Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Tuurlijk, en bij epilepsie deden ze een duiveluitdrijving.met een kanker in je lichaam wordt ook niet gepraat. Die wordt verwijderd.
Een rechter of psychiater kan toch niet instaan voor iemand anders zijn daden. Wie zou die jobs dan in godsnaam nog willen doen..Probleem met het idee dat die rechters een afweging maken is dat er nul consequenties zijn. Als je vandaag Jefke vervroegd vrij laat of een milde straf geeft en die slaat morgen iemand dood. Dan heb je een serieuze fout gemaakt als rechter, maar daar worden voor zover ik weet geen gevolgen aan gegeven.
Als een psychiater/psycholoog (?) aanbeveelt dat iemand kan vrijgelaten worden.. en die verkracht iemand een paar weken later. Welke gevolgen zijn er voor die deskundige? Weinig to geen.
En dan kan je zeggen dat als er gevolgen aan zouden zijn dat ze bijna niemand meer zouden vervroegd vrij laten. Goed? Ik denk dat je bij iemand die al iets verschrikkelijk gedaan heeft verdomd zeker moet zijn voor je die een kans geeft om het opnieuw te doen.
Het aantal foto's en video's of het feit dat hij er zelf gemaakt heeft zijn geen nuances eh. Dat zijn de feiten die hij gepleegd heeft waarvoor hij moest voorkomen. In een moordproces ga je ook niet zeggen dat het neerschieten van het slachtoffer een nuance is. En zelfs al nemen we zijn drugsverslaving mee als reden voor zijn daden, dan moet daar mijn inziens nog steeds geen rekening mee gehouden worden. Allé man, we hebben het hier over een veroordeeld pedofiel en maker van kinderporno. Waarom zou die ook maar enig recht hebben ook ook maar enige verzachtende omstandigheid. Het doet niets af van de daden die hij gepleegd heeft.Bwa, je wilt wel de nuances toevoegen dat het x-aantal foto's zijn, de nuance dat hij er zelf ook had gemaakt, de nuance dat hij zijn probleem niet inziet, maar de nuance dat het een betaalmiddel was voor zijn drugsverslaving niet. Dan moet je ook niet doen alsof je de zaak-Van Sande wou verduidelijken, dan wou je gewoon het extremer voorstellen. Ik vind het echter al extreem genoeg, met de juiste nuances erbij. Dat heeft ook niks te maken met excuses, zoals ik zei. Excuses zouden betekenen dat het zijn acties goedpraat, of begrijpelijk maakt. Dat is niet zo. Wat wel is, is dat het helpt om te begrijpen van waaruit de daden zijn gepleegd en welke straf toepasselijk is.
Maar je wilt wel therapie overwegen voor pedofielen voor ze overgaan tot daden, maar niet erna. Dat vind ik een heel arbitraire grens. Waarom die laatste niet? Ik ken persoonlijk mensen die overgegaan zijn tot pedofiele daden, en op dit moment volledig aangepaste levens leiden, met eigen kinderen en een familie die achter hen staat. Zelfs de slachtoffers in een geval. Dat is toch veel beter als resultaat dan dat er iemand in een vergeetput zit?
Zelfde principe als een chirurg. Je wordt verantwoordelijk gesteld als je een professionele fout maakt met zware gevolgen. Dat is nu eenmaal de verantwoordelijkheid die bij de job komt.Een rechter of psychiater kan toch niet instaan voor iemand anders zijn daden. Wie zou die jobs dan in godsnaam nog willen doen..
Dat is nochtans wat die jobs in die context zijn. Beslissen of iemand zich vrij in de maatschappij mag bewegen. Alleen maakt het nu eigenlijk niet uit wat je beslist. X mag terug vrij en schiet 20 mensen overhoop.. ok. Y mag niet vrij.. ook ok.Een rechter of psychiater kan toch niet instaan voor iemand anders zijn daden. Wie zou die jobs dan in godsnaam nog willen doen..
Alleen is het recidivisme niet de schuld van de rechters. Zij passen de wet toe zoals die is. De daden van die man blijven nog altijd zijn daden, ook achteraf. Als je op voorhand durft te spreken over context en nuances, maar nog altijd de schuld bij de man legt, dan spreekt men al van pampercultuur en te zacht voor het slachtoffer. Over excuses maken en de verantwoordelijkheid afschuiven op de maatschappij. Terwijl dat niet het geval is. Maar achteraf, bij een recidivisme, zou je wel spreken over schuld bij de rechter en verantwoordelijkheid afschuiven op de rechter?Zelfde principe als een chirurg. Je wordt verantwoordelijk gesteld als je een professionele fout maakt met zware gevolgen. Dat is nu eenmaal de verantwoordelijkheid die bij de job komt.
