Strayed Light verscheen al vrij snel na de aankondiging op mijn radar. Naast rollenspellen, ben ik immers ook een sucker voor hack and slash-actiespellen zoals Devil May Cry, Bayonetta of God of War. Hoewel de debuuttitel van het Franse Embers niet de spektakelwaarde of een diepgaand gevechtssysteem te bieden heeft in vergelijking met deze klassiekers, weet Strayed Lights op te vallen dankzij zijn bijzondere stijl en parry-gedreven gameplay.
In Strayed Lights speel je als een wezen van pure energie in een buitenaardse wereld. Nadat je in contact komt met een schaduwversie van jezelf, wordt je kern gestolen en fragmenten van jezelf verspreid over de wereld. Deze fragmenten manifesteren zich als je broers en hoewel de meeste van je broers vreedzaam zijn, zijn er enkele gecorrumpeerd door de duisternis. Het is aan jou om deze broers te kalmeren en zelf voldoende te groeien voordat je kan proberen om je schaduwvariant te overwinnen.
Verder is het ook opmerkelijk hoe de wereld is opgebouwd. Naast je innerlijke plek, waar je een soort van lichtgevende kern kan aanraken om nieuwe skills te kopen, heeft het spel twee grote centrale hubs van waaruit je de verschillende gebieden kan verkennen. Buiten de gevechten is de user interface minimaal en heb je bijvoorbeeld geen minimap of een iets van richtingaanwijzer. Je aandacht wordt getrokken door visuele elementen zoals een pad tussen een aantal bomen in de verte of een grot bijvoorbeeld. Hierdoor heb je ook een bepaalde vrijheid in de volgorde dat je de missies aanpakt. Het voordeel hiervan is dat als je moeite hebt met een bepaalde baas, je makkelijk terug kan gaan naar de centrale hub via je innerlijke plek en vervolgens eerst een ander gebied probeert. In je innerlijke wereld blijft er gelukkig een portaal open naar het laatste checkpoint van het reeds bezochte level en hoef je dus niet het volledige gebied opnieuw te doorlopen.
Toch moet je je hier niet verwachten aan een tweede Sekiro en kan je het spel niet echt classificeren als een soulslike-spel, ondanks dat er wel enkele invloeden merkbaar zijn. Maar bonfires, shortcuts, vijanden die respawnen of estus flasks (of andere healing items) zal je hier niet tegenkomen. Strayed Lights doet vooral zijn eigen ding en doet dit met vrij veel succes. De grootste kanttekeningen die ik kan maken zijn het gebrek aan variatie in vijanden en weinig aanvalsmogelijkheden. Je hebt enkel een drie-hit combo en enkele speciale krachten die je beperkt kan gebruiken, de gevechten steunen bijna louter op het pareren van aanvallen. Hierdoor kunnen de gevechten naar het einde toe repetitief aanvoelen. Bovendien is het ook geen bijzonder lang spel en kan je het uit spelen in een viertal uurtjes. Gelukkig zijn het vier uurtjes die je je zeker niet zal beklagen, vooral niet als je het spel koopt als de prijs wat gezakt is. Want € 24,99 voor een vuur uur durende ervaring is misschien net iets teveel van het goede.
In Strayed Lights speel je als een wezen van pure energie in een buitenaardse wereld. Nadat je in contact komt met een schaduwversie van jezelf, wordt je kern gestolen en fragmenten van jezelf verspreid over de wereld. Deze fragmenten manifesteren zich als je broers en hoewel de meeste van je broers vreedzaam zijn, zijn er enkele gecorrumpeerd door de duisternis. Het is aan jou om deze broers te kalmeren en zelf voldoende te groeien voordat je kan proberen om je schaduwvariant te overwinnen.
Omarm het licht
Het eerste wat je zal opvallen tijdens het spelen van Strayed Lights, is de prachtige visuele stijl. Het spel neemt je mee naar een duistere en desolate wereld die prachtig werd vormgegeven. Het blauw-paarse kleurenpalet geeft de spelwereld iets dromerig, een gevoel dat enkel wordt versterkt door de prachtige muziek van Austin Wintory, die ook de muziek verzorgde van Journey, Abzu en The Banner Saga. Strayed Lights is een ware lust voor de ogen en de oren. Ik moet bekennen dat ik meer dans eens gewoon ben stil blijven staan om te genieten van de uitzichten en te luisteren naar de sfeervolle muziek.Strayed Lights is een ware lust voor de ogen en de oren.
