Tien jaar geleden kwam Cyanide Studio met de eerste wielergame naar consoles. Hun toen al bekende Cycling Manager-games op de PC waren al vrij goed gekend onder de wielerfanaten. Met de Tour De France -games wou Cyanide hun publiek vergroten en gingen ze weg van het typisch managen van een wielerploeg. De focus lag voornamelijk op het rijden van specifieke wielerwedstrijden om zo je ploeg naar de overwinning te loodsen. Het was een verdeeld succes. Met Tour De France 2021 proberen ze dus voor de tiende keer het duel aan te gaan. Slaagt de studio er ditmaal in om de game glansrijk op het podium te krijgen?
Bij het opstarten van de game herken je meteen het gekende Tour De France deuntje dat ze voor en na elke wedstrijd op televisie afspelen. Dit geeft wel een aangenaam gevoel als je één van de wielerfanaten bent. Het zet je meteen in de juiste sfeer van deze game. Het startmenu oogt strak, duidelijk en overzichtelijk. De game maakt onderscheid tussen verschillende spelmodi. Zo kan je de keuze maken om bepaalde wedstrijden te spelen en later andere vrij te spelen. Hiervoor moet je voldoende ervaringspunten verzamelen. Zo kan je starten om de Tour De France, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik te rijden. Als je bepaalde doelen haalt, kan je de andere wedstrijden vrijspelen. Op deze manier kan je de Ronde Van Vlaanderen vrijspelen. Voor de liefhebbers van Vlaanderens mooiste is dit wel mooi meegenomen.
Je hebt ook de mogelijkheid om je eigen wedstrijden samen te stellen via de “My Tour”-optie. Verder hebben we “PRO Tour” en “PRO Leader”. Het is de bedoeling om een ploeg van zes renners samen stellen. Hierin kan je voornamelijk jonge talenten selecteren. Verwacht dus niet dat je aan de slag kan met Sagan, Bernal of pakweg Pogacar. “PRO Leader” is een modus waar je ook het commando krijgt over zes renners maar waar je zelf één renner hebt ontworpen. Het opzet van beide spelmodi is steeds hetzelfde: behaal doelstellingen om beter te worden en te stijgen op de ladder. Het leuke hieraan is dat je vooral jonge talenten ziet groeien en beter voelt worden. De ritten die je daar rijdt zijn vooral kleine onbekende koersen. In beide spelmodi is er amper verschil in de rittenkoersen. Je hebt dan snel het gevoel dat je twee keer hetzelfde aan het spelen bent.
Is het nu Remco Evenepoel of Remco Evenepoet?
Wat de licenties betreft, heeft de game ze spijtig genoeg niet allemaal op zak. Deceuninck - Quick Step is de grote afwezige. Het is dan ook jammer vast te stellen dat deze ploeg ontbreekt en zo met verknipte selectie moet gaan racen. Geen Evenepoel maar wel Evenepoet. Of wat dacht je van Asgreed, Alaphilix of Lampearl? Een klein minpuntje, maar voor de supporters van deze ploeg is het wel een doorn in het oog. Cyanide heeft ondertussen negen officiële merken kunnen toevoegen aan zijn gamma, waaronder Canyon en Specialized. In het spel merk je daar helaas niet al te veel van. De modellen van de fietsen zijn steeds dezelfde en enkel de kleur verschilt soms. Er zijn ook helaas geen exclusieve fietsen van Specialized.
Op zoek naar die ene zege.
Vooraleer je een wedstrijd wil rijden stelt de game je voor of je de training-modus wenst te volgen. In een kwartiertje ben je hier door en kan je snel aan de slag met de game. Eens je een koers hebt gekozen, kan je de moeilijkheidsgraad kiezen en krijg je de keuze of je solo of versus gaat rijden. Versus is geen multiplayer-modus maar een twee-speler splitscreen modus. Dit geeft wel een leuke toevoeging aan de game en breekt het repetitieve in het solospel. Online multiplayer zit helaas niet in de game. Wanneer je in een wedstrijd zit, ogen de menu’s verwarrend en slordig. Het is niet evident om je team aan te sturen en de icoontjes ogen warrig, onlogisch en zijn soms moeilijk leesbaar. Wanneer je al enkele uren op de teller hebt staan, blijven deze menu’s voor frustratie zorgen. Vaak verlies je ook hierdoor het overzicht in het spel van wie waar juist zit, of wat er net aan het gebeuren is. De intentie is er zeker maar de uitvoering laat te wensen over.
