Golfen zegt mij op zich bijzonder weinig. Ik doe het zelf nooit en de enige keren dat ik er aandacht aan schenk, is tijdens de Olympische Spelen. Of in videogames. Zo verscheen onlangs Golf Club: Wasteland. De setting sprak me aan, dus was een reviewcode aanvragen een kleine moeite. Het resultaat is nu dat ik geen golfelleboog heb, maar een gameduim.
Golf Club: Wasteland neemt je mee naar de aarde. Je weet wel: die planeet die we met zijn allen om zeep helpen en waarbij de mensheid binnen x aantal jaar vermoedelijk op zoek moet naar een alternatief. Het is duidelijk dat de makers van de game een boodschap naar de speler willen brengen. Zo'n setting is al meerdere keren aan bod gekomen, of het nu in boeken, films of series is. Ook in deze golfgame is dat het geval en het ergste is ondertussen achter de rug. De aarde is naar de kloten en de mensheid is verhuisd naar de planeet Mars. Toch wordt de aarde nog bezocht, maar dan wel door golfers die er een aardig centje voor over hebben om tussen de brokstukken, een verdwaalde koe en afbrokkelende gebouwen een hole-in-one te slaan.
Van aarde naar Mars
In Golf Club: Wasteland bestuur je een naamloos personage. Hoewel, het individu besturen is niet weggelegd voor de speler in kwestie, want het spel bestuurt het personage zelf. Wat jij als speler wél mag doen, is de hoek en de kracht instellen waarmee je tegen een golfballetje knalt. Dat balletje legt dan een baan af en als alles een beetje meezit, heb je het balletje dichter bij de hole geslagen. Het is hierbij de bedoeling om dat in zo weinig mogelijk slagen te doen. In de standaard modus maakt dat op zich niet bijzonder veel uit, maar wie van een beetje uitdaging kan genieten vindt ongetwijfeld z'n ding in de moeilijkere modi. Zo is er de Challenge-modus waarbij je de bal binnen een vooropgesteld aantal slagen in het putteke moet krijgen. Niet uitdagend genoeg? Dan is er de Iron-modus. Zie het als perma death. Eén onnozele fout en je start weer in het eerste level. Voor de echte sadisten dus.
Hoewel de game je dus een pak uitdaging kan bieden indien je daar zelf voor kiest, blijft de gameplay an sich bijzonder eenvoudig. Je moet bijvoorbeeld geen rekening houden met verschillende golfclubs, waaronder de putter waarmee je de bal de laatste centimeters naar de hole wil begeleiden. In de plaats daarvan hou je het bij één simpele golfclub zonder meer. Verder blijven de mogelijkheden beperkt. Meer dan een hoek instellen en de kracht die je daarbij gebruikt om de bal richting de hole te zwengelen, zit er niet in.
Bekende gebouwen
Golf Club: Wasteland moet het vooral hebben van de setting, want met slechts dertig levels is het plezier snel voorbij. Aan sfeerschepping hebben de makers alleszins bijzonder veel aandacht besteed. Je doolt namelijk eenzaam en alleen rond op de aardkloot die om zeep werd geholpen, de achtergronden werden knap vormgegeven en hier en daar zie je zelfs een bekend gebouw in de achtergrond. Zo ook het Atomium dat in deze post-apocalyptische game zelfs een aantal bollen mist. Ook de radio zorgt voor wat sfeer, evenals de radiostemmen die duiding geven over hoe het eraan toegaat op planeet Mars. Die audiodagboeken zijn echter ook een storend element, want het zagerige blijft met momenten zelfs doorgaan, tot in het pauzemenu toe.
Golf Club: Wasteland neemt je mee naar de aarde. Je weet wel: die planeet die we met zijn allen om zeep helpen en waarbij de mensheid binnen x aantal jaar vermoedelijk op zoek moet naar een alternatief. Het is duidelijk dat de makers van de game een boodschap naar de speler willen brengen. Zo'n setting is al meerdere keren aan bod gekomen, of het nu in boeken, films of series is. Ook in deze golfgame is dat het geval en het ergste is ondertussen achter de rug. De aarde is naar de kloten en de mensheid is verhuisd naar de planeet Mars. Toch wordt de aarde nog bezocht, maar dan wel door golfers die er een aardig centje voor over hebben om tussen de brokstukken, een verdwaalde koe en afbrokkelende gebouwen een hole-in-one te slaan.
Van aarde naar Mars
In Golf Club: Wasteland bestuur je een naamloos personage. Hoewel, het individu besturen is niet weggelegd voor de speler in kwestie, want het spel bestuurt het personage zelf. Wat jij als speler wél mag doen, is de hoek en de kracht instellen waarmee je tegen een golfballetje knalt. Dat balletje legt dan een baan af en als alles een beetje meezit, heb je het balletje dichter bij de hole geslagen. Het is hierbij de bedoeling om dat in zo weinig mogelijk slagen te doen. In de standaard modus maakt dat op zich niet bijzonder veel uit, maar wie van een beetje uitdaging kan genieten vindt ongetwijfeld z'n ding in de moeilijkere modi. Zo is er de Challenge-modus waarbij je de bal binnen een vooropgesteld aantal slagen in het putteke moet krijgen. Niet uitdagend genoeg? Dan is er de Iron-modus. Zie het als perma death. Eén onnozele fout en je start weer in het eerste level. Voor de echte sadisten dus.
De sterkte van Golf Club: Wasteland is de unieke sfeer.
Hoewel de game je dus een pak uitdaging kan bieden indien je daar zelf voor kiest, blijft de gameplay an sich bijzonder eenvoudig. Je moet bijvoorbeeld geen rekening houden met verschillende golfclubs, waaronder de putter waarmee je de bal de laatste centimeters naar de hole wil begeleiden. In de plaats daarvan hou je het bij één simpele golfclub zonder meer. Verder blijven de mogelijkheden beperkt. Meer dan een hoek instellen en de kracht die je daarbij gebruikt om de bal richting de hole te zwengelen, zit er niet in.
Bekende gebouwen
Golf Club: Wasteland moet het vooral hebben van de setting, want met slechts dertig levels is het plezier snel voorbij. Aan sfeerschepping hebben de makers alleszins bijzonder veel aandacht besteed. Je doolt namelijk eenzaam en alleen rond op de aardkloot die om zeep werd geholpen, de achtergronden werden knap vormgegeven en hier en daar zie je zelfs een bekend gebouw in de achtergrond. Zo ook het Atomium dat in deze post-apocalyptische game zelfs een aantal bollen mist. Ook de radio zorgt voor wat sfeer, evenals de radiostemmen die duiding geven over hoe het eraan toegaat op planeet Mars. Die audiodagboeken zijn echter ook een storend element, want het zagerige blijft met momenten zelfs doorgaan, tot in het pauzemenu toe.
Conclusie
Golf Club: Wasteland is een bijzonder sfeervolle game die het moet hebben van die gecreëerde sfeer en bijhorende setting. De aarde is nu echt om zeep en de rijken der Mars geven graag een centje uit om een potje te golfen op de vergane planeet aarde. De gameplay is eenvoudig, maar het spel kan door de extra modi best uitdagend zijn. Verwacht je aan slechts een tweetal uur gameplay voor de dertig levels, irritante audiodagboeken en bijzonder bevredigende gameplay.
Pro
- Eenvoudige, toch uitdagende gameplay
- Bijzonder leuke setting
- Extra modi
Con
- Audiodagboeken soms irritant
- Slechts dertig levels
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
3 september 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Ontwikkelaar
- Demagog Studio
Uitgever
- Untold Games
