Toch ook even beknopt mijn verhaal delen vermits ik uiteindelijk een mening zou willen van andere mensen met ervaring.
Ik heb serieus getwijfeld omdat ik niet weet of hier nog mensen zitten die mij kennen van vroeger, maar eigenlijk kan het mij geen barst meer schelen...
Dus, van vroeg in mijn jeugd kan ik mij herrineren dat ik nooit echt gelukkig was. In de lagere school redelijk gepest geweest en mij daarna het middelbaar doorgeworsteld. Ik had weinig vrienden, ging zelden weg... ik herriner me eigenlijk dat ik liever alleen was en er op zich niet veel was dat mij intereseerde.
Er waren momenten dat ik plezier maakte... en momenten dat ik doodongelukkig was. Op die moment begreep ik zelf niet veel van mijn emoties maar mijn gedachten werden almaar donkerder.
Uiteindelijk in hoger onderwijs is het zo erg geworden dat ik emotioneel helemaal in elkaar gezakt ben. Niks ging nog, studies al helemaal niet. Ik weet nog perfect hoe ik dat beschreef: "waarom moet ik moeite doen voor een toekomst waarvan ik niet wil dat die er is."
Donkerste gedachten...
Ik ben dan via de psycholoog van de hogeschool naar het centrum voor psychotherapie en relatie gegaan en ongeveer 2 jaar therapie gevolgd.
De therapeut was geweldig, zulk een aangename man. Deze persoon is er ,bijna zonder woorden, in geslaagd mij mezelf te leren kennen en te realiseren wat probleem was en dit onder woorden te kunnen brengen. Combinatie van problemen met mijn ouders, problemen ivm voorgaand schoolleven en de prestatiedrang van de hogeschool, die mijn kijk op de wereld en het leven enorm donker gemaakt hadden.
Uiteindelijk is er een gesprek geweest met mij, mijn ouders, de psychologe van de hogeschool en het studiehoofd, waar uitgelegd is wat de stand van zaken was. Hierbij is door de psychologe duidelijk de term "depressie" en zelfs concreet risico op zelfmoord uitgesproken.
Ik ben dan gestopt met hogeschool, waardoor al een enorme last van mijn schouders is gevallen.
Ik ben hierna gewoon beginnen werken, wat samen met de therapie al een groot deel van de oplossing is gebleken. Volledig kunnen breken met personen uit mijn verleden. Gewoon elke dag mij taak uitvoeren, was er goed in, mensen hadden me graag... Hierdoor persoonlijk enorm gegroeid en me veel beter beginnen voelen.
Uiteindelijk mijn vriendin leren kennen daar (zie de worst date thread voor mee info
) wat mij van sociaal angstig, introvert persoon heeft doen uitgroeien tot een zelfverzekerd persoon.
Emotioneel ben ik een volledig andere persoon geworden. Ik zou zelfs zeggen gelukkig.
Op mijn 30ste, zijn we nu 7 jaar samen, 2 jaar getrouwd en een zoontje van een jaar. Mijn 18-jarige ik zou het nooit geloofd hebben.
Zou men dan kunnen zeggen dat ik genezen ben?
Ik zou zelf hier graag "ja" op antwoorden... al kan ik dit niet...
Hoe ik het persoonlijk aanvoel, is depressie een echte ziekte. Als een bacterie die uw hersens en uw denken volledig overneemt. Het is mogelijk die bacterie te bestrijden, en zelfs zwaar te onderdrukken... maar ik voel niet dat dit ooit echt overwonnen kan worden. Ergens zit die bacterie precies te wachten om terug uit te breken en geen antibioticum kan deze volledig uitroeien.
(Dit is nu mss wat overdreven maar ik heb momenteel geen betere manier om het te omschrijven.
Zo heb ik de laatste tijd weer vaker negatieve gedachten of trek ik het me enorm aan als er iets negatief gebeurt.
De gedachten zijn nogaltijd niet vergelijkbaar met vroeger, maar toch negatief.
Voorbeeld, ons zoontje is niet de gemakkelijkste en we slapen amper. Mijn vrouw kan dan al eens razend kwaad zijn op mij, om dan de dag erop terug compleet normaal te zijn. Ik besef dat dit door de situatie komt maar toch raakt het mij harder dan eigenlijk nodig zou zijn.
En zo zijn er nog situaties.
Alsof ik nog elke dag moet vechten tegen dat vies beest depressie.
Soms simpele dingen die mij compleet onderuit kunnen slagen waarna ik mij enkele minuten later terug herpak
Dus, wat denken jullie. Is dit iets waar je ooit van kan zeggen "ik ben ervan af" of blijft het een strijd
dus moest de apotheek 3mg bereiden die we daarna opdreven naar 4mg.
