"Koude hamburgers, beschimmeld brood of gewoon helemaal niks": juf Cato* ziet soms schrijnende dingen in boterhammendozen
Ik vraag mij soms toch af waar de grens ligt tussen in armoede leven en een slechte ouder zijn.
In de Aldi vind je een brood voor 1,29eur.
Dat is niet noodzakelijk gezond, maar beter dan een lege brooddoos of beschimmeld eten.
Brusselse rand, ... soms moet je er toch echt geen tekeningetje bij maken.
Maar om toch op je retorische vraag te antwoorden... In een land waarin er een ruim systeem van kindergeld bestaat, en waar er worst-case scenario zelfs voedselbanken zijn, is je kind niet van deftig eten voorzien over de grens van slechte ouder zijn heen, of je nu in armoede leeft of niet.
Het leven is immens duur aan het worden, maar deze discussie hebben we een tijd geleden nog gehad. Toen werd ik door sommigen ook als boeman weggezet, en heeft de moderatie het (ongewild) afgesplitst naar
een aparte thread over kinderarmoede.
Mijn mening is grotendeels onveranderd: als je als ouder van je kindergeld dat nog steeds een mooie som is, niet in de eerste prioriteit kan voorzien van je kinderen te voeden, dan doe je iets verkeerd, kan je zelf niet budgetteren en/of ben je zelf niet juist opgevoed (en verkwansel je geld aan andere zaken, ik denk dan aan ouders die klagen dat hun kinderen veel geld kosten terwijl ze zelf roken bijvoorbeeld).
VRT NWS laat ook weer maar eens zien wat voor trieste nieuwsdienst ze eigenlijk zijn door mee te gaan in deze "sob story" zonder kritiek, en dan nog een stock image van een volledig beschimmelde boterham, in zo'n verhalen neem je ofwel een afbeelding van de realiteit (die niet per se beter is) ofwel niets.
Daarnaast nog een toevoeging onderaan het VRT NWS artikel at het allemaal niet zo zwart-wit is... euhm, zelfs al is de realiteit complex en is er een spectrum van grijstinten in dit verhaal, lijkt het mij niet voorzien van de primaire basisbehoefte van voeding mij net wél zwart-wit. Of je kind naar een dure voetbalploeg moet gaan en mee moet kunnen met de skiklassen van school wil ik nog gerust grijs noemen, maar eten?
Dat hobby's, schoolmateriaal, kleding voor kinderen, verwarming van hun slaapkamer(s) nog allemaal een steeds grotere hap uit het budget nemen, en dat je misschien zelfs niet meer toekomt, snap ik. Maar voeding heeft voorrang op alles denk ik dan?
Enige "toevoeging" die ik zou doen aan de discussie van destijds:
in tijden waarin het leven op sommige belangrijke vlakken tot zelfs 12% duurder wordt, kan je het als overheid eigenlijk niet maken om kindergeld/toeslag maar met 1 à 2% te indexeren... dat is niet oké, dan lok je mogelijks wél kinderarmoede uit bij mensen die voorhéén wél netjes toekwamen.
Maar misschien is dit wél het moment, om dat bedrag dat je voor een volledige indexatie zou moeten uittrekken, niet volledig door te storten naar alle ouders, maar te kijken richting schoolmaaltijden of andere manieren om "beslissingsrecht" weg te nemen bij ouders die daar blijkbaar niet de juiste capaciteiten voor hebben.
Al geef je elk kind voor mijn part 's middags een gezonde kom groentesoep of zelfs kippensoep (we zullen de halal-problematiek in de Brusselse rand maar even achterwege laten) met een broodje en/of een stuk fruit (want niet elke school heeft een keuken), dan doe je waarschijnlijk al meer goed dan € 25 extra indexatie aan alle ouders te geven bovenop hun kindergeld.
Het is een complexe problematiek, en niet de vaardigheden/opvoeding hebben om "optimale" keuzes te maken en hiervoor een minimum aan opzoekwerk te doen zit daartussen. Als je echt van dag tot dag leeft is het vaak een kwestie van constant onder stress te staan, wat ook niet helpt.
Maar de vraag is altijd tot welk punt we mensen dan verantwoordelijk achten.
Dat het stresserend is om onder (de dreiging van) armoede te leven wil ik gerust erkennen, maar het opzoekwerk nodig om je kind van een basis aan gezonde voeding te voorzien is écht niet zo moeilijk als sommigen doen uitschijnen. Mag je nog een minimum minimorum aan inspanning van ouders verwachten? Je bent 100% verantwoordelijk voor je kinderen, punt, en anders - laat dat nu een punt zijn waarop ik wél voor een zéér sterke overheid ben - dan moet de staat ingrijpen en je die verantwoordelijkheid geheel of gedeeltelijk ontnemen.
