Album of the week Jethro Tull - Thick as a Brick

[Deleted member 95]

Why should I care dat Steven Wilson de plaat heeft ge-remixed? Ik hoor overigs niet echt een verschil.

Ik moet het nog beluisteren, maar Steven Wilson heeft wel een aardig track record als producer hoor. Zijn muziek is niet allemaal mijn ding maar hij weet doorgaans wel hoe hij het moet laten klinken. Nu ja bon, als gij al niet echt een verschil hoort, moet ik de verwachtingen misschien wat temperen. Maar ik geef de hele plaat sowieso nog een luisterbeurt, bij prog is dat ook semi verplicht uiteindelijk omdat de kans dat ge van in het begin mee zijt miniem is.

 

[Lint]

Nu ja bon, als gij al niet echt een verschil hoort, moet ik de verwachtingen misschien wat temperen.

Ik ben er maar snel door geskipt, ik zal straks eens in zijn totaliteit beluisteren.
Ik stoor mij wel gi-gan-tisch dat er een pauze tussen al die tracks zit (op Spotify), die er eigenlijk niet hoort te zijn.

 

[CerumenCrevice]

Ja die Hugo Kant vind ik ook echt lekker, heeft al paar keer gedraaid de vorige 2 dagen, merci @NDEFCB !!


Ik ben sowieso geen fan van genre titelkes, maar prog-rock vind ik een rare term / genre. Het lijkt mij gewoon gebruikt te worden voor alles dat ietwat "complexer" is. Juist even opgezocht, en blijkbaar is volgende allemaal prog rock: Bowie, Zappa, Beefheart, Queen, Primus, Jethro Tull, Tool (@Inv!!), System of a Down & Serj Tankian, Soft Machine, terwijl dat imo heel erg verschillende muziek is.
Het is waarschijnlijk ook allemaal "zang en gitaar georiënteerde boomer muziek" @NDEFCB?

Die artiesten over dezelfde kam scheren zou wat kort door de bocht zijn, maar je moet wel een liefde hebben voor zang en/of stevig gitaarwerk om er echt fan van te willen/moeten zijn? Ik ken er gewoon te weinig van, je mag het zeggen

Desalniettemin zijn ze wel degelijk verschillend (toch degene die ik ken/herken) van elkaar. Dit album is toch echt niet te vergelijken met veel van wat Queen heeft gemaakt. Ik kan dit meer smaken dan alles van Queen dat ik ooit al gehoord heb. Extra punten ook voor het meesterlijke gefluit.

EDIT : Blij dat Hugo Kant hier is geapprecieerd, die duw ik altijd door vrienden en familie hun strot, maar dat pakt daar blijkbaar niet zo.

 

[PolletPoulet_OG]

Ben hier ook doorgeraakt uiteindelijk.

Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet eigenlijk. Muzikaal best impressive, aloewel dat ik het niet zo heel simpel vind om er heel aandachtig naar te luisteren. Soms was men aandacht wat afgedwaald, en ben steeds een paar minuten moeten teruggaan voor deftig opnieuw een stukje te beluisteren.

De B-kant was echter veel beter verteerbaar. Waarschijnlijk ook omdat het terug opbouwend moest beginnen (ge weet wel, vroeger moest ge naar uw pick up lopen en die plaat fysiek omdraaien), en ik op het einde van kant A echt wel in ademnood zat

Dit gezegd zijnde. Het is iets dat ik nooit zelf zou opzetten, veel te druk voor mij, aloewel dat dit mss zo iets is, hoe meer je het beluisterd hoe meer je het gaat appreciëren.
Echter kan ik voorlopig de moed niet vinden om er nog eens zo aandachtig naar te luisteren als dat ik nu gedaan heb. Mss nog eens een keertje afspelen zonder mijn 100% focus en dat het dan ook wat makkelijker verteerbaar is.

