Wilto
Well-known member
Toch wel lang moeten nadenken. Ik had me vorig jaar bij het lanceren van dit initiatief meteen ingeschreven, maar het was meteen voor februari ’22. Ondertussen een verbouwing & mijn vaderschapsverlof achter de rug. Ongelooflijk hoe lang geleden dat wel al lijkt. Ik had dus wat tijd om na te denken.
Ik heb verschillende ‘muziekperiodes’ gekend en heb een vrij uiteenlopende smaak, met uitzondering op (echt) zware metaal, jazz en klassieke muziek. Zoals @PolletPoulet_OG al eerder aanbracht heb ik vaak naar Gramatik geluisterd. Maar evengoed jaren naar Dunk!Festival gegaan voor de betere postrock God is an Astronaut ea. Vandaag is hiphop met alles van label TDE & Earthgang eerder ‘mijne meug’.
Tijdens mijn tienerjaren via mijn broer ingerold in de rock (Songs for the Deaf van QOTSA). Maar voornamelijk grunge (Alice in Chains, Soundgarden en wat early Pearl Jam). In die tijd was er ook een dwaze matige rockband genaamd Turbonegro die ik toen enorm hilarisch en catchy vond en waar ik uiteraard ook grote fan van was. Die kwamen als headliner in 2006 in de Marquee in Pukkelpop. Daar wou ik helemaal vooraan staan. Zo kwam het dat ik ook vooraan stond bij de band die daarvoor kwam, genaamd My Morning Jacket.
Wat hebben die mij toen weggeblazen zeg.
Toen ik thuiskwam heb ik meteen de CD’s geript uit de bibliotheek en op mijn Creative Labs Zen mp3 speler gezet (want die iPod classic was veel te duur). Toen heb ik voornamelijk It Still Moves platgedraaid. En deze kies ik nu voor mijn album of the week.
Veel beter kan voor mij dromerige classic rock niet worden. Liedjes worden allemaal mooi opgebouwd, productie is goed, zalige stem is als die van een engel. Enja, de gitaarsolo’s hé.
Om It Still Moves best te beluisteren: gewoon van de eerste tot de laatste (Mahgeetah tot de laatste One in the same). Op een uur en 11min ben je door de 12 liedjes. Een afwisseling van ietwat hardere rockliedjes met af en toe wat rustmomentjes. Tamelijke lange songs, maar voor mij verveelt dit nooit.
Het is hun 3de album maar in feite hun eerste degelijk opgenomen CD. De eerste (The Tennessee Fire) was grotendeels in een studio boven een garage opgenomen. Voor de 2de (At Dawn) werden de vocals opgenomen in een graansilo, waardoor de reverb en de echos echt enorm zijn. Beide zijn ook steengoed.
Mijn persoonlijke highlights: Mahgeetah, Golden, One Big Holiday, Run Thru & Steam Engine
Om ze live eens te horen kan ik de show Okonokos aanbevelen, die staat tegenwoordig ook op youtube
Ik heb verschillende ‘muziekperiodes’ gekend en heb een vrij uiteenlopende smaak, met uitzondering op (echt) zware metaal, jazz en klassieke muziek. Zoals @PolletPoulet_OG al eerder aanbracht heb ik vaak naar Gramatik geluisterd. Maar evengoed jaren naar Dunk!Festival gegaan voor de betere postrock God is an Astronaut ea. Vandaag is hiphop met alles van label TDE & Earthgang eerder ‘mijne meug’.
Tijdens mijn tienerjaren via mijn broer ingerold in de rock (Songs for the Deaf van QOTSA). Maar voornamelijk grunge (Alice in Chains, Soundgarden en wat early Pearl Jam). In die tijd was er ook een dwaze matige rockband genaamd Turbonegro die ik toen enorm hilarisch en catchy vond en waar ik uiteraard ook grote fan van was. Die kwamen als headliner in 2006 in de Marquee in Pukkelpop. Daar wou ik helemaal vooraan staan. Zo kwam het dat ik ook vooraan stond bij de band die daarvoor kwam, genaamd My Morning Jacket.
Wat hebben die mij toen weggeblazen zeg.
Toen ik thuiskwam heb ik meteen de CD’s geript uit de bibliotheek en op mijn Creative Labs Zen mp3 speler gezet (want die iPod classic was veel te duur). Toen heb ik voornamelijk It Still Moves platgedraaid. En deze kies ik nu voor mijn album of the week.
Veel beter kan voor mij dromerige classic rock niet worden. Liedjes worden allemaal mooi opgebouwd, productie is goed, zalige stem is als die van een engel. Enja, de gitaarsolo’s hé.
Om It Still Moves best te beluisteren: gewoon van de eerste tot de laatste (Mahgeetah tot de laatste One in the same). Op een uur en 11min ben je door de 12 liedjes. Een afwisseling van ietwat hardere rockliedjes met af en toe wat rustmomentjes. Tamelijke lange songs, maar voor mij verveelt dit nooit.
Het is hun 3de album maar in feite hun eerste degelijk opgenomen CD. De eerste (The Tennessee Fire) was grotendeels in een studio boven een garage opgenomen. Voor de 2de (At Dawn) werden de vocals opgenomen in een graansilo, waardoor de reverb en de echos echt enorm zijn. Beide zijn ook steengoed.
Mijn persoonlijke highlights: Mahgeetah, Golden, One Big Holiday, Run Thru & Steam Engine
Om ze live eens te horen kan ik de show Okonokos aanbevelen, die staat tegenwoordig ook op youtube