Aight, eindelijk tijd gehad om deftig te luisteren en I like! Ik had me verwacht aan extreem snelle en zenuwachtige jazz maar ik vond sommige nummers eigenlijk heel relax.
We beginnen met Sidewinder: bouwt nog rustig op, ideaal nummer als opener: valt genoeg met de deur huis zodat je weet waaraan je je kan verwachten. Toffe en catchy melodie. Goeie opbouw!
Totempole geeft me een heerlijke zuiderse feel. Ik zie me zo op bij zonsondergan op een
b&b terras in Sicilië zitten met een glaasje rum in de hand en dat als begeleidende muziek. Ok, Italïe, rum en jazz lijken een vreemde combo maar voor mij werkt het wel. Heerlijk nummer met ditto sfeer.
Gary's Notebook en Boy, what a night lijken me om één of andere reden wat technisher. Dit zijn twee nummers waar de trompet nog aanweziger lijkt dan bij de andere. Het technische meesterschap komt meer naar voor dan bij de twee voorgaande nummers. Ook nog een tikje sneller en swingender dan de twee eerste nummers van het album.
Het hele album lang leidt de trompet steevast de charge. Andere instrumenten zijn aanwezig maar je wat meer luisteren om de goeie drums, baslijnen en piano echt ten volle op te merken. Maar bij Hocus Pocus vind ik dat minder het geval. Weet niet meer wie het hier al vermeld heeft maar het piano werk is fenomenaal en imo veel opvallender dan eerder op de plaat.
Conclusie: ik ken niet veel van jazz en door platen als deze ben ik daar wat beschaamd over. Die muziek heeft zo veel te bieden: sfeer, gevoel, techniek. Deze thread gebookmarked om later nog eens door te grasduinen om alle aanraders te checken. Dank aan
@FlyingHorseman en bij uitbreiding aan alle muziekboys hier.
