Mentaal Welzijn

[Slyke]

Hier op zoek naar een auticoach. Precies ook geen sinecure. Velen zijn geen klinisch psycholoog (en soms zelfs alleen wat cursussen gevolgd, of hebben een kind met autisme), anderen wel maar zijn duurder voor kortere sessies (€65 voor 50 min vind ik er wat over). Of ze hebben aanmeldingsstop, of hun manier van werken ligt me niet. Dacht dat het makkelijker zou zijn.

Dat ik is het hatelijke van de mentale welzijnszorg.
Bij klinische psychologen heb je een terugbetaling via de mutualiteit (beperkt dacht ik) én je hebt onmiddellijk hulp van iemand die daarvoor jaren gestudeerd heeft. Maar helaas eindeloze wachtlijsten.

Bij de pseudo-psycholohen is het een lotje uit de loterij. Misschien kom je bij iemand terecht die de juiste persoon is voor jou, maar misschien ook niet.
En zoals je zegt, dat zijn dan soms ervaringsdeskundigen, soms een cursusje gevolgd, etc..., maar niet onmiddellijk hiervoor geschoold.
En het zijn dan net diegenen die 60 euro voor een uur vragen; een bedrag dat ik overal zie terugkomen, dus dat lijken wel prijsafspraken?

Cru gezegd; iemand met donkere suïcidale gedachten op DIT moment, kan gewoon nergens terecht indien nog niet bekend bij een erkend psycholoog (tenzij zelfmoordlijn misschien?)

 

[Mulan]

Cru gezegd; iemand met donkere suïcidale gedachten op DIT moment, kan gewoon nergens terecht indien nog niet bekend bij een erkend psycholoog (tenzij zelfmoordlijn misschien?)

Toch wel, die kan gewoon naar spoed en wordt opgenomen. Kan tijdelijk op een andere afdeling zijn tot wanneer er plaats is op de PAAZ.

 

[Slyke]

Toch wel, die kan gewoon naar spoed en wordt opgenomen. Kan tijdelijk op een andere afdeling zijn tot wanneer er plaats is op de PAAZ.

Ok, maar gaat die persoon in kwestie daar zelf aan denken?
Misschien geprobeerd om een afspraak vast te krijgen via psycholoog/therapeut, dan vastgesteld dat er wachtlijsten zijn (en alles wat hier boven staat) en dan vrees ik dat je je algauw onbeholpen en alleen voelt...

 

[Mulan]

Ok, maar gaat die persoon in kwestie daar zelf aan denken?
Misschien geprobeerd om een afspraak vast te krijgen via psycholoog/therapeut, dan vastgesteld dat er wachtlijsten zijn (en alles wat hier boven staat) en dan vrees ik dat je je algauw onbeholpen en alleen voelt...

De huisarts alvast wel.

 

[C11]

Ik merk dat de constante stroom aan doomberichten rond koopkracht, energie, migratie, politiek in het algemeen etc. niet bepaald bijdragen aan mijn mentale gezondheid. Ik heb al wel eens geprobeerd om het nieuws niet meer te volgen, maar je kan er gewoon niet omheen op bv sociale media of mijn werk.
Het lijkt alsof er na de coronacrisis helemaal geen ademruimte komt om gewoon eens.... tja, gewoon het leven te 'leven'. Het negatieve overheerst blijkbaar overal en het is moeilijk om dan vanuit een ernstige depressie de positieve elementen te zoeken.
Je kan dan wel op zoek gaan naar energiegevende factoren zoals bv kunst of sport, maar die wegen helemaal niet op ten opzichte van het toekomstbeeld dat wordt geschetst.

 

[Slyke]

Het lijkt alsof er na de coronacrisis helemaal geen ademruimte komt om gewoon eens.... tja, gewoon het leven te 'leven'. Het negatieve overheerst blijkbaar overal en het is moeilijk om dan vanuit een ernstige depressie de positieve elementen te zoeken.

Zou het niet voor een stuk te maken hebben doordat tijdens de coronacrisis op een bepaald moment een heel positief beeld werd geschetst van het postcoronatijdperk, met een verwijzing naar de roaring twenties?
Het zou allemaal vrijheid/blijheid worden en 'alle' problemen zouden van de baan zijn.

In de 1920s geloof ik best wel dat deze levensvorm heel hard geleefd heeft, ook al omdat mensen toen enkel waren aangewezen op sociaal contact in het echte leven. Er heerste toen veel armoede, maar toch was er een soort gevoel van bevrijding na WO1 en de Spaanse Griep die allesoverheersend was.

Het gevoel dat we nu beleven staat er ver af, misschien ook omdat vele oude gewoontes terug zijn opgerakeld en we moeten vaststellen dat er weinig is veranderd.