De wedstrijden die je rijdt verlopen vaak in hetzelfde stramien en bieden amper afwisseling. De studio liet weten dat ze wat upgrades in de AI hebben gestoken maar daarvan is helaas niets te merken. Enkel de verschillende ritprofielen zorgen voor wat verademing. Als de wedstrijd start, zal je voornamelijk je kopmannen beschermen of enkele renners in de vlucht vooruit sturen. Na deze twee minuten is het vooral wachten en … doorspoelen. Gelukkig hoef je de 200 kilometer lange bergrit van begin tot einde niet uit te zitten maar kan je versneld doorspoelen. Dit zal er voor zorgen dat je vaak 90% van de wedstrijden doorspoelt en de laatste 20 kilometer actief aan het spelen bent. Voor uitdaging en variatie zit je bij het verkeerde spel. Het besturen van één renner voelt log aan en oogt niet soepel.
Visueel hangt de game in de staart van het peloton.
Op grafisch gebied is de game gedateerd en is de tijd echt stil blijven staan. Als je de voorgaande versies ziet naast elkaar zal je amper verschil opmerken. De gezichten zien er bij iedereen net hetzelfde uit. Zo zal Wout Van Aert (die trouwens op de box cover mag pronken) er net hetzelfde uitzien als Mathieu Van Der Poel. Opnieuw een gemiste kans om enkele grote renners zo goed mogelijk te personaliseren en om de fans wat te plezieren. De omgevingen zien er evenzeer gedateerd en saai uit. De supporters langs de weg blijven te statisch, al kan het geluid van de aanmoedigende supporter soms voor een kleine boost zorgen. De commentator die alles in goede banen moet becommentariëren is niet van het niveau zoals pakweg Jose De Cauwer. Helaas heeft de stem weinig toegevoegde waarde aan het geheel.
Bij het opstarten van de game herken je meteen het gekende Tour De France deuntje dat ze voor en na elke wedstrijd op televisie afspelen. Dit geeft wel een aangenaam gevoel als je één van de wielerfanaten bent. Het zet je meteen in de juiste sfeer van deze game. Het startmenu oogt strak, duidelijk en overzichtelijk. De game maakt onderscheid tussen verschillende spelmodi. Zo kan je de keuze maken om bepaalde wedstrijden te spelen en later andere vrij te spelen. Hiervoor moet je voldoende ervaringspunten verzamelen. Zo kan je starten om de Tour De France, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik te rijden. Als je bepaalde doelen haalt, kan je de andere wedstrijden vrijspelen. Op deze manier kan je de Ronde Van Vlaanderen vrijspelen. Voor de liefhebbers van Vlaanderens mooiste is dit wel mooi meegenomen.
Je hebt ook de mogelijkheid om je eigen wedstrijden samen te stellen via de “My Tour”-optie. Verder hebben we “PRO Tour” en “PRO Leader”. Het is de bedoeling om een ploeg van zes renners samen stellen. Hierin kan je voornamelijk jonge talenten selecteren. Verwacht dus niet dat je aan de slag kan met Sagan, Bernal of pakweg Pogacar. “PRO Leader” is een modus waar je ook het commando krijgt over zes renners maar waar je zelf één renner hebt ontworpen. Het opzet van beide spelmodi is steeds hetzelfde: behaal doelstellingen om beter te worden en te stijgen op de ladder. Het leuke hieraan is dat je vooral jonge talenten ziet groeien en beter voelt worden. De ritten die je daar rijdt zijn vooral kleine onbekende koersen. In beide spelmodi is er amper verschil in de rittenkoersen. Je hebt dan snel het gevoel dat je twee keer hetzelfde aan het spelen bent.
Is het nu Remco Evenepoel of Remco Evenepoet?
Wat de licenties betreft, heeft de game ze spijtig genoeg niet allemaal op zak. Deceuninck - Quick Step is de grote afwezige. Het is dan ook jammer vast te stellen dat deze ploeg ontbreekt en zo met verknipte selectie moet gaan racen. Geen Evenepoel maar wel Evenepoet. Of wat dacht je van Asgreed, Alaphilix of Lampearl? Een klein minpuntje, maar voor de supporters van deze ploeg is het wel een doorn in het oog. Cyanide heeft ondertussen negen officiële merken kunnen toevoegen aan zijn gamma, waaronder Canyon en Specialized. In het spel merk je daar helaas niet al te veel van. De modellen van de fietsen zijn steeds dezelfde en enkel de kleur verschilt soms. Er zijn ook helaas geen exclusieve fietsen van Specialized.
