Na de release in 2013 van het originele The Last of Us op PlayStation 3, de remaster daarvan voor PlayStation 4 en vervolgens de PlayStation 5-remake van eind vorig jaar met suffix “Part I”, was het afgelopen week dan eindelijk de beurt aan de pc-versie. De verwachtingen waren uiterst hoog gespannen, normaliter had deze versie dan ook het neusje van de zalm moeten worden. Ondersteuning voor UltraWide-monitoren, implementatie van zowel Nvidia DLSS als AMD FSR, support voor DualSense-controllers, royale configuratiemogelijkheden van alles wat het beeld betreft: het klonk allemaal toen zo mooi. Maar helaas, zoals je wellicht al weet, is deze editie dan toch het kneusje van de franchise geworden. De memes, inclusief het bijhorende hoongelach, zijn ondertussen niet meer bij te houden. Al enkele uren na de release rolden de eerste klachten over de erbarmelijke staat van de pc-versie binnen en deze kwamen hard aan, niet toevallig bij wie het meest naar de game uitkeek.
Ja, tot voor kort was het fijn een pc-gamer te zijn, met al die PlayStation-games welke recentelijk via een geslaagde port ook hun weg vonden naar ons platform. Maar voor even staan we dus terug met beide voetjes op de grond, sinds deze versie van het nochtans glorieuze The Last of Us Part I
er is. Terwijl we bij de voorgaande edities onze tranen veeleer niet konden inhouden uit empathie voor de dramatiek en verschrikkingen die Ellie en Joel telkens opnieuw moesten doorstaan, wenen we nu omwille van de laadtijden, de vele crashes en de haperingen in zowel beeld als geluid die met deze release gepaard gaan. Wij, pc-gamers, huilen nu, omdat deze uitgelezen kans om de game tot in een status van eeuwige verheerlijking te brengen op onbegrijpelijke wijze verknald werd. Je zou er voor minder woedend of gefrustreerd van worden.
Vanzelfsprekend hoef ik hier niet meer in geuren en kleuren te vertellen waarover de game en gelijknamige serie handelen, noch toelichting te geven over de postapocalyptische setting waarin het verhaal plaatsvindt. Er is natuurlijk de dodelijke infectie die zowat de ganse hondsdolle planeet al twintig jaar in zijn grip houdt, en de hoop op een vaccin lijkt allang verloren. Oorspronkelijk was het niet zijn taak, maar toch blijft Joel koste wat kost Ellie beschermen tegen die bijtgrage zombies, schietgrage militairen en de vele misdadige groeperingen die maar al te graag hun lusten botvieren op al wat er nog resteert in deze desolate, vervallen wereld.
The Last of Us Part I is een nogal scripted stealth action adventuregame waarbij vooral de groei in de dynamiek tussen Joel en Ellie centraal staat. Met hun tweetjes zijn ze aangewezen op samenwerking om te overleven in uiterst moeilijke omstandigheden. Beiden hebben geregeld hun koppige momentjes, waardoor het wel eens botst. Daarnaast zijn geen van beiden de meest open boeken, waardoor ze slechts met mondjesmaat hun geheimen of emoties aan elkaar prijsgeven. Ook al zijn ze dan geen familie, toch speelt zelfs het vader-dochterthema een belangrijke rol in de interactie tussen beide personages. Iets wat zeker nog een extra aandoenlijke twist krijgt, wanneer je terug oprakelt wat er zich afspeelde aan het begin van het verhaal. Het blijft gelukkig wel knappe cinema.
