Endless Dungeon … Ontvingen we niet al ééntje met deze exacte naam van Amplitude Studios? Een strikvraag, want misschien verwarde je (net als ik) dit met hun project uit 2014, Dungeon of the Endless. Dit komische toeval terzijde; deze titel verschilt in feite met hun nieuwste aanbieding, oftewel het onderwerp van deze recensie. Hoewel Endless Dungeon hetzelfde universum deelt – welke nota bene geboren is uit de oudere Endless Space-serie – fixeert dit spel zich vooral op een varia coöperatieve ideeën. Conceptuele twists waarmee men her en der tracht op te vallen, al ware het wegens de vele teams die een third-person shooter in een dergelijk formaat schiepen. Inclusief wanneer je zo’n lijst beperkt tot exemplaren met een isometrische camera. Helldivers van Arrowhead Game Studios, Alienation van Housemarque, Synthetik van Flow Fire Games, de Alien Breed revival van Team17, enzovoort. Laat ons de recensie dus beginnen door over één centrale vraag na te denken: heeft Endless Dungeon überhaupt een kans om iets unieks uit te kerven, tenminste voor dit overbevolkte genre?
Eigenlijk wel, omdat Amplitude Studios voor een mengelmoes van verschillende factoren opteerde, ongeacht dat het geheel hiervan op papier misschien als een cynische selectie klinkt. Bekijk even de volgende omschrijving: Endless Dungeon
is een multiplayergerichte twin-stick shooter met roguelite-achtige structuur, gecombineerd met loot, helden met unieke vaardigheden en zelfs mechanics die men uit een Tower Defense-game plukte. Als criticus vermoedde ik automatisch dat men vooral gameplaytrends wou lenen die ooit van een immense populariteit genoten, om zo hopelijk zelf een overdonderend succes te oogsten. Die negatieve uitkijk was eerlijk gezegd onterecht aangezien de bovenstaande opbouw in werkelijkheid voor voldoende onderscheid zorgt.
Zoals dat quasi altijd het geval is in een roguelite-structuur, worden de kamers die je zult betreden telkens in een willekeurige volgorde gerangschikt. Endless Dungeon bevat meerdere locaties, maar ieder gebied moet je sowieso grondig verkennen zodat je (op z’n minst) telkens de daadwerkelijke uitgang kunt ontdekken. Dit houdt in dat je herhaaldelijk deuren zult openen, terwijl je nooit op voorhand weet wat er juist in zo’n kamer schuilt. Tref je bijvoorbeeld een kist aan, dan kun jij je personage versterken met nieuwe wapens of statistische attributen. Een generator daarentegen overhandigt je meer middelen voor verschillende doeleinden, zodat je pakweg een upgrade bij een handelaar kan aankopen. Soms stuit je echter op een nest van insecten of overeenkomstige ruimtes die voortaan steeds een lading tegenstanders zullen spawnen. Ik kan nog meer van zulke instanties opsommen, maar wat voor betekenis heeft dit allemaal?
Al dan niet de knoop doorhakken wat betreft zulke beslissingen, is het hoofdingrediënt achter het fungehalte van Endless Dungeon, zeker in een volle groep (van maximaal drie spelers) op de hoogste moeilijkheidsgraad. Nare omstandigheden op consistente wijze overwinnen vergt zowel strategische als proactieve paraatheid. Dat zorgt nu eenmaal voor de juiste prikkelingen nadat er iets fout liep. Amplitude Studios verraste me daarnaast met de kwaliteit van hun handvol baasgevechten, en niet alleen vanwege het spektakel daaromtrent. Iedere boss staat namelijk synoniem voor een gimmick die een reeds bekende gameplayregel op z’n kop zet, zonder deze ineens oneerlijk te maken. Mij ga je niet horen klagen als de ontwikkelaars ooit meer van zulke gedrochten wensen toe te voegen!