Op zoek naar die ene zege.
Vooraleer je een wedstrijd wil rijden stelt de game je voor of je de training-modus wenst te volgen. In een kwartiertje ben je hier door en kan je snel aan de slag met de game. Eens je een koers hebt gekozen, kan je de moeilijkheidsgraad kiezen en krijg je de keuze of je solo of versus gaat rijden. Versus is geen multiplayer-modus maar een twee-speler splitscreen modus. Dit geeft wel een leuke toevoeging aan de game en breekt het repetitieve in het solospel. Online multiplayer zit helaas niet in de game. Wanneer je in een wedstrijd zit, ogen de menu’s verwarrend en slordig. Het is niet evident om je team aan te sturen en de icoontjes ogen warrig, onlogisch en zijn soms moeilijk leesbaar. Wanneer je al enkele uren op de teller hebt staan, blijven deze menu’s voor frustratie zorgen. Vaak verlies je ook hierdoor het overzicht in het spel van wie waar juist zit, of wat er net aan het gebeuren is. De intentie is er zeker maar de uitvoering laat te wensen over.
De game verdiende een tikkeltje meer liefde dan wat de ontwikkelaar gaf.
De wedstrijden die je rijdt verlopen vaak in hetzelfde stramien en bieden amper afwisseling. De studio liet weten dat ze wat upgrades in de AI hebben gestoken maar daarvan is helaas niets te merken. Enkel de verschillende ritprofielen zorgen voor wat verademing. Als de wedstrijd start, zal je voornamelijk je kopmannen beschermen of enkele renners in de vlucht vooruit sturen. Na deze twee minuten is het vooral wachten en … doorspoelen. Gelukkig hoef je de 200 kilometer lange bergrit van begin tot einde niet uit te zitten maar kan je versneld doorspoelen. Dit zal er voor zorgen dat je vaak 90% van de wedstrijden doorspoelt en de laatste 20 kilometer actief aan het spelen bent. Voor uitdaging en variatie zit je bij het verkeerde spel. Het besturen van één renner voelt log aan en oogt niet soepel.
Visueel hangt de game in de staart van het peloton.
Op grafisch gebied is de game gedateerd en is de tijd echt stil blijven staan. Als je de voorgaande versies ziet naast elkaar zal je amper verschil opmerken. De gezichten zien er bij iedereen net hetzelfde uit. Zo zal Wout Van Aert (die trouwens op de box cover mag pronken) er net hetzelfde uitzien als Mathieu Van Der Poel. Opnieuw een gemiste kans om enkele grote renners zo goed mogelijk te personaliseren en om de fans wat te plezieren. De omgevingen zien er evenzeer gedateerd en saai uit. De supporters langs de weg blijven te statisch, al kan het geluid van de aanmoedigende supporter soms voor een kleine boost zorgen. De commentator die alles in goede banen moet becommentariëren is niet van het niveau zoals pakweg Jose De Cauwer. Helaas heeft de stem weinig toegevoegde waarde aan het geheel.
Conclusie
Tour De France 2021 is vooral gemaakt voor de pure wielerfans. Die zitten te wachten op die nieuwe database (die je ook kan aanpassen via de editor) en nieuwe wielershirts van de ploegen. Zij hebben het karakter om door te zetten in deze game. Dit zal echter nodig zijn om door deze game te worstelen. De fans hebben liefde voor de koers maar spijtig genoeg is er weinig liefde in deze game gestoken. Voor de gamer met weinig affiniteit voor de koers is het advies om deze game links te laten liggen en zeker niet aan de volle prijs te kopen. Als licenties je niet te veel uitmaken maak je beter de keuze om de voorgaande versie te kopen aan een budgetvriendelijke prijs.
Pro
- Versus mode
- Evolutie jong talent
- Enkel voor de wielerliefhebber
Con
- Grafisch gedateerd
- Repetitief
- Geen multiplayer
- Slordige race-menu's
- Logge controls
- Zwakke commentator
- Audio zwak
5
Over
Beschikbaar vanaf
3 juni 2021
Gespeeld op
- PlayStation 4
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Cyanide Studio
Uitgever
- Nacon
Laatst bewerkt door een moderator:
