Afhankelijk van hoe ver uw "minderjarigheid" daarin gaat, is dat wel gewoon speelgedrag bij kinderen hoor...'misschien' (ik zeg misschien) is er wel één uitzondering die nog 'deels' goed te praten is?
Ik heb dit al eerder toegegeven. Ik heb ooit een minderjarige aan haar vagina betast. 1 kanttekening: 'Ik was toen echter zelf ook minderjarige' en het was met wederzijdse toestemming. Dat meisje heeft mijn piemel toen ook gewoon betast en ze vond dat zelf ook leuk toen.
Nadien is dat uitgekomen en onze ouders waren niet zo happymaar goed ..
Opmerking: Ik heb sinds ik volwassene ben, nog nooit een minderjarige aangeraakt of wat dan ook en ik zal dit ook nooit doen.
Pedofilie - Een taboe op het hellend vlak geplaatst?
- Onderwerp starter Avondland
- Startdatum
belloc
Active member
Delphine Lecomte maakt in haar antwoord de vergelijking met een huurmoordenaar.
Ze lijkt de analogie te maken met moorden.
Schuilt er dan volgens Lecomte in iedereen ook een moordenaar?
Ik zie Lecomte evengoed een opiniestuk schrijven: "Iedereen heeft wel eens gedacht aan om iemand te doden, uit frustratie of weet ik veel, of je bent (schijn)heilig."
Andere situatie: "De meesten van ons konden een concentratiekampbewaker zijn in WO II, gegeven de situatie"
Kan iedereen de ergste misdaden plegen onder bepaalde omstandigheden? Dat lijkt ze me te zeggen.
Dat Lecomte gebruikt maakte van een 'dichterlijke' stijl (of toch zo bedoeld), helpt haar opinie ook niet.
Ik denk dat ze wat boven haar gewichtsklasse bokst hier... Dit onderwerp heeft zo'n erge lading, dat het niet past.
Het is alsof je het over verkrachting wil hebben in een gedicht, in die expliciete verwoording.
Dan is er nog de kwestie rond kunst en literatuur met pedofiele thematiek: Nabokov etcetera. Wat daarmee gedaan?
Op dit moment heb ik niet de energie om over die kwestie goed door te denken.
Maar ik heb niet zo met het doorgedreven cancellen. Sommigen willen bijv. ook Dante cancellen vanwege hetgeen hij schreef over homoseksuelen en Joden in Inferno.
En die Beatrice, die was ook heel jong hé?
Laat de werken die een grote invloed hebben gehad in de cultuur maar voor wat ze zijn.
Ze lijkt de analogie te maken met moorden.
Schuilt er dan volgens Lecomte in iedereen ook een moordenaar?
Ik zie Lecomte evengoed een opiniestuk schrijven: "Iedereen heeft wel eens gedacht aan om iemand te doden, uit frustratie of weet ik veel, of je bent (schijn)heilig."
Andere situatie: "De meesten van ons konden een concentratiekampbewaker zijn in WO II, gegeven de situatie"
Kan iedereen de ergste misdaden plegen onder bepaalde omstandigheden? Dat lijkt ze me te zeggen.
Dat Lecomte gebruikt maakte van een 'dichterlijke' stijl (of toch zo bedoeld), helpt haar opinie ook niet.
Ik denk dat ze wat boven haar gewichtsklasse bokst hier... Dit onderwerp heeft zo'n erge lading, dat het niet past.
Het is alsof je het over verkrachting wil hebben in een gedicht, in die expliciete verwoording.
Dan is er nog de kwestie rond kunst en literatuur met pedofiele thematiek: Nabokov etcetera. Wat daarmee gedaan?
Op dit moment heb ik niet de energie om over die kwestie goed door te denken.
Maar ik heb niet zo met het doorgedreven cancellen. Sommigen willen bijv. ook Dante cancellen vanwege hetgeen hij schreef over homoseksuelen en Joden in Inferno.
En die Beatrice, die was ook heel jong hé?
Laat de werken die een grote invloed hebben gehad in de cultuur maar voor wat ze zijn.
Laatst bewerkt:
TooChé
Well-known member
Hoh ik heb het specifiek wel op -13jarigen ofzo. Vanaf puberteit geraak je inderdaad in een grijze zone.
Ikzelf heb als meerderjarige (20jarige) gekust & gefoefeld met 17jarige in de toverpoort, zonder dat ik van iet wist. Pas duidelijk geworden toen ze na enige tijd ze dat ze vakantie had (was herfstvakantie), toen viel mijne frank dat ik best eens vroeg hoe oud ze was. Strafbaar? In theorie wel zeker.
