In de lijstjes met de beste FPS-games ooit gemaakt, zal je steevast Half-Life of diens sequel terugvinden aan de top. Beide titels waren dan ook grensverleggend voor hun tijd. De invloed van deze reeks op het genre en de industrie is tot op de dag van vandaag nog steeds voelbaar. Gaande van games als F.E.A.R., Metro 2033 en Bioshock tot het oeuvre van Arkane Studios (Dishonored, Prey en Deathloop), zijn al deze titels ergens schatplichtig aan de erfenis van Gordon Freeman. Echte klonen bleven wonderwel achterwege, maar met Industria verscheen er onlangs een game die zijn inspiratiebron wel zeer hoog in het vaandel draagt.
Industria begint in Berlijn net na de val van de Berlijnse muur, maar dit historisch moment zal jouw personage Nora nauwelijks beleven. Na een indicent met een machine genaamd Atlas, word je meegenomen naar een vreemde en desolate stad, op zoek naar je collega Walter. Al snel kom je tot de ontdekking dat je hier zo'n twintig jaar na jouw collega bent aangekomen en dat deze plaats niet zonder gevaar is. Atlas, wat de redding moest zijn van deze wereld, werd als snel een bedreiging en wat er van de mensheid overblijft wordt opgejaagd door moordlustige robots.
Kortstondig avontuurtje
Industria is een kleinschalige shooter gemaakt door een team van een vijftal personen en hun opzet was duidelijk niet om een bombastische en indrukwekkende game te maken. Ze houden het eerder ingetogen en zetten vooral in op sfeerschepping en het vertellen van een interessant verhaal. De omgevingen spelen hierbij een bijna even belangrijke rol om dit verhaal over te brengen naar de speler als de conversaties die je hebt met de enige levende persoon in deze mysterieuze stad. Deze omgevingen en de manier waarop je hier doorheen navigeert en deze absorbeert, is het element bij uitstek waarbij het spel zich afmeet tegenover zijn inspiratiebron Half-Life. Maar de vergelijking gaat verder natuurlijk, zoals de physics-gebaseerde puzzels en het feit dat je eerste wapen een pikhouweel is, waarmee je de vijandige robots te lijf zal gaan.
De kleinschaligheid van de game heeft ook zijn nadelen, want de aftiteling verschijnt al snel op het scherm en op het einde bleef ik toch wat op mijn honger zitten. Mijn avontuur kwam ten einde na ongeveer twee en een half uur, al was dit wel op de normale moeilijkheidsgraad. Er is ook een Hardcore moeilijkheidsgraad beschikbaar, waarbij vijanden gevaarlijker zijn, munitie zeldzamer is en er geen auto-saves meer zijn. Bovendien maakte een recente patch het nog moeilijker, waarbij je pistool of het machinegeweer bepaalde vijanden niet meer kan beschadigen. Dit kan je dus wat extra speeltijd opleveren, maar het doet weinig af aan het feit dat het einde teleurstellend aanvoelt omdat het nauwelijks enige vorm van resolutie biedt en meer vragen oproept dan dat het antwoorden geeft. Nochtans begint Industria vanuit een interessante premisse en weet het zijn mysterie zorgvuldig op te bouwen.
Met vallen en opstaan
Uiteindelijk is Industria zo'n spel waarbij de tocht belangrijker blijkt te zijn dan de eindbestemming. Hoewel deze eerder korte reis fascinerend is, zeker in het openingsuur, is het verre van perfect. De ontwikkelaars lijken met veel goede wil aan de game te zijn begonnen, maar lijken gaandeweg hun inspirate te zijn kwijtgeraakt. Zo heb je in het begin een aantal interessante puzzels, bijvoorbeeld eentje waarbij je een chemisch mengsel moet brouwen, maar later in het spel kom je dit soort interessante momenten niet meer tegen en blijft het puzzelen beperkt tot het opeenstapelen van drie dozen om hoger te geraken of een kabel volgen om een schakelaar te vinden. Je zal meer tijd besteden aan het doorzoeken van ruimtes en het neerschieten van robots. Het gebruik van je vuurwapens voelt op zich goed aan, maar het gebrek in diversiteit in de vijanden alsook hun simpel aanvalspatroon zorgen ervoor dat de gevechten nooit echt meeslepend worden.
