@Mulan @Tonerider Maar hebben jullie ook geleerd uit uw gedragingen uit het verleden? Zaken die je anders zou doen?
Ik heb toch enorm veel geleerd over mezelf.
-Als ik boos ben, moet je mij een dag met gerust laten. De ex niet, zij had nood om te babbelen. Hoe minder ik babbel, hoe gefrustreerder zij werd.
-Als een persoon "ontploft" heb ik de neiging mij terug te trekken met de gedachtegoed van "laat ze maar eerst afkoelen", maar de tegenpartij vond dit enkel maar meer frustrerend.
-Na 23u ben ik vergeten van alles wat er tegen mij gezegd wordt....ik voel m'n ogen toegaan, dus kruip m'n bed in....De ex werd actiever en mondiger(zij is een nachtpersoon, ik ochtendpersoon)
-als ik mij boos voel, moet ik dat zeggen, niet opkroppen.
-Bij problemen, niet slapen vooraleer je het uitpraat. Geen zaken uitpraten "tussen soep en patatten"
-Ik ben stipt qua afspraken, zij was "och ja dan zijn we maar 10min te laat op onze afspraak bij de relatietherapeut/dokter/you name it"
-budgettair discipline<==>spending like crazy.
-Leren meer "neen" zeggen, geen peoplepleaser(mr nice guy?) meer zijn.
Er zitten wat stomme zaken tussen ma soit.
Ja hoor, ik weet goed wie ik ben en wat mijn tekortkomingen zijn. Ik ga nu ook al een tijdje naar een psycholoog en die gaf ook wel aan dat ik mijn eigen best goed ken.
Mijn vrouw/ex (weet nog altijd niet goed wat te schrijven) konden niet meer verschillen qua karakter.
Ik introvert, zij extravert
Ik hecht (te) veel waarde aan manieren en zit ermee in wat anderen kunnen denken, zij is nonchalant tot boertig.
Ik ben graag thuis, zij wil altijd weg (citytrips, dagje naar zee, grotere vakanties)
Zij kijkt graag TV, ik zit achter de PC.
Zij kijkt graag programma`s met de ellende van anderen, ik kan geen miserie zien.
Zij babbelt over koetjes en kalfjes en over jefke en jeanneke, ik liever enkel over serieuze zaken.
Ik ben stipt, zij niet.
Ik hou me aan de verkeersregels, zij niet.
Zij zit graag buiten in de zon, ik binnen achter mijn scherm.
Zij zet alle ramen open omdat ze het te warm heeft, ik doe ze dicht omdat ik het te kou heb.
Maar toch vonden we er altijd een mooie tussenweg in en ik temperde haar scherpe kanten en remde haar wat af zodat ze haar eigen niet voorbij liep en zij hielp me om niet in een sociaal isolement te zitten en buiten te komen. Dankzij haar ook mooie reizen gemaakt zoals naar The Everglades en New York. Iets wat ik uit mijn eigen nooit zou gedaan hebben.
Ondanks dat we zoveel verschilden hebben we echt 15 mooie jaren beleefd.
En nu heb ik iets van foert, ik doe geen toegevingen meer. Ik heb dat 15 jaar gedaan (en zij ook) om uiteindelijk gedesillusioneert achter te blijven. Dat is verdriet, vertwijfeling die ik niet meer wil meemaken.
Het zal al een wreed knappe en lieve moeten zijn, wil ik me er nog eens aan wagen. Maar als het een knappe en lieve is, ga ik ook schrik hebben dat een ander ze gaat inpalmen, dus ik denk dat ik zelfs dan nee ga zeggen. Ontzeg ik me daarbij liefde en geluk? Ja, maar ik kan ook gelukkig zijn en genieten van het leven zonder een partner.
Een partner hebben betekent ook dat ge moet investeren, tijd spenderen aan dingen die ge niet graag doet, opofferingen brengen. En persoonlijk geloof ik dat voor mij de investeringen niet genoeg rendement opbrengen. Het sop is de kolen niet meer waard. Ik geloof er niet meer in.
En ik ben toch veel te introvert om nog contacten te leggen, heb ook 0.0% verleidingstechnieken en charme en m`n uiterlijk/figuur werkt ook niet mee
. 
) en dat het fijn zal zijn bij papa!
