Rangschik de Assassin's Creed games

Lakigigar

Well-known member
Ik wil hier ook wel eens een discussie rond en naar aanleiding van Trump's GTA rangschik topic, start ik dus deze thread. De meningen zijn vaak ook wel wat verdeeld.

1. Assassin's Creed IV: Black Flag
Fantastische setting die mij lag: Caraïben. Het piratenthema werkt goed. Verhaal is ook goed, maar niet de sterkste van alle AC games. Qua naval gameplay was dit de eerste die dit zo uitgebreid incorporeerde en ook met voorsprong de beste. Het is al een tijd geleden dat ik deze heb gespeeld, maar dat eindeloos op zee varen en afgeleid worden vond ik erg tof, maar in het algemeen ook alle locaties dat je kon verkennen vond ik ook erg leuk om te doen. Missie design kon wel beter. En MP is zoals altijd een miss.

2. Assassin's Creed Odyssey
Zeer sterke setting, fantastische wereld, heb het al eens bijna uitgespeeld op PC maar niet volledig. Van plan op PS dit jaar dit eens uit te spelen, maar ik was wel hooked aan de game indertijd. De kritiekpunten die ik soms hoor is dat het te groots is. . Is één van de AC games met het sterkste verhaal, althans tot waar ik kwam wat al redelijk ver was. Goede muziek en sfeer, mooi voor het oog, en de gameplay is ook erg leuk en uitgebreid, al kan het soms wel wat OP worden. Een ander kritiekpunt (maar voor mij niet) is dat de AC game is die het verst van de franchise afligt, maar ik ben een voorstander van dit traject omdat ik denk dat te trouw blijven aan de EP en niet mee evolueren juist voor minder leuke games zouden zorgen. Ik speel AC vooral voor de historische setting, niet echt voor het heden of de tempelieren vs assassijnen.

3. Assassin's Creed Unity
Mijn grootste geluk met deze game is dat ik het niet op launch heb gespeeld. Van wat ik hoor, lees, zie moet launch verschrikkelijk en onaanvaardbaar geweest zijn. Ik begrijp eigenlijk niet waarom dit NIET uitgesteld was. Vandaag is de game een stuk stabieler en sterker, en ik denk mocht de launch met een half jaar uitgesteld zou zijn, dat dit gezien zou worden als één van de sterkste AC games. Het focust zich enkel op Parijs, maar Parijs is heel mooi weergegeven, met ook aandacht voor bepaalde interiors. Elk district heeft een eigen identiteit, nadeel is dat je voor de main story niet eens in elk district moet zijn. Een ander minpunt waren inderdaad de co-op missies. Qua setting was het absoluut fantastisch met veel detail en een wereld die absoluut leeft. En ik vond de missies en zelfs side-missies ook goed (enkel co-op was een stuk minder).

4. Assassin's Creed II
Mijn eerste Assassin's Creed was eigenlijk letterlijk de eerste. Ik vond dat absoluut een verschrikkelijke game en heb dat nooit uitgespeeld. Waarom ik dan toch ooit aan II begonnen ben, eigenlijk geen idee, maar de sterkte van deze game is dat je groeit met het verhaal van Ezio. Je hebt wel makkelijke introductiemissies in het begin, die zorgen dat de intro wat lang is, maar dat Ezio wel goed wordt geintroduceerd. En de manier hoe de intrige wordt opgebouwd en je persoon na persoon moet uitschakelen, is erg goed opgebouwd. De missies zijn sterk. Qua verhaal is dit één van de beste Assassin's Creed's en in zijn tijd was de gameplay en de wereld ook vernieuwend, vandaag natuurlijk al voorbijgestoken echter. Het klimsysteem zou later beter uitgewerkt worden ook, ik vond het in deze game soms wat onhandig, maar het gaat natuurlijk wel. Je ziet dat het wel de tweede game is, maar het verdient zeker zijn "love". En de tombes zijn misschien ook wel het best hier. Al dacht ik dat ze in Unity ook dik oké waren.