Verder is het ook opmerkelijk hoe de wereld is opgebouwd. Naast je innerlijke plek, waar je een soort van lichtgevende kern kan aanraken om nieuwe skills te kopen, heeft het spel twee grote centrale hubs van waaruit je de verschillende gebieden kan verkennen. Buiten de gevechten is de user interface minimaal en heb je bijvoorbeeld geen minimap of een iets van richtingaanwijzer. Je aandacht wordt getrokken door visuele elementen zoals een pad tussen een aantal bomen in de verte of een grot bijvoorbeeld. Hierdoor heb je ook een bepaalde vrijheid in de volgorde dat je de missies aanpakt. Het voordeel hiervan is dat als je moeite hebt met een bepaalde baas, je makkelijk terug kan gaan naar de centrale hub via je innerlijke plek en vervolgens eerst een ander gebied probeert. In je innerlijke wereld blijft er gelukkig een portaal open naar het laatste checkpoint van het reeds bezochte level en hoef je dus niet het volledige gebied opnieuw te doorlopen.
Kort maar krachtig
Naast de centrale hubs en een eindlevel, bevat het spel vijf gebieden om te doorlopen, waarbij je doorheen het gebied het telkens een aantal keer opneemt tegen een baas. Onderweg kom je nog een aantal gewone vijanden tegen en kan je energiefragmenten verzamelen om sterker te worden. Maar het zijn de baasgevechten die de show stelen met spannende en uitdagende gevechten, waarbij het ontwerp van de baasgevechten steeds inventiever wordt naarmate je vordert in het spel. Om deze gevechten de baas te kunnen, zal je wel het opvallende parry-systeem goed onder de knie moeten krijgen. Zowel jij als je vijanden kunnen wisselen tussen rode en blauwe energie en wanneer je een parry uitvoert in de kleur die overeenkomt met die van de vijand, dan verzwak je de vijand en herstel je wat levenspunten. Als je een parry uitvoert in de tegengestelde kleur, dan blokkeer je enkel de schade. Daarnaast het je ook nog een corrupte paarse kracht en aanvallen in deze kleur kan je enkel ontwijken. Naast de timing van je parry, zal je dus ook rekening moeten houden met de polarisatie van de energie. Het is van levensbelang om de aanvalspatronen van de bazen uit het hoofd te leren en deze aanvalspatronen worden steeds complexer en origineler. Liefhebbers van moeilijke spellen zullen hier alvast enige voldoening uithalen.Toch moet je je hier niet verwachten aan een tweede Sekiro en kan je het spel niet echt classificeren als een soulslike-spel, ondanks dat er wel enkele invloeden merkbaar zijn. Maar bonfires, shortcuts, vijanden die respawnen of estus flasks (of andere healing items) zal je hier niet tegenkomen. Strayed Lights doet vooral zijn eigen ding en doet dit met vrij veel succes. De grootste kanttekeningen die ik kan maken zijn het gebrek aan variatie in vijanden en weinig aanvalsmogelijkheden. Je hebt enkel een drie-hit combo en enkele speciale krachten die je beperkt kan gebruiken, de gevechten steunen bijna louter op het pareren van aanvallen. Hierdoor kunnen de gevechten naar het einde toe repetitief aanvoelen. Bovendien is het ook geen bijzonder lang spel en kan je het uit spelen in een viertal uurtjes. Gelukkig zijn het vier uurtjes die je je zeker niet zal beklagen, vooral niet als je het spel koopt als de prijs wat gezakt is. Want € 24,99 voor een vuur uur durende ervaring is misschien net iets teveel van het goede.
Conclusie
Strayed Lights is een verrassende en sfeervolle actiegame met een prachtige visuele stijl en een opvallend gevechtssysteem. Het spel schotelt je een onvergetelijke reis voor vol met uitdagende gevechten en adembenemende landschappen, maar is helaas van zeer korte duur en biedt misschien net wat te weinig afwisseling. Hierdoor is het vooral een aanrader als tussendoortje voor liefhebbers van uitdagende actie.
Pro
- Prachtige wereld
- Uitdagend
- Boeiende baasgevechten
Con
- Weinig afwisseling
- Zeer kort
8
Over
Beschikbaar vanaf
25 april 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
Ontwikkelaar
- Embers
Uitgever
- Embers