Gelukkig is het wel een visueel mooie reis die je mag maken in Industria, want het kleine team heeft best wel een knappe game afgeleverd. Er wordt gebruik gemaakt van de nieuwste technologieën zoals ray tracing en DLSS, dus als je een Nvidia-kaart hebt, word je verwend met deze indietitel. Helaas heeft Industia wel te kampen met een povere optimalisatie, wat sinds de laatste patch gelukkig enigszins werd aangepakt. Het duurde even voordat ik een goede configuratie vond waarbij de game vlot draaide zonder teveel in te boeten op grafisch vlak. Ray tracing is helaas dan een boosdoener die ik al snel uitschakelde omdat het verschil niet noemenswaardig was, maar de frame rate-boost de ervaring wel veel aangenamer maakte. De gebrekkige optimalisatie uitte zich ook in meerdere crashes, glitches zoals objecten die flikkeren en vreemd genoeg de helderheid en het contrast die standaard totaal verkeerd ingesteld staan. Industria voelt hierdoor wat onafgewerkt aan, iets dat je ook merkt aan de waslijst van verbeteringen die werden geïntroduceerd met de laatste patch. De ontwikkelaars beloven ook nog om zaken toe tevoegen zoals een chapter select, auto-save bij de start van een level, het skippen van cutscenes en zelfs een permadeath moeilijkheidsgraad. Toegegeven, veel van deze toevoeging zijn dingen die we bijna standaard verwachten in een game, maar ik ben wel bij om te zien dat de makers hun passieproject blijven ondersteunen.
Industria begint in Berlijn net na de val van de Berlijnse muur, maar dit historisch moment zal jouw personage Nora nauwelijks beleven. Na een indicent met een machine genaamd Atlas, word je meegenomen naar een vreemde en desolate stad, op zoek naar je collega Walter. Al snel kom je tot de ontdekking dat je hier zo'n twintig jaar na jouw collega bent aangekomen en dat deze plaats niet zonder gevaar is. Atlas, wat de redding moest zijn van deze wereld, werd als snel een bedreiging en wat er van de mensheid overblijft wordt opgejaagd door moordlustige robots.
Kortstondig avontuurtje
Industria is een kleinschalige shooter gemaakt door een team van een vijftal personen en hun opzet was duidelijk niet om een bombastische en indrukwekkende game te maken. Ze houden het eerder ingetogen en zetten vooral in op sfeerschepping en het vertellen van een interessant verhaal. De omgevingen spelen hierbij een bijna even belangrijke rol om dit verhaal over te brengen naar de speler als de conversaties die je hebt met de enige levende persoon in deze mysterieuze stad. Deze omgevingen en de manier waarop je hier doorheen navigeert en deze absorbeert, is het element bij uitstek waarbij het spel zich afmeet tegenover zijn inspiratiebron Half-Life. Maar de vergelijking gaat verder natuurlijk, zoals de physics-gebaseerde puzzels en het feit dat je eerste wapen een pikhouweel is, waarmee je de vijandige robots te lijf zal gaan.
Industria begint vanuit een interessante premisse en weet zijn mysterie zorgvuldig op te bouwen.
