Met welk kaart/bordspel is het voor jou allemaal begonnen?

[Sir.Killalot]

Naar analogie met Waar is het ooit allemaal begonnen? in het games general forum ... welk spel heeft jou in deze hobby/verslaving (schrap wat niet past) getrokken?



Bij mij is het pas echt begonnen toen mijn vrouw en ik Dominion kochten. Snel daarna spellen als King of Tokyo en Lords of Waterdeep gekocht, en we waren beiden verkocht. Ook meteen naar de eerste editie van Zomerspel gegaan, en sindsdien hebben we nog maar één jaar moeten missen. Ondertussen een bescheiden collectie van een kleine honderd spellen. Ik probeer heel selectief te zijn in wat ik koop (ook omdat ik niet zo frequent meer kan spelen), maar ik heb me ook al laten gaan op een paar Kickstarters die nog ongespeeld in het rek liggen.

 

[Vinceness]

Mijn broer had mij aangeraden om Descent: 2nd edition te kopen. Vandaar is het dan gegaan naar Lords of Waterdeep, een hoop expansions, een heleboel andere dungeon crawlers en dan heb ik Kickstarter ontdekt. Sindsdien is het eigenlijk niet meer te overzien.

 

[FreakyJP]

Goh, ik denk dat de meesten als kind wel spellen speelden als Monopolie, Cluedo, Het Betoverde Doolhof, Levensweg, Tycoon, ...
Bij mij is er daar vrij snel Magic the Gathering bijgekomen. Op het unief dan in een spellenclub terechtgekomen in mijn zoektocht naar MtG-spelers. In die spellenclub heb ik dan spellen als Hoogspanning, Ticket to Ride, Munchkin, etc leren kennen. Vervolgens zelf begonnen met spellen als Zombies!!!, Munchkin het World of Warcraft bordspel (was ook de periode dat ik volop into WoW was) te kopen. Ik denk dat het enige spel dat nog in mijn collectie zit van de beginjaren, Chaos in the Old World is. Daarna is het in overdrive gegaan na een eerste bezoek aan Spel in 2012 en Spiel in 2013

 

[Sir.Killalot]

Ja, als kind ook wel Monopoly, Levensweg, Risk, schaken, dammen, Stratego, ... gespeeld. Mijn buurjongen had De Peking Mysteries en daar was ik toen echt zot van. Misschien moet ik dat als mijn kinderen oud genoeg zijn eens op de kop proberen te tikken, pure nostalgie.

 

[NoGo]

Goh, ik denk dat de meesten als kind wel spellen speelden als Monopolie, Cluedo, Het Betoverde Doolhof, Levensweg, Tycoon, ...

Yup, misschien daarbij ook nog mens erger je niet en in mijn geval ook het D&D bordspel, Peking Mysteries en Pokemon Master Trainer.

Dan veel later beginnen spelen omdat een kameraad fervent fan was en elke week speelden we wel weer iets nieuws. Ik heb toen Wrath of Ashardalon gekocht en niet veel later ook Descent. Na die tweede is het ontploft

 

[Wacko Santa]

Hier vroeger altijd graag monopoly, risk, stratego enzo gespeeld als klein manneke. Echter is de interesse in het moderne spel pas gekomen toen ne maat GOA had gekocht en ikzelf dan maar op het zotte af Agricola heb gekocht . Dan is het begonnen en (mits kleine tussenpauze, puur door Android Netrunner), niet meer gestopt

 

[Cerulean]

Als kind vond ik het enorm leuk om Betoverde Doolhof, Stratego, 1000 Kilometer, etc te spelen.
Ergens in 2004/2005 heb ik Carcassonne leren kennen, maar ik weet echt niet meer hoe... Dat is een tijdje het enige bordspel van die categorie dat ik gespeeld heb. Heb die periode ook War of the Ring gekocht, maar pas voor het eerst gespeeld in 2018
Tussen 2010-2013 is mijn interesse en kennis veel breder geworden, en via een ex-collega en Dice Tower video's ben ik stilaan mijn verzameling gaan uitbreiden. Dat was toen met Small World, Robo Rally, Jamaica, Nexus Ops, Catan,...
Tegenwoordig haal ik veruit het meeste voldoening uit complexe spellen (die van de hoogste graad, aka +4 op BGG, heb ik wel nog niet kunnen proberen), maar zoals onlangs al eens aangehaald: dat komt er weinig van omdat de vrienden waar ik het meeste mee speel, heel erg into light/medium-weight spellen zijn.

Betoverde Doolhof blijft voor mij een soort guilty pleasure en daarmee bedoel ik: ik haal het met plezier nog eens boven als mijn vrienden hun kinderen meenemen, en dan speel ik 1 spelletje mee.

Detail: ik vond Risk en Monopoly als kind al vreselijk, ik ben dus zeer cool

 

[Wacko Santa]

Tegenwoordig haal ik veruit het meeste voldoening uit complexe spellen (die van de hoogste graag, aka +4 op BGG, heb ik wel nog niet kunnen proberen), maar zoals onlangs al eens aangehaald: dat komt er weinig van omdat de vrienden waar ik het meeste mee speel, heel erg into light/medium-weight spellen zijn.

Ik ken dat gevoel heel goed. Minder dan 3.5 is daarom nie slecht, maar het geeft niet dezelfde vodloening. Chance da hier volk zit da da wel met u zou willen spelen uiteraard .