Een aardige prestatie voor een game met relatief lage systeemvereisten, hoewel er jammer genoeg iets scheelt aan diens performantie. Het spel worstelt namelijk met haperingen waarvan ik de oorzaak amper kan diagnosticeren. Het is inmiddels geen geheim meer dat de Unity Engine een last kan zijn, maar in dit geval denk ik dat het niet zo simpel is. Het ontbreken van een shader pre-compilation-feature leek de volgende logische conclusie te zijn, maar dat verklaarde niet waarom ik grafisch gestotter bleef observeren nadat ik bepaalde effecten reeds meerdere keren (in dezelfde omgeving) zag. Af en toe kwamen zulke stoornissen echter overeen met de alom gevreesde traversal stutters, wat ik vermoedde na het openen van deuren, maar ook dit treedt te infrequent op. Het is een kleine troost dat dit fenomeen bijlange niet zo hardnekkig is als bij sommige recente games, maar het leidde me hoe dan ook af aangezien de frame rate absoluut vlotjes kan draaien wanneer zwermen je omsingelen.
Je kunt een playthrough opslaan en later hervatten, maar omdat men geen autosave-systeem implementeerde, zijn jij en je vrienden zonder meer de klos mocht het spel ooit crashen. Of – en ik spreek hier uit ervaring – wanneer iemand ineens niet meer kan bewegen tijdens het scherm waar je resultaten worden genoteerd. Progressie tussen aanwezige spelers wordt niet ten volle gedeeld: oorspronkelijk was dit erger en gelukkig zette Amplitude Studios dit snel recht. Maar de studio zag nog wat zaken over het hoofd, zoals hoe enkel de host momenteel achievements kan verdienen. Ik merkte nóg meer akkefietjes op, maar wat is nu mijn punt? Gezamenlijk kan ik dit niet als een reeks kleinigheden bestempelen want zulke tekortkomingen brengen het peil van de hoofdattractie (de co-opmodus) ontegensprekelijk naar omlaag.
Eigenlijk wel, omdat Amplitude Studios voor een mengelmoes van verschillende factoren opteerde, ongeacht dat het geheel hiervan op papier misschien als een cynische selectie klinkt. Bekijk even de volgende omschrijving: Endless Dungeon
“Been walkin' these same dead ends …”
Een doorsnee playthrough verloopt als volgt: acht verschillende personages (welke je gradueel vrijschakelt) komen allemaal terecht op een gigantisch ruimteschip waar een abnormale realiteit heerst. Zij die hier gestrand zijn, ervaren in principe een tijdlus waardoor je bijvoorbeeld terug tot leven wordt gewekt nadat je sterft aan de hand van gevaarlijke vijanden. Deze zal je voortdurend ontmoeten omdat het hier krioelt van dodelijke insecten, robotten en andere soorten oppositie. Er bestaat echter een methode om uit deze tijdlus te ontsnappen: je moet een kristal naar de kern van dit schip brengen, welke bovendien gehecht is aan een robot die je doorgaans moet beschermen. Die algemene taak zal uiteraard lastiger worden des te verder je geraakt want het spel introduceert verscheidene hindernissen die je overlevingskansen zullen verlagen.Endless Dungeon wil dat je als speler je opties enigszins overweegt alvorens je deuren lukraak opent.
Zoals dat quasi altijd het geval is in een roguelite-structuur, worden de kamers die je zult betreden telkens in een willekeurige volgorde gerangschikt. Endless Dungeon bevat meerdere locaties, maar ieder gebied moet je sowieso grondig verkennen zodat je (op z’n minst) telkens de daadwerkelijke uitgang kunt ontdekken. Dit houdt in dat je herhaaldelijk deuren zult openen, terwijl je nooit op voorhand weet wat er juist in zo’n kamer schuilt. Tref je bijvoorbeeld een kist aan, dan kun jij je personage versterken met nieuwe wapens of statistische attributen. Een generator daarentegen overhandigt je meer middelen voor verschillende doeleinden, zodat je pakweg een upgrade bij een handelaar kan aankopen. Soms stuit je echter op een nest van insecten of overeenkomstige ruimtes die voortaan steeds een lading tegenstanders zullen spawnen. Ik kan nog meer van zulke instanties opsommen, maar wat voor betekenis heeft dit allemaal?
