Ik zeg niet dat minderjarigen hersendood zijn, ik zeg dat ze minderjarig zijn. In elk systeem buiten de sport vinden we het dan minder ernstig dat er een verkeerde beslissing wordt genomen én mogen bepaalde beslissingen niet door het kind zelf worden genomen. Lijkt me dan redelijk logisch dat men vooral kwaad is op de entourage.
En ik vind de druk die een typische jeugdwielrenner hier (beginnend met niveau kermiskoers dus) van zijn entourange ondervindt niet vergelijkbaar met wat we hier zien. De hele mentaliteit ten opzichte van sport is hier al anders, en door te falen zullen zo'n wielrenners hier geen boterham minder eten. In Rusland bestaat de kans dat financieel heel de familie rekent op dat kind om het goed te doen, en ze zowat de held van het vaderland is.
"Interesse in doping" en dan doping krijgen van de entourage lijkt me ook nog iets anders dan, laat ons eerlijk zijn, een staatsgerunde dopingmachine die de atleet de keuze geeft tussen "met doping presteren" of "helemaal niet presteren".
En tenslotten is er nog het aspect van de coaching, die dat kind duidelijk als een wegwerpproduct behandelen. De scores tellen, het menselijk aspect niet. Ze wordt koud verteld dat ze niet hard genoeg presteerde, en dat is dat, op naar de volgende.
