dezelfde gameplayformule, en die is vooral gericht op co-op. Je kan terwijl je alleen speelt in alle levels meerdere personages besturen om puzzels op te lossen. Met een druk op de knop wissel je van personage, zodat eentje op een knop kan gaan staan, terwijl de andere wat blokken verschuift om vlammen af te blokken. Of water zodat je met een toorts een vlam kunt aansteken om een deur te openen. Co-op is dus niet verplicht, maar maakt het wel iets leuker.

Ergens in deze game, ver weg, duiken soms schimmen van goede ideeën op. ..


Verder dan dat gaan de puzzels niet. En buiten hier en daar wat gemakkelijke vechten, is de gameplay ook niet veel meer dan dat. Je loopt door een semi side scrolling level waar je puzzels voltooit en af en toe vecht. Als je de puzzels oplost, krijg je meestal toegang tot een schatkist. Daar zitten munten in waarmee je je skills kan upgraden en combo’s kan kopen. Ergens schuilt daar een goed idee, maar de combat is zo onafgewerkt, lineair en simpel dat die combo’s eigenlijk geen enkel nut hebben. Button mashing galore, en dat geldt voor elk personage. Af en toe wordt er ook wel wat afgewisseld in level design. Je kan ook deelnemen aan Temple Run-achtige races, waar je in drie kolommen van links naar rechts moet bewegen om obstakels te verwijderen en muntjes te verzamelen. Dat hebben we nog nooit eerder gezien!

Quest for Balance - Race.jpg


Zoals ik eerder vermeldde, zou deze game in 2006 volgens mij redelijk goed ontvangen geweest zijn. Maar in 2023 liggen de standaarden van de gemiddelde gamer gewoon pakken hoger. Niemand wil verouderde gameplayelementen of een game die goedkoop aanvoelt. Mijn eeuwig respect gaat uit naar mensen die zich - met plezier - door deze achttien levels kunnen worstelen. Er mist in het algemeen een basisniveau van afwerking en misschien zelfs passie van de developers. Dat kan misschien komen door het prijskaartje van vijftig euro, waardoor je niet anders kan vermoeden dat dit van meet af aan een cash grab ging worden. Niets, maar dan ook niets, in deze game rechtvaardigt deze prijs. Je merkt dat er ideeën genoeg waren tijdens de ontwikkeling, maar men heeft uit deze game niet het maximum gehaald, wel het absolute minimum. Driewerf hoera! Euhm, ik bedoel: Jammer, jammer, jammer!

Conclusie

Het is jammer dat een gemiddelde developer een ondergemiddelde titel ontwikkelt voor een bovengemiddelde franchise. Ondergemiddeld is eigenlijk nog een compliment voor deze low budget titel. Ik raad hem aan niemand aan, niet aan die hard fans, niet aan kinderen. Ik snap niet waarom games tegenwoordig in onafgewerkte versies uitgebracht worden. Hoewel ik betwijfel dat Quest for Balance er "vanaf komt" met enkele patches en updates ...

Pro

  • Eindelijk nog eens een "nieuwe" Avatar game
  • Gericht op kinderen

Con

  • Simpele puzzels
  • Erg laag budget
3

Over

Beschikbaar vanaf

22 september 2023

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. Nintendo Switch
  2. PC
  3. PlayStation 4
  4. PlayStation 5
  5. Xbox One
  6. Xbox Series X|S

Genre

  1. Action
  2. Adventure
  3. Puzzle

Ontwikkelaar

  1. Bamtang Games

Uitgever

  1. GameMill Entertainment
 
Terug
Bovenaan