 

[C11]

Het is vandaag werelddag suïcidepreventie, dus hier even een hart onder de riem voor de mensen die het nodig moesten hebben!

Ik blijf het ook jammer vinden om te merken hoe weinig aandacht er aan zelfdoding wordt geschonken. Elke dag stappen er 3 Vlamingen uit het leven en zijn er geschat 27 pogingen, maar zelfs op een dag als vandaag vinden zowel het nieuws als de politiek het niet nodig om hier uitgebreid bij stil te staan.

*Wie met vragen zit over zelfdoding kan terecht op de Zelfmoordlijn, op het gratis nummer 1813, of op zelfmoordlijn1813.be

 

[Buon]

Tjah, ongeacht wat men u probeert wijs te maken (rodeneustoestanden etc.) is mentale gezondheid nog altijd een groot taboe. Men verklaart dat je meer open moet zijn over uw gevoelens, twijfels en angsten maar o wee als je het ergens probeert. Werkgever gaat er niet blij mee zijn, vrienden zullen afstand nemen. Dagelijkse realiteit denk ik.

 

[C11]

Dat is inderdaad gewoon de realiteit ja...

Het blijft gewoon absurd dat een psycholoog je meer dan 200 euro per maand kan kosten, maar je wel gewoon een terugbetaling kan krijgen bij de kinesist wanneer je nek wat vastzit. Net terwijl die psycholoog letterlijk een verschil tussen leven en dood kan betekenen....

 

[MisterV]

Ik zou het nut van de terugbetaling van kinesisten nu niet echt in twijfel trekken, die mensen hebben gezorgd voor een ferme boost in levenskwaliteit voor mij tot terug op normale niveaus. Maar dat een psycholoog nog altijd niet met manieren wordt terugbetaald is inderdaad dramatisch. Het past in het plaatje waarbij hier nog altijd vooral centen gaan naar problemen oplossen en niet naar preventie.

 

[C11]

Het was zeker niet mijn bedoeling om het nut van kinesisten en de terugbetaling hiervan in twijfel te trekken
Het was me gewoon om de vergelijking te doen.

 

[Squidward]

Nieuwe psychologe gezien vorige week, ze is een beetje (maar enkel een beetje) ouder dan het vorige meisje (was een heel lief kind maar te jong) dus eens zien hoe het loopt. Maar die vraagt dan ‘wat wilt u hier uit halen?’ en dan heb ik zo iets van ‘eh, als u nu eerst eens uitvist wat er allemaal schort?’ Wat geen kritiek is of zo, gewoon dat ik geen idee heb wat ik nu uit een psy moet gaan halen. Ik kan haar een levenseinde tonen dat ik graag zou vermijden, mijn ouders dus, is dat iets om ‘er uit te halen’?

Also, er is een zandbak in die spreekkamer, ik wil met die zandbak spelen.

 

[MisterV]

Ik word altijd een beetje ambetant van die typische eerste psychologenvraag "hoe is het". Allé ja, de gemiddelde vent antwoordt daar toch gewoon "goed"/"ca va"/"niet goed" op? Als er al venten zijn die daar "niet goed" op antwoorden. (bij een psycholoog misschien wel nog)

 

[Slyke]

Ik zou het nut van de terugbetaling van kinesisten nu niet echt in twijfel trekken, die mensen hebben gezorgd voor een ferme boost in levenskwaliteit voor mij tot terug op normale niveaus. Maar dat een psycholoog nog altijd niet met manieren wordt terugbetaald is inderdaad dramatisch. Het past in het plaatje waarbij hier nog altijd vooral centen gaan naar problemen oplossen en niet naar preventie.

Het is grappig om dit te lezen, want mijn kinesiste is waarschijnlijk figuurlijk mijn beste psychologe.
Tijdens een behandeling kan ik ongedwongen eens zeggen wat er op mijn lever ligt, en meestal komt ze met goede raad af. Het feit dat een kinesiste veel verschillende mensen ziet op een dag en een grote mensenkennis heeft, speelt zeker een rol.

Maar vooral dat ongedwongene: het kan, maar het hoeft niet.

Terwijl bij een psychologe je vooraf een afspraak moet plannen om op DAT moment eens alles te gaan oprakelen. Weet ik veel hoe ik me op DAT moment zal voelen? Misschien wil ik er wel totaal niks over horen op DAT moment...

 

[Khyl@ris]

Hier ook psychologische hulp gezocht afgelopen maanden omwille van de snelle aftakeling van mijn vader. Bij het verlies van mijn moeder had ik geen hulp gezocht, maar enkel medicatie genomen en dat bleek toen duidelijk geen oplossing. Was ook maar amper 16 en wou geen bepampering.