 

[PBR Streetgang]

Nog eens naar geluisterd en het bevalt me al iets meer. Fluit iets minder opvallend, wat goed is. Anderson heeft ook wel echt een mooie stem, it must be said. Lijkt een beetje op die van Roy Harper, of toch alleszins Stormrock era Roy Harper, wat trouwens een echt kanjer van een nummer bevat: The Same Old Rock, met een heerlijke outro door Jimmy Page himself!

 

[Bauhaus]

Ben niet echt thuis in het prog. rock genre maar deze was wel goed te pruimen.
De dwarsfluit & orgel zijn leuke "add-ons", ik hou er wel van als een band buiten de lijntjes kleurt en door gebruik van onorthodoxe instrumenten of verschillende genres variatie brengt. De lange duur stoort niet echt en het geheel heeft idd iets filmisch, een bijhorende videoclip - al dan niet met een bosnimf - zou niet misstaan.

 

[Nattefrost]

Nog nooit een nummer van Jethro Tull gehoord, bizar genoeg, ondanks dat ik me af en toe wel eens aan wat 70's prog rock waag. Die fluit. Ze lijken het allemaal niet te serieus te nemen maar tegelijk steekt het toch strak in elkaar. De iets meer jam stukken kan ik ook wel appreciëren. Ik vind het gewoon een heerlijke plaat eigenlijk. Hij heeft hier nu al een paar keren op gestaan en ik kan er niet genoeg van krijgen.

 

[Tonerider]

Hier stond hij loeihard terwijl ik een wetenschap in beeld probeerde te begrijpen. Dus geen 100% concentratie op de muziek, maar dat hoefde niet. Ik heb er voor het grootste deel van genoten. De eerste vier minuten van de b-kant waren niet voor mij en soms was er wel eens een iets te abrupte tempowisseling, maar dat waren in het geheel eigenlijk vergeefbare `fouten` (als fout in mijn oren).
Ik ben hier aangenaam door verrast en het toont maar weer eens dat ik eigenlijk 20 jaar eerder geboren had moeten worden, want bijna al mijn lievelingsmuziek situeert zich in de jaren 70.
Bedankt @Lint voor het aanbrengen van deze plaat.

 

[Lint]

@Nahrtent, die Steven Wilson remix eens tegoei beluisterd, en ik hoor geen wezenlijk verschil. Het klinkt net een tikkeltje cleaner (wat ik niet goed vind), en sommige instrumenten komen er iets beter uit (voornamelijk de xylofoon / klokkenspel / whatever het is). Maar een groot verschil hoor ik dus niet.

EDIT : Blij dat Hugo Kant hier is geapprecieerd, die duw ik altijd door vrienden en familie hun strot, maar dat pakt daar blijkbaar niet zo.

Ja die staat hier echt de laatste dagen veel op tijdens het werk. Kan ik heel erg hard apprecieren .

Dit gezegd zijnde. Het is iets dat ik nooit zelf zou opzetten, veel te druk voor mij, aloewel dat dit mss zo iets is, hoe meer je het beluisterd hoe meer je het gaat appreciëren.

Tgoh, sowieso heeft zo een plaat voordeel bij het meermaals te beluisteren, zeker om de hoop details eruit te horen. Maar dat hangt er ook vanaf hoe ge muziek ervaart en wilt ervaren. Sommigen willen de "overall feeling" vooral meehebben, sommigen willen alle details meehebben (ik dus). Het is allemaal subjectief dus er is geen fout antwoord .

Anderson heeft ook wel echt een mooie stem, it must be said.

Anderson had een mooie stem en kon heel goed zingen. Hij heeft een redelijk speciale en onconventionele zangstijl, but it works.
Het is best triestig, want die kerel is een keer of 4-5 aan zijn keel geopereerd. En bij elke operatie hoort ge zijn stem significant achteruit gaan. Ik denk dat zijn eerste operatie juist na Thick as a Brick was, dus alles ervoor is "peak Anderson".
Imo beste voorbeeld van "peak Anderson zang", My God Live:

(spot ook hoe hij zijn gitaar wegzwiert op 1m54, en zijn onnozel fluit gedoe op 3m50 voor 3minuten )


Nu op zijn 73e blijft die nog deftig touren, maar hij neemt altijd (vaak lokale) additionele front-singers mee om de technische stukken in te vallen. Het is niet ideaal, maar mucho respect voor de man om te blijven gaan.
Hij blijft echter wel fluiten als een wilde bosnymf .

Ik ben hier aangenaam door verrast en het toont maar weer eens dat ik eigenlijk 20 jaar eerder geboren had moeten worden, want bijna al mijn lievelingsmuziek situeert zich in de jaren 70.

Yeah same here, ge moogt u aansluiten in mijn boomer-muziek clubke .

 

[Lint]

Bon, om deze fluit-gevulde week af te sluiten, zullen we van de blazé prog rock afdalen naar de low-brow humor van zwam.

En dan wil ik jullie nog achterlaten met enkele recommendations om Tull te ontdekken. En ja ... er zit bijna altijd veel fluit in.
So here goes:

• Als ge u wilt laten gaan, luister de eerste 11 platen (tot en met Heavy Horses), dat zijn stuk voor stuk toppertjes.
• Als ge de evolutie wilt meemaken in zo weinig mogelijk platen:
  • Blues & Jazz Fusion: This Was
    Alternatief = Stand Up
    
    
    
  • Hard-rock: Aqualung
    Alternatief: Benefit
    
    
    
    
  • Het full-on prog-rock trio: Thick as a Brick, A Passion Play & War Child
    
    
    
    
  • Dial back the prog en wat meer folk & hard rock: Minstrel in the Gallery & Too Old to Rock 'n' Roll
    => Beide goede albums, maar imo geen essential listening om een "change" mee te pakken
    
    
    
  • Het full-on folk-rock trio: Songs from the Woods, Heavy Horses, Stormwatch
    

En wie dan nog goesting heeft, komt maar eens aan mij vragen. Want hierna begint eerst de gatachterlijke synth-rock periode, om daarna gelukkig weer hard, folk, wereldmuziek en andere genres op te pikken ... to varying success.

 

[Tonerider]

Niks van, er komt hier geen fluit meer binnen.

Spoiler

speciaal nog eentje voor zwam

 

[Deleted member 95]

Bon, om deze fluit-gevulde week af te sluiten, zullen we van de blazé prog rock afdalen naar de low-brow humor van zwam.

Zoek hulp man.

 

[SnakeGodRovinin]

Spaanse tocar guitarra; middeleeuws gezinde tekst; fluitspelende kabouters in een kerk; een opgedoken bard; korte drumsessies en elektrische gitaar. Het zou zo een muziekvideo geregisseerd door Baz Luhrmann geweest kunnen zijn.
De overgang van het eerste deel naar het tweede deel was dik oké.
De duur van mijn playlist is aangelengd met 10% alvast.

 

[Lint]

Zoek hulp man.

Goh was snel getypt hoor.... slechts 1 Jethro Tull nummerke.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Ge hebt ons hier wel schoon bij ons fluit @Lint

 

[Deleted member 95]

Ik heb gisteren op de valreep nog een tweede luisterbeurt er door gejaagd (de Steven Wilson remix, idd een miniem verschil), en ik moet zeggen dat het mij al een pak beter verging, wellicht omdat ik wat meer wist wat te verwachten of misschien omdat ik in zo een typische zondagsstemming was en het allemaal wel wat rustiger en gemoedelijker mocht. Ik ga het even laten bezinken en daarna zien of het kan blijven groeien, want het is absoluut wel iets dat ik nog niet echt had zitten in mijn bibliotheek tot dusver.

 

[BlackOccult]

Lint,
Zoals beloofd, ik heb ook een tweede, uitgebreidere luisterbeurt erop zitten.
Ik moet zeggen dat het naar mijn smaak steeds beter werd, maar toch geen fan geworden van de dwarsfluit. Enkel het begin was in feite vorige week blijven hangen, toen werd ik vervolgens afgeleid door het werk. Ik moet toegeven dat ik, desondanks dat ik graag naar muziek luister, altijd veilig binnen mijn vertrouwde genres blijf dus ik ken dit genre en deze artiest echt niet goed, om niet te zeggen, gewoon niet eigenlijk.

Bij part 2 zijn er momenten waarbij ik mij imaginair buiten aan de vijver van het Kasteel van Horst bevind, met zicht op het kasteel, en het ook wat Middeleeuws vond klinken (gelukkig vond FuseTea dat ook want ik vond het al een vreemde opmerking). Maar part 2 heeft effectief wel stukken die me aanspreken, bij part 1 is het vanaf minuut 7 à 8 dat ik dacht, "ok, nice, dit gaat de goede richting op". En dat ging zo wel een hele tijd door maar toen nam de dwarsfluit weer de bovenhand...

Mijn verdict: ik ben wel fan van de variatie erin, maar het mag voor Black zonder fluit. En dat zeg ik niet gemakkelijk. Nevermind.

 

[Svartálfar]

Denk dat ik hier nog niet gepost heb, heb het album wel al een tijd geleden beluisterd maar wou het nog eens een 2de keer doen maar is er tot nu toe nog niet van gekomen.

Kende eigenlijk alleen maar Aqualung al (denk via Guitar Hero in den tijd ) maar dit kon ik eigenlijk best wel smaken.
Zo'n lange nummers schrikken met niet echt af, is zeker iets wat ik ten gepaste tijden wel nog eens ga opzetten en met uitbreiding wat meer werk van Jethro Tull.

Dat gezegd zijnde heb ik Thick As A Brick nog eens aan mijn wachtlijst toegevoegd na het album wat ik momenteel aan het beluisteren ben. Gevolgd door Nahrtent zijn aotw.

 

[Kid_C]

Mijn verdict: ik ben wel fan van de variatie erin, maar het mag voor Black zonder fluit. En dat zeg ik niet gemakkelijk. Nevermind.

Nice.

 

[FlyingHorseman]

Ik had de laatste tijd wat minder goesting in muziek en omdat ik een beetje vooringenomen aan deze plaat begon, heb ik bewust gewacht om deze deftig te beluisteren. Kwestie van het een zo eerlijk mogelijke kans te geven. Nu eindelijk dan toch gedaan.

Ik noemde Jethro Tull de minst coole muziek die ik als jonge puber gehoord heb en dat blijft deels nog wel waar. Maar ik apprecieer het nu ook wel als een band zich geen hol van iets aantrekt en gewoon doet waar ze zin in heeft, wat hier wel het geval zal zijn. Ik kan nu ook het muzikale vakmanschap respecteren, op dat vlak is het een interessante plaat. Maar tegelijk doet het me gewoon niet zo veel. Al een paar keer gelezen dat de muziek middeleeuws aandoet, dat vind ik ook wel. Ik vond het ook wat... landelijk of pastoraal klinken, da's nu niet meteen wat ik zoek in muziek. Ik las in de openingspost dat het een parodie is op de gangbare conceptalbums uit die tijd. Zelfingenomen, pompeuze muziek met een knipoog blijft nog altijd zelfingenomen, pompeuze muziek uiteindelijk. Misschien dat ik de plaat beter zou vinden als ik wat meer van die muziek kende en hield, maar zoals al eens gezegd ben ik geen kenner.

De muziek is dus helaas niet echt mijn ding, maar om met een goede noot te eindigen: ik heb er nu ook veel minder op tegen dan toen ik dit vele jaren geleden voor het eerst hoorde. De plaat kabbelde soms een beetje voort maar ik heb me er niet mee verveeld. Ik vond het op geen enkel moment slécht, enkel dat het gefluit me soms wat tegen stak. Dat ik een Jethro Tull plaat uit eigen keus en zonder problemen kon uitzitten, had mijn vroegere jongere versie waarschijnlijk niet verwacht. Ik heb ook enkele live-clips die hier gepost werden bekeken, en daar vond ik het ook allemaal ook wel leuker. Moest ik ze in een parallel universum vandaag op een festival tegenkomen op een dood moment, zou ik misschien wel nieuwsgierig blijven staan.