Rhodos 2001: tweede graads verbrand door de zon.
Had blaren op mijn schouders en rug, laatste dag van de reis.
Ik en mn zus hadden aan zwembad zo'n spelletje gespeeld waar we iets erin smeten en dan er om het snelst erachter doken. Ik had nog 1/3 fles richard gedronken, een fles die ik niet wou mee doen op vliegtuig en heb ze dan leeggedronken vlak ervoor. (alcohol opent de poriën zodat je sneller verbrand zei de dokter later) en door da constant in en uit zwembad was m'n zonnecreme direct afgewassen.
Da alles was natuurlijk op heetst van de dag, s'middags 35 graden of zo...
Toen wouden ze nog een stapke doen nr stad, ik voelde dak verbrand was want m'n rugzak sneed in schouders en deed echt pijn. M'n ouders zeiden stop met trunten...
Toen dat we gedaan hadden met wandeling, vertrekken naar luchthaven, ik was compleet uitgeput van die constante pijn.
Tijdens aanschuiven op de luchthaven heb ik flauwgevallen, kon zelfs niet meer op mn benen staan, heel stuk buiten bewustzijn dak me nt meer herrinner. Herrinner me nog dat ik bij ne dokter v luchthaven zat, maar enkel nog flarden... Ze hebben me dan van voor in vliegtuig gezet naast de stewardessen.
Toen we thuis kwamen zag ik in de spiegel hele reeks blaren op mijn schouders en rug. Die blaren piekten constant en er kwam ether/vocht uit, da duurde non-stop 3 dagen. Daarna werd het beter, na een week was het voorbij. Wel wat puntjes als litteken heb ik nog op mn rug en schouders, maar je ziet dat niet echt goed, tzijn gelijk sproetjes.
Sindsdien ga ik zelden lang zonder t-shirt in de zon, ook nooit een korte broek.