Ik heb de diagnose ADD gekregen een paar maanden geleden. Dat verbaasde me niet, ik dacht al zeker 2 jaar dat ik het had. Als je dan nog eens naar mijn schoolcarrière kijkt, is het duidelijk dat ik het al mijn hele leven heb. Ik heb wel het gevoel dat de symptomen sinds mijn burn-out veel erger geworden zijn. 'k Ga dat eens Googlen zie. EDIT: jup, blijkbaar een klassieker onder de burn-outers.
Op vlak van ADD heb ik de klassieke dingen: alles is interessanter dan wat ik moet doen, ik kom overal te laat,... Op mijn werk kom ik ELKE dag een kwartier te laat. ELKE.DAG. En dat speelt geen rol hoe vroeg ik wakker ben. Ben ik 7h30 wakker, dan eet ik gewoon een uur en is het ineens weer vliegen en vlammen. Ben ik 8h30 wakker omdat ik me overslaap zit ik 5 min later bij wijze van spreken in mijn auto. De concentratie vooral kan echt nog beter, ook op het werk. Ik moet nu wel zeggen dat ik in een tijdelijke bureau zit en dat is dus totaal niet gezellig daar. Vandaag werk ik thuis en ook al heb ik nog niet veel effectief gedaan, ik ben al véél productiever geweest dan op het werk. Ik neem op het werk elke dag anderhalf uur pauze omdat het soms gewoon niet lukt. Mijn methylfenidaat helpt trouwens wel zeer goed met mijn energie. Ik ben altijd al een slechte slaper geweest. Ik slaap niet door, en ik word elke dag doodop wakker. En als ik al eens niet doodop wakker word, ben ik een uur later wel doodop. Methylfenidaat helpt zeker om me minder moe te voelen. Ik heb al slaapkliniek gedaan, en ik vond zelf dat ik daar beter had geslapen dan thuis. Het resultaat? Niet zo veel te zien, alleen niet genoeg diepe slaap en daarom ook niet genoeg verkwikkende slaap. Ook rusteloze benen, wat ik al langer weet want ook als ik wakker ben kan ik ze niet stil houden. Zeker als ik in de zetel lig naar tv te kijken bv. Dan lig ik echt met mijn voeten te wrijven. Terwijl ik dit typ betrap ik er mezelf op dat ik weer bezig ben.
Ik ben tot een goed jaar geleden ook 19 maanden ziek geweest met een burn-out. De eerst weken/maanden deed ik niks anders dan slapen. Ik sliep toen nog in de zetel (zetelbed) want we hadden geen bed. Ik sliep, bleef liggen tot ik bijna in mijn broek piste, stond op, at iets, piste, en sliep weer. Weken aan een stuk. Gelukkig had ik echt een schat van een bazin toen. Zij belde me af en toe, omdat ze echt interesse had met hoe het ging, en ik kon haar alles vertellen. Uiteindelijk heb ik mijn ontslag ingediend, omdat ik een andere job nodig had. Ik heb mijn bazin wel uitvoerig bedankt. Crème van een mens is dat.
Voor mijn ADD neem ik trouwens 1 Concerta modified release 's morgens, en dan nog 3x 10 mg Medikinet. Al heb ik eigenlijk het gevoel dat dit niet genoeg doet, maar ik durf niet goed nog hoger gaan. Ik zou eigenlijk dex eens graag proberen.
Sowieso stop ik met Concerta als die op zijn. Da's me véél te duur. Medikinet blijf ik nemen. Ik heb eens zonder gezeten en ben op het werk in de namiddag gewoon vetrokken omdat ik daar niks zat te doen. Thuis gekomen was ik zodanig opgefokt dat ik in mijn bed ben gekropen om te kalmeren.