Ikzelf heb als meerderjarige (20jarige) gekust & gefoefeld met 17jarige in de toverpoort, zonder dat ik van iet wist. Pas duidelijk geworden toen ze na enige tijd ze dat ze vakantie had (was herfstvakantie), toen viel mijne frank dat ik best eens vroeg hoe oud ze was. Strafbaar? In theorie wel zeker.
Gavin
Well-known member
OK, dit is correct, maar dat was niet het punt. Ik ga het wat uitgebreider proberen: die grootspraak of al dan niet verzonnen scenario's doen er zelfs niet toe, die uitspraken waren het verleden en kunnen allicht niet meer gecontroleerd worden, omdat hij zelf al aangaf dat hij geen bewijs daarvan bijhoudt buiten een onderbroek. Die staan los van wat hij wel deed samen met de journalist. Die daden, en dat was dus het gedocumenteerde heden, werden besproken en die voerde hij, of wilde hij op het eerste zicht uitvoeren, ook uit. Daarvoor hebben ze hem vastgehouden, daarvoor werd hij onderzocht, daarvoor onderscheidt hij zich van iemand die louter pedofiele gedachten heeft. De uitspraken zijn irrelevant hiervoor.
De tekst zegt: "heeft pedofiele uitspraken ontlokt aan een Vlaamse acteur. [...] Uiteraard zijn die uitspraken juridisch waardeloos en niemand weet of de acteur in kwestie worstelt met pedofiele gevoelens en gesnoefd heeft over fictieve pedoseksuele daden die nooit zijn gebeurd, behalve in de private sfeer van zijn duistere hersenkrochten, dan wel of er werkelijk seksueel misbruik van minderjarigen is geweest."
Dit is dus een foute voorstelling. Het waren niet enkel uitspraken, er waren ook daden of toch zeker werkelijke voorbereidingsacties voor een plan tot die daden. Enkel die juridische non-waarde toekennen aan die uitspraken is een valse voorstelling van de gehele reportage om die pedofiels schuld of ontsporing hier blijkbaar te ontkennen om weet ik veel welke reden. We kunnen ook die juridische waarde van zijn daden, toch die gesteld zijn volgens die journalist die daarmee naar het gerecht is gestapt, kaderen in plaats van enkel te focussen op de uitspraken.
Voor de correcte beoordeling zal ik hulp aan bijvoorbeeld @Conradus of @Didymus moeten vragen, maar dit lijkt me een poging tot strafbaar feit aangezien zijn plan buiten zijn vrije wil om (namelijk geen jongetje aanwezig ook al was dat gepland en dit butien zijn invloed, hij dacht dat dat jongetje er wel was) in het water viel. Dat moet dan ook nog gebeuren nadat er een link is tussen zijn gestelde daden en het uiteindelijke strafbare feit. Aangezien hij op 10 juli een plan maakt met een andere pedofiel om een tienjarige te ontbloten en te bevuilen, op 11 juli na bedenktijd perfect volgens dat plan op het juiste tijdstip aan de afgesproken hotelkamer staat waar die tienjarige zich zou bevinden en pas afdruipt als hij merkt dat er geen kind is, zou ik toch al durven stellen dat dat genoeg is om van een poging te spreken. Misschien klopt dat juridisch niet helemaal, hij heeft geen dingen als wapens of zo nodig dus geen idee waar het precies begint, maar onschuldig of simpel gefantaseer is dit honderd procent zeker niet meer te noemen. Hij was op de locatie, de jongen zou op de locatie moeten zijn, veel meer is er niet nodig in dit geval lijkt me, samen met zijn plan. Opnieuw: alle uitspraken over het verleden zijn irrelevant voor wat er op 11 juli gebeurde.
Als er iemand vraagt aan mij om een tienjarige in te smeren met vers zaad, dan bel ik de politie. Ik moet de rest van het plan zelfs niet horen, laat staan dat ik het plan ga aanvullen en dan ook nog eens na een nachtje rustig overpeinzen goedgemutst op die plaats zal zijn op het afgesproken tijdstip. Dat is vuil, strafbaar en verdient geen enkele nuancering. Dat Delphine wel "dat de meeste pedofielen nooit overgaan tot pedoseksuele daden, is een nuancering die de media en de grote massa worst zal wezen" aanbrengt als nuance terwijl haar initieel hoofdpersonage net overgegaan is iets wat minstens al lijkt op een poging en ze daar als de dood over zwijgt, zegt genoeg voor mij.
