Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Ik ben in 2014 gecrasht met een zware burn-out, loop dus al 7j therapie ondertussen en ben toe aan mijn 6de psycholoog. Als ik het gevoel krijg niet de juiste zorgen te krijgen of te weinig evolutie te maken, zoek ik een andere op. Bij 2 ervan was het een klik die ontbrak, bij 1 omdat ik er niet frequent genoeg bij terecht kon (ze had maar om de 6 weken plaats ongeveer en had toen echt wel nood aan 2 wekelijkse opvolging), bij 1 omdat mijn ex er ook wel een klik mee had en ik niemand in een loyaliteitsconflict wou brengen en ik vooral wou dat mijn ex begeleiding zou zoeken.Tof om te lezen dat er mensen zijn bij wie psychotherapie wél helpt, bij mij helpt het niets. Ik ben ook iemand die het vooral moet hebben van de echte problemen te kunnen aanpakken, en dat lukt gewoon niet.
De psychologe bij wie ik ga, is leuk om mee te babbelen, maar echt veel oplossing of gedragsgerichte therapie krijg ik er in mijn aanvoelen niet van. De donkere gedachten blijven.
- frustraties op het werk op meerdere vlakken: niet de job die me initieel voorgespiegeld was, enorm eenzaam met thuiswerk want slechts een beperkt aantal online meetings, collega die geen kennis kan delen want slechte communicator of werk wilt afstaan aan mij (ook al is hij overbelast), hoe langer hoe moeilijker om me toekomstperspectieven binnen die job voor te stellen.
- waarschijnlijk een herexamen in een opleiding die ik aan het volgen was.
- enorme eenzaamheid in mijn sociaal leven en niemand waar ik bij terecht kan zonder die persoon nog ongelukkiger te maken (familie die het zich véél te hard zou aantrekken als ze zouden weten hoe ik me voel, en die in een medische situatie zit waardoor ik dat ook niet wil doen)
- mijn zelfvertrouwen dat door een sloophamer vergruizeld is in januari, sinds mijn laatste poging tot een relatie.
Ik vind alvast dat ik hetgeen ik ervoor betaal, €60 per sessie (één keer per maand, anders wordt het me te duur), het me nauwelijks waard is.
En als je op zoek gaat naar specifiek een psycholoog die zich richt op gedragstherapie? Zo puur van die babbelsessies vind ik ook altijd maar lame.De psychologe bij wie ik ga, is leuk om mee te babbelen, maar echt veel oplossing of gedragsgerichte therapie krijg ik er in mijn aanvoelen niet van. De donkere gedachten blijven.
Zoals Mulan zegt, Partena. Mijn vriend en ik zitten er allebei bij, dat is toch 2*240 euro op een jaar... CM is echt wel de slechtste op dat vlak, 24 sessies (x €10) in een heel leven...Ik ben eens aan het onderzoeken bij welk ziekenfonds ik het meest terugbetaald krijg voor psychotherapie.
Hebben jullie hier enig idee over?
En als je op zoek gaat naar specifiek een psycholoog die zich richt op gedragstherapie? Zo puur van die babbelsessies vind ik ook altijd maar lame.
Is anoniem hèHeb precies toch liever niet dat mijn werkgever zich mengt in mijn psychologisch welzijn.
Oof, dat ja. Ik heb ook wel dat mijn algemeen mentale shit makkelijker te dragen wordt (uit ervaring en aanvaarding).Ik ben nog steeds sociaal zeer geremd, en dat weegt nog steeds erg zwaar op mij en mijn omgeving, maar een deel van het herstelproces is ook de aanvaarding dat je weet dat het "nooit zoals de anderen" zal worden op sociaal gebied, en je blij moet zijn met de kruimels die je toebedeeld worden en die je wel aankunt.
Romantisch, ik denk dat de tindervlinders in deze tijden hopen op een match via een gemeenschappelijke vriend. Je bent er toch voor gegaan, iets wat super dicht bij je staat. Oke het zal niet gemakkelijk zijn en je hebt je twijfels (zo zijn er nog), maar je doet het toch maar. Je wijs het niet volledig af!Behoorlijk on-romantisch. We hebben een gemeenschappelijke vriend (een van de 3 vrienden die ik heb), en die zei "Fingers, X 'k denk dat dat wel iemand voor u is, dezelfde droge humor enzo. 'k zal een goed woordje doen", waarna hij hetzelfde gedaan heeft bij X. Dus letterlijk de kat bij de melk gezet, en vervolgens het hoofd van de kat met ductape aan de kom met melk gekleefd.
Maar inderdaad, ik leef al sinds dag 1 met de handrem op in de relatie, en hou iedere dag rekening met dat ze mij niet wil en het uit elkaar valt. Hoewel er een diepe emotionele verbondenheid is gegroeid, heb ik nog steeds mijn eigen "jardin secret" (of noem het gerust s(c)eptische put) met een zeer hoge muur rond, waar ik het bestaan van geheim hou, en iedereen angstvallig buiten hou, ook zij. En dat is niet gemakkelijk voor beide partijen.
niets zo rottig als sollicitaties die maar niet willen lukken om heel uw eigenwaarde om zeep te helpen.