Nu heeft de geschiedenis zich herhaald bij mijn vader. Hij had 2 jaar geleden de diagnose kanker gekregen, en is nu een maand geleden gestorven. De psychologische begeleiding werkt wel en houdt me wel staande, alleen ben ik waarschijnlijk te vroeg terug aan het werk gegaan.

De collegas zijn precies vergeten dat ik hem 3 weken geleden begraven heb. Een week na zijn begrafenis terug begonnen, 7 dagen gewerkt, maar in het weekend gecrasht. Het is wat veel momenteel met de oplopende druk op het werk in combinatie met het geregel van het nalatenschap en zorg voor een peuter.

Gisteren ziekgemeld en nu 2 weken thuis gezet. Niet naar mijn zin, want ik wil terug functioneren naar behoren op het werk. Maar het is niet anders en zal even tijd nodig hebben zeker.

 

[Deleted member 451]

@Carrion
for what it's worth, het feit dat je nog thuis woont, zorgt er op zijn minst voor dat je je niet alleen hoeft te voelen.
hopelijk heb je nog een goede band met je ouders, want daar zeg je niets over.

bovendien , je haalt het zelf al aan, is het goed dat je financiëel safer zit dan alleenstaande. Want financiële kosten, gaan je alleen maar verder in de afgrond duwen.

Misschien toch eens denken aan die 2 bovenstaande zaken.
Ik ben er zeker van dat, in deze thread alleen al, talloze wél alleenstaanden zijn die de luxe niet hebben om nog thuis te kunnen wonen, en geen ouders hebben om tegen te praten.

Trek je recht aan deze zaken, en ga op verkenning uit.
Je zit veel op het forum, dus ik ga er van uit dat je veel tijd hebt, om ook op dating/tinder zaken te zitten.

ga op date, leer mensen kennen, en ooit zal er wel een gepaste vrouw tussen zitten.
op z'n minst ga je toch wel enkele (vrouwelijke) vrienden leren kennen zo.

 

[Mulan]

Trek je recht aan deze zaken, en ga op verkenning uit.
Je zit veel op het forum, dus ik ga er van uit dat je veel tijd hebt, om ook op dating/tinder zaken te zitten.

ga op date, leer mensen kennen, en ooit zal er wel een gepaste vrouw tussen zitten.
op z'n minst ga je toch wel enkele (vrouwelijke) vrienden leren kennen zo.

Ik snap perfect van waar dit advies komt, maar je moet tegenwoordig al stevig in je schoenen staan om je aan online dating te wagen.
De afwijzing is gigantisch groot (weinig matches, geghost worden,...) En dan moet je eigenlijk al goed in je schoenen staan om dat allemaal niet persoonlijk te nemen.

 

[Deleted member 451]

Ik snap perfect van waar dit advies komt, maar je moet tegenwoordig al stevig in je schoenen staan om je aan online dating te wagen.
De afwijzing is gigantisch groot (weinig matches, geghost worden,...) En dan moet je eigenlijk al goed in je schoenen staan om dat allemaal niet persoonlijk te nemen.

Ja sorry hoor, maar door thuis te zitten, gaan ze niet aan u voordeur komen aanbellen....

Je moet natuurlijk enige moeite doen, en als je weinig de deur uit komt, is online daten wel iets. Ook al is het maar wat tijdverdrijf.

En ook lelijke mensen (ik zeg nu niet dat carrion lelijk is hé), geraken aan een relatie. Dus waarom es niet proberen.

Uiteraard gaan er afwijzingen zijn, dat ga je in het dagdagelijkse leven ook hebben, maar ooit moet daar wel iets tussen zitten die klikt.

 

[MisterV]

Tgoh ja, als je niet goed in uw vel zit is heel het online daten gebeuren toch echt niet evident hoor denk ik. Het hangt er natuurlijk van af met welke mindset je u in die jungle begeeft maar u ongelukkig voelen én met een positieve mindset gaan daten matcht niet echt hé.

 

[AndriesVanWesele]

Het is grappig om dit te lezen, want mijn kinesiste is waarschijnlijk figuurlijk mijn beste psychologe.
Tijdens een behandeling kan ik ongedwongen eens zeggen wat er op mijn lever ligt, en meestal komt ze met goede raad af. Het feit dat een kinesiste veel verschillende mensen ziet op een dag en een grote mensenkennis heeft, speelt zeker een rol.

Maar vooral dat ongedwongene: het kan, maar het hoeft niet.

Terwijl bij een psychologe je vooraf een afspraak moet plannen om op DAT moment eens alles te gaan oprakelen. Weet ik veel hoe ik me op DAT moment zal voelen? Misschien wil ik er wel totaal niks over horen op DAT moment...

uw hart eens laten luchten en goede raad geven is nu ook de taak niet van een psycholoog