Met andere woorden: ze stelt iemand van vijftig die naar een hotelkamer trekt met het plan een tienjarige te beuken voor als iemand die enkel fantaseert. Dat is fout, dat was het niet, dat en zijn uitspraken zijn twee verschillende dingen. Enerzijds de grootspraak van het verleden, anderzijds de smerigheid van de daden in het heden. De mogelijke grootspraak verandert zijn acties op 11 juli niet. Iedereen die die twee dingen door elkaar haalt, dwaalt.
En net die persoon is haar insteek voor die column, zo dom is het, ze bouwt de nuance van uitsluitend fantasie op een pedofiel die net buiten die fantasie in de werkelijkheid ermee treedt.
Dit is de juiste conclusie, met de toevoeging dat ze liegt of minstens een poging onderneemt om te liegen. Over dat vijfjarig Roemeens meisje in haar tekst hebben we het best niet, dat iemand die die daden doodzwijgt met zoiets uitpakt, verbaast me echter niet.
Verder ga ik uiteraard akkoord dat die hulp nodig hebben, en dat er een deel enkel zijn of haar leven zal vullen met de fantasie. Maar dit artikel is niet de hulp die zowel pedofielen als de samenleving nodig hebben om dit probleem aan te pakken.
{BK}Black Devil
Well-known member
Ja goed er is wel een verschil tussen als 20 jarige iets beginnen met een 17jarige , en als 50jarige met een 13 jarige
TooChé
Well-known member
Waaruit trek je die conclusie?
Voorbeelden uit soortgelijke situaties...
De kerk als mooiste voorbeeld.
Je voorstelling van keuze tussen A, zachter met een toelaatbaar aantal kindermisbruik en B, verpletterend schrikbewind zonder kindermisbruik, is precies het gebrek aan nuance waar ik het over heb.
Ten eerste doe je alsof een zachtere aanpak sowieso (meer) slachtoffers inhoudt. Dat is niet waar. Het idee dat je pedofielen meteen in een vergeetput moet gooien zodra ze iets gedaan hebben wat in die grijze zone komt tussen idee en verkrachting van een kind, of anders kindermisbruik goedkeurt, klopt niet. En zorgt net voor meer problemen. De realiteit bewijst ook dat het een illusie is dat je op die manier elk kindermisbruik kunt tegengaan.
Het is ook maar zeer de vraag wie je daar precies mee geholpen hebt, met die laatste aanpak. Aangezien de grote meerderheid van het kindermisbruik voorvalt binnen de familie (slachtoffer en dader zijn vaak familie), zijn er ook meer slachtoffers in zo'n zaak dan alleen maar door het misbruik. Als zoiets is voorgevallen tussen pakweg twee neefjes van 17 en 5, is zo'n harde aanpak even traumatiserend voor de hele familie als het misbruik zelf. Veel slachtoffers die veel te jong zijn, worden opgezadeld met een verpletterende verantwoordelijkheid om hun familielid, hun neef in dit geval, voor altijd te laten opsluiten en een stempel te geven van Monster. De ouders van dader en slachtoffer zijn broer en zus, hele families verscheurd.
Het slachtoffer van pedofielen zijn kinderen. Maar het slachtoffer van het ongenuanceerde debat erover, van het verpletterende schrikbewind, zijn ook de kinderen. Die opgezadeld worden met een schuldgevoel, die niet mogen praten of hun familie valt uit elkaar, voor wie de stap nog groter wordt om er ooit over te spreken, want zij zijn "kapotgemaakt" (hoe goed ze het ook verwerkt hebben, ze zijn in aanraking gekomen met een Monster, en "misbruikt = kapot").
Terwijl diezelfde situatie in de praktijk nu al er totaal anders uitziet met therapie. Met veel therapie voor dader, slachtoffer en de hele familie. Waarbij iedereen verder kan met zijn leven hierna, en de dader leert hoe hij moet omgaan met zijn gedachten. En zijn (grote! zware!) fout als 17-jarige niet zijn hele toekomst en die van zijn familie heeft verwoest.
Normalisering is misschien ook gewoon het foute woord.
Geen enkele mentale aandoening is mijns inziens "normaal", denk dat het woord "bespreekbaar" misschien beter het juiste woord is.
Denk dat ze daar wel een goed punt heeft, al vind ik sommige stukken wel totaal fout verwoord.