“Dyin' the same death again and again …”
Endless Dungeon wil met andere woorden dat je als speler je opties enigszins overweegt alvorens je deuren lukraak opent. Generatoren of objectieven die de kristaldragende robot vereisen, trekken meteen de aandacht van al het vijandelijk gespuis dus soms baat het om een deur gesloten te laten. Hierdoor fungeert zo’n deur in plaats daarvan als een muur, wat tevens de pathing (en de potentiële invalshoeken) van de vijandelijke meutes bepaalt. Dit vergemakkelijkt tegelijkertijd het proces om ergens een gefortificeerde verdediging samen te stellen, via gespecialiseerde turrets die specifieke plekken kunnen controleren. Diezelfde turrets kunnen echter beschadigd raken, wat een voorzichtig gerealiseerde balans of routine kan verstoren indien niemand deze tijdig herstelt gedurende confrontaties. Wat als de hoeveelheid vijanden te fors blijft stijgen; wil je hiervoor meer middelen inzetten, ook al legde je deze oorspronkelijk opzij voor een later gebied?Al dan niet de knoop doorhakken wat betreft zulke beslissingen, is het hoofdingrediënt achter het fungehalte van Endless Dungeon, zeker in een volle groep (van maximaal drie spelers) op de hoogste moeilijkheidsgraad. Nare omstandigheden op consistente wijze overwinnen vergt zowel strategische als proactieve paraatheid. Dat zorgt nu eenmaal voor de juiste prikkelingen nadat er iets fout liep. Amplitude Studios verraste me daarnaast met de kwaliteit van hun handvol baasgevechten, en niet alleen vanwege het spektakel daaromtrent. Iedere boss staat namelijk synoniem voor een gimmick die een reeds bekende gameplayregel op z’n kop zet, zonder deze ineens oneerlijk te maken. Mij ga je niet horen klagen als de ontwikkelaars ooit meer van zulke gedrochten wensen toe te voegen!
“Eyes in the shadows …”
Dat ook de resterende facetten omtrent de actie overigens goed in elkaar zitten, daar kan ik gerust enkele complimenten over schrijven. Technisch gezien zou ik Endless Dungeon nooit als een ambitieuze titel klasseren, maar de game levert niettemin knappe beelden op die regelmatig de gameplay accentueren. Vooral de pseudotweedimensionale particle effects van je wapenarsenaal springen onmiddellijk in het oog. De kracht van je arsenaal dringt des te meer door zodra er een bonuselement (vuur, critical hits, et cetera) aan verbonden is. De dramatische, dynamische belichting werpt hier ook z’n vruchten af, wat ik het meeste opmerkte tijdens plotse gebeurtenissen zoals het manueel herstellen van uitgevallen stroom. Vijandelijke aanvallen worden eveneens duidelijk geanimeerd met zichtbare indicatoren die je moeilijk kunt missen. Endless Dungeon beschikt gewoonweg over een proper voorkomen, zelfs gedurende chaotische momenten, en de visuele stijl kwam volledig tot z’n recht zodra ik het boeltje in beweging zag.Nare omstandigheden op consistente wijze overwinnen, vergt zowel strategische als proactieve paraatheid ...
Een aardige prestatie voor een game met relatief lage systeemvereisten, hoewel er jammer genoeg iets scheelt aan diens performantie. Het spel worstelt namelijk met haperingen waarvan ik de oorzaak amper kan diagnosticeren. Het is inmiddels geen geheim meer dat de Unity Engine een last kan zijn, maar in dit geval denk ik dat het niet zo simpel is. Het ontbreken van een shader pre-compilation-feature leek de volgende logische conclusie te zijn, maar dat verklaarde niet waarom ik grafisch gestotter bleef observeren nadat ik bepaalde effecten reeds meerdere keren (in dezelfde omgeving) zag. Af en toe kwamen zulke stoornissen echter overeen met de alom gevreesde traversal stutters, wat ik vermoedde na het openen van deuren, maar ook dit treedt te infrequent op. Het is een kleine troost dat dit fenomeen bijlange niet zo hardnekkig is als bij sommige recente games, maar het leidde me hoe dan ook af aangezien de frame rate absoluut vlotjes kan draaien wanneer zwermen je omsingelen.