Na enkele minuten werd het mij eigenlijk al duidelijk dat er iets aan de hand was met deze pc-versie. Het gebruikelijke compileren van de shaders tijdens het titelscherm ging wel héél erg traag vooruit. Hier duurde het ongeveer een half uur, maar bij bepaalde desktopconfiguraties bleek dit een onderneming van meer dan twee uur te worden, de tussentijdse crashes dan nog niet meegerekend. Ook de laadtijden verlopen tergend langzaam, tot maar liefst vijf keer trager dan op de PlayStation 5. Wat de graphics betreft heeft de pc-versie daarnaast heel wat meer configuratiemogelijkheden, maar helaas blijkt het verlagen van deze instellingen het spel toch niet beter te doen draaien. Zelf heb ik de game getest op een redelijke krachtige desktop met een Nvidia RTX 3090 als grafische kaart, een AMD Ryzen 7 5800X-processor, 32 GB aan geheugen en met een snelle NVMe-drive. Hierdoor kon ik alle grafische instellingen redelijk hoog zetten alsook DLSS2 inschakelen, waardoor ik het spel toch maximaal aan een 85 frames per seconde kon ervaren. Zelden was dit echter een stabiel cijfer.
Dikwijls merkte ik namelijk erg storende haperingen op. Zowel tijdens willekeurige scènes, als bij overgangen welke doorgaans via een korte cutscene verlopen. Zelfs bij de simpelste dingen, bijvoorbeeld zoals wanneer Joel een deur achter zich dichtslaat, of wanneer er een ladder naar beneden gehaald wordt. Al dan niet toevallig vonden de meeste crashes eveneens op diezelfde momenten plaats. Maar ook gebeurde het crashen een paar keer tijdens het manuele opslaan. Natuurlijk is het frustrerend om een goede game te spelen die geregeld eruit knalt, maar als het handmatige opslaan zelf dan ook nog eens een oorzaak blijkt van instabiliteit … Het zorgt er vooral voor dat je al zuchtend weer maar eens het spel lanceert, beslist om te stoppen met je progressie zelf op te slaan en dan maar te rekenen op de Autosave-functie. Tot het na twintig, dertig minuten terug vasthangt, net door diezelfde Autosave. Genieten is anders. Want hoe je het draait of keert, dat de tegenvallende performantie van deze pc-versie een impact heeft op hoe diep je ondergedompeld raakt in het verhaal, staat buiten kijf.
Ja, tot voor kort was het fijn een pc-gamer te zijn, met al die PlayStation-games welke recentelijk via een geslaagde port ook hun weg vonden naar ons platform. Maar voor even staan we dus terug met beide voetjes op de grond, sinds deze versie van het nochtans glorieuze The Last of Us Part I
Had alles in huis ...
Vanzelfsprekend hoef ik hier niet meer in geuren en kleuren te vertellen waarover de game en gelijknamige serie handelen, noch toelichting te geven over de postapocalyptische setting waarin het verhaal plaatsvindt. Er is natuurlijk de dodelijke infectie die zowat de ganse hondsdolle planeet al twintig jaar in zijn grip houdt, en de hoop op een vaccin lijkt allang verloren. Oorspronkelijk was het niet zijn taak, maar toch blijft Joel koste wat kost Ellie beschermen tegen die bijtgrage zombies, schietgrage militairen en de vele misdadige groeperingen die maar al te graag hun lusten botvieren op al wat er nog resteert in deze desolate, vervallen wereld.
Het blijft gelukkig wel knappe cinema.
The Last of Us Part I is een nogal scripted stealth action adventuregame waarbij vooral de groei in de dynamiek tussen Joel en Ellie centraal staat. Met hun tweetjes zijn ze aangewezen op samenwerking om te overleven in uiterst moeilijke omstandigheden. Beiden hebben geregeld hun koppige momentjes, waardoor het wel eens botst. Daarnaast zijn geen van beiden de meest open boeken, waardoor ze slechts met mondjesmaat hun geheimen of emoties aan elkaar prijsgeven. Ook al zijn ze dan geen familie, toch speelt zelfs het vader-dochterthema een belangrijke rol in de interactie tussen beide personages. Iets wat zeker nog een extra aandoenlijke twist krijgt, wanneer je terug oprakelt wat er zich afspeelde aan het begin van het verhaal. Het blijft gelukkig wel knappe cinema.
