Gamers die Limbo en Inside hebben gespeeld, zullen direct merken dat Somerville zowat dezelfde identiteit heeft. Onlogisch is dat niet, want de game werd gemaakt door ontwikkelstudio Jumpship, geleid door de man achter de eerstvermelde twee games. Ik genoot destijds ten volle van beide spellen en voornamelijk de sfeer is me altijd bij gebleven. Doet Somerville hetzelfde? Je ontdekt het in deze review.
Somerville is reeds sinds vorig jaar beschikbaar, toen het verscheen voor Xbox-consoles en pc. Net zoals dat bij Limbo en Inside het geval was, mag je ook in Somerville een behoorlijk speciaal sfeertje verwachten. Reeds de eerste minuten merk je al dat er iets vreemd aan de hand is. Je zit met je gezin, bestaande uit jezelf, je vrouw en je kind, in de zetel. Ook een hond is aanwezig. Iedereen slaapt, terwijl de televisie nog speelt. Tot je wakker wordt ... Eerst gaat de baby wat op stap, maar als snel krijg je de controle over de vader. Blijkt dat er een buitenaardse invasie plaatsvindt, waarbij je met je gezin tracht te ontsnappen. De auto vliegt in de fik, dus starten jullie de vlucht naar veiliger oorden te voet. Hierbij word je onmiddellijk getrakteerd op een van de sterktes van het spel: het grafische gegeven. Veel is minimalistisch getekend, maar alles bevat erg veel details en ziet er verbluffend uit. Dat er een combinatie wordt gemaakt van 2D- én 3D-animatie versterkt dat gegeven alleen maar.
Van begin tot einde baadt Somerville in mysterie. De eerste minuten heb je nog niet precies door wat er aan de hand is en na afloop van het spel weet je het eigenlijk ook nog altijd niet zo goed. Gedurende veertien hoofdstukken en zo'n drie tot vier uur lang word je meegenomen in een scifi dystopische wereld waarbij van het menselijke ras amper nog sporen te vinden zijn. Je bent op zoek naar antwoorden, maar vooral naar je gezin. Hiervoor moet je heel wat van de omgeving verkennen en kleine puzzels oplossen die nooit uitdagend zijn. Daarnaast kun je ook op zoek gaan naar goed verborgen buitenaardse wezentjes in de vorm van schattige, niet-bedreigende bolletjes die dienst doen als verzamelobjecten. Die vind je her en der weer doorheen de vele prachtige landschappen. Zo word je onder andere meegenomen in lege winkelstraten, weidse landschappen en adembenemende vergezichten.
Erg realistisch wordt het in Somerville trouwens niet, want al snel krijg je een kracht waarmee je de lichtsterkte kan aanpassen. Hiermee kun je bepaalde buitenaardse objecten weg doen smelten, waarbij dan doorgangen gecreëerd worden en je je pad voort kunt zetten. Later in het spel komt daar nog een kracht bij, maar dat mag je zelf uitvogelen. Kwestie dat het spel toch nog wat geheimen prijs kan geven. Je zult wel beide krachten moeten gebruiken om de eerder vermelde, simpele puzzels tot een goed einde te brengen. Ook het spel breng je uiteindelijk tot een goed einde, al zul je hoogstwaarschijnlijk wel nog met enkele vraagtekens achterblijven.
Somerville is reeds sinds vorig jaar beschikbaar, toen het verscheen voor Xbox-consoles en pc. Net zoals dat bij Limbo en Inside het geval was, mag je ook in Somerville een behoorlijk speciaal sfeertje verwachten. Reeds de eerste minuten merk je al dat er iets vreemd aan de hand is. Je zit met je gezin, bestaande uit jezelf, je vrouw en je kind, in de zetel. Ook een hond is aanwezig. Iedereen slaapt, terwijl de televisie nog speelt. Tot je wakker wordt ... Eerst gaat de baby wat op stap, maar als snel krijg je de controle over de vader. Blijkt dat er een buitenaardse invasie plaatsvindt, waarbij je met je gezin tracht te ontsnappen. De auto vliegt in de fik, dus starten jullie de vlucht naar veiliger oorden te voet. Hierbij word je onmiddellijk getrakteerd op een van de sterktes van het spel: het grafische gegeven. Veel is minimalistisch getekend, maar alles bevat erg veel details en ziet er verbluffend uit. Dat er een combinatie wordt gemaakt van 2D- én 3D-animatie versterkt dat gegeven alleen maar.
