Mario Party was een van de weinige Nintendo-franchises waar ik altijd wat wantrouwig tegenover stond … Ik had het als kind eens gespeeld op de GameCube bij een kameraad thuis, en volgende titels op familiefeestjes, maar het hele concept kwam wat raar over. De bordspellen dan toch … De minigames waren volledig mijn ding. Mijn eerste Switch-game was Super Mario Party, maar dat was vreemd, traag en volledig verpest door motion controls. De trailers voor de nieuwe Mario Party Superstars zagen er dan weer wel prachtig uit, en ik besloot om mij aan een recensie te wagen. Mijn verwachtingen waren eerlijk gezegd wat getemperd door en aan mijn eerste ervaring als achtjarig kind, en aan de enige andere SMP Switch game terug te denken. Bleek niet nodig. Ik werd bij Super Mario Superstars niet enkel terug gekatapulteerd naar een 8achtjarige iCruysberghs, maar ook mijn verwachtingen werden volledig overtroffen!
Je kan Super Mario Superstars eigenlijk het best vergelijken met het beste museumbezoek dat je ooit zal maken. Iedere minigame en elk van de vijf speelborden zijn uit eerdere games geplukt. Dat zorgt ervoor dat oudere spelers zich in een warme deken van nostalgie kunnen wikkelen. De nieuwe spelers hebben natuurlijk ook geluk, want je hebt keuze uit de allerbeste minigames van de hele franchise. Ik zou zelfs durven zeggen dat er meer goede dan slechte minigames beschikbaar zijn. Dat komt misschien ook omdat Nintendo je bewust de betere uit honderden spelletjes laat spelen, maar het valt toch wel op. Al heb je natuurlijk ook wel een paar tegenvallers, waarvoor er waarschijnlijk toch betere alternatieven bestaan. Maar al bij al is het een soort van Nintendo’s Greatest Hits album, iets waar je als fan niets op tegen kan hebben.
Een remaster volgens het boekje
Dat dit een geweldige partygame is, bleek toen ik het uittestte met mijn vader en vriendin. Beide nogal casual gamers, maar ze hadden het spel even snel door als een kind dat voor de eerste keer Fortnite speelt. Het is enorm makkelijk om te begrijpen en te leren kennen. Het helpt ook dat je, als je dat wil, op een half uurtje tien rondes kan spelen. Het duurt dus allemaal niet te lang. Dat was anders bij zijn voorganger, waar sommige borden en parcours heel uitgerekt leken en snel verveelden. Zoals eerder gezegd heb je hier geen motion controls, maar ook geen dobbelstenen die enkel voor een bepaald personage werken of item capsules. Dat is een hele verademing. Het spelverloop hier is vrij basic: je hebt vier spelers die ieder om beurt de dobbelsteen rollen, zich verplaatsen over de vakjes, minigames spelen om muntjes te verzamelen en met die muntjes sterren of voorwerpen te kopen.
Als het tot nu toe nog niet duidelijk was: deze remaster is een echte fan pleaser. De vijf spelborden waar uit je kan kiezen (Yoshi’s Tropical Island, Space Land, Peach’s Birthday Cake, Space Land en Woody Woods) zijn de populairste uit alle games. En ook de leukste en best ontworpen, naar mijn mening. De graphics en geluiden zijn prachtig gemoderniseerd door developer NDCube. Dat valt vooral op als je screenshots te zien krijgt van de originele spelborden. Zoals eerder gezegd zitten er ook heel veel leuke minigames in deze game, wat voor een aangename spelervaring zorgt. Simpel, snel, en amusant. En dat is nodig, want er zijn verschillende categorieën minigames. Word je de beste in de ieder-voor-zich-minigames voor vier spelers, of werk je liever samen in de 2-vs.-2-minigames? Als er écht complexe dingen tussen zaten, gaven veel mensen erg snel op. En als je het toch wat te moeilijk vindt, kan je voor de start van de minigame oneindig veel oefenen, zodat je zeker bent van je stuk als het 'voor echt' is.
Het is gewoon verrassend leuk om op het einde toch nog een bonusster te krijgen, omdat je de meeste muntjes verzameld hebt of het meeste vakjes verplaatst bent, om zo het spel toch nog te winnen. Je kan het een beetje vergelijken met een blue shell bij Super Mario Kart. Geweldig voor degene die erdoor wint, enerverend voor de rest van de spelers. Maar je moet natuurlijk niet allemaal samen op één Switch spelen. Deze Mario Party heeft ook online functies. Je kan gewoon tegen andere mensen spelen of je kan een private game creëren om met je vrienden online aan de slag te gaan.
Waluigi wint toch nog?!
Je kan zoveel strategieën bedenken als je wil, de winkans bij Mario Party blijft altijd gebaseerd op puur geluk. I found out the hard way. Tijdens een spelletje op Yoshi's Tropical Island stond ik los aan kop met twee sterren en een honderdtal muntjes in ronde acht. Mijn podiumplaats lag al binnen handbereik, maar op het einde van de volgende ronde waren mijn twee sterren gepikt door Boo. Spelers landen op speciale vakjes, zoals actie- of geluksvakjes. Soms kom je ook Bowser of Boo tegen, die laatste laat je munten of sterren van andere spelers afpakken voor de juiste prijs. Van twee sterren naar nul betekent ook direct van de eerste naar de allerlaatste plaats. Als wraak kan je soms dan nog de ster verplaatsen, zodat iemand die er het dichtst bij stond nu helemaal naar de andere kant moet springen. Of je kan je muntjes terugverdienen door duels te doen, als je allebei op eenzelfde vakje belandt. Maar zelfs dan, als alles lijkt mee te zitten, worden er zoals eerder vermeld automatisch sterren uitgedeeld aan het einde van elk spel (dit kan je afzetten bij instellingen, ontdekte ik na furieus opzoekwerk). Jammer genoeg is dan de CPU-tegenstander gewonnen, dat viel wel wat tegen. Al die verschillende aspecten zorgen dat iedere game net dat tikkeltje anders verloopt, dat maakt de herspeelbaarheid enorm hoog. En laat dat nu net een erg belangrijke factor zijn bij dit soort games.
Je kan Super Mario Superstars eigenlijk het best vergelijken met het beste museumbezoek dat je ooit zal maken. Iedere minigame en elk van de vijf speelborden zijn uit eerdere games geplukt. Dat zorgt ervoor dat oudere spelers zich in een warme deken van nostalgie kunnen wikkelen. De nieuwe spelers hebben natuurlijk ook geluk, want je hebt keuze uit de allerbeste minigames van de hele franchise. Ik zou zelfs durven zeggen dat er meer goede dan slechte minigames beschikbaar zijn. Dat komt misschien ook omdat Nintendo je bewust de betere uit honderden spelletjes laat spelen, maar het valt toch wel op. Al heb je natuurlijk ook wel een paar tegenvallers, waarvoor er waarschijnlijk toch betere alternatieven bestaan. Maar al bij al is het een soort van Nintendo’s Greatest Hits album, iets waar je als fan niets op tegen kan hebben.
Een remaster volgens het boekje
Dat dit een geweldige partygame is, bleek toen ik het uittestte met mijn vader en vriendin. Beide nogal casual gamers, maar ze hadden het spel even snel door als een kind dat voor de eerste keer Fortnite speelt. Het is enorm makkelijk om te begrijpen en te leren kennen. Het helpt ook dat je, als je dat wil, op een half uurtje tien rondes kan spelen. Het duurt dus allemaal niet te lang. Dat was anders bij zijn voorganger, waar sommige borden en parcours heel uitgerekt leken en snel verveelden. Zoals eerder gezegd heb je hier geen motion controls, maar ook geen dobbelstenen die enkel voor een bepaald personage werken of item capsules. Dat is een hele verademing. Het spelverloop hier is vrij basic: je hebt vier spelers die ieder om beurt de dobbelsteen rollen, zich verplaatsen over de vakjes, minigames spelen om muntjes te verzamelen en met die muntjes sterren of voorwerpen te kopen.
Als het tot nu toe nog niet duidelijk was: deze remaster is een echte fan pleaser. De vijf spelborden waar uit je kan kiezen (Yoshi’s Tropical Island, Space Land, Peach’s Birthday Cake, Space Land en Woody Woods) zijn de populairste uit alle games. En ook de leukste en best ontworpen, naar mijn mening. De graphics en geluiden zijn prachtig gemoderniseerd door developer NDCube. Dat valt vooral op als je screenshots te zien krijgt van de originele spelborden. Zoals eerder gezegd zitten er ook heel veel leuke minigames in deze game, wat voor een aangename spelervaring zorgt. Simpel, snel, en amusant. En dat is nodig, want er zijn verschillende categorieën minigames. Word je de beste in de ieder-voor-zich-minigames voor vier spelers, of werk je liever samen in de 2-vs.-2-minigames? Als er écht complexe dingen tussen zaten, gaven veel mensen erg snel op. En als je het toch wat te moeilijk vindt, kan je voor de start van de minigame oneindig veel oefenen, zodat je zeker bent van je stuk als het 'voor echt' is.
De crème de la crème van de party games, zoveel is zeker!
Het is gewoon verrassend leuk om op het einde toch nog een bonusster te krijgen, omdat je de meeste muntjes verzameld hebt of het meeste vakjes verplaatst bent, om zo het spel toch nog te winnen. Je kan het een beetje vergelijken met een blue shell bij Super Mario Kart. Geweldig voor degene die erdoor wint, enerverend voor de rest van de spelers. Maar je moet natuurlijk niet allemaal samen op één Switch spelen. Deze Mario Party heeft ook online functies. Je kan gewoon tegen andere mensen spelen of je kan een private game creëren om met je vrienden online aan de slag te gaan.
Waluigi wint toch nog?!
Je kan zoveel strategieën bedenken als je wil, de winkans bij Mario Party blijft altijd gebaseerd op puur geluk. I found out the hard way. Tijdens een spelletje op Yoshi's Tropical Island stond ik los aan kop met twee sterren en een honderdtal muntjes in ronde acht. Mijn podiumplaats lag al binnen handbereik, maar op het einde van de volgende ronde waren mijn twee sterren gepikt door Boo. Spelers landen op speciale vakjes, zoals actie- of geluksvakjes. Soms kom je ook Bowser of Boo tegen, die laatste laat je munten of sterren van andere spelers afpakken voor de juiste prijs. Van twee sterren naar nul betekent ook direct van de eerste naar de allerlaatste plaats. Als wraak kan je soms dan nog de ster verplaatsen, zodat iemand die er het dichtst bij stond nu helemaal naar de andere kant moet springen. Of je kan je muntjes terugverdienen door duels te doen, als je allebei op eenzelfde vakje belandt. Maar zelfs dan, als alles lijkt mee te zitten, worden er zoals eerder vermeld automatisch sterren uitgedeeld aan het einde van elk spel (dit kan je afzetten bij instellingen, ontdekte ik na furieus opzoekwerk). Jammer genoeg is dan de CPU-tegenstander gewonnen, dat viel wel wat tegen. Al die verschillende aspecten zorgen dat iedere game net dat tikkeltje anders verloopt, dat maakt de herspeelbaarheid enorm hoog. En laat dat nu net een erg belangrijke factor zijn bij dit soort games.
Conclusie
Mario Party: Superstars is één van de beste games ooit in de serie. Dat is maar goed ook, want dan is de Nintendo Switch weer een top partygame rijker. De graphics zijn mooi, de meeste minigames zijn klassiekers en de spelborden bieden genoeg variatie om het leuk te houden. Dit wordt ongetwijfeld de crème de la crème van partygames, en dat voor heel wat generaties van Nintendoconsoles.
Pro
- Veel leuke minigames ...
- Prachtige remaster elementen
- Mooie graphics
- Online functies
Con
- ... maar sommigen hadden toch weggelaten mogen worden
- CPU-tegenstanders krijgen vaak veel voordeel
8
Over
Beschikbaar vanaf
29 oktober 2021
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
Ontwikkelaar
- NDCube
Uitgever
- Nintendo