Als we het bespreekbaar moeten maken moeten we ook wel niet doen alsof fantaseren over seks met een 5-jarige niet degoutant is. Want dat is het wel. Fantasieën over anderen die toestemming kunnen geven vind ik nog iets heel anders dan een gewelddadig vergrijp op een kind van 5, zelfs als fantasie.
Al denk ik dat dat an sich zeker niet slecht is om het bespreekbaar te maken en versta ik wel wat ze wil zeggen.
Nu goed, ik vraag mij af in welke mate bespreekbaar maken ooit kan met zo een gevoelig onderwerp en of je als niet-handelend pedofiel dat ooit zelf naar buiten zou brengen.
Want ik kan me voorstellen dat iedereen die dat dan weet bijv zijn kind uit je buurt zou halen en je anders bekijken.
Dat klinkt allemaal mooi in utopia dat zo iemand zijn ei kwijt kan zonder dat hij daarvoor anders bekeken wordt maar dat zal dus nooit het geval zijn.
De stap naar hulp moet wel laagdrempelig zijn en misschien moet er inderdaad wel duidelijk gemaakt worden dat er een verschil is tussen een pedofiel en een pedoseksueel en dat op zich een pedofiel met sterke drangen die zich beheerst ook wel ergens een vorm van respect verdient om zo tegen zijn natuurlijke, aangeboren drangen te vechten.
brandon
Well-known member
Nope, niet strafbaar. Mag vanaf 16 jaar.
Seksueel meerderjarig - leeftijd - wetgeving
De wettelijke minimumleeftijd voor seksueel contact is vastgelegd op 16 jaar. Of je er op die leeftijd, of op een ander moment, klaar voor bent, is iets anders.
JorisBlack
Well-known member
Waar ze wel een punt heeft, is dat het stigma zo groot is dat er waarschijnlijk maar weinigen hulp durven vragen.
Als het nog maar gewoon zou uitkomen dat iemand naar een psycholoog gaat o.w.v. pedofiele gevoelens, dan kan die persoon zijn professioneel/sociaal leven al gedaan zijn. Stel u eens voor dat ge dat te weten komt van iemand in uw familie of een collega...
Uiteraard is er wel een redelijk harde grens: als die acteur in kwestie effectief naar een hotel gaat met de intentie om aan een 10-jarige te zitten, is dat toch duidelijk een handeling die in geen enkel geval goed te praten valt.
Ik weet niet wat Lecompte daarover denkt, maar ik dacht dat het algemene antwoord op deze vraag 'ja' was? Volgens mij is iedereen in staat een moord te plegen, onder de 'juiste' omstandigheden. Maar dat is een discussie voor een ander topic
Als het nog maar gewoon zou uitkomen dat iemand naar een psycholoog gaat o.w.v. pedofiele gevoelens, dan kan die persoon zijn professioneel/sociaal leven al gedaan zijn. Stel u eens voor dat ge dat te weten komt van iemand in uw familie of een collega...
Uiteraard is er wel een redelijk harde grens: als die acteur in kwestie effectief naar een hotel gaat met de intentie om aan een 10-jarige te zitten, is dat toch duidelijk een handeling die in geen enkel geval goed te praten valt.
Ik weet niet wat Lecompte daarover denkt, maar ik dacht dat het algemene antwoord op deze vraag 'ja' was? Volgens mij is iedereen in staat een moord te plegen, onder de 'juiste' omstandigheden. Maar dat is een discussie voor een ander topic
TooChé
Well-known member
Ik wist niet van het bestaan van een centrum waar priesters naartoe kunnen om hun gedachten over pedofilie te bespreken.
Of als het niet bestaat, kan je ook niet gaan afleiden dat het ontbreken of bestaan per definitie uw geconcludeerde resultaten bevestigd
https://stopitnow.be/waaromIk wist niet van het bestaan van een centrum waar priesters naartoe kunnen om hun gedachten over pedofilie te bespreken.
Of als het niet bestaat, kan je ook niet gaan afleiden dat het ontbreken of bestaan per definitie uw geconcludeerde resultaten bevestigd
https://www.vertrouwenscentrum-kindermishandeling.be/
https://www.slachtofferzorg.be/
http://www.iter-hulp.be/
https://www.kindengezin.be/nl/thema/veiligheid
Wat je met die laatste zin wilt zeggen, snap ik niet. Maar de stap groter maken naar deze meldpunten zorgt niet voor een groter aantal meldingen, hoor.