5. Assassin's Creed Origins
Het RPG-systeem was nieuw in deze game, en dat vond ik heel leuk gedaan. Alleen zijn veel dingen die in Origins toegepast werden verbeterd in Odyssey vind ik persoonlijk. De setting van Egypte is zeer mooi, met aandacht voor historische accuraatheid en detail. Het verhaal was oké, maar ik had er veel minder voeling bij dan bij andere iteraties. Het was het nieuwe van de RPG en de leuke setting die voor mij de game goed maakten, maar persoonlijk net nog meer fan van de andere titels hierboven

6. Assassin's Creed: Brotherhood
Het vervolg op II en het voelt toch te veel als hetzelfde aan. De setting is enkel en alleen Rome, en uiteindelijk is dit het vervolg van II, zelfs letterlijk het gevoel dat door de "size" van het verhaal de game in 2 gesplitst moet worden, en daardoor heb ik soms het gevoel dat deze game groter wilt zijn dan het eigenlijk is. Deze game krijgt veel love in de community maar ik vind hem persoonlijk wat onderschat. Het voegt te weinig toe aan II, het verhaal lijkt nodeloos uitgerekt om "het slot" uit te breiden, Rome vond ik oké maar toch wat aan de teleurstellende kant, zeker als je vergelijkt met latere steden. De MP mode is een totale miss en enorm storend (die ze na Black Flag ook uit de games hebben verwijderd). En het verbetert de zwaktes van II te weinig.

7. Assassin's Creed Revelations
Opnieuw te veel van hetzelfde. En Constantinopel was niet echt zo memorabel als setting. Ik herinner me ook niet zo veel van deze game. Op zich was het wel oké, maar gewoon niet erg memorabel.

8. Assassin's Creed III
Setting vond ik niet de leukste, in het wat altijd overgewaardeerde Noord-Amerika (voor een historische setting vooral). New York en Boston zijn niet de leukste steden om te verkennen maar vooral de Frontier was eigenlijk een miss. Natuurlijk is het wel zo dat misschien de consoles nog niet krachtig genoeg waren, maar ook qua gameplay biedt de Frontier niet zoveel aan. Missie design is wellicht de slechtste van allemaal. Verhaal was aanvaardbaar. Van wat ik me kan herinneren had deze game de meeste glitches en bugs, terwijl ik eigenlijk geen enkele game na release direct heb gespeeld (buiten Black Flag eigenlijk). MP ook een miss. Pionierde wel een klein beetje de naval combat en open world van wat later Black Flag zou worden.

9. Assassin's Creed
Setting was niet zo leuk. Verhaal vond ik vrij zwak. Steden waren te veel hetzelfde, enkel een andere kleurenfilter. Gameplay niet leuk en icm verhaal één van de meest repetitieve games die ik ooit in mijn leven heb gespeeld. Dit voelde echt aan als een concept game, zelfs 10 jaar geleden al.

Te weinig gespeeld:
Valhalla
Dit ga ik proberen dit jaar te spelen. Maar ik heb de intro al eens gespeeld. Dat was op zich wel leuk, maar ik heb mijn twijfels of het Odyssey kan overtreffen, maar ik ga het zeker nog spelen.
Syndicate
Ook dit heb ik al een stuk gespeeld, maar in deze staat niet speelbaar op de PS5. Setting was goed gedaan, maar misschien net wat te modern voor mijn smaak. Op zich zal dit wel vergelijkbaar zijn met Unity maar ik denk niet dat het Unity zal kunnen evenaren voor mij. Als ik kan, zal ik het spelen maar in deze staat doe ik dat niet.

Nog niet gespeeld:
Rogue (heb ik bewust niet gespeeld omdat de gameplay die ik zag allemaal te veel Black Flag 1.5 was, en te weinig sprak me in het algemeen aan)
 
Pffff, heb er al veel van gespeeld en nu bezig met Valhalla. Daarna nog Unity & Syndicate en dan heb ik ze allemaal gespeeld. Een ranking, zal nog moeilijk worden, maar ik kan nu al wel zeggen dat Black Flag mijn nummer 1 is.
 
Black Flag: er zijn niet veel games die ik 2x volledig uitspeel, maar dit is er eentje van. Ben sowieso fan van tall-ships, maar zou nooit een spel spelen dat alleen maar navy battle heeft, maar dit was gewoon de perfecte mix tussen navy battle en vechten op land. Voor mij dus het perfecte plaatje qua setting, lengte en combat.
Ook nog normaal qua setting, dus geen goden of onnatuurlijke wezens die je moet bevechten. (dacht ik).


Doordat ik deze als eerste heb gespeeld vallen al de andere een beetje in het niet. De eerste drie waren oke, maar toen ik ze speelde al verouderd en ik miste de schepen. De laatste twee: couldn't care less door de lengte en de setting.
 
zoveel ga ik niet schrijven :)

de tweede en derde bleven me het langste bij en vind ik ook bij de beste.
Black flag was voor mij de launch titel op ps4, dus die blijft ook wel speciaal, redelijk veel gespeeld en met die schepen varen was rete cool.

Odyssey heeft me echt gecaptured, wereld was kei mooi gedaan, verhaal was vrij goed, deze staat voor mij op nummer 1.
 
Van degenen die ik gespeeld heb:

1. Assassin's Creed II
2. Assassin's Creed
3. Assassin's Creed: Odyssey
4. Assassin's Creed: Brotherhood
5. Assassin's Creed III
6. Assassin's Creed: Origins
7. Assassin's Creed: Revelations
8. Assassin's Creed: Black Flag
9. Assassin's Creed: Valhalla

Ik vond de core gameplay van de eerste twee AC games gewoon zeer fijn en simpel. Een hitlist afwerken met een leuk verhaal errond, zowel in de moderne als in de oude tijd. Focus lag nog echt op het assassin zijn, niet op allerlei randzaken. Bootje varen in Black Flag vond ik dan weer weinig aan.

Van de moderne Assassin's Creed games vond ik eigenlijk enkel Odyssey een succes, met dank aan Kassandra. Valhalla is echt een grote ramp, tilt het concept van kwantiteit boven kwaliteit naar een volledig nieuw niveau.

Assassin's Creed: Unity zou ik wel nog willen spelen als ik eens tijd vind.
 
Pffff, heb er al veel van gespeeld en nu bezig met Valhalla. Daarna nog Unity & Syndicate en dan heb ik ze allemaal gespeeld. Een ranking, zal nog moeilijk worden, maar ik kan nu al wel zeggen dat Black Flag mijn nummer 1 is.
Voor mij is het ook wel voorlopig. Eerst wil ik Origins + DLC op PS spelen, en dan ook nog Odyssey en Valhalla. Misschien dat ik ooit Rogue of bij een deftige patch of speelbare game op PS5 Syndicate ook wel nog eens speel.

Brotherhood, Revelations en III zitten het verst voor mij. II heb ik eigenlijk begin vorig jaar nog eens gespeeld op PC. Ik weet niet meer waarom eigenlijk, maar ik heb me wel nog geamuseerd dus het blijft wel speelbaar. Dat heb ik niet echt bij AC1. IV heb ik ook 2 keer gespeeld, maar enkel de 2e keer uitgespeeld.

II en Unity heb ik geplat, de rest niet. Met die MP hou ik me niet bezig (al kan je technisch gezien bij de remasters dat wel nog doen... maar ja ik ga me daar niet meer mee bezig houden). Freedom Cry moet ik trouwens ook nog eens spelen, maar dat is toch een zeer korte stand alone DLC. Revelations is ook zo een PSP spel dat nu speelbaar is op de PS.
 
Laatst bewerkt:
Odyssey heeft me echt gecaptured, wereld was kei mooi gedaan, verhaal was vrij goed, deze staat voor mij op nummer 1.
Soms vind ik de kritiek van Odyssey niet terecht. Op YT of reddit zie je dan reviews. Oké, dat het minder "assassin's creed" voelt, kan ik goed inkomen. Het is meer een historical action RPG dan een sluipmoordenaarsgame, dus dat begrijp ik goed. Maar dan bekritiseert men de wereld dat die "te groot" is of dat er te veel content is. Het klopt dat groot niet altijd "grootser" wilt zeggen maar Odyssey vind ik juist erg goed gedaan op dat vlak. Een voorbeeld van een "te grote wereld die niet groots aanvoelt" is een andere Ubigame: The Crew. Ik heb ook al gelezen dat er te kritiek is dat er overal bergen zijn... Ja, wat wil je. Het is Griekenland. Er zijn wegen die "locaties" verbinden met elkaar, dus dan heb ik het idee dat die constant shortcuts nemen offroad ofzo? Je hoort ze dan niet klagen over "er is te veel woestijn in Origins en het voelt te leeg aan", of "er is te veel water in Black Flag". Wat ik leuk vind aan de open wereld games is dat je je kan onderdompelen in een andere wereld, en bij de AC games is dat wel met respect, detail en historische accuraatheid gedaan. Oké er worden wel assets hergebruikt enzo. Er zijn ook bepaalde type huizen die meer voorkomen hier dan andere, maar het is geen No Man's Sky waar elke planeet eigenlijk op elkaar lijkt, op basis van de klasse en dus dat de 18 quintillion planeten niet zoveel voorstellen omdat enkel de "klasses" de diversiteit weergeven door de procedural generations.

Ik heb zeer graag een open wereld, en dan maakt het me niet uit hoe groot het is, maar er moet wel liefde en detail inzitten, anders is er niet zoveel "verkennen" of verrassing aan. En heb je direct al het gevoel dat je alles al gezien hebt.
 
Van wat ik gespeeld heb:

Assassin's Creed IV: Black Flag: vooral de piratensetting en naval combat maakten er een echte topper van. Enige die ik al twee of drie keer uitgespeeld heb.

Assassin's Creed: Odyssey: staat zowat gelijk met Origins. Hier meer uren aan versleten, het verhaal is beter en Kassandra is echt wel een goed hoofdpersonage, maar de setting van Origins is beter.

Assassin's Creed: Origins

Assassin's Creed: Brotherhood: de beste van de originele AC, maar quasi gelijk met II. Rome was zalig om te verkennen (alleen de reallife stukken waren altijd te mijden)

Assassin's Creed II (zo goed als gelijk met II)

Assassin's Creed: Unity: buggy, maar wat een sfeer in Parijs van 1790. En een verhaal dat echt wel kon boeien

Assassin's Creed: Syndicate: leuke outing in London van de Industriële Revolutie en interessante switch tussen 2 personages. Ik heb hem wel net niet uitgespeeld door een bug in een late quest, maar toch genoeg om hem deze plek te kunnen geven.

Assassin's Creed: Rogue: Zwakkere broertje van Black Flag, maar nog steeds zeer genietbaar.

Assassin's Creed: Revelations: een AC II opvolgers, maar wel een paar zalige settings (o.a. die grot in Cappadocia en die tower van Galatia?)

Assassin's Creed III: eerste keer dat we de oude steden verlaten voor de nieuwe wereld en het parcours in de bossen. Niet slecht, maar echt wel een mindere

Assassin's Creed I: niet goed verouderd. Het was revolutionair destijds en had nog een leuk verhaal, maar schiet nu wat te kort.

Valhalla nog niet gespeeld en van Freedom Cry en Liberation heb ik niet genoeg gespeeld om een oordeel te kunnen vellen. In se is Freedom Cry gewoon een kloon van Black Flag, terwijl Liberation interessante switch had tussen assassin/brave burger, maar niet genoeg kunnen spelen.

Van de Chronicles heb ik er nog geen enkele gespeeld.
 
Enkel deel 2 en een beetje Syndicate gespeeld. Beide best nog tof qua setting en hoe ze het historische weten te presenteren. Maar als er iets van "platforming" gameplay verbeeld word kan ik het eigenlijk niet verdragen dat het een bijna semi automatisch systeem is. Ik hoop dat ze het ooit naar VR brengen met de platforming gameplay van Stride.
 
Enkel deel 2 en een beetje Syndicate gespeeld. Beide best nog tof qua setting en hoe ze het historische weten te presenteren. Maar als er iets van "platforming" gameplay verbeeld word kan ik het eigenlijk niet verdragen dat het een bijna semi automatisch systeem is. Ik hoop dat ze het ooit naar VR brengen met de platforming gameplay van Stride.
Ter informatie, de nieuwe RPG trilogie heeft van platforming echt geen sleutelonderdeel meer gemaakt. Is meer zoals "je kan het beklimmen" maar eigenlijk kan je inderdaad "numbless klimmen", maar er is ook geen reden altijd om te klimmen. Het is gewoon zoals een open wereld werkt, maar je kan het beklimmen maar je moet het niet beklimmen. Je kan quasi alles trouwens beklimmen in de RPG trilogie, en het "klimmen" zelf is totaal geen gamevaardigheid.

Het platformen in de oudere games is wat complexer, in de zeer oude games is er soms nog 'een pad' dat je moet volgen (bvb. ACII) of is het soms wat zoeken (de tombes). Een tombe in AC2 was ook wat moeilijker omdat je een bepaalde type sprong moest doen en ik had daar van alles het meeste moeite mee qua PC gameplay. Het klimmen is wat belangrijker, soms ook moeilijker en ook soms minder vloeibaar. In de oudere games was synchroniseren enzovoort ook belangrijker, dat kan nog in de RPG trilogie maar is eigenlijk bijna volledig optioneel. Kan uw vogel verbeteren in AC:Or en AC:Od, dat je makkelijker scant met de vogel maar het effect is bijna verwaarloosbaar heb ik het idee. In de oudere games was het nodig om zijmissies of dingen in beeld te brengen en map fog op te klaren ook. Een bekend recept van de Ubigames (het synchroniseren), en velen vonden het na verloop van tijd te repetitief, ook als soms dezelfde assets gebruikt worden voor synchronisatiepunten en je geen unieke gebouwen beklimt (of niet altijd).

In de RPG trilogie hebben ze de minimap ook weggedaan om een Elder Scrolls-achtige kompas in te voeren, is het gebied zichtbaar wanneer je het betreedt of ontdekt. Verder en zeker bij Odyssey is de RPG gameplay echter vooral geinspireerd door The Witcher 3.
 
Tof om te zien hoe meningen verschillen.
Ik vond Black Flag verschrikkelijk door die naval combat. Ik vond dat niet tof en ik had er ook gewoon het "talent" niet voor. Ik ben blijven steken op 1 van die eerste naval missies. Die heb ik 3 keer gedaan, 3 keer dood en het spel is nooit meer opgezet geweest. Niet uit frustratie of omdat ik niet tegen mijn verlies kan maar ik vond het gewoon hoegenaamd niet leuk. Jammer want de setting leek me nog wel fijn.

Persoonlijk heb ik het meeste plezier beleefd aan Brotherhood, gevolgd door 2 en Origins. Ik herinner me dat ik de eerste ooit gespeeld heb maar nooit afgewerkt omdat het te repititief was. Oddyssey en Unity staan momenteel op mijn PS en ik speel er af en toe op maar het verhaal pakt me niet zo hard waardoor andere games vaak voorrang krijgen. Syndicate moet ik nog aan beginnen en 3 vond ik ook niet wauw. Vreemd genoeg vond ik aan Revelations ook veel minder dan aan 2 en Brotherhood. Misschien dat ik die nog eens opnieuw een kans geef.
 
Dat is ook wel een beetje Ubisoft, goede spellen maar er is altijd wel een moment of missie waarvan je (over gameplay) denkt: wtf prutsers wie bedenkt dit.
Unity is de laatste die ik gespeeld heb en die was echt zeer sterk qua setting en sfeer, enkel controls waren echt niet goed, deed vaak dingen die ik niet wou. De rest is wat te lang geleden, maar alles met Ezio en BF zijn mijn favorieten. Liberation HD de enige die ik niet uitgespeeld heb, gewoon rare game.
 
Man er zijn hier al veel games van. De eerste heb ik half uurtje gespeeld en ik vond er niets aan.
Veel recenter Black Flag ook eens een uurtje en het kon mij ook niet bekoren.