Dystopische wereld vol vraagtekens
Helaas vertaalt dat gegeven zich ook een beetje naar de gameplay. Zowel Limbo als Inside waren in se sidescrollers waarbij alles in 2D plaatsvond. Dit werd door de nieuwe studio ingeruild met bepaalde 3D-omgevingen. Soms kom je hierbij vast te zitten zonder dat je eigenlijk doorhebt waarom. Een paar centimeter meer naar links of rechts verhelpt dat probleem. Enorm storen doet het niet, maar het doet wel wat afbreuk aan de speelervaring. Voornamelijk tijdens scènes waarbij je moet vluchten voor de vijand, kan dit wel een vervelend iets zijn. Wat wél een positieve ervaring heeft, is de schitterende soundtrack. Je voelt elk moment de bedreiging die achter elke hoek loert, de sfeer wordt in elke scène opnieuw prachtig weergegeven en de muziek die dan op de achtergrond afgespeeld wordt, versterkt dat alleen maar. Wanneer je bijvoorbeeld gescheiden wordt van je gezin, is de pijn van de vader te voelen in de muziek. Componisten Dominique Charpentier en Matteo Cerquone hebben met andere woorden schitterend werk afgeleverd.Somerville is een en al mysterie.
Van begin tot einde baadt Somerville in mysterie. De eerste minuten heb je nog niet precies door wat er aan de hand is en na afloop van het spel weet je het eigenlijk ook nog altijd niet zo goed. Gedurende veertien hoofdstukken en zo'n drie tot vier uur lang word je meegenomen in een scifi dystopische wereld waarbij van het menselijke ras amper nog sporen te vinden zijn. Je bent op zoek naar antwoorden, maar vooral naar je gezin. Hiervoor moet je heel wat van de omgeving verkennen en kleine puzzels oplossen die nooit uitdagend zijn. Daarnaast kun je ook op zoek gaan naar goed verborgen buitenaardse wezentjes in de vorm van schattige, niet-bedreigende bolletjes die dienst doen als verzamelobjecten. Die vind je her en der weer doorheen de vele prachtige landschappen. Zo word je onder andere meegenomen in lege winkelstraten, weidse landschappen en adembenemende vergezichten.
Erg realistisch wordt het in Somerville trouwens niet, want al snel krijg je een kracht waarmee je de lichtsterkte kan aanpassen. Hiermee kun je bepaalde buitenaardse objecten weg doen smelten, waarbij dan doorgangen gecreëerd worden en je je pad voort kunt zetten. Later in het spel komt daar nog een kracht bij, maar dat mag je zelf uitvogelen. Kwestie dat het spel toch nog wat geheimen prijs kan geven. Je zult wel beide krachten moeten gebruiken om de eerder vermelde, simpele puzzels tot een goed einde te brengen. Ook het spel breng je uiteindelijk tot een goed einde, al zul je hoogstwaarschijnlijk wel nog met enkele vraagtekens achterblijven.
Conclusie
Somerville heeft me enigszins aangenaam verrast, zeker na de wat minder positieve review van Quentin vorig jaar. Hoewel hij correcte punten aanhaalde, stoorde ik er me minder aan. Wel is het zo dat de controls niet alles correct registreren en je blijft aan het einde van het spel, na zo'n drie tot vier uur dus, met best wat vraagtekens zitten. Positieve noten zijn de prachtige visuals en omgevingen en de ijzersterke soundtrack. Somerville is een aangenaam te verteren tussendoortje zonder meer.
Pro
- Soundtrack
- Art direction
- Manier van verhaalvertelling
Con
- Controls niet altijd correct
- Nog veel vraagtekens
7
Over
Beschikbaar vanaf
31 augustus 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
Ontwikkelaar
- Jumpship
Uitgever
- Jumpship