 

[bugsystyle]

Altijd graag spellen gespeeld en er gefascineerd door geweest. In mijn kindertijd werd er buiten school en tot mijn spijt weinig spellen gespeeld. Dat waren toen vooral MB/raverburgerspelen ala risk, monopoly, stratego (onverslaanbaar ), levensweg, ongeluksdag 13 en uno.
Ik was jaloers op anderen die hotel hadden. Ik was toen ook grote fan van dexterity spellen ala 1. boer moet kippen vangen (draaimolen met flik systeem om boer in vliegmachine naar tegenpartij te schieten) en 2. flipperkast spel voor 4 spelers dat je probeert zo veel mogelijk ballen in tegenpartij zijn goal te shotten. Epic spel!

Int middelbaar dan jungle speed en Catan leren kennen, maar de doorbraak kwam pas op mijn 17e met Carcassonne.

Pas 2 tal jaar later eerste moderne spel gekregen. Dat was toen carcassonne en niet veel later leerde ik bbg kennen en ben ik beginnen verzamelen. Het zal agricola en Machiavelli geweest zijn die er toen bijkwamen. Agricola toen gevraagd omdat het er complex, maar cool uitzag en het stond op 2dus het moest wel goed zijn. In de begin jaren toen wel nog gezondigd met risk, omdat we geen ander pest spel hadden... ondertussen wel al gezondigd om het nooit meer te spelen, nadat ik defensief 20 defensief legers verloor tegen een aanval van 5 legers.

 

[Lint]

HeroQuest !! En eigenlijk vind ik dat (toen ook al) maar een kutspel.
Boardgamen zat er hier heel jong al in. Met mijn ma en broerke altijd veel "spellekes" gespeeld. Zo rond mijn 14e begon dat dan uit te breiden naar wat moeilijkere spellen. Maar het is pas echt in stroomversnelling geraakt op kot, zoals waarschijnlijk bij velen.

En net zoals Freaky, van het moment dat ge op Spiel geraakt, schiet het helemaal in overdrive .

 

[Wacko Santa]

nadat ik defensief 20 defensief legers verloor tegen een aanval van 5 legers.

Hier omgekeerd, Aanvallen met 23 en verliezen van 4.. Ben rechtgestaan en heb gezegd dat het niemeer hoefde! Gij speelt niet met het spel, Risk speelt met u . Nooit meer gespeeld daarna en heb daar ook absoluut de drang niet toe.

 

[Sir.Killalot]

Dat is zo'n spel dat je nu om de 10 jaar eens speelt, want hoe erg kon het nu echt zijn?

 

[Vinceness]

Dat is zo'n spel dat je nu om de 10 jaar eens speelt, want hoe erg kon het nu echt zijn?

Ik heb bij Risk ook altijd het gevoel dat iedereen andere regels hanteert ivm hoeveel legers ge moogt meepakken na een succesvolle aanval etc.

Bij mijn pa mocht ik enkel mijn gebruikte (lees: dobbelsteen voor gegooid) legers overzetten en op't einde van de beurt 7 zetten doen, bij mijn vrouw moogt ge precies met uw leger van 20 voetsoldaatjes in enen trok van Alaska naar Rusland trekken en langs den Afrique passeren.

 

[Sir.Killalot]

Ik heb bij Risk ook altijd het gevoel dat iedereen andere regels hanteert ivm hoeveel legers ge moogt meepakken na een succesvolle aanval etc.

Bij mijn pa mocht ik enkel mijn gebruikte (lees: dobbelsteen voor gegooid) legers overzetten en op't einde van de beurt 7 zetten doen, bij mijn vrouw moogt ge precies met uw leger van 20 voetsoldaatjes in enen trok van Alaska naar Rusland trekken en langs den Afrique passeren.

Dat is inderdaad zo'n spel zoals Monopoly waar ieder huishouden zijn eigen set van regels heeft

 

[Marginal0]

Op vlak van BG is het HeroQuest, en ik vermoed dat ik niet alleen ben. Risk speelde ik daarvoor wel soms maar je kan moeilijk stellen dat dit een BG-hobby in gang zet, hoewel het natuurlijk een indicator kan zijn.

MtG (Magic the Gathering) voor kaartspellen. Trouwens net een artikel gelezen over een 30jaar-editie die maar liefst - en ik verzin het niet - 999$ kost. Er zitten welgeteld 4 boosters in met moderne versies van kaarten zoals "flight" en andere rommel. Blijkbaar was het na een uur uitverkocht. Help me aub met het interpreteren van dit fenomeen. Zelfs de meest achterlijke investeerder gaat dit toch niet kopen. En een verzamelaar moet toch ergens de grens trekken tussen een "Black lotus", die je in wezen meteen doorverkoopt voor hetzelfde bedrag, en deze - toch inherent waardeloze - collectie, aangezien het gewoon niet speelbaar is (zelfs al zou het legaal zijn), en de bedenking maken dat zijn verzameling stopt bij de kaarten uitgegeven in boosterdozen.

 

[StBernardus]

Boardgamen als volwassene begon een tiental jaar geleden.
We waren met enkele vrienden op een feestje bij een maat thuis en zagen daar heroquest op de kast staan.
Al vlug ging het gesprek erover dat we allen dit spel als kind gespeeld hadden en dit wel eens terug zouden willen spelen.

Ik had Heroquest nog liggen en een week of 2 later zijn 2 vrienden afgekomen om dit te spelen.
Dit smaakte naar meer en in sneltempo werden er boardgames bijgekocht en werd er wekelijks/2-wekelijks een gamedag georganiseerd.

10 jaar later zijn we met een groepje van 4 (3 mannen/1 vrouw) die regelmatig samenkomen om te gamen. Samen hebben we rond de 1000 bordspellen, dus meer dan we ooit zullen kunnen spelen.