... alleen, deze versie geeft niet thuis
Na enkele minuten werd het mij eigenlijk al duidelijk dat er iets aan de hand was met deze pc-versie. Het gebruikelijke compileren van de shaders tijdens het titelscherm ging wel héél erg traag vooruit. Hier duurde het ongeveer een half uur, maar bij bepaalde desktopconfiguraties bleek dit een onderneming van meer dan twee uur te worden, de tussentijdse crashes dan nog niet meegerekend. Ook de laadtijden verlopen tergend langzaam, tot maar liefst vijf keer trager dan op de PlayStation 5. Wat de graphics betreft heeft de pc-versie daarnaast heel wat meer configuratiemogelijkheden, maar helaas blijkt het verlagen van deze instellingen het spel toch niet beter te doen draaien. Zelf heb ik de game getest op een redelijke krachtige desktop met een Nvidia RTX 3090 als grafische kaart, een AMD Ryzen 7 5800X-processor, 32 GB aan geheugen en met een snelle NVMe-drive. Hierdoor kon ik alle grafische instellingen redelijk hoog zetten alsook DLSS2 inschakelen, waardoor ik het spel toch maximaal aan een 85 frames per seconde kon ervaren. Zelden was dit echter een stabiel cijfer.
Als het handmatige opslaan zelf dan ook nog eens een oorzaak blijkt van instabiliteit ...
Dikwijls merkte ik namelijk erg storende haperingen op. Zowel tijdens willekeurige scènes, als bij overgangen welke doorgaans via een korte cutscene verlopen. Zelfs bij de simpelste dingen, bijvoorbeeld zoals wanneer Joel een deur achter zich dichtslaat, of wanneer er een ladder naar beneden gehaald wordt. Al dan niet toevallig vonden de meeste crashes eveneens op diezelfde momenten plaats. Maar ook gebeurde het crashen een paar keer tijdens het manuele opslaan. Natuurlijk is het frustrerend om een goede game te spelen die geregeld eruit knalt, maar als het handmatige opslaan zelf dan ook nog eens een oorzaak blijkt van instabiliteit … Het zorgt er vooral voor dat je al zuchtend weer maar eens het spel lanceert, beslist om te stoppen met je progressie zelf op te slaan en dan maar te rekenen op de Autosave-functie. Tot het na twintig, dertig minuten terug vasthangt, net door diezelfde Autosave. Genieten is anders. Want hoe je het draait of keert, dat de tegenvallende performantie van deze pc-versie een impact heeft op hoe diep je ondergedompeld raakt in het verhaal, staat buiten kijf.
Conclusie
Eigenlijk is het nog te vroeg om al een correct finaal oordeel te kunnen vellen over deze versie van de game. Als cinematische ervaring blijft ook deze The Last of Us Part I diezelfde knappe realisatie zoals we die kennen van op de PlayStation-consoles. Helaas gebeurde de technische uitwerking voor de pc zodanig onzorgvuldig, dat we het liefst wilden dat de game gewoon nog wat langer in de oven gebleven was. Na inmiddels twee relatief kleine patches te mogen ontvangen, moet ik helaas meedelen dat de meeste problemen nog steeds niet van de baan zijn. Op termijn zal het wellicht wel goed komen, maar alles in acht genomen is deze pc-versie kwalitatief gewoon de minste editie tot dusver. Op basis van de ervaring die deze game mij momenteel oplevert, kan ik voorlopig dus niet anders dan deze lage score toe te kennen.
Pro
- Blijft knappe cinema in een game
- Mits wat geduld, wordt het ergste wel opgelapt
Con
- Laadtijden
- Haperingen
- Crashes
5
Over
Beschikbaar vanaf
28 maart 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
Genre
- Action
- Adventure
- Horror
Ontwikkelaar
- Naughty Dog
Uitgever
- PlayStation PC LLC