Ik schrijf nergens dat A beter is als B of omgekeerd en al zeker niet dat een van beiden of beiden kunnen leiden tot een wereld zonder kindermisbruik. Ik ben vooral geïnteresseerd in welke aanpak het meeste efficiënt blijkt. Maar eigenlijk antwoord je niet op mijn vraag of nu eens te beschrijven wat die genuanceerde aanpak dan is en hoe we dat allemaal van elkaar gaan onderscheiden.
TooChé
Well-known member
Hoe kan je dit hier nu op antwoorden? Gaat totaal over iets anders.
Het gaat duidelijk over de pedofielen op zich, niet de slachtoffers.
Dat de pedofielen een centrum hebben (zoals drugsverslaafden oid) waar ze terecht kunnen voor hulp. Daaruit wordt geconcludeerd dat door het ontbreken daarvan, het aantal misdaden hoger ligt dan dat er wel zoiets zou bestaan, en die conclusie is fout want er is geen causaal verband om aan te tonen.
Staat er toch wel, wat die aanpak dan is? Therapie voor de persoon met pedofiele gedachten, voor het (eventuele) slachtoffer en mogelijk de hele familie.
De nuance in het debat, in de maatschappelijke dialoog is toch ook duidelijk na de vorige posts? Dat niet iedereen met pedofilie gedachten een monster is dat moet weggestopt worden. Dat een behandeling wel degelijk kan werken. Dat zelfs overgaan tot daden (die grijze zone waarvan ik sprak) nog altijd niet onherroepelijk maakt dat iemand nooit het daglicht nog mag zien. Want daar is niemand mee geholpen.
Dat er kan besproken worden dat niet elk slachtoffer levenslang verknipt hoeft te zijn, en er ook geen stempel meer hoeft te rusten op dat slachtoffer. Dat in opiniestukken in de krant niet automatisch gehakt wordt gemaakt van elke mogelijke overtreding, schuimbekkend over het Monster dat nu weer gevangen is, maar dat er wel een andere kant kan belicht worden ook. Zonder dat meteen politieke partijen eisen dat die mening wordt ingetrokken, en gelijkgesteld wordt aan het goedpraten van misbruik of zelfs het "stimuleren" ervan, zoals hier stond.
Bij al die punten kunnen daders zich ook melden, hoor. Voor therapie en hulp.
Stop It Now dient zelfs specifiek daarvoor. En een causaal verband is niet het enige wat ooit bestaat, hè. Anders zou je nooit iets nieuws kunnen implementeren.
TooChé
Well-known member
Nochtans wordt er te pas en te onpas (zelfs hier zéér uitdrukkelijk op het forum) erop gehamerd dat er een oorzakelijk verband moet zijn om conclusies te mogen trekken. Nuja, ik geloof niet dat zoiets bespreekbaar maken de goede stap in de richting is, integendeel. Ik zou dus liever van die conclusie vertrekken om iets te implementeren.
Je gelooft niet dat door de stap te vergroten om hulp te vragen, er minder mensen om hulp zouden vragen?
Dat als de maatschappelijke straf te groot is om iets toe te geven, er minder mensen het zullen toegeven?
Kijk gewoon eens naar het aantal homoseksuelen in de jaren 50 en nu, dat verschil is toch wel veel te groot om alleen toe te schrijven aan 'stimuleren', mag ik hopen.
TooChé
Well-known member
Jawel, maar ik denk niet dat het een oplossing biedt voor (potentiële) slachtoffers. Zoals veel te vaak wordt er te weinig aandacht besteed aan slachtoffers en wordt er teveel geschonken aan daders. (algemeen over alle soorten misdaad imo)
En jij gelooft niet dat door bespreekbaar maken we evolueren naar maatschappelijke aanvaarding? En faciliteren / instap makkelijker wordt met als gevolg meer slachtoffers?
En jij gelooft niet dat door bespreekbaar maken we evolueren naar maatschappelijke aanvaarding? En faciliteren / instap makkelijker wordt met als gevolg meer slachtoffers?
Als je over materiaal beschikt waaruit kan worden afgeleid dat die aanpak effectief leidt tot minder kindermisbruik stuur ik mijn mening bij. Zolang dat uit blijft, zelf kan ik er niet voldoende over terugvinden, blijf ik een genuanceerde aanpak moeilijk aanvaardbaar vinden en ben ik geneigd meer waarde te hechten aan een repressieve aanpak.