De kleinschaligheid van de game heeft ook zijn nadelen, want de aftiteling verschijnt al snel op het scherm en op het einde bleef ik toch wat op mijn honger zitten. Mijn avontuur kwam ten einde na ongeveer twee en een half uur, al was dit wel op de normale moeilijkheidsgraad. Er is ook een Hardcore moeilijkheidsgraad beschikbaar, waarbij vijanden gevaarlijker zijn, munitie zeldzamer is en er geen auto-saves meer zijn. Bovendien maakte een recente patch het nog moeilijker, waarbij je pistool of het machinegeweer bepaalde vijanden niet meer kan beschadigen. Dit kan je dus wat extra speeltijd opleveren, maar het doet weinig af aan het feit dat het einde teleurstellend aanvoelt omdat het nauwelijks enige vorm van resolutie biedt en meer vragen oproept dan dat het antwoorden geeft. Nochtans begint Industria vanuit een interessante premisse en weet het zijn mysterie zorgvuldig op te bouwen.
Met vallen en opstaan
Uiteindelijk is Industria zo'n spel waarbij de tocht belangrijker blijkt te zijn dan de eindbestemming. Hoewel deze eerder korte reis fascinerend is, zeker in het openingsuur, is het verre van perfect. De ontwikkelaars lijken met veel goede wil aan de game te zijn begonnen, maar lijken gaandeweg hun inspirate te zijn kwijtgeraakt. Zo heb je in het begin een aantal interessante puzzels, bijvoorbeeld eentje waarbij je een chemisch mengsel moet brouwen, maar later in het spel kom je dit soort interessante momenten niet meer tegen en blijft het puzzelen beperkt tot het opeenstapelen van drie dozen om hoger te geraken of een kabel volgen om een schakelaar te vinden. Je zal meer tijd besteden aan het doorzoeken van ruimtes en het neerschieten van robots. Het gebruik van je vuurwapens voelt op zich goed aan, maar het gebrek in diversiteit in de vijanden alsook hun simpel aanvalspatroon zorgen ervoor dat de gevechten nooit echt meeslepend worden.
Gelukkig is het wel een visueel mooie reis die je mag maken in Industria, want het kleine team heeft best wel een knappe game afgeleverd. Er wordt gebruik gemaakt van de nieuwste technologieën zoals ray tracing en DLSS, dus als je een Nvidia-kaart hebt, word je verwend met deze indietitel. Helaas heeft Industia wel te kampen met een povere optimalisatie, wat sinds de laatste patch gelukkig enigszins werd aangepakt. Het duurde even voordat ik een goede configuratie vond waarbij de game vlot draaide zonder teveel in te boeten op grafisch vlak. Ray tracing is helaas dan een boosdoener die ik al snel uitschakelde omdat het verschil niet noemenswaardig was, maar de frame rate-boost de ervaring wel veel aangenamer maakte. De gebrekkige optimalisatie uitte zich ook in meerdere crashes, glitches zoals objecten die flikkeren en vreemd genoeg de helderheid en het contrast die standaard totaal verkeerd ingesteld staan. Industria voelt hierdoor wat onafgewerkt aan, iets dat je ook merkt aan de waslijst van verbeteringen die werden geïntroduceerd met de laatste patch. De ontwikkelaars beloven ook nog om zaken toe tevoegen zoals een chapter select, auto-save bij de start van een level, het skippen van cutscenes en zelfs een permadeath moeilijkheidsgraad. Toegegeven, veel van deze toevoeging zijn dingen die we bijna standaard verwachten in een game, maar ik ben wel bij om te zien dat de makers hun passieproject blijven ondersteunen.
Conclusie
Industria neemt je mee naar een desolate en mysterieuze, maar ook gevaarlijke wereld waar je op zoek gaat naar je collega en de waarheid achter jullie vreemde verdwijning. De game slaagt er zeer goed in om de intrige op te bouwen en de juiste sfeer te scheppen, maar het einde voelt helaas wat aan als een hardloper die struikelt net voor de finish en op vele vlakken komt de game ook net iets te onafgewerkt over.
Pro
- Intrigerend verhaal
- Knappe locaties
- Visueel sterk
- Prachtige sfeerschepping
Con
- Zeer kort
- Teleurstellend einde
- Optimalisatie
- Voelt onafgewerkt aan
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
30 september 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Ontwikkelaar
- Bleakmill
Uitgever
- Headup Games