Die lijn zou mogen doorgetrokken worden naar rechters/psychiaters
Dat is nochtans wat die jobs in die context zijn. Beslissen of iemand zich vrij in de maatschappij mag bewegen. Alleen maakt het nu eigenlijk niet uit wat je beslist. X mag terug vrij en schiet 20 mensen overhoop.. ok. Y mag niet vrij.. ook ok.
Ik gaf daar wel specifiek het voorbeeld van vervroegd vrijlaten bijvoorbeeld. Al kan je daar inderdaad de strafmaat ook bij betrekken.Alleen is het recidivisme niet de schuld van de rechters. Zij passen de wet toe zoals die is. De daden van die man blijven nog altijd zijn daden, ook achteraf. Als je op voorhand durft te spreken over context en nuances, maar nog altijd de schuld bij de man legt, dan spreekt men al van pampercultuur en te zacht voor het slachtoffer. Over excuses maken en de verantwoordelijkheid afschuiven op de maatschappij. Terwijl dat niet het geval is. Maar achteraf, bij een recidivisme, zou je wel spreken over schuld bij de rechter en verantwoordelijkheid afschuiven op de rechter?
Als je die lijn wilt doortrekken naar chirurgen, is het niet de ernstige fout op de operatietafel die telt, maar het feit dat de man met een donorlong de nieuwe long opnieuw kapot rookt. Kan de chirurg weinig aan doen, die moest alleen maar de operatie uitvoeren.
Alsof een rechter bij elk (of eigenlijk "eender welk") misdrijf de keuze krijgt tussen eeuwig in de vergeetput en onmiddellijk weer vrij?
Zelfde principe als een chirurg. Je wordt verantwoordelijk gesteld als je een professionele fout maakt met zware gevolgen. Dat is nu eenmaal de verantwoordelijkheid die bij de job komt.
Die lijn zou mogen doorgetrokken worden naar rechters/psychiaters
Ik begrijp het voorbeeld goed genoeg. Ik zeg dat het een foute vergelijking is.Aangezien je de vergelijking niet begrijpt, probeer ik te verduidelijken want anders verleg je gewoon terug de focus van het argument en dat is niet de bedoeling.
Het voorbeeld van die chirurg wat jij aanhaalt, is totaal iet anders. Schuld blijft uiteraard bij de patient.
Ik bedoel : Chirurg doet hartoperatie, maakt een fout tijdens de ingreep en patiënt overleeft het niet. Wiens verantwoordelijkheid is het?
In het geval van rechters & psychiaters is het natuurlijk enkel van toepassing als zij oordelen & inschatten dat de vervroegd vrijgelaten gevangene, terug klaar was om normaal in de maatschappij te functioneren, maar dat niet is.
Ik ben het eens met een groot deel van je post, of toch de geest daarvan, hè.
Maar je laat een heleboel nuances in die zaak wel onbelicht, hè. Zoals zijn drugsverslaving, en het feit dat het voor hem geen kinderporno was, maar een betaalmiddel. Dat praat het niet goed, dat zeg ik niet. Maar dat maakt wel dat je quote al iets minder zeker is, over dat hervallen en zo. De rechter achtte de kans groot dat als hij van zijn drugsverslaving af was, de kinderporno er ook niet meer zou zijn.
Maar dan meer algemeen, over het stuk dat ik citeer. Zelfs als het gaat om een pedofiel die kinderporno voor zichzelf heeft, vind ik dat een bedenkelijke uitspraak. Waarop baseer jij je dat de enige oplossing een donker, grijs kamertje van 2x2 is? Gaat hij dan wél inzien dat het een probleem is? Er zijn namelijk genoeg bewijzen van gevallen waarbij je met therapie tot dat inzicht kunt komen, en het gedrag kunt in de hand houden. Dat helpt écht, in plaats van die vergeetput.
Dat is toch een vreemde kronkel? Die mens heeft al 30 jaar een gezin, waarbij iedereen gelukkig is. Dat kan het slachtoffer vaak ook net meer helpen, niet in het minst omdat pedofilie dikwijls voorvalt bij mensen die het slachtoffer goed kennen (familie). Genezing is dan een goed woord. Dat vind ik altijd een beter resultaat, inderdaad.Het aantal foto's en video's of het feit dat hij er zelf gemaakt heeft zijn geen nuances eh. Dat zijn de feiten die hij gepleegd heeft waarvoor hij moest voorkomen. In een moordproces ga je ook niet zeggen dat het neerschieten van het slachtoffer een nuance is. En zelfs al nemen we zijn drugsverslaving mee als reden voor zijn daden, dan moet daar mijn inziens nog steeds geen rekening mee gehouden worden. Allé man, we hebben het hier over een veroordeeld pedofiel en maker van kinderporno. Waarom zou die ook maar enig recht hebben ook ook maar enige verzachtende omstandigheid. Het doet niets af van de daden die hij gepleegd heeft.
