Review: Fall of Porcupine

Games met zwaardere onderwerpen worden niet meer geschuwd. En ondanks dat er onder andere thema's als dood, zelfmoord of depressie aan bod komen, kan ik er best van genieten. Ook Fall of Porcupine is een spel waarbij het zwaardere thema aan bod komt. Met een pandemie achter de rug, waarbij voornamelijk de zorgsector het erg zwaar te verduren kreeg, is Fall of Porcupine relevant. Het plaatst de speler in een ziekenhuissetting, waarbij uiteraard dood en verderf nooit veraf zijn.

Fall of Porcupine plaatst je virtueel in de huid van een nog niet afgestudeerde dokter: de duif Finley. In een stad vol antropomorfe wezens zal jij het beste van jezelf moeten geven in het stedelijk ziekenhuis. Dat je het serieus neemt, wordt al snel duidelijk. Finley heeft namelijk besloten te verhuizen naar het kleine stadje Porcupine om wat praktijkervaring op te doen. Aangezien het openbaar vervoer zowat te vergelijken valt met dat in België, besluit Finley dagelijks te voet naar het werk te gaan. De eerste keer is dat nog tof, omdat je de boel nog wat wil verkennen en kennis wil maken met de buurtbewoners. Helaas keert dit onderdeel elke keer terug, waardoor het al snel als vervelend ervaren kan worden. Dat de game er schitterend uitziet, verandert daar weinig aan.

Porcupine 1.jpg

Werkhervatting​

Je volgt Finley de eerste dagen van zijn werkhervatting, nadat hij in de kliniek een ongeval heeft gehad waarbij ook een patiënt betrokken was. In die dagen wordt het verhaal van Fall of Porcupine op een traag tempo verteld. Hoewel de game 'maar' tien uur duurt, voelt het geheel best traag aan. Voornamelijk de eerste helft van de game lijdt eronder, omdat dan de tijd gebruikt wordt om je kennis te laten maken met Finley, de stad, de personages en de ziekenhuiswerking. Het is dus een kwestie van wat door te bijten en daar helpen ook de vele korte laadschermen niet bij. Hoewel die slechts een seconde of twee duren, zijn het er zodanig veel dat het tegensteekt.

Fall of Porcupine bevat toffe minigames (als ze werken).


Is er dan helemaal niets positief aan Fall of Porcupine? Natuurlijk wel. Zo ziet de game er schitterend uit. In Fall of Porcupine word je getrakteerd op schitterende artwork. Op dat vlak alleen al ben ik volledig verkocht, want unieke artwork is een van mijn zwaktes. Je vele collega's en de buurtbewoners zien er elke keer opnieuw schitterend uit en er werd met bijzonder veel oog voor detail gewerkt in de diverse omgevingen. Een groot deel van je tijd zal je doorbrengen in de stad en uiteraard in het witte ziekenhuis, waarbij alles erg steriel oogt. Hier komen dan de toffe minigames naar boven, want natuurlijk moet een dokter patiënten verzorgen. Zo moet je meer dan eens een oppeppend babbeltje met hen slaan, wonden verzorgen of pillen voorschrijven. Dit gebeurt elke keer aan de hand van een minigame. Bij het voorschrijven van pillen moet je bijvoorbeeld een juiste combinatie maken, terwijl je bij een bepaalde wonde een ritmische minigame moet doorlopen. Leuk gevonden, maar helaas loopt het hier ook wat mis.


Druk op de zorg​

De minigames werken niet altijd zoals het hoort. Ik spreek nu voor de PlayStation 5-versie, maar inputs werden niet altijd geregistreerd. In een minigame zonder tijdsdruk of waar je fouten mag maken, is dit niet zo'n groot probleem. Maar als er een aftelklok op het scherm staat en de input komt er maar niet door, kun je al eens tilt slaan. De ontwikkelaars lijken ook de aandacht wat verloren te zijn bij het maken van de prompts, want waar de PlayStation een vierkantje heeft en de Xbox een X, wordt die X weergegeven op de plek van dat vierkantje. Wetende dat ook de PlayStation-controller een X heeft, maar op een andere plaats ... Ja, dan weet je dat je patiënt eraan is voor de moeite.

Als dokter Finley moet je soms ook incidenten oplossen. Een collega die opgesloten zit in een lift bijvoorbeeld, of een staal gaan halen bij de mol van het labo in de kelderverdieping. Steeds verder in het spel leer je de personages beter kennen, waardoor het verhaal van Fall of Porcupine completer wordt. De game zou graag de druk die het zorgpersoneel al jaren voelt, naar het televisiescherm brengen. Helaas slaagt het daar niet in. In Fall of Porcupine wordt (spoiler) een deel van het ziekenhuis verwoest en wordt Finley zelfs gedwongen om voedsel voor daklozen te stelen, maar dat heeft in se weinig te maken met de druk waarmee het zorgpersoneel te maken krijgt. Wel krijgen zorgmedewerkers een gratis versie van het spel, maar dat even terzijde. In Fall of Porcupine krijg je als speler dus een aantal dramatische wendingen voorgeschoteld. Een drama zou ik Fall of Porcupine niet noemen, maar het is wel duidelijk dat de game wat zorg nodig heeft en een dokter kan gebruiken.

Conclusie

Ik verwachtte bijzonder veel van Fall of Porcupine, maar helaas zijn die verwachtingen niet ingelost. De game ziet er schitterend uit, als dokter Finley maak je kennis met een bont allegaartje antropomorfe wezens en los je tal van minigames op, terwijl het overkoepelende verhaal zich langzaamaan ontvouwt. Fall of Porcupine heeft echter last van te veel laadschermen en bugs die de fun uit enkele minigames halen. Hopelijk raakt dit snel opgelost, want voor de artwork alleen al zou je deze game moeten spelen. Fall of Porcupine verdient beter!

Pro

  • Ziet er schitterend uit
  • Toffe minigames

Con

  • Komt traag op gang
  • Heel veel laadschermen
  • Bugs
6.5

Over

Beschikbaar vanaf

15 juni 2023

Gespeeld op

  1. PlayStation 5

Beschikbaar op

  1. Nintendo Switch
  2. PC
  3. PlayStation 4
  4. PlayStation 5
  5. Xbox One
  6. Xbox Series X|S

Genre

  1. Adventure

Ontwikkelaar

  1. Critical Rabbit

Uitgever

  1. Assemble Entertainment
 
Terug
Bovenaan