“An endless feeling haunting you …”
Een noemenswaardige patch is dus met andere woorden nodig en hopelijk behandelt men hiermee simultaan mijn andere voornaamste klacht. Endless Dungeon schiet her en der op functioneel niveau te kort, wat helaas de online multiplayercomponent belemmert. In-game communicatie stelt om te beginnen teleur: géén tekstuele chat, géén push-to-talk voor voice chat – noch een volumetest in het Options-menu à propos – en slechts een schaarse portie van pings/commando’s. Iemand vergezellen verloopt ook moeizaam: het spel ondersteunt geen ‘drop-in, drop-out co-op,’ dus je mag enkel iemands sessie joinen vooraleer een playthrough effectief start. Wil je een instelling (zoals het toegelaten aantal spelers) wijzigen, dan moet je de huidige lobby sluiten en vervolgens heropenen.Endless Dungeon schiet her en der op functioneel niveau tekort, wat helaas het online multiplayer-component belemmert.
Je kunt een playthrough opslaan en later hervatten, maar omdat men geen autosave-systeem implementeerde, zijn jij en je vrienden zonder meer de klos mocht het spel ooit crashen. Of – en ik spreek hier uit ervaring – wanneer iemand ineens niet meer kan bewegen tijdens het scherm waar je resultaten worden genoteerd. Progressie tussen aanwezige spelers wordt niet ten volle gedeeld: oorspronkelijk was dit erger en gelukkig zette Amplitude Studios dit snel recht. Maar de studio zag nog wat zaken over het hoofd, zoals hoe enkel de host momenteel achievements kan verdienen. Ik merkte nóg meer akkefietjes op, maar wat is nu mijn punt? Gezamenlijk kan ik dit niet als een reeks kleinigheden bestempelen want zulke tekortkomingen brengen het peil van de hoofdattractie (de co-opmodus) ontegensprekelijk naar omlaag.
Conclusie
Smaakvolle muziek, aantrekkelijke visuals, responsieve besturing en een originele combinatie van versleten genres. Ik had het niet verwacht, deels omdat Amplitude Studios dit jaar moest opboksen tegen allerlei spraakmakende concurrentie, maar ze slaagden er toch in om een zeer vermakelijk product op de markt te gooien. Endless Dungeon bevat geen eindeloze diepgang of herspeelbaarheid … en dat kon me achteraf bekeken nauwelijks een worst wezen, juist omdat de centrale gameplay (met al diens strategische nuances) een schot in de roos is. Mijn positiviteit wordt echter gecontrasteerd door een grote figuratieve hinderpaal; een verzameling van treurige fouten die men vóór de release in de kiem moest smoren. Vooral de werking van de functies of menu’s rondom de coöperatieve belevenissen struikelt namelijk meermaals, inclusief dingen (zoals in-game communicatie) die intussen toch vanzelfsprekend leken. Als Amplitude Studios zulke complicaties onder handen kan nemen, dan zou ik Endless Dungeon onmiddellijk aanraden, maar voorlopig hebben ze nog wat werk voor de boeg.
Pro
- Veel mooie effecten
- Op coöperatief en strategisch vlak genuanceerd
- Een toffe combinatie van familiaire genres
Con
- Povere communicatietools
- De (soms) haperende performantie
- Problemen omtrent progressie en saves tijdens co-op
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
19 oktober 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Roguelike
- Shooter
Ontwikkelaar
- Amplitude Studios
Uitgever
- SEGA
