Nog eens een update van onze 2 sloebers.
Onze Morris, de heel angstige hond, sinds 1 april omgedoopt tot "enkelbreker".
Weegt nu op z'n 10 maand rond de 30kg, 1,55m schofthoogte. Benieuwd waar die gaat eindigen.
Sinds m'n vrouw haar ongelukje is hij plots enorm gekeerd.
Ineens vertrouwt hij mij en mag ik er alles mee doen. Hij gromt/blaft totaal niet meer naar mij, enkel uit enthousiasme als hij blij is als ik thuiskom. Hij komt mij zelfs porren als hij buiten wil of als het etenstijd is.
Naar onze buren is hij ook veranderd. Tot een maand geleden durfde hij niet tot in de tuin gaan als een van de buren in zijn/haar tuin liep.
Dan deed hij zijn behoefte in de hangar.
Maar sinds kort blaft hij er eens even naar (terwijl hij kwispelt), en dan doet hij zijn behoefte en begint te spelen met onze Lou.
In de loop van de komende week ga ik proberen om er eens een (korte) wandeling mee te doen en zien hoe hij dat doet. Want een wandeling resulteerde in een volledig verstijfde hond die uit pure angst begon te kakken en overgeven tegelijk.
Onze Lou daarentegen doet niets liever dan wandelen. Een echte lieve zachte loebas.
Een heel aanhankelijke hond, en superzachtaardig. Als ik thuis ben wijkt die geen meter van mijn zijde. Nadeel hieraan is wel dat als ik wil "bonden" met onze Morris, dat hij zich er letterlijk komt tussen wringen.
Gelukkig heb ik 2 handen en veel liefde te geven dus aai ik ze dan beiden tegelijk.
Ook is hij enorm territoriaal. Als er in onze garage/hangar iets op een andere plaats staat moet en zal hij erop "strippen". Na een fietstochtje de fiets ergens anders zetten, gegarandeerd kletsnat. Dus daar gaan we nog iets op moeten vinden om hem dat af te leren.
Maar op 6u30 slaap 5x opstaan wil zeggen dat hij het niet redt met "om de paar uur naar buiten nemen". 
Overdag vergeet hij het precies rapper, zelfs als hij net uit de tuin komt kan hij ergens een plas deponeren... 