Ik vind dat geen arbitraire grens. Als mensen zelf aangeven dat ze een probleem hebben en geholpen willen worden omdat ze weten dat hun gedachten en gevoelens onacceptabel zijn moeten we die mensen helpen. Maar eens die mensen daadwerkelijk overgaan tot daden, dan valt die optie voor mij gewoon weg. Awel, en dat vind ik dat niet normaal dat een voormalig pedofiel nu doodleuk zelf kinderen heeft. Ik snap niet hoe je zo een risico wilt lopen als partner. Jij vind dat een beter resultaat, ik niet. Ik zie zo'n mensen liefst gewoon nooit meer vrij rondlopen in onze maatschappij.
De juridische term is natuurlijk niet je best doen, maar een middelenverbintenis.Dan zou er in principe nooit een chirurg voor de rechtbank moeten omwille van een professionele fout want ... hij heeft zijn best gedaan?
Neen, hij kan wél aansprakelijk gesteld worden & veroordeeld :
Rechter & (vooral) psychiater , bij beoordeling over vervroegde vrijlating, hebben net wél de taak om in te schatten wat de bedoelingen zijn van die persoon. Ze hebben er immers voor gestudeerd & het is hun jobWanneer ben je strafrechtelijk vervolgbaar als arts? - Desdalex
Artsen zijn zoals eenieder onder ons mensen die zich kunnen vergissen of een fout maken. Het is voor iedere arts een van zijn grootste angsten. Vaak staat een arts op dat ogenblik niet stil bij het feit dat hij strafrechtelijk vervolgd kan worden. Toch vinden patiënten de laatste tijd veel...desdalex.be
Ik heb niet gezegd dat pedofilie genezen kan worden. Ik heb gezegd dat met therapie iemand behandeld kan worden, waardoor die een normaal lid van de maatschappij kan worden, een leven kan oppikken en zelfs een gezin kan stichten.De consensus is toch eerder dat pedofilie niet genezen kan worden. Het overgaan tot de daad, dat kun je hoogstens voorkomen door zeer repressief te werk te gaan. Dus ja, we moeten stillekesaan afstappen van dat iedereen-is-een-goed-mens-verhaal dat we die mensen kunnen helpen met wat therapiesessietjes, want dat is totaal niet zo. Van de doodstraf ben ik geen fan, maar ik zou er geen traan om laten moesten sommige mensen hun levensverwachting met een serieus aantal jaar zien verkorten.
Allemaal goed en wel dat die nu al 30 jaar leuk een gezinnetje heeft en het slachtoffer er geen probleem mee heeft. Laten we het dan de uitzondering noemen die de regel bevestigd. Ik blijf het een risico vinden, dat het nu eens goed afgelopen is wilt niet zeggen dat dit voor elke pedofiel mogelijk is.Dat is toch een vreemde kronkel? Die mens heeft al 30 jaar een gezin, waarbij iedereen gelukkig is. Dat kan het slachtoffer vaak ook net meer helpen, niet in het minst omdat pedofilie dikwijls voorvalt bij mensen die het slachtoffer goed kennen (familie). Genezing is dan een goed woord. Dat vind ik altijd een beter resultaat, inderdaad.
Maar die stelling heeft ook verregaande gevolgen. Dat je als maatschappij mag beslissen wie er kinderen neemt en wie niet. Het risico op een ongelukkig kind stijgt vast wel bij die voormalige pedofiel. Maar even sterk als het risico op een ongelukkig kind bij een arm gezin? En vanaf welk risico ga je mensen basisrechten ontzeggen?
Ik zeg ook niet dat het voor elke pedofiel mogelijk is, allesbehalve. Maar als de kans er is, is het ineens heel veel minder duidelijk dat "een grijs kamertje van 2x2 en de sleutel weggooien" de enige mogelijke optie is, zoals jij aanhaalde. De studies geven aan dat het wel degelijk helpt voor zelfs een groot deel van pedofielen. Dan wordt het nòg minder de enige optie. En dan is jouw strafmaat nòg meer gebaseerd op buikgevoel, want het idee dat het de uitzondering is die de regel bevestigt, klopt dan ook niet meer.Allemaal goed en wel dat die nu al 30 jaar leuk een gezinnetje heeft en het slachtoffer er geen probleem mee heeft. Laten we het dan de uitzondering noemen die de regel bevestigd. Ik blijf het een risico vinden, dat het nu eens goed afgelopen is wilt niet zeggen dat dit voor elke pedofiel mogelijk is.
Ik zeg nergens dat arme mensen geen kinderen mogen krijgen, dat trek jij erbij. En ja, vanaf je bepaalde feiten pleegt mag je gerust enkele basisrechten verliezen. En bij veroordeelde pedofiele mag daar gerust het recht op kinderen bij horen.