Ik herinner me de hype rond de allereerste AC wel nog heel goed. Het ging het gamelandschap op z'n kop zetten.
Perfecte hype machine, getrokken door de knappe game-director (ofzo) =)
 
1. assassins creed 2.

update van de story en variatie die het spel na 1 echt nodig had. Toscane komt ook heel herkenbaar in beeld zeker als Toscane liefhebber. monteriggioni als uitvalsbasis gaf ook een een ferm 'ik-zit-veilig-verstopt-gevoel'.
Ook grote fan van de tijdsetting, de karakters en de muziek. Klimmen was toen nog een puzzel en een uitdaging. Het was ook uitkijken van zodra je een momument kon betreden om daar een puzzle op te lossen.

2. assassins creed origins: sfeer, story, setting, grafisch, things to do: Perfecte combo. Het spel was groot maar ook niet te groot. Piramides klimmen en oplossen. Zalig! Early game de lichttoren in Alexandria beklimmen was ook machtig.

3. assassins creed brotherhood: meer van hetzelfde zoals 2.

4. assassins creed 1: loste niet de verwachtingen in, wegens te repetitief. In zijn tijd vond ik het spel wel prachtig. Wat een sfeer ook!

5. assassins creed odyssey: Heel lang gewacht om odyssey te spelen - want origins zat nog vers in de vingers en het leek hetzelfde. Vond ik helaas te groot - zelfs op den deur repetitief. Heb me er echt moeten doorsleuren om het af te werken. Mochten dan ook weer meer puzzels in. Keek er wellicht anders naar moest ik nog geen gezin hebben.

6. assassins creed revelation: had meer verwacht van Istanbul, zeker omdat ik er toen recent was geweest.
7. assassins creed syndicate: niet bijzonder. Sfeer zat wel goed.
8. De rest niet gespeeld: geen interesse/ pauze in gaming.
 
Met deze serie vind ik het vooral grappig hoe het gameconcept veranderd werd en er nu al weer kritiek is.
Na Syndicate schreeuwde iedereen moord en brand dat de gameformule outdated en uitgemolken was en de Assassin's creed toe was aan vernieuwing.
Men komt dan met Origins, Odyssey en Valhalla met een nieuwe, rpg-georiënteerde gameplay.
Akkoord dat deze games misschien te groot zijn en wat repetitief, maar op zich werd er wel naar de kritiek geluisterd.
Valhalla wordt eigenlijk niet zo heel goed ontvangen, en opeens kijkt iedereen weer reikhalzend uit naar Mirage, wat terug zal gaan naar de originele gameplay. Plots is dit weer waar de fans echt naar uitkijken na het uitwijkmanoeuvre richting rpg.

Gamers zijn toch vaak een moeilijk publiek :sarcastic:
 
Ik heb Valhalla intussen ook uitgespeeld en zet hem na Odyssey maar voor Origins. Het verhaal van Eivor is echt boeiender dan dat van Bayek en Engeland valt nog reuze mee qua setpieces (maar niks zal ooit het Oude Egypte daar overtreffen though).
 
1. Valhalla
2. Assassin's Creed

de rest niet gespeeld. de eerste heb ik gespeeld omwille van de trailers, en het feit dat het voor die tijd best wel een vernieuwend genre was. maar uiteindelijk vond ik het niet zó goed dat ik er elk jaar een nieuwe van wou spelen.
Valhalla heb ik gekocht omwille van het thema, en dat vond ik wel een goeie game.
 
Ik heb ze gespeeld tot Syndicate, daar moet ik nog aan beginnen, dus ik heb wel nog wat om te spelen in deze reeks
Ik vond Brotherhood echt wel top ! De broeders opleiden tot ze het hoogste niveau hadden en ze dan inschakelen vond ik geweldig.

Ik ben sowieso fan van de reeks en aangezien ik niet meer zo ver van mijn pensioen sta, hoop ik ze allemaal (nog) eens te spelen. Als god het belieft natuurlijk :bow:
 
Terug